Oplage 5000 exemplaren op gerecycleerd papier, gratis verspreid in alle faculteiten, resto’s en homes van de UGent. Verschijnt tweewekelijks tijdens het academiejaar. VU Brecht Vissers Hoveniersberg 24, 9000 Gent Druk Geers Offset Eekhoutdriestraat 67, 9041 Gent Hoofdredacteur Brecht Vissers
Chef Eindredactie Laura Massa
Coördinator Pieterjan Schepens
Chef Cultuur Sofie Steenhaut
Chef Reclame & PR Selin Bakistanli
Chef Wetenschap Suzanne Grootveld
Chef Lay-out Justine Vergotte
Chef IT Maxim Lippeveld
Redacteurs Wouter ‘tijgertje’ De Rycke, Koba ‘snoezeloesje’ Ryckewaert, Laura ‘sappig brokje’ Massa, Esther ‘honey bunny’ Beeckaert, Marie ‘knuffeltje’ Van Oost, Elise ‘cup cake’ Bovendeur, Eva ‘snoepje’ Christiaens; Suzan ‘baby’ Grootveld, Adel ‘ruige beer’ Mouchalleh, Elena ‘scheetje’ De Bacquer, Nicolas ‘stoeipoes’ Van Laere, Laetitia ‘zonnetje’ Mouton, Loïs ‘bloempje’ Savat, Shauni ‘Paradijsgrot’ De Gussem, Lieselot ‘knolletje’ Le Comte, Selin ‘mi amor’ Bakistanli, Brecht ‘strontje’ Vissers, Olivier Vander Bauwede Medewerkers Sarah ‘bolleke’ Van Meel Illustraties Bos ‘vosje’ Goderis, Nathan ‘balletje’ Bultinck, Lorenz ‘hengstje’ Kempeneers Foto’s Shauni De Gussem, Arthur ‘pietje’ Joos, Jolan ‘engeltje’ Paredis, Brecht Vissers Eindredactie Laura Massa, Esther Beeckaert, Elise Bovendeur, Elena De Bacquer, Brecht Vissers, Shauni De Gussem, Eva Christiaens, Sofie ‘foefje’ Steenhout, Sara ‘wolkje’ Delva, Pieter ‘patatje’ De Smet, Pieterjan ‘bloempje’ Schepens, Nathan Bultinck, Lorenz Kempeneers, Selin Bakistanli, Laetitia Mouton, Suzan Grootveld, Arthur Joos, Koba Ryckewaert Cover Brecht Vissers
Party and mingle
Hoofdredacteur Brecht Vissers Een vriend van mij kreeg ooit een gastles over hoe je het best aan de bak komt in de creatieve sector. Er was een lijst van tien punten waarvan ik het merendeel vergeten ben. Behalve nummer tien: “party & mingle”. Zuipschuiten, die van ‘t KASK en LUCA. Maar ze hebben ergens wel gelijk, want u heeft er zelf waarschijnlijk ook al over gehoord als u in een van de minderbedeelden aan onze unief bent die voor een “zachte” wetenschap koos. Ocharme. Geen probleem natuurlijk. Je geraakt best wel aan een job. Netwerken. Maak een Twitterprofiel aan. LinkedIn. Schrijf je online in voor netwerkevents. “Party & mingle”. Écht. Spreek af met iemand. Nu. Dat hele nieuwemediadiscours zet zich verder in onze universiteitslevens, maar beperkt zich meestal tot “community-building” en (porte-manteaugewijs, tekenend voor het discours) “innoversity”. Maar het gaat ook verder, zoals in een bepaalde richting die anoniem wenst te blijven. Daar organiseren ze een sociale broodjeslunch, geheel met vragenformulier met gespreksonderwerpen die je kan aansnijden bij je medestudenten om het netwerken te stimuleren. Ik, die zo naïef was te denken dat gratis drank en broodjes al genoeg waren om een gesprek te starten. Het is op zijn minst bevreemdend te denken dat gepamperde 21-plussers dat extra duwtje in de rug nodig hebben om te praten met elkaar en niet in een scherm te duiken. Dat scherm dat ons uiteindelijk zou moeten helpen om net die nieuwe contacten te leggen.
Excuseert u mijn cultureel ideologische pseudo-intellectuele pedante lapzwanzerij (en andere grote woorden) als ik zeg dat het mij deed denken aan de dinner scene in de film ‘Le Charme Discret De La Bourgeoisie’ van Luis Buñuel. Een groep hogeremiddenklassevrienden heeft een etentje. De eetkamer blijkt een podium in een leeg theater. En de tafelgasten zijn de acteurs, zij spelen de rol die hen voorgedragen wordt trouwens subliem. Dubbelop. Een rol in een theater in een film. De simplistische filosofie van “de wereld is ons podium en we spelen allemaal een rolletje” kent u vast wel. En dan is er nog het scherm, nog een podium. En die keren dat we het scherm achterlaten, krijgen we misschien een papier met een vragenlijst om mee te gaan praten, nog steeds verscholen achter een medium dat geen diepere betekenis toelaat. Betekenis die de universiteitsstudent in de zachte wetenschap hoort te achterhalen of benaderen. En wat als we dan uiteindelijk niets te vertellen hebben, hoor ik denken? Of niets gemeen? Dan is er nog een uit de context getrokken culturele verwijzing: een scene uit ‘Grizzly Man’, een documentaire van Werner Herzog waarin een man eenzaam en alleen zijn eigen survivalprogramma probeert op te nemen, volledig in zijn rol. Maar als die even uit zijn beeld stapt, zegt Herzog: “[He] probably did not realize that seemingly empty moments had a strange, secret beauty.” “Party & mingle”, vergat hij nog.