NARDI ANT. RECCHI LIB. V.
147
De TEPECVITLAÇOTL, seu CVITLAÇOTL montana. Cap.
XVII.
H
ERBA est Tepecuitlaçotl Pyri habes folia, sed maiora. caules sesquidodrantales, subalbidos. radicem sorculosam. nascitur Anenecuilci. radix calida eft, & sicca ordine quarto.acris gustus, vresq ; Hæc tufa, illitaq ; dorso, rigores accessionum tollit.flatum discutit. crassos, &lentos humores attenuat.dolores a frigoro, aut flatu ortos lenit. vrinam, & meses trahit.sudores euocat. couulsis, & his quibus motus eft impeditus auxiliatur . confert resolutis. aliaq ; permulta exhibet auxilia, quas ex simili temperamento folent secundum naturam prouenire. Folium cordi simile aliquo modo, latit udinem habet trium digitorum. Herba porro ipsa forte Apocyno adiungi poterit, quod ex fruEtu si eum Author descripsisset, facile conyci potuibet. folia bina ex aduerso posita, sapor ille acris, ad hanc suspicionem aliquem posunt mouere. De TVZPATLI. Cap. XIIX.
T
VZPATLIS herba est radicem ferens rotundam , Nucis Pontica: magnitudine, sibrisq ; refertam tenuibus, & cyanei coloris. vnde prodeunt pediculi tenues, & in eis folia sinuosa, & Polypodio pene similia, fed minora, & virentiora. & flos,vt aiunt, nullus. Nascirur in pla nis,editifue,fed calentibus locis T otopecensibus. Radix eft acris,odora gustu, calidaq ; & ficca ordine circiter quarto, subtiliuq ; partium. Curat hæc impetigines, panos, furunculos, & Gallicum vocatum morbu, & alios discutit preter naturam tumores . radix deuorata, atque applicata alijs morbis succurrit, quod facile ex prædietis viribus, quilibet methodo quadam depraæN 2