Означенє места медзи людзми: Традицийне облєканє подрозумює и одредзени правила же хто и кеди може ношиц одредзени часци облєчива. При Руснацох таки ознаки були зоз тим цо ше ноши на глави: лєм одроснути леґинє и хлопи ношели калап, а гологлави хлоп бул лєм у церкви и при єдзеню. Кед леґинь почал ношиц калап, а нє шапку, дзивки го мали ословйовац лєм у множини. И жени хлопа, та аж и супруга, ословйовали лєм у множини, а тиж так го ословйовал и кажде младши од нього. Дзивчата и одроснути дзивки ношели заплєцени власи до двох варґочох закруцених до контї зоз баршоньом. Такой ище на свадзби млада жена достала фитюлу на главу и ношела ю и по обисцу и вонка з обисца звичайно по родзенє другого дзецка. Зоз одаванку постала зоз дзивки жена, а фотюла на глави означовала таке єй положенє медзи людзми же є ”млада андя” и кажде младши од нєй вецей ю нє мал право ословйовац по власним мену. У шветочних нагодох вязала хусточку на главу.
Руски дзивки на початку 20. вику
58