9 minute read
Interview: Ruben Block, Triggerfinger
Ruben Block ‘Kijk hoe je jezelf kunt verrijken’
Na 20 jaar samen muziek te hebben gemaakt, besloten de leden van Triggerfinger in 2019 om voor onbepaalde tijd op de pauzeknop te duwen. Frontman Ruben Block werkte zijn soloalbum af en ook de andere bandleden smeedden allerlei plannen. Maar corona stuurde een en ander in de war. Kijkt iemand die net 50 is geworden meer bezadigd tegen zulke onverwachte dingen aan?
Advertisement
Door Hannes Dedeurwaerder Beeld Sandra Mermans
ONTDEK DIT UNIEKE WELLNESS COMPLEX IN BELGIË
Heb je wakker gelegen van je 50ste verjaardag? “Goh, die nieuwe decennia zijn natuurlijk wel ijkpunten. Je ziet ze naderen en je denkt: ‘OK, we zijn weer zo veel verder en het is precies allemaal wel snel gegaan.’ Maar om nu te zeggen dat zoiets écht iets met mij doet? Misschien deze keer wel, door de combinatie met het bizarre afgelopen anderhalf jaar. Net zoals iedereen heb ik mijn momenten gehad dat ik niet zo goed in mijn vel zat. Ik voelde me opeens ouder, en dat was niet zo fijn (lacht).”
Niemand heeft er een idee van wat leeftijd écht betekent: het is puur perceptie.
Maar 50 worden was geen eyeopener of zo? “Nee, omdat eigenlijk niemand een idee heeft van wat leeftijd ten gronde betekent: het is puur perceptie. Het is niet dat je op iemand een getal kunt plakken en dan kunt zeggen: ‘vanaf nu moet je je zo voelen’. Ik weet ook niet wat iemand anders voelt die 40 of 50 wordt. Bijgevolg redeneer ik: gewoon verder doen. Nu, dat gezegd zijnde: op mijn 40ste had ik wel meer het gevoel van ‘alright, ik heb nog wel even’. Nu sluipt het besef toch binnen dat mij niet zo heel veel tijd meer rest. Maar eigenlijk denk ik over dat alles niet zo veel na. Denk ik (lacht).”
Heb je daar een verklaring voor? “Ik heb het geluk dat ik met heel fijne dingen bezig kan zijn. Dan is leeftijd eerder iets wat zich in de marge afspeelt. Verder ben ik gezegend met een fijn gezin, met mensen die mij nemen zoals ik ben, en vind ik het mooi om te zien hoe mijn kinderen opgroeien tot coole gasten. Het zijn nu tieners, en het wordt alleen maar plezanter. Ja, ondanks alles wat daarbij komt kijken qua puberstreken (lacht).”
Je gaf een reeks van tien uitverkochte concerten in de Roma, net voor je 50ste. Beschouwde je dat als een soort verjaardagscadeau? “Ik heb die twee dingen eerlijk gezegd nooit aan elkaar gelinkt. Voor mij was het vooral
a place of pure bliss! c
Knip deze bon uit en geniet van 1+1
GRATIS TOEGANG ACTIE
*Actie geldig tot 30 September 2021
spannend, omdat het voor het eerst met een andere band was. Voor mij als muzikant was het weleens nodig om op die manier uitgedaagd te worden. Of ik daar dan naar uitkeek na al die maanden ‘droogte’? Ja, maar toch met een klein ei in mijn broek (lacht). Zeker omdat we niet zo heel veel tijd hadden om de muziek grondig te verkennen, te repeteren of try-outs te doen. Dan heb je tenminste de luxe om eens te falen. Nu was het meteen het podium op en gaan. Maar dat was dan maar zo. Ik was al blij dat ik iets te doen had, en mij kon amuseren met muziek die ik tof vind.”
Was het niet raar om zonder je Triggerfingercollega’s Mario en Lange Polle op het podium te staan? “Dat was raar, ja. Anderzijds was het ook niet de eerste keer: ik was al eerder weleens gevraagd om in andere projecten mee te doen – vaak was een van de andere twee daar zelfs ook bij (lacht). Het was vooral anders omdat het muziek was die ik zelf heb gemaakt, en dat ik nu een volledig concert in elkaar moest steken zonder mijn twee zo vertrouwde collega’s, met wie ik een intense band heb opgebouwd. Wij hebben in de verschrikkelijkste omstandigheden gespeeld, dat kun je je niet voorstellen (lacht). Maar het besef is er wel door gekomen: zet ons op Werchter of hier in de hoek van de tuin, en het komt goed. Dat gevoel had ik nu niet, hoewel ik uiteraard met fantastische muzikanten speelde.”
Waarom eigenlijk die keuze voor een pauze? Was het op?
“We hadden ruim 20 jaar samengespeeld, en het idee van een eigen plaat spookte al langer in mijn hoofd. We hadden in 2017 al eens laten vallen dat we misschien even moesten stoppen, maar het bleef gewoon te goed gaan met de band. In 2019 hebben we het dan toch eindelijk gedaan.”
