Shaka Surf Blogs Gast Colleges Ontmoet de crew En meer! Nu in het eerste nummer van Shaka Surf!! Het eerste magazine van het meest relaxte blad van Amsterdam! Mis deze issue niet! Ontmoet de schrijver en kom meer over hem te weten. Wat hem inspireert en waar hij zich mee bezich houd.
1
In this issue: Meet the writer Page 3 Media on a social level Page 5 Creatief CV Page 6 Interviewing mr. Aukes Page 7 Tunes, Tunes, Tunes Page 8 Infographic Page 9
2
The Multiverse Page 10 The Amsterdam Light Festival Seminar Page 12 Word of Mouth for Light my Ride Page 14 Guest speakers Page 16
Meet the writer In dit eerste gedeelte van mijn nieuwe magazine wil ik mijzelf graag even voorstellen. Wie ben ik en wat inspireert mij?
vind ik het fijn om actief bezig te blijven, want verveling is iets wat ik niet kan uitstaan.
Mijn persoonlijke inspiratie: Zoals in mijn vorige dossier al beschreven is gaat mijn passie op het moment uit naar het verbreden van mij horizon. Ik streef er nog steeds naar om dit jaar of begin volgends jaar Amsterdam voor een langere tijd te verlaten. Ook besscheef ik in mijn vorige dossier dat het mij steeds minder en minder uit begint te maken hoe de wereld om mij heen over me denkt. Dit is nog steeds een feit. Zolang ik me ergens prettig bij voel en er mensen niet mee tot overlast ben, dan doe ik dat meestal. Wat voor soort muziek ik luister, welke “gadgets” ik gebruik of welke kleding ik draag, het maakt me allemaal niet zo veel uit wat anderen doen, zolang ik er mee op mijn gemak ben. Ik zie mezelf dus niet als trend setter/watcher/ follower. Wat mij inspireert zijn over het algemeen mensen die vrolijk in het leven staan en die dingen ondernemen. Zelf onderneem ik misschien niet genoeg, maar toch haal ik inspiratie uit andere mensen die nieuwe dingen doen, reizen en spannende dingen mee maken. Dit is dus ook een van de grotere aanleidingen voor mijn drang om Amsterdam te verlaten. Om echt één persoon aan te wijzen die mij inspireert vind ik moeilijk. Maar zoals ik al beschreef in mijn vorige dossier inspireren het Boeddhisme en de surf mentaliteit mij. Ik vind het prettig om rustig te blijven en alles zijn gangetje te laten gaan. Wel
Mijn gadgets zijn puur gericht op hoe praktisch ze zijn. Ik heb weliswaar een Iphone maar deze heb ik alleen omdat ik het erg fijn vind om mijn muziek, telefoon, email en internet op één apparaat te hebben zodat ik mezelf een ongeluk zeul aan dingen die ik moet meenemen. Thuis heb ik een simpele en inmiddels vrij oude (bijna 8 jaar oud geloof ik) computer staan die ik nog steeds gebruik. Erg snel is het apparaat inmiddels niet meer maar voor de broodnodige dingen kan ik hem nog goed gebruiken. Voor mij zijn dat internet gebruiken, muziek luisteren en school/werk opdrachten uitvoeren. Muziek staat als een zeer belangrijk punt in mijn leven, zonder muziek word ik snel somber en verveel ik mij gauw. Als ik niet met mensen in gesprek ben heb ik dan ook altijd muziek aanstaan. Ik hou van veel soorten muziek; van Ray Charles tot The Rolling Stones, van Ben Howard tot Daft Punk. Het ligt erg aan mijn stemming wat voor muziek ik draai. Of ik zin heb om lekker op de bank met een sigaret een boek te lezen, of door mijn huis heen te springen, dansen (wat voor dansen moet door gaan) en gek te doen of met een jointje op de bank te zitten; voor alles is een goede muziek stijl aan te meten. Naast mijn computer heb ik thuis een tv van 48” staan omdat ik me altijd erg vermaak met films kijken, en ik heb in een periode dat ik veel heb gewerkt deze tv aangeschaft om mijn kijkgenot te vergroten. Verder ben ik niet echt van de gadgets (op
3
