Września ukazała prawdziwe oblicze imperialistycznych rządów i antyimperialistycznej walki w sposób, jaki nie udało się tego dotychczas dokonać żadnej akcji przeprowadzonej na terytorium Niemiec Zachodnich i w Berlinie Zachodnim. Była jednocześnie antyimperialistyczna, antyfaszystowska i międzynarodowa”163. W odezwie członkowie RAF prezentują własną wizję historii, uzasadniają zamach Czarnego Września „imperialistyczną” polityką Izraela (jako przykład podają „wojnę sześciodniową”164) i wyrażają uznanie dla wyboru miejsca zamachu – Niemiec, które są ich zdaniem obecnie „centrum imperializmu”. Autorzy analizują przejawy imperializmu na świecie – międzynarodowe koncerny, wydobycie ropy naftowej, gazu ziemnego w Algierii, kryzys w państwach Trzeciego Świata, które są wyzyskiwane przez bogate zachodnie koncerny. Strategia Czarnego Września jest stawiana za wzór, chociaż znajdujemy sugestię (może podpowiedź dla palestyńskich towarzyszy, może zapowiedź własnej strategii?), że jeszcze lepiej byłoby porwać Genschera (ówczesnego ministra spraw wewnętrznych RFN). Wydaje się, biorąc pod uwagę dalszy rozwój RAF, że w tym czasie organizacja postanowiła zastosować nowe
„Die Aktion des »Schwarzen September« in München hat das Wesen imperialistischer Herrschaft und des antiimperialistischen Kampfes auf eine Weise durchschaubar und erkennbar gemacht wie noch keine revolutionäre Aktion in Westdeutschland und Westberlin. Sie war gleichzeitig antiimperialistisch, antifaschistisch und internationalistisch.”, RAF..., wyd. cyt., s. 151, tłum. własne. 164 W istocie wojna sześciodniowa w czerwcu 1967 roku była wojną prewencyjną, w wyniku której Izrael powiększył swoje terytorium. Z drugiej strony jednak, kiedy 18 maja 1967 roku Egipt zażądał wycofania sił ONZ z półwyspu Synaj i Strefy Gazy, było jasne, że wojna jest nieunikniona – i w obliczu tego Izrael zaatakował. Nie jest celem autorki ferowanie wyroków w konflikcie na Bliskim Wschodzie, pamiętać jednak należy o tym, że ma on wymiar wielopłaszczyznowy i jest jednym z najbardziej złożonych konfliktów świata – tymczasem członkowie RAF nie biorą pod uwagę żadnych obiektywnych uwarunkowań, tylko wybierają określone fakty historyczne, wykorzystując je jako element „antyimperialistycznej” propagandy i jako uzasadnienie działań terrorystycznych. 73 163