Je hebt eens gezegd dat zeveren bij Triggerfinger minstens even belangrijk is als muziek maken. Is dat iets wat je nog meer apprecieert met de jaren? “Tuurlijk, mensen hebben zulke dingen nodig. Dat hebben we in de lockdown meer dan ooit vastgesteld: hoe fijn het is om met anderen onnozele praat te verkopen. Met Triggerfinger gaan we voor elke repetitie altijd eerst wat babbelen met elkaar. Altijd. Waarom denk je dat de negatieve zin. Het is net alsof we als soort tegelijkertijd voortdurend bij- en afleren, en tegen dezelfde snelheid. Dat is echt bizar, aangezien geen enkele andere diersoort dat doet. Maar het is een vaststelling die ook voor de mens als individu opgaat: elke dag bijleren en afleren (denkt even na). Het komt erop neer jezelf uit te vogelen en te kijken hoe je jezelf kunt verrijken.”
mensen zo graag weer op café wilden: dat had niet zozeer met het bier te maken – allez, voor sommigen wel natuurlijk – maar vooral met het contact.”
20 jaar Triggerfinger, een soloplaat: zijn er nog dingen die je wilt realiseren, of ben je daar niet mee bezig? “Niet echt, nee. Wie weet vind ik muziek maken en optreden binnen 15 jaar niet meer zo belangrijk en word ik tuinier of zoiets (lacht). Zoals Bob Dylan op mijn 80ste nog op het podium staan? Dat kan ik dus met de beste wil van de wereld niet zeggen. Het leven laat ik graag los, omdat ik het niet in de hand heb, daarom zullen we ook wel zien wanneer we opnieuw met Triggerfinger starten – we plakken daar geen datum op.”
Wordt toeren lastiger met de jaren? “Als je 18 bent zou je in gelijk welk gammel wrak kruipen om toch maar weg te zijn. Maar op een bepaalde leeftijd ga je toch op zoek naar wat meer comfort. Op nieuwe plekken komen blijf ik echter fantastisch en spannend vinden. Canada, Japan, Zuid-Afrika: dankzij Triggerfinger zijn we overal geweest. Dat is onwaarschijnlijk waardevol en heeft mijn blik meer verruimd dan wanneer ik hier onder de kerktoren was blijven zitten. Waar ik voor alle duidelijkheid niets tegen heb. Of er nog droomlocaties zijn om op te treden? Hm, Zuid-Amerika misschien. Maar dat is wel heel groot natuurlijk. Net alsof ik zou zeggen: ik zou graag in Europa optreden (lacht).”
Wat heeft het leven je geleerd op je 50ste? “Dat ik er hoe langer hoe minder aan uit geraak (lacht). Het is niet te vatten tot wat mensen in staat zijn, zowel in positieve als Heb je raad voor andere 50’ers? Of raad tout court? “Nee, echt niet. Voor niemand. Alleen voor mezelf: probeer een deel te zijn van het grotere geheel en zoek de nuance op waar nuance gepast is. Voor de rest pretendeer ik absoluut niet dat ik de waarheid voor anderen in pacht heb.”
Smart Fact.
Als je geen muzikant was, wat dan wel? “Ik ging vroeger vaak vissen met mijn vader, en toen dacht ik dat ik dat voor de rest van mijn leven zou doen. Maar dan komen andere interesses in de plaats (lacht): skaten, muziek maken, schilderkunst studeren aan Sint-Lucas in Gent. Ik heb zelfs even overwogen om te acteren. Maar ik herinner me nog dat mijn buurjongen, toen we ongeveer 10 waren, op een dag tegen mij zei: ‘Eigenlijk wil jij gewoon op een podium staan.’ Ik was daar toen nochtans nog niet mee bezig en weet dus ook niet waar hij dat vandaan haalde. Maar hij heeft wel gelijk gekregen.” Lights De eerste single van het soloalbum van Ruben Block luidt ‘Lights’. Een vrolijke boel, zou je misschien denken, maar toch horen veel luisteraars er somberte in. “De perceptie van hoe licht of donker een tekst is, hangt ervan af hoe de luisteraar die interpreteert”, zegt Ruben Block daarover. “En dat kan nogal eens uiteenlopen. Het maakt dus eigenlijk niet uit wat ik ermee bedoelde. Dat vind ik best oké. ‘Lights’ was voor mij geen donkere bedoening, maar als mensen dat er wel in horen: ook goed.”
Producer van Bob Dylan Eind 2017 besprak Ruben Block het idee van een soloplaat met Mitchell Froom, die het laatste album van Triggerfinger producete. Niet de eerste de beste: hij speelt nog steeds keyboards bij Crowded House, maar hij is vooral producer van gerenommeerde artiesten als Richard Thompson, Suzanne Vega (met wie hij drie jaar gehuwd was) en zelfs Bob Dylan. Hij werkte al aan meer dan 60 platen mee, produceerde muziek voor verschillende films, en kreeg verschillende Grammy-nominaties.
LAAT JE ONDERDOMPELEN IN DE OOSTENRIJKSE GEMÜTLICHKEIT EN DE LOKALE CULTUUR VAN BAD HOFGASTEIN
Wat mag je verwachten?
- Verblijf in volpension en dranken in all-in. - Dagelijks wandelingen voor stappers van verschillende niveaus. - Dagelijks gratis toegang tot een enorm wellnessparadijs. - Reis met je eigen wagen of de bus. - Ga zelf ter plaatse op verkenning of kies voor een extra excursiepakket: rustig wandelen, culinair, wellness, cultuur of klassiekers. Meer info via www.intersoc.be/discoveroostenrijk