een simpele, en erg oude, CD speler na is er dus ook verder weinig te vinden in mijn huis). Zoals eerder gezegd doe ik niet veel mee aan trends en mode, ik let dus ook niet echt op wat andere mensen dragen, zolang ik me comfortabel voel in mijn kleding vind ik het wel best. Mijn tijdsbesteding, naast school, word in de avonden vooral getekend door gezellige avonden met vrienden , ik ben meestal een of twee keer per week in mijn stam-pool-cafe te vinden, of op mijn werk; ik sta achter de bar in Proeflokaal De Drie Fleschjes in Amsterdam. Ook kan ik mij altijd erg goed vermaken in de avond met een film, of een spel spelen op mijn Xbox. Dit doe ik ook vaak in het gezelschap met vrienden en gaat ook vaak gepaard met een jointje of twee. Hiernaast heb ik een hobby die mij kan aftekenen als een nerd, maar ik vind het heerlijk. Ik speel namelijk een spel dat heet Warhammer, waarbij je als speler je eigen soldaatjes van ongeveer 3 centimeter groot in elkaar zet, schildert en er vervolgens een spel mee speelt. Ik ga voor dit spel ook dikwijls naar toernooien, soms in Nederland, soms in het buitenland. Waar ik een aantal jaar geleden nog erg competitief in dit spel stond gaat dit nu vaak gepaard met het broodnodige bier en staat de gezelligheid van een spel spelen met andere mensen centraal. Ook ben ik sinds kort weer begonnen met gitaar spelen, een hobby die ik vijf jaar lang heb beoefend tot mijn twaalfde en iets wat ik mezelf graag weer wil aanleren. Ik sport hiernaast ongeveer drie keer per week, waar ik ook veel plezier uit haal. Het houd me fit en zorgt ervoor dat ik sneller gemotiveerd ben om iets te ondernemen. Zo ben ik de laatste tijd ook bezig met muurschilderingen thuis te maken en ben
4
ik van plan deze zomer te beginnen met BMX-en, een fiets sport. Ik heb Engels altijd een mooie taal gevonden en spreek het inmiddels ook op een redelij goed niveau. Daarom probeer ik altijd zo veel mogelijk de taal te blijven beoefenen, zowel in schrift als in spraak. Ik heb een aantal vrienden met wie ik meestal Engels spreek, omdat zij Engelstalig zijn en ik het leuk vind om mijn talenschat uit te blijven breiden en te blijven oefenen. Naast Engels ben ik ook weet begonnen met het oprakelen van mij middelbare school Duits. Ik vind Duits een moeilijke maar leuke taal om te spreken. Het schrijven van Duits laat ik voor nu even links liggen. Zodra ik dat echt nodig ga hebben, dan zal ik mij daar in verdiepen. Op de agenda, na Duits staat Frans als eerste taal om weer te leren om vervolgens over te gaan op Spaans. Ik vind Frans gewoon een erg mooie taal en ik kom ongeveer 1 keer per 2 jaar in Frankrijk, dus nuttig is het ook wel. Spaans is de twee na meest gesproken taal ter wereld en dus vind ik dat dit een erg nuttige vaardigheid is om te hebben.
Media on a social level Ik ben nooit heel erg actief geweest op meerdere social media sites. Ik heb al een aantal jaar Facebook, heb ooit een Hyves account gehad, maar daar is het wel zo’n beetje bij gebleven. Waarom? Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf er altijd moeilijk toe heb kunnen zetten om me in de rest van het social media aanbod te verdiepen. Ik had altijd genoeg aan mijn bestaande accounts en daarom lag de motivatie, om iets nieuws te zoeken, erg laag. Ik ben sowieso geen “trendwatcher” en probeer mij ook nooit aan te passen aan wat “hip” of “hot” is op het moment. Ik vind dat de social media zo razendsnel evolueert dat ik al moeite genoeg heb om voor mijn bestaande Facebook account bij te houden wat er allemaal nieuw is na elke update.
Voor mijn minor Creatieve Industrie ben ik in de tweede periode gevraagd een LinkedIn, Twitter, Pinterest en Blog account aan te maken. Ik heb dit ook gedaan, en ben er ook al snel achter gekomen wat mij wel en niet lag. Twitter is totaal niet mijn ding. Ik heb altijd al moeite gehad met het volgen van bijvoorbeeld het nieuws, en ook bij Twitter(https://twitter.com/RubenMalschaert) kwam ik erachter dat ik helemaal geen motivatie had om telkens te kijken waar mensen mee bezig zijn, wat ze die ochtend op hun bammetje hebben gesmeerd of hoe de stoelgang van de avond ervoor nog door het hele huis te ruiken was. Kortom, Twitter heb ik geprobeerd maar als snel opgegeven. Niet alleen omdat ik niet geïnteresseerd ben in de dagelijkse praktijken van mijn medemens (bekend of niet) maar ook omdat ik niet de verlangens heb om alles wat ik doe op het internet te zetten. Ik vind Facebook daarin een heerlijke gulden middenweg; vaak staan er foto’s op van reizen of leuke gebeurtenissen, leