Tekst: Jan de Valk Foto’s: Privé Pastor van Gestel / Remi van Bergen / Piet Spanjers
Interview
Pastor Jos van Rooij over: Pastor Jan van Gestel werd geboren 1n 1942 in Diessen, ging als 12-jarige naar het seminarie
Beekvliet
in
St.
Michielsgestel en werd in 1966 - kort voor zijn 24e - priester gewijd en benoemd als kapelaan in Groesbeek. In 1989 volgde hij pastoor Henk Gerrits op en kreeg hij de leiding over de parochie. In 2014 nam hij afscheid, maar bleef op de achtergrond betrokken en actief. Het allerbelangrijkst is zijn plaats in de harten van de mensen. Pastor van Gestel heeft het vermogen om, dankzij zijn goede geheugen, niemand te vergeten, ook daadwerkelijk niet. Ontelbaar zijn de telefoontjes,
berichtjes,
blijken
van medeleven en groeten die hij naar mensen in de parochie ( en ver daarbuiten) heeft gestuurd en nog
steeds
stuurt,
bij
welke
Pastor Jan van Gestel
Het leven is te kort om ruzie te maken en te lang om ongelukkig te zijn
gebeurtenis dan ook. Ook had en heeft hij het vermogen zich in mensen te verplaatsen. Als pastor zag en ziet hij hoe mensen gelovig zijn: niet zozeer in de kerk, maar in hun dagelijkse doen en laten, en wist hij dat geloof met hen te vieren. Hij heeft een unieke plaats
Pastor Jan van Gestel is onlangs thuisgekomen na een langdurig ziekbed als gevolg van een val in zijn huis. Reden om op bezoek te gaan bij de man die zo veel voor Groesbeek en haar inwoners heeft betekend. Een gesprek over roeping, de kerk, het ziekbed, God, maar vooral over de mens.
gekregen in de harten van heel veel mensen. Ook nu nog zet hij
Waarom bent u priester geworden?
gaan. En passant vertelde hij erbij, dat op
alle sociale media in om contact te
“Ik ben erin gerold. Het begon in Diessen
het seminarie veel aan sport werd gedaan.
houden en zijn betrokkenheid te
waar mijn ouders een boerderij hadden,
Dat sprak mij wel aan. Dus ging ik naar het
laten voelen.
‘Huiske ten Halve’. De kapelaan van
kleinseminarie in Sint- Michielsgestel. Dat
Diessen, Janus van de Sande, maakte mij
was voor mij een grote stap. Ik was nog
het
misdienaar. Monseigneur Van Tuyn, oud-
nooit van huis geweest. Via het grootsemi-
Bisdom in, is hij heel zijn leven pas-
deken van Den Haag, had zich een keer
narie en een studie theologie werd ik pries-
tor in Groesbeek gebleven. Dat
met zijn rolstoelfiets vastgereden in het
ter. De jaren voor mijn priesterwijding heb
heeft hem een fabelachtige kennis
bos achter ons huis. Hij zat klem in de mod-
ik het moeilijk gehad. Ik vond het lastig de
opgeleverd van de ‘kleine eigen
der. Mijn kameraad Sjefke en ik hebben
definitieve beslissing tot het priesterschap
geschiedenis’ van heel veel gezin-
hem eruit gehaald. Bij ons thuis hebben
te nemen. Ik kreeg op een gegeven
nen. Deze kennis hoort bij het
we hem aan de koffie gezet. ‘Wat wil je
moment
‘biechtgeheim’ van zijn pastor-
later worden jongen?’ vroeg de monseig-
Steek, toog, boord. Als ik thuis kwam trok
leven, maar vormt ook de rijkdom
neur aan mij. Boerenzoon, zei ik aarze-
ik meteen mijn boerenkloffie weer aan.
en de vreugde ervan.
lend. Als enige zoon had ik tenslotte de
Door die priesterkleding voelde ik me
boerderij van mijn ouders voor het opra-
apart gezet. Maar ik bleef een gewoon
pen. Het verbaasde mij dat de oud-deken
persoon. Die boerenzoon is altijd in mij
mij het advies gaf naar het seminarie te
blijven zitten, ook toen ik kapelaan was.”
Tegen
4
de
gewoonte
van
Topic Regi o m a g a z i n e
N r . 3 2017
priesterkleding
aangemeten.