SILESIANA 1/2021 Postać
Emin Pasza Część 1
Od śmierci Emina Paszy minęły 122 lata, a jego życie mogłoby stać się kanwą niejednej, wielkiej, światowej superprodukcji. Już za życia stał się legendą, choć nie pragnął zaszczytów. Zrodziła go epoka ludzi niepokornych podążających za nieodkrytym i nieznanym. Wśród tych wielkich indywiduów, jako jeden z niewielu, starał się pozostać tylko skromnym badaczem. Młodość Emin Pasza urodził się 28 marca 1840 roku w pruskim Opolu jako Izaak Schnitzer. Jego rodzicami byli Żydzi. Ojciec zajmował się drobnym handlem. W kolejnym roku rodzina Schnitzerów przeniosła się do Nysy, największego w tamtym okresie górnośląskiego miasta. W 1845 roku, nie przekroczywszy nawet 40 roku życia zmarł ojciec młodego Izaaka – Louis, a matka, po śmierci męża związała się z protestanckim kupcem i bankierem. Zapewne za namowami ojczyma, zdecydowała się na ochrzczenie swojego syna w ewangelickim kościele parafialnym w Nysie, w którym to nadano mu imiona
Eduard Karol Oskar Theodor. Dzieciństwo Eduarda przebiegało szczęśliwie, ojczym opiekował się nim oraz jego młodszą o rok siostrą, dając im dobre wychowanie. W latach 1850–1858 Eduard uczęszczał do królewskiego gimnazjum katolickiego w Nysie, które ukończył z wyróżnieniem. W wieku piętnastu lat brał udział w szkolnej wycieczce do Muzeum Przyrodniczego w Berlinie, która zaowocowała obudzeniem w nim największej pasji jego życia – badaniem przyrody. W 1858 roku Eduard zdał maturę. Kolejne lata 1858–1864 to okres studiów medycznych i nauk przyrodniczych na uniwersytetach we Wrocławiu, Berlinie i krótko w Królewcu. W czasie studiów, jak wielu mu podobnych studentów, borykał się z olbrzymimi problemami finansowymi. Młody Schnitzer postanowił więc, bez uprawnień i odpłatnie przyjmować pacjentów, co spowodowało prawne konsekwencje ze strony Uniwersytetu i nie pozwoliło zdać mu medycznego egzaminu państwowego.
