Hellenic Journal of Atherosclerosis 2(4)
247
ΠΑ15 ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΥΠΟΥ D ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ Δ. Τζιάλλας,1 Μ. Κωσταπάνος,1 Κ. Σάββας,1 Κ. Καστανιώτη,2 Π. Σκαπινάκης,3 Β. Μαυρέας,3 Μ. Ελισάφ,1 1
Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα, 2ΑΤΕΙ Καλαμάτας, Καλαμάτα 3 Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα
Εισαγωγή-Σκοπός: Το μεταβολικό σύνδρομο (ΜΣ) περιλαμβάνει τη συνύπαρξη πολλαπλών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνήσει εάν ο επιπολασμός της προσωπικότητας τύπου D είναι υψηλότερος σε ασθενείς με ΜΣ σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, ανεξάρτητα της παρουσίας άγχους και συμπτωμάτων κατάθλιψης. Μέθοδος-Υλικό: Μελετήθηκαν 749 νέοι διαδοχικοί ασθενείς με καρδιομεταβολικές διαταραχές που απευθύνονταν στο Ιατρείο Λιπιδίων του ΠΓΝΙ από το 2007 έως το 2009 για την αξιολόγηση και αντιμετώπιση του ΜΣ. 359 ασθενείς πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου στη μελέτη. Το ΜΣ ορίστηκε σύμφωνα με τον ορισμό του IDF. Τα διαγνωστικά κριτήρια για την ύπαρξη προσωπικότητας Τύπου D εκτιμήθηκαν με βάση την κλίμακα DS-14. Το άγχος και τα συμπτώματα κατάθλιψης αξιολογήθηκαν από την επικυρωμένη ελληνική έκδοση της κλίμακας του άγχους και της κατάθλιψης (HADS). Αποτελέσματα: Από τους 359 ασθενείς, 206 (57,4%) πληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια για το ΜΣ και 153 (42,6%),
αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Η επικράτηση του τύπου προσωπικότητας D ήταν σημαντικά υψηλότερη στην Ομάδα του ΜΣ σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (44% έναντι 15% αντίστοιχα, p<0,001). Κάθε στοιχείο του τύπου προσωπικότητας D, κοινωνική αναστολή και αρνητική συναισθηματικότητα, ήταν συχνότερη στην ομάδα του ΜΣ από ό,τι στην ομάδα ελέγχου. Η παρουσία της προσωπικότητας τύπου D συνδέθηκε σημαντικά με το μεταβολικό σύνδρομο ανεξάρτητα από άλλους κλινικούς παράγοντες, το άγχος και τα συμπτώματα κατάθλιψης. Συμπεράσματα: Η μελέτη μας έδειξε ότι η προσωπικότητα Τύπου D φαίνεται να συνδέεται με τη διάγνωση του μεταβολικού συνδρόμου. Δεδομένου ότι το ΜΣ αποτελεί πρόδρομο στάδιο της αθηροσκλήρωσης και κατά συνέπεια της καρδιαγγειακής νόσου, η απόδειξη της συσχέτισης ΜΣ και προσωπικότητας ενισχύει την ύπαρξη μιας αιτιώδους σχέσης ανάμεσα στο ψυχοκοινωνικό προφίλ και στο ΜΣ και αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη θεραπευτική διαδικασία.
ΠΑ16 ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΘΗΛΙΑΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΥΨΗΛΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑΣ: ΜΕΛΕΤΗ ΙΚΑΡΙΑ Γ. Σιάσος, Χ. Χρυσοχόου, Ε. Οικονόμου, Δ. Tούσουλης, M. Zαρομυτίδου, K. Zήσιμος, Γ. Τριανταφύλλου, Δ. Μιχαλοπούλου, Σ. Βογιατζόγλου, Β. Ζούλια, Σ. Δελαπόρτα, Σ. Πλυταριά, Χ. Πίτσαβος, Χ. Στεφανάδης Α΄ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, ΓΝΑ «Ιπποκράτειο», Αθήνα Εισαγωγή-Σκοπός: Η σωματική δραστηριότητα (ΣΔ) έχει σημαντικά καρδιαγγειακά οφέλη. Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε την επίδραση της καθημερινής ΣΔ στην ενδοθηλιακή λειτουργία σε δείγμα κατοίκων της Ικαρίας. Υλικό-Μέθοδος: Από τον πληθυσμό της μελέτης ΙΚΑΡΙΑΣ επιλέχθηκε τυχαία ένα δείγμα αποτελούμενο από 185 μέσης ηλικίας (40–65 ετών) και από 142 μεγάλης ηλικίας (66–91 ετών) συμμετέχοντες. Η ενδοθηλιακή λειτουργία εκτιμήθηκε υπερηχογραφικά με τη μέθοδο της ενδοθηλιοεξαρτώμενης αγγειοδιαστολής (FMD). Η εκτίμηση της ΣΔ έγινε με τη βοήθεια του Διεθνούς Ερωτηματολογίου ΣΔ (IPAQ) κατατάσσοντας τους συμμετέχοντες σε ομάδες χαμηλής, μέτριας και έντονης ΣΔ. Τα άτομα χαμηλής ΣΔ χαρακτηρίστηκαν ως σωματικά αδρανή και τα υπόλοιπα ως σωματικά δραστήρια. Αποτελέσματα: Στο συνολικό πληθυσμό οι τιμές του FMD (5,79±3,19%) εμφάνιζαν αντίστροφη συσχέτιση με την ηλικία (r=–0,242, p<0,001).Τα σωματικά αδρανή άτομα είχαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές FMD σε σχέση με τα σω-
ματικά δραστήρια (4,95±3,02% έναντι 6,06±3,23%, p=0,008). Μεταξύ των σωματικά δραστήριων ατόμων τα άτομα μέσης ηλικίας είχαν σημαντικά υψηλότερο FMD σε σχέση με τα άτομα μεγάλης ηλικίας (6,64±3,24% έναντι 5,34±3,07%, p=0,008). Παρόλ' αυτά δεν υπήρχε διαφορά στις τιμές του FMD μεταξύ των μέσης ηλικίας σωματικά αδρανών ατόμων και των μεγάλης ηλικίας σωματικά δραστήριων ατόμων (5,04±3,32% εν. 5,34±3,07%, p=0,99). Η ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης μετά από προσαρμογή για γνωστούς συγχυτικούς παράγοντες αποκάλυψε ότι τα μέσης ηλικίας άτομα που είχαν έντονη [b=1,76 95% CI: (0,039, 3,49), p=0,045) και μέτρια (b=2,12 95% CI: (0,75, 3,48), p=0,002] ΣΔ είχαν υψηλότερες τιμές FMD σε σύγκριση με τα άτομα χαμηλής ΣΔ. Συμπεράσματα: H παρούσα μελέτη υποδεικνύει τον καρδιοπροστατευτικό ρόλο της ΣΔ στην ενδοθηλιακή λειτουργία εισάγοντας την υπόθεση ότι η ΣΔ μπορεί να περιορίσει την επίδραση της ηλικίας στην ενδοθηλιακή λειτουργία. © 2011 Ελληνική Εταιρεία Αθηροσκλήρωσης