VCE kijkt terug

De Vereniging Coffeeshops Eindhoven (VCE) is een van de lokale coffeeshopbonden in Nederland. Onder de bezielde leiding van Lisa Lankes van coffeeshop Pink is de vereniging behoorlijk actief. In het ‘Sociaal Jaarverslag 2011/2015’ laat de VCE dat visueel en tekstueel op prachtige wijze zien.

Door: Rob Tuinstra

Het in ringband gebonden rapport toont dat kosten noch moeite gespaard zijn om er een mooi verslag van te maken. En we kunnen de VCE gerust stellen, dat is gelukt. Zelden zagen we een zo mooi overzicht van 5 jaar lokale coffeeshopgeschiedenis, onze complimenten voor de makers van dit prachtige verslag. Een voorbeeld voor de rest van Nederland.

Wietpas

Zoals de VCE zelf al in het voorwoord schrijft, de afgelopen jaren waren ‘vol veranderingen, spanningen en verrassingen’. Daar is geen woord van gelogen. Het anti-cannabisbeleid van het VVD-duo Ivo Opstelten en Fred Teeven heeft brute wonden in Groen Nederland geslagen. Vooral het fiasco rond de wietpas heeft voor veel ellende gezorgd. Die ellende concentreerde zich vooral in het zuiden van het land, in Zeeland, Noord-Brabant en Limburg. In de rest van het land werd het absurde beleid van Opstelten amper gehandhaafd, omdat het lokale bestuur heel goed wist dat handhaving alleen maar tot ellende zou leiden.

Uitdagingen

Logisch dus dat er veel aandacht voor het rampzalige wietpas-project is. De auteurs vertellen gedetailleerd hoe de introductie van de wietpas zorgde voor lege coffeeshops en toenemende straathandel, intimidatie en geweld. Ook maken zij terecht een onderscheid tussen de twee voornaamste componenten van het plan. Want veel mensen zijn alweer vergeten dat de wietpas niet alleen tegen buitenlandse toeristen was gericht. Een belangrijk deel van het plan was dat Nederlandse bezoekers van een coffeeshop zich moesten laten inschrijven op een soort ledenlijst, waarbij documenten zoals een bewijs van inschrijving in een Nederlandse gemeente en geldige identiteitspapieren vereist waren. Omdat bijna niemand zich wilde laten registreren, zorgde dit voor een leegloop bij de coffeeshops in de zuidelijke provincies.

Onmogelijke spagaat

Het duurde even voor de meeste burgemeesters in het zuiden inzagen dat de wietpas contraproductief was. Dat was ook het geval in Eindhoven. Inmiddels zijn de teugels daar minder strak en mogen buitenlandse toeristen weer in de lokale coffeeshops. De overlast en intimidatie van straatdealers is grotendeels weer verdwenen. Maar er is meer te vinden in het kloeke boekwerk. Lokale coffeeshops worden op uitmuntende wijze beschreven in toegankelijke artikelen, waarbij duidelijk wordt gemaakt hoe moeilijk het is om te laveren tussen de gedoogregels en de eisen van de lokale politiek en de belastingdienst. Kortom, de onmogelijke spagaat van het huidige gedoogbeleid.

Koos Zwart

In diverse hoofdstukken kijken de samenstellers naar andere interessante aspecten. Medicinale cannabis, het onzinnige afstandscriterium en het inmiddels gesneuvelde 15% THC-verbod, ze komen allemaal aan bod. En laten we sluiten met de woorden van Koos Zwart, die net als enige andere overleden cannabisstrijders een mooi portret in het verslag krijgt: ‘Help de idealisten met de bevrijding van 5 planten door je stem te verheffen in de partij die het volgens jou bij het verkeerde eind heeft en tegen beter weten in pleiten voor het voortzetten van de War on Drugs. Wordt je eigen lobbyist en probeer de opvattingen en vooroordelen te veranderen.’ 15 maart hebben we daar weer een kans voor.

Voor meer info: www.vce-eindhoven.nl

Highest Magazine

In het vorige nummer was er veel aandacht voor het 25-jarig bestaan van Highlife. Highlife is het langst bestaande Nederlandse tijdschrift over cannabis, maar niet het oudste. Die eer komt toe aan Brainwaves, na het eerste nummer omgedoopt in Highest Magazine. Het biedt een fascinerende kijk op een prille cannabiscultuur aan de vooravond van de Nederwietrevolutie.

Wijlen Simon Vinkenoog schonk me ooit de eerste nummers van Brainwaves en Highest Magazine. Hij gaf me ook inzage in zijn correspondentie met hoofdredacteur Peter den Haring. Brainwaves verscheen in april 1986 als krant in een oplage van 25.000. De helft werd gratis verspreid in 'de ongeveer 600 soft drugs verkopende koffie- en theehuizen, die Nederland rijk is', aldus een persbericht. Brainwaves werd uitgegeven door de 'Stichting voorlichting en preventie druggebruik' en Warren Bros, een Haagse groothandel in vloei, tips en andere rokersbenodigdheden. In het persbericht bij de eerste Highest Magazine schreef de redactie: 'In onze redaktionele formule is de aandacht vooral gericht op het binnen- en buitenlandse softdrugsgebeuren. We gaan er vanuit, dat er verbouwd, gerookt en gesmokkeld wordt en die verhulde realiteit willen we achter het rookgordijn vandaag halen. Dan pas kan er een kreatieve diskussie op gang komen over alle Voors en Tegens. Het is duidelijk dat ons blad zich afzet tegen het gebruik van hard drugs, met name tegen heroïne en speed, maar we willen ook wijzen op de “gebruiksaanwijzingen” en risiko's van soft drugs.'

Tekst: Derrick Bergman

Expliciete keuze

Die expliciete keuze vóór cannabis en tégen hard drugs was nieuw. Zo ging verre voorganger Moksha, 'Tijdschrift voor bewustzijnsverruiming en drugs', dat in 1968 en 1970 twee keer verscheen, over

Brainwaves Highest Magazine

'bewustzijnsverandering, psychedeliese ervaring, psychedeliese middelen of hallucinogenen en alles wat daarmee samenhangt'. Brain-

waves/Highest Magazine was het eerste 'wietblad', een tijdschrift dat alleen over wiet en hasj ging. De nog onbekende Geert Mak schreef in NRC over dit 'nieuw, enigszins merkwaardig blad': 'Alleen al in het eerste nummer prijzen maar liefst 37 coffeeshops hun rookwaar aan, zodat het geheel vooral doet denken aan een reclamefolder van de slijter. De taal is alleen wat neveliger. “Geef mij maar een pure wietstick. Een goedkope Reminder of Paradise, als je je oogleden een beetje laat zakken, tenminste. Om dat moment, dat je je een minuscuul vertakkinkje voelt van een allesomvattend universeel zenuwstelsel dat zich in de wandeling God noemt. O ja, en dan moet ik morgen ook nog een serieus artikel voor dit blad schrijven. Met cijfers en zo.” Dat zie ik de brouwers van Amstel nog niet direct navertellen.'

Bekende namen

De toon (én de spelling) mogen gedateerd aan doen, op inhoud scoorde de redactie wel degelijk.

Als eerste medium signaleerde ze XTC en Wernard Bruining legde in Brainwaves al uit hoe je buiten goede wiet kan kweken in Nederland. Er duiken meer bekende namen op: Ed Rosenthal met de rubriek Ask Ed en Ben Dronkers, die in een geweldig interview zegt: 'Wij gaan nu hier gewoon de allerbeste Afghaanzaden leveren. Straks staat er op de Nederlandse vensterbank een super Sensiweed, waar zonder kosten een jaar van gerookt kan worden. Kijk, dát is nou mijn kick, mijn idealisme!'

Bijna niemand wist het, maar de Nederwietrevolutie was begonnen...

In natura

En natuurlijk vinden we Simon Vinkenoog terug, die later ook mee zou werken aan Highlife en EssensiE, zoals eerder aan Moksha. Op 13 mei 1986 schreef Vinkenoog, geplaagd door geldgebrek en een belastingschuld, aan hoofdredacteur Peter den Haring: 'Ik heb er natuurlijk niets op tegen met twee bijdragen in een en hetzelfde nummer van BRAIN-

WAVE te staan, maar reken toch wel op de afgesproken honorering van f1,- per regel. Het zou hier om zo'n 150 gulden gaan, toch echt niet te veel.' Naast deze passage staat een pijl en in handschrift: “Mag ook in natura (Libanon, Nepal, Afghaan) betaald worden”.

Historische waarde

Van historische waarde is de rubriek De Markt, met de gemiddelde prijzen voor hasj en wiet. In de editie van augustus 1986 staan negentien soorten buitenlandse wiet, elf soorten buitenlandse hasj en welgeteld twee soorten Nederwiet. Eén zonder naam, 'redelijk-goed', voor drie tot zeven gulden per gram. En 'Sinsemila', voor tien tot twaalf gulden, met 'fantastische high'. Bijna niemand wist het, maar de Nederwietrevolutie was begonnen...