Smit&Jansen magazine

NU; is altijd een start, een begin van iets, een moment van vertrek. NU; is voor mij het meeste voelbaar in een moment van verwondering.

En verwondering is de start van alles.

Voor mij is verwondering een euforisch moment, waar een soort kinderlijke nieuwsgierigheid naar boven komt. Op zo’n moment vallen dingen op zijn plek, krijg je inzicht en openen zich mogeljkheden die ik niet eerder heb gezien.

En het is deze nieuwsgierigheid die ik nodig heb, die de drijfveer is bij het maken van beeld.

Ik herinner mij levendig als mijn vader wel eens super-8 films van de familie ging projecteren.

De vreemde geur van het projectie scherm van zolder, een keukentrap met de projector erop en dan de huiskamer donker maken. Ik moet vier of vijf jaar geweest zijn en vond dat super spannend. Televisie was er gewoon, maar dit kon je dus zelf tevoorschijn toveren. En dan zag je kleuren uit andere landen, hoorde je verhalen uit de herinnering en was er de grootste lol als filmpjes achterstevoren afgespeeld werden.

Hier moet het zijn ontstaan, mijn liefde en fascinatie voor de verhalen van het beeld.

Ik heb er mijn werk van kunnen maken, ik vind het geweldig en het zal me nooit vervelen.

Voor mij is dat het “NU”, het zoeken en kunnen vertalen naar beelden.

Het zoeken naar de juiste beelden is voor mij niet het streven naar het perfecte beeld. Ik geloof dat het perfecte beeld gewoon niet bestaat en de zoektocht ernaar is best saai te noemen.

Met de beelden die je verzint creëer je visie, het is je persoonlijke visie op het onderwerp of verhaal. Maar filmen is ook het uitwisselen van een visie. Het is een gezamenlijk proces van mensen voor en achter de camera om tot een verhaal te komen. Het filmen brengt mij op plekken, waar ik anders nooit had kunnen komen.

Het heeft mij mensen doen ontmoeten uit verschillende culturen of achtergronden en met verschillende zienswijzen. Dit beïnvloedt mijn eigen manier van kijken, het zoeken en maken van de juiste beelden.