สมัยทีย่ งั เรียนออกแบบ เวลาเห็นป้ายก�ำจัดปลวก ท่อตัน และเงินด่วน ตามเสาไฟฟ้าเหลี่ยมหน้าบ้าน ผมมีความรู้สึกว่า อยากนั่งออกแบบให้มันสวย มันดีกว่านี้หน่อย ไหนๆ ก็ไม่สามารถห้ามการติด ได้แล้ว แต่เมื่อเวลาล่วงผ่านไปหลายสิบปี จนผมเรียนจบ ท�ำงานประจ�ำ ลาออก จนกระทั่งเปิดร้านออกแบบเอง ผมก็เผาผลาญเวลาทั้งหมดไปกับงานที่ได้เงินได้ ทองเสียมากกว่า จนลืมคิดหาทางเสนอตัวไปออกแบบป้ายให้กับ local brand ที่ ว่าข้างต้นนั้นไปเสียสนิท ทั้งๆ ที่เห็น ทั้งๆ ที่รู้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ตลอดเดือนทีผ่ า่ นมา ผมได้ถา่ ยรูปเสาไฟฟ้า ทีไ่ ด้เดินผ่าน ปัน่ ผ่าน แถวๆ ในคูเมืองเชียงใหม่ เพื่อรื้อฟื้นความอยากที่จะออกแบบเมื่อเก่าก่อน
จากภาพ ผมพบว่า ธุรกิจก�ำจัดปลวกยังมีอยู่ ท่อตัน และเงินด่วนยังมีอยู่ แต่ก็มีสิ่งที่ผมไม่คาดเดาไว้แต่ต้นคือ มันมีความหลากหลายของแบรนด์ มีการ เพิ่มรูปแบบ มีมากธุรกิจ และบวกเพิ่มที่ไม่ใช่ธุรกิจ (ตามภาพ) ต่างเบียดแบ่ง บางส่วนของพืน้ ทีเ่ สาไฟฟ้า ตูโ้ ทรศัพท์สาธารณะ บางป้ายก็ขนาดใหญ่ พิมพ์ดี ติด แล้วเด่น บางป้ายก็เล็กกว่าฝ่ามือ เน้นปริมาณการแปะ บ่งบอกว่ายังมีแบรนด์อนื่ ทีใ่ ช้พนื้ ทีฟ่ รีสเปซนีอ้ ยูจ่ ริง มองในแง่ดี พืน้ ทีส่ าธารณะ ก็เป็นพืน้ ทีร่ ว่ มกันของผูเ้ สีย ภาษี อย่างน้อยเราก็มีสิทธิ์ ตรวจสอบ ดูแล ออกแบบ เป็นเอกลักษณ์ของเมืองได้ มองอย่างแง่รา้ ย หากมันคือพืน้ ทีฟ ่ รี อย่างน้อยๆ เราก็นา่ จะมีสว่ น แบ่งทางการตลาดกับเขาบ้าง อะไรบ้างนะครับ
www.snappmag.com : 17