Πολεμικές ταινίες ... μ' αντιπολεμικό μήνυμα!
Όταν
ακούμε για πολεμικές ταινίες συνήθως το μυαλό μας πάει σε υπερήρωες που εξολοθρεύουν στρατιές από εχθρούς, σε εντυπωσιακές εκρήξεις ή ακόμα και σε ανατριχιαστικές σκηνές με διαμελισμένα πτώματα και δεκάδες νεκρούς. Αυτή η αντίληψη δεν είναι τελείως λάθος αλλά δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην «κινηματογραφική» πραγματικότητα! Ο πολεμικός κινηματογράφος δεν θέλει να μας παρουσιάσει μόνο την καταστροφική φύση των πολέμων αλλά προσπαθεί να επικρίνει τους πολέμους και τελικά να μας επηρεάσει με αντιπολεμικά μηνύματα. Γι’ αυτό λοιπόν θ’ αναφερθούμε σύντομα σε τρεις ταινίες-σταθμούς της πολεμικής ιστορίας του κινηματογράφου που βασίστηκαν σε ιστορικά γεγονότα και πρόβαλλαν σε όλους μας τις φρικαλεότητες του πολέμου. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, θα πρέπει να αναφέρουμε την εκπληκτική ταινία του Φράνσις Κόπολα με τίτλο «Αποκάλυψη τώρα» που -όχι άδικα- είναι για πολλούς η κορυφαία αντι-πολεμική ταινία. Βασισμένη σε νουβέλα του Τζόζεφ Κόνραντ η ταινία τοποθετείται χρονικά κοντά στη λήξη του πολέμου στο Βιετνάμ. Ακόμα μια αξιόλογη ταινία είναι «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι» όπου έχουμε αναφορά στον πιο καταστροφικό πόλεμο όλων των αιώνων, τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή τη φορά μέσω των αλληλεπιδράσεων των τριών βασικών χαρακτήρων της ταινίας παρατηρούμε τη ψυχολογική σύγκρουση που βιώνουν οι στρατιώτες ανάμεσα στην ανθρωπιά και το καθήκον. «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι» τονίζει και επικρίνει τη ματαιότητα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ενώ σαν μέρος των Βαλκανίων θα πρέπει να αναφερθούμε στη δραματική ταινία του Εμίρ Κοστουρίτσα με τίτλο «Underground». Οι πολεμικές ταινίες έχουν ως στόχο όχι μόνο την εξιστόρηση ιστορικών γεγονότων αλλά κυρίως να μας μάθουν ότι ο πόλεμος είναι μια καταστροφική συνήθεια του ανθρώπου. Οι τρεις προαναφερθείσες ταινίες πετυχαίνουν απόλυτα τον στόχο τους και έχουν ευαισθητοποιήσει πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο αυτές αλλά και πολλές άλλες που δυστυχώς δε μπορούν να αναλυθούν σε ένα άρθρο! Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε ότι ο πολεμικός κινηματογράφος είναι κατά βάθος διδακτικός και μας δίνει το κουράγιο να ελπίζουμε πως ίσως μια μέρα όλοι καταφέρουμε να ζήσουμε με ειρήνη, απαλλαγμένοι από τη ματαιότητα του πολέμου. Αντρέας Υφαντίδης, Β2 Λυκείου
Ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας
Ε
πιστημονική φαντασία είναι κατηγορία του ευρύτερου μυθοπλασματικού τομέα στην οποία κατέχουν κεντρικό ρόλο μελλοντικές εξελίξεις στην επιστήμη, στην τεχνολογία ή στην κοινωνία. Ο ορισμός την δεν καθορίζεται εύκολα αφού τα όρια που τη διαχωρίζουν από άλλα παρεμφερή μυθοπλαστικά είδη είναι ρευστά. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να την ερμηνεύσουν διαφορετικά αλλά κανείς δεν τα κατάφερε με αποτέλεσμα να επικρατήσει ο ορισμός που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Η επιστημονική φαντασία έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τον τομέα του κινηματογράφου με ταινίες που άφησαν εποχή και διακρίθηκαν για τα πρωτόγνωρα σκηνικά τους καθώς και τα μεταφυσικά τους χαρακτηριστικά. Μια από αυτές, ίσως η πιο γνωστή είναι «Ο Πόλεμος των Άστρων» (Star Wars). Άλλη ταινία που έσπασε ταμεία και ανήκε στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας είναι η ταινία «Το Μάτριξ» (The Matrix), μια κινηματογραφική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, σε σενάριο και σκηνοθεσία των αδερφών Γουατσόφσκι. Η πρώτη ταινία προβλήθηκε στις 31 Μαρτίου 1999 και αποτέλεσε την αρχή της σειράς «Μάτριξ». Είναι σημαντικό να προσθέσουμε πως απέσπασε τέσσερα βραβεία Όσκαρ στις τεχνικές κατηγορίες. Για να μιλήσουμε όμως για το