• Unieke blik op een wereld vol
dilemma’s, verdriet, compassie, liefde, écht contact en troost Terminale zorg is niet alleen morfine of dormicum geven. Niet alleen slechtnieuwsgesprekken voeren. Niet alleen uitleggen welke mogelijkheden er zijn om lijden in een sterfbed te verlichten. Terminale zorg is vooral ook níét naar de regels kijken. Toch nog even langskomen, ook als het niet meer echt nodig is. Een aanraking als dat kan en gepast is. Toestaan dat de hond of de kat gedag komt zeggen. Aan het bed zitten om aan te horen, meestal niet om te antwoorden. Vaak zijn de antwoorden allemaal op. Terminale zorg is wijzen op een glas wijn, zelfs als er niets drinken prijkt op het bordje naast het bed. ‘Natuurlijk kan dat!’ roepen de verpleegkundige en ik in koor. De ogen van de patiënt veranderen van vragend naar verheugd als ze onze reactie hoort. ‘En neem dan vooral geen slobberwijn,’ voegt de coassistent eraan toe. De dag erna blijkt ze overleden, kamer 18 is nog niet zo lang geleden leeggehaald. Ik stap er nog even binnen en glimlach als ik de fles wijn in de hoek zie staan. Er is nauwelijks uit gedronken, maar daar ging het ook niet om. Dit ging om waardigheid. 20
– Uit: Sander de Hosson, Slotcouplet