22
M. Σαρηγιάννη και συν
Πίνακας 2. Τα ανθρωπομετρικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά των δύο υπο-ομάδων των ατόμων με παχυσαρκία, δηλαδή των ατόμων με ευαισθησία στην ινσουλίνη και των ατόμων με αντίσταση στην ινσουλίνη. Άτομα με παχυσαρκία και ευαισθησία στην ινσουλίνη (n=27)
Άτομα με παχυσαρκία και αντίσταση στην ινσουλίνη (n=28)
Tιμή P
44±12 2/25 34,9±5,2 108±14 122±10 126,5±11 84,2±6,4 210±42 125±65 51±10 135±41 2,6±1 11,8±4,2 90±15 5,37±0,52
45±12 4/24 37,6±5,5 115±16 127±14 134±13 86±8,9 201±35 161±86 46±9 123±28 4±1,7 16,24±6,7 99±12 5,39±0,8
0,7 − 0,9 0,1 0,14 0,008 0,4 0,4 0,14 0,052 0,25 0,008 0,038 0,005 0,7
Ηλικία Φύλο (Α/Γ) ΔΜΣ (kg/m2) Περίμετρος μέσης (cm) Περίμετρος ισχίων (cm) ΣΑΠ (mmHg) ΔΑΠ (mmHg) χοληστερόλη (mg/dL) Τριγλυκερίδια (mg/dL) HDL-χοληστερόλη (mg/dL) LDL-χοληστερόλη (mg/dL) HOMA-IR ινσουλίνη (μU/mL) Γλυκόζη (mg/dL) HbA1c (%)
Όπου P, αντιπροσωπεύει τη στατιστική πιθανότητα να είναι ίδιες οι ομάδες των ατόμων με παχυσαρκία και ευαισθησία στην ινσουλίνη, και των ατόμων με παχυσαρκία και αντίσταση στην ινσουλίνη. Όπου, ΔΜΣ: δείκτης μάζας σώματος, ΣΑΠ: συστολική αρτηριακή πίεση, ΔΑΠ: διαστολική αρτηριακή πίεση, HOMA-IR: Homeostatic model of assessment of insulin resistance. οι τιμές αντιπροσωπεύουν το μέσο όρο±σταθερή απόκλιση.
6. Ισορροπία οξειδωτικών-αντιοξειδωτικών (PAB) Στο σύνολο των ατόμων, προσδιορίστηκε η PAB και η σύγκριση μεταξύ των ομάδων έδειξε ότι τα άτομα φυσιολογικού βάρους έχουν χαμηλότερες τιμές PAB (71,1± 9,7) από τα άτομα με παχυσαρκία (P=0,004). Επιπλέον, στην ομάδα των ατόμων με παχυσαρκία οι τιμές της ρΑβ δε διέφεραν σημαντικά μεταξύ των ινσουλινοανθεκτικών (95,9±26,5) και των ινσουλινοευαίσθητων ατόμων (90,6±20,9, P>0,1) (πίνακας 3). Τέλος, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων. Ακολούθως, διερευνήθηκε η ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ των τιμών της ρΑβ και γνωστών δεικτών φλεγμονής, καθώς και βιοχημικών παραμέτρων. οι τιμές της ρΑβ παρουσίασαν συσχέτιση με το ινωδογόνο, το ουρικό οξύ και τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, αποδεικνύοντας ότι αποτελούν έναν αξιόπιστο δείκτη του οξειδωτικού στρες. Επιπλέον, διαπιστώθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ των τιμών της ρΑβ και των τριγλυκεριδίων. Τέλος, οι τιμές της ρΑβ είχαν θετική συσχέτιση με ανθρωπομετρικούς δείκτες, δηλαδή το ΔΜΣ και τις περιμέτρους μέσης και ισχίων (πίνακας 4). Μάλιστα, όσο αυξάνεται ο ΔΜΣ, τόσο αυξάνονται οι τιμές της ρΑβ, δηλαδή το οξειδωτικό στρες. 2011 Ελληνική Εταιρεία Αθηροσκλήρωσης
7. Συζήτηση Στην παρούσα εργασία, προσδιορίστηκε η ισορροπία μεταξύ οξειδωτικών και αντιοξειδωτικών παραγόντων στο πλάσμα ολικού αίματος ατόμων με παχυσαρκία και ατόμων φυσιολογικού βάρους. Σκοπός ήταν να ελεγχθεί εάν η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του οξειδωτικού στρες σε άτομα υψηλού κινδύνου για αθηροσκλήρωση. Διαπιστώθηκαν υψηλότερες τιμές οξειδωτικού στρες στα άτομα με παχυσαρκία σε σύγκριση με τα άτομα φυσιολογικού βάρους, καθώς και συσχέτιση μεταξύ του δείκτη μάζας σώματος και του οξειδωτικού στρες. Είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη μεθοδολογία εφαρμόζεται για τον προσδιορισμό του οξειδωτικού στρες σε άτομα με παχυσαρκία. Συμφωνεί όμως με αρκετές μελέτες που χρησιμοποιούν διαφορετικούς δείκτες του οξειδωτικού στρες και καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα ότι, δηλαδή, η παχυσαρκία εμφανίζει αυξημένο οξειδωτικό στρες τόσο στα πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο.12–14 Επιπλέον, πλήθος μελετών επιβεβαιώνουν την ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ του οξειδωτικού στρες και του δείκτη μάζας σώματος.13–15 Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί υπάρχει αυξημένο οξειδωτικό στρες στην παχυσαρκία. Πιθανολογείται ότι είναι δυνατό να οφείλεται στην αυξημένη πρόσληψη τροφής ή στην