Кратка история руснацох- Янко Рамач

Княз Владимир ришел прияц християнство пре вецей причини. Єдна спомедзи нїх було о його жаданє же би на тот способ достал руку византийскей паровий Ани, шестри цара Василия П. Строги византийски закон нє дошлєбодзовал членом царскей фамилиї ступац до малженства з поганами. Владимир 988. року перше сам приял християнство, оженєл ше з царовну, а вец дал покресциц и свой народ. Християнство ше у Києвскей Руси почало шириц теди кед погански вереня и постояци дружтвени одношеня онєможлївйовали дальши дружтвени прогрес. Теди кажди дружтвени орґанизем, општина, племе и союз племенох представял окремну цалосц з власну систему власци, з власнима представами о добру и злу, о правди и неправди, о тим цр допущене або забранєне. Християнство и нови, феудални одношеня одстранєли тот хаос етичних нормох, оможлївююци швидше и ефикаснєйше орґанизованє новей держави. Християнство принцшшєлно осудзовало насилство, наказовало борбу процив зла з добрим, учело же шицки людзе єднаки пред Богом. Шицко тото у стреднїм вику и познєйше постало теорийна база числених социялних и антифеудалних рухох хторим на чолє часто були священїки и теолоґове - Джон Виклиф, Ян Гус, Томас Минцер, Йван Вишеньски и други. З приманьом християнства Києвска Рус постава ровноправна з другима европскима державами и учаснїк у европскей политики. Обряд прияти з Византиї бул розкошни, богослуженя ше служело на славянским язику. У поглядзе церковній орґанизациї Києвска Рус була зависка,^ т.є. под юрисдикцию царгородского патриярха. Познєйше створена и домашня церковна хиєрархия, священство, владикове и митрополит. Часто мож чуц думанє же Києвска держава и шицки Восточни Славянє прияли з Византиї православну виру. То нє точне. У чаше кед покресцена Києвска Рус православя ище нє було. Церква ше подзелєла познєйше. Точне тото же княз Владимир и його податки прияли християнство восточного обряду, хтори ше значно розликовал од заходного - римского або латинского. Правда и тото же ше уж теди, та и скорей, зявйовали розлични теологийни думаня и толкованя о вири, вирских доґмох и церковней орґанизациї, же було досц розлики и нєпорозуменя медзи теологами на Востоку и на Заходзе, алє до 1054. року то була єдинствена Христова церква Аж теди вона подзелєна на Восточну православну и Заходну - католїцку. Од того часу Києвска Рус и єй церква под вплївом и у рамикох церкви Востоку, гоч контакти зоз Заходну нє цалком претаргнути. Култура ше медзи Восточнима Славянами швидше почала шириц аж после приманя християнства. Теди ше почина шириц и писменосц. Церкви, манастири и князовски дворци поставаю центри дзе ше збераю и одкадз ше ширя кнїжки, перше церковного а вец и шветового характера У манастирох ше отвераю школи, орґанизую ше центри за преписованє и прекладанє кнїжкох. Розвива ше церковна архитектура под вплївом византийскей, алє и з дрмашнїма характеристиками. Приклад тей архитектури и малярства -уж спомнута церква Святей Софиї. З того часу остали и прекрасни памятнїки писменосци: "Повисть времених лїт", "Слово о полку Игоровим", "Поучене дзецом" и "Руска цравда". ГАЛИЦКО-ВОЛИНЬСКА ДЕРЖАВА Док надцнїпровски часци Києвскей Руси препадали под налєтом Татарох, вше векше значене доставали заходни часци тей держави, дзе Татаре ридше доходзели. То були Волинь и Галичина Галичина постала окремне князовство у рамику Києвскей держави при концу XI вика Перши князове там були синове Ростислава, унука Ярослава Мудрого: Рюрик, Володар и Василько. Од початку князованя