Kuzuların Sessizliği

43. BÖLÜM Dr. Hannibal Lecter, St. Louis’de lüks Marcus Otelinin kayıt bürosu önündeydi. Üzerinde boynuna kadar ilikli bir yağmurluk, baĢında kahverengi bir Ģapka vardı. Burnu ve yanakları temiz bir sargı beziyle sarılıydı.

Kayıt defterini ‘Lloyd Wyman’ adına imzaladı. Adamın imzasını arabasındayken taklit etmeyi denemiĢti. "Ücreti nasıl ödeyeceksiniz, Bay Wyman?" diye sordu memur. "American Express kredi kartıyla." Dr. Lecter adama Lloyd Wyman’ın kartını uzattı.

Salondan hafif bir piyano sesi geliyordu. Dr. Lecter barda burunları sarılı iki adam gördü. Orta yaĢlı bir çift Cole Porter melodisi mırıldanarak asansöre doğru yürüyorlardı. Kadının bir gözü sarılıydı.

Kayıt memuru, "Bay Wyman hastane garajını kullanabilirsiniz," dedi kartı geri verirken.

"Biliyorum, teĢekkür ederim." Lecter zaten Wyman’ın bagajında olduğu arabayı garaja park etmiĢti.

Wyman’ın çantalarını küçük daireye taĢıyan hademe de Wyman’ın beĢ dolarlıklarından birini aldı zahmetine karĢılık.

Dr. Lecter bir içkiyle bir sandviç ısmarlayıp duĢa girdi. Uzun süre kapalı kalmasından sonra daire çok büyük görünüyordu Dr. Lecter’a. Odadan odaya dolaĢmak zevk veriyordu.

Pencerelerden St. Louis Kent Hastanesinin karĢıdaki Myron ve Sadie Fleischer Pavyonunu görüyordu. Dünyanın en büyük yüz cerrahi merkezlerinden biriydi burası.

Dr. Lecter’in yüzü buradaki plastik cerrahlardan yararlanamayaca ğı kadar iyi biliniyordu. Ama dünyada yüzü sargılı olarak dikkat çekmeden dolaĢabileceği yerlerden biri de burasıydı.

Yıllar önce bir kere Robert J. Brockman Kütüphanesinde psikiyatrik bir araĢtırma yaptığı sırada burada kalmıĢtı.

Bir penceresi, birkaç penceresi olmak baĢ döndürücü bir Ģeydi. Karanlıkta pencere önünde durup içkisini keyifle içerken MacArthur Köprüsünden akan trafiğe baktı. Memphis’ten oraya kadar yaptığı beĢ saatlik otomobil yolculuğundan epey yorgun düĢmüĢtü.

AkĢamın tek telaĢı Memphis Havaalanının yeraltı garajında olmuĢ tu. Park ettiği cankurtaranın arkasında alkol ve saf suyla temizlenmek pek kolay olmamıĢtı. Ancak bir kere hastabakıcı önlüğü giydikten sonra büyük garajda tek baĢına yolculuk eden birini bulmak fazla güçlük çıkarmamıĢtı.

Bagajına eğilen adam arkasından Dr. Lecter’in geldiğini görmemiĢti bile.

Dr. Lecter polisin kendisinin havaalanından uçağa bineceğini sanacak kadar aptal olup olmadığını merak ediyordu.