Julian Turner (12 Jahre, Prenzlau)
De wunnerboar Bien Mi geiht et üm de klei Bien. Se hebben bloot een lütten Stachel, awer de mökt väl Arger un Wehdoach. De Stell wo de Bien tobäten hett, ward rod, brennt as Fuer und knippt un piesakt. Mit Zwiebel inrieben sall helpen. De Bien is nu dot. De gröötste Bien is de Königin, dat föllt up wenn man se tosehn kricht. Wunnerlich is ook, dat de lütte Bien so väl Honnig tosammen schläpen kann. Dat jelingt bloot, wiel sich so väl to een Volk tosammenfinn. Wi bruken de Bien foer Blomen, Bööm un Feld. Ook wenn se mi tosetten koen, ik denk de Bien is wunnerboar.
11