σύντομο παρελθόν σίγουρα κατάλληλη ταινία είναι το «Άβαταρ» (Avatar). Ως «Άβαταρ» στον κινηματογραφικό κόσμο είναι γνωστή η ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες του Λονδίνου στις 10 Δεκεμβρίου 2009 και στις ΗΠΑ στις 18 Δεκεμβρίου 2009. Το σενάριο της ταινίας αντλείται πιθανώς από προγενέστερα έργα επιστημονικής φαντασίας ή φανταστικής λογοτεχνίας που έχουν γραφτεί στο ίδιο βασικό μοτίβο της ζωντανής θεάς φύσης, που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται Έιουα και διαμορφώνεται από ένα συναπτικό δίκτυο, στο οποίο συμμετέχει όλη η φύση του πλανήτη-δορυφόρου και ιδιαίτερα τα δέντρα. Η ταινία ξεκίνησε στην κορυφή των Box Office σε όλο τον κόσμο ενώ, με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα $1,9 δις, το «Avatar» είναι η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών ξεπερνώντας τον Τιτανικό με $2,781,132,032. Ελπίζουμε στο μέλλον να δούμε ταινίες ακόμα πιο ενδιαφέρουσες με σκηνικά χωρίς προηγούμενο και σενάρια... από άλλο πλανήτη! Γιώργος Δαρούσος, Μιχάλης Τσαταλιός, Β΄ Λυκείου
Thrillers
Θρίλερ
είναι ένα βιβλίο ή μια ταινία που έχει ως σκοπό να δημιουργήσει στον αναγνώστη ή θεατή εντυπωσιακό suspense και δράση. Τα θρίλερ έχουν επίσης παραχθεί στο ραδιόφωνο, στο θέατρο, στην τηλεόραση και στα μέσα ενημέρωσης. Τα βιβλία μυστηρίου, για παράδειγμα, είναι συχνά θρίλερ. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τα θρίλερ πολύ ευχάριστα, και εκτιμούν την ταχεία «βηματοδότηση» και τις πολύπλοκες επιφάνειες που συνδέονται με αυτό το είδος. Τα θρίλερ επίσης έχουν πολλή ενέργεια, η οποία είναι συχνά χαοτική, και συνήθως μπλέκονται σε αυτά πολυμήχανοι ήρωες και εξωτικές ρυθμίσεις. Οι ταινίες θρίλερ ποικίλλουν. Μερικές είναι υπερφυσικές, άλλες είναι επιστημονικές ή ιατρικού περιεχομένου, κάνοντας τους πρωταγωνιστές να αντιμετωπίσουν βιολογικούς παράγοντες ή μυστηριώδη επιστημονικά δρώμενα.
«Δράκουλας, ο βρικόλακας των Καρπαθίων» (Horror of Dracula, 1958), «Ψυχώ» (Psycho, 1960), «Τα πουλιά» (The Birds, 1963), «Αποστροφή» (Repulsion, 1965), «Το μωρό της Ρόζμαρι» (Rosemary’s Baby, 1968), «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» (Night of the Living Dead, 1968), «Ο εξορκιστής» (The Exorcist, 1973), «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» (The Texas Chain Saw Massacre, 1974), «Τα σαγόνια του καρχαρία» (Jaws, 1975), «Η προφητεία» (The Omen, 1976), «Ο ένοικος» (Le Locataire, 1976), «Σουσπίρια» (Suspiria, 1977), «Η νύχτα με τις μάσκες» (Halloween, 1978), «Ζόμπι, το ξύπνημα των νεκρών» (Dawn of the Dead, 1978), «Τη νύχτα που γεννήθηκε ο τρόμος» (The Amityville Horror, 1979).
Μερικά είναι μυστήρια έξυπνα, τρομακτικά και με ραδιουργούς ανταγωνιστές. Τα σημερινά θρίλερ συχνά αποτελούνται από ένα ηρωικό και τολμηρό κατάσκοπο ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιον «μοχθηρό» και «σατανικό» εχθρό. Αυτά τα τελευταία έχουν γίνει πολύ δημοφιλή σε όλο τον κόσμο. Ορισμένα είναι εξαιρετικά θρίλερ, πνευματικής και πολύ υψηλής μάλιστα ποιότητας που αρκετοί απολαμβάνουν. Άλλα είναι πιο απλοϊκά και άλλα σχεδιασμένα να απευθύνονται σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό. Πολλά βιβλία θρίλερ είναι προσαρμοσμένα σε ταινίες, και κάποια θρίλερ μπορεί επίσης να μετατραπούν σε βιβλία κόμικ ακόμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές. Υπάρχουν αρκετές και γνωστές ταινίες τρόμου όπως: «Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου» (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, 1922), «Τα τέρατα» (Freaks, 1932),
8
Ένας από τους πιο γνωστούς σκηνοθέτες ταινιών τρόμου ήταν ο Χίτσκοκ. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες. Εφήρμοσε διάφορες ‘‘τακτικές’’ ώστε να δημιουργήσει ταινίες με περισσότερο suspense και να τις κάνει πιο αληθοφανείς και πιο τρομακτικές. Παναγιώτης Μητρούσης, Β2 Γυμνασίου