Land van wiet en honing

Schrijven en blowen: HET KAN

In augustus verschijnt Land van wiet en honing, het nieuwe boek van onze vaste België-correspondent Karel Michiels. Hier alvast een voorpublicatie van hoofdstuk 13: Weed and write.

Door: Karel Michiels

Karel Michiels in Nine Miles, Jamaica, de geboorteplaats van Bob Marley.

Schrijven en blowen: het kan. Tenzij u dit een onleesbaar boek zou vinden natuurlijk. Maar dat zou tevens betekenen dat u

het beoordelingsvermogen van de eindredacteur, de uitgever en de verkopers van dit boek in twijfel zou trekken. Zij trekken zich er ook niks van aan of hun auteurs tijdens het schrijfproces al dan niet wiet roken, wijn drinken of speed slikken. Wat telt is het resultaat. Verschillende grote en minder grote schrijvers schreven (en schrijven) onder invloed, zonder dat het de kwaliteit van hun werk aantast. Je zou kunnen zeggen dat ze anders nog beter zouden schrijven,maar voor hetzelfde geld is het net de wiet die hun talent verdiept.

Club des Hashischins

Maar of dat nu allemaal zo kenmerkend is voor een wietgebruiker? Ik ken persoonlijk geen schrijvers die blowen (drinken daarentegen!), anders zou ik het hen zeker vragen. Jammer dat wij geen Club des Hashischins meer kennen, genoemd naar de middeleeuwse Saraceense sekte HashishIm. Dit Parijse genootschap propageerde en cultiveerde tussen 1842 en 1849 het gebruik van (inderdaad) hasj als 'intellectuele intoxicatie.' Onder de leden tal van schrijvers: Alexandre Dumas, Victor Hugo, Honoré de Balzac en Charles Baudelaire, om de bekendste maar te noemen. Het gezelschap kwam samen in het Hôtel Lazun, bij voorkeur gehuld in Arabische gewaden, en consumeerde daar hasjolie in sterke koffie. Théophile Gautier stichtte de club nadat hij had kennisgemaakt met dokter Moreau, een heuse hasjexpert. Hij beschreef hoe cannabis de gebruiker toelaat om 'een tus-

senland te betreden waar het uitwendige leven eindigt en het inwendige leven begint.'

Had ik al gezegd dat wiet de tijd lijkt uit te rekken?

Bescheiden talent

Over mijn eigen bescheiden talent wil ik het niet hebben, maar ik weet wel dat blowen en schrijven bij mij goed samen gaan. Net nog een jointje opgestoken en deze zin valt toch weer op zijn plaats. Het enige probleem is dat ik de tijd wel eens uit het oog verlies, geconcentreerd in de weer met het construeren van mooie, correcte zin-

nen en alinea's. Dan zie ik zelfs het klokje op mijn computer niet staan en is het plots twee uur 's nachts. Had ik al gezegd dat wiet de tijd lijkt uit te rekken?

Gedisciplineerd werken?

Gedisciplineerd werken, binnen vastomlijnde uren, is dan weer niet aan mij besteed. Ik haal altijd ruimschoots mijn deadlines, maar dat is zeker niet het resultaat van een strak arbeidsrooster. Ik zorg er eerder voor dat ik niet hoef te stressen door op tijd te beginnen. En als het moet, werk ik 's nachts nog wat langer door. Liever dan 's ochtends vroeg op te staan. Voor de middag krijg ik meestal geen zin op het scherm. Gelukkig zijn de meeste opdrachtgevers zo vriendelijk om daar rekening mee te houden.

Sinbad

Charles Baudelaire, ook liefhebber van opium en absint, schreef in Les Paradis Artificiel: ‘Onder invloed van cannabis verdwijnt soms je persoonlijkheid. Die concentratie op het uitwendige is het kenmerk van alle grote dichters en meester-komieken.’ Ook Alexandre Dumas, auteur van De Drie Musketiers en De Graaf van Monte Christo (de zeeman Sinbad is een hasjliefhebber!), was lid van de Club des Haschichins in Parijs.

Niet voor actie

Na een paar jaar stopten de meeste leden van de club met het eten van hasj, vanwege de onvoorspelbare effecten. Ook de courante vermenging met opium moet sommigen

zuur opgebroken zijn. In 1851 zegt Baudelaire: ‘Hasj is niet geschikt voor actie. Het troost niet zoals wijn. Het doet niets dan de menselijke persoonlijkheid ontwikkelen in de omstandigheden waarin zij zich op het ogenblik zelf bevindt. Nooit zou een verstandige staat kunnen voortbestaan met het gebruik van hasjiesj. Het levert noch soldaten noch burgers. Als een regering belang heeft bij het vervreemden van zijn onderdanen, zou zij slechts het gebruik van hasj moeten aanmoedigen.’

Peace and Love

Van extreem sterke hasjolie, om precies te zijn, vaak in combinatie met opium. Het is geen recept dat ik u zou aanraden. Hasjolie heeft THC-percentages tot 60% (tegenover 10 à 15% in 'normale' wiet) en wordt tegenwoordig vooral gebruikt als medicijn en in bepaalde voedingsproducten. Een sterk groeiend segment in de Amerikaanse wietbranche, maar geen courant product op straat of in de shops. Dan zouden de burgers inderdaad pas echt vervreemden van hun regering.

Het einde van de Club des Hashischins was nog maar het begin van een vruchtbare kruisbestuiving tussen wiet en literatuur, die tot vandaag voortduurt. Oscar Wilde. ‘Bosie and I have taken to hashish. It’s quite exquisite; three puffs of smoke and then peace and love.’

Meer weten over wiet in de literatuur, en alle andere lagen van de maatschappij? Land van wiet en honing wordt uitgegeven bij Houtekiet.

Hasjboeren blij met Syrische burgeroorlog

Het jaarlijkse bezoek van de Libanese veiligheidstroepen aan de hasjboeren van de Bekaa Vallei wordt dit jaar voor de derde maal op rij overgeslagen. Desondanks is de stemming onder de boeren geladen, net als hun vuurwapens.

Door: Jan Sennema

De Libanese wietboeren staan positief tegenover legalisering en medicinaal gebruik.

Nadat in 2012 boeren wegversperringen hadden opgeworpen, werden de militairen om escalatie te voorkomen teruggetrokken. Daarna was het niet de vrees voor rellende boeren, maar de oplopende spanningen langs de Syrisch-Libanese grens waardoor de regering geen troepen meer naar het gebied stuurde. Hoewel de lokale agrariërs beweren dat ze ieder jaar dat ze met rust worden gelaten meer land met cannabis zullen telen, staat het voor de cannabisteelt gebruikte areaal volgens het VN drugsbureau al drie jaar stabiel op 3500 hectare. De Libanese wietboeren staan positief tegenover legalisering en medicinaal gebruik. Ook de econoom Marwan Iskander juicht stappen in die richting toe. Volgens hem kan legalisering de verarmde regio uit het slop halen en bovendien 2,4 miljard bijdragen aan de nationale schatkist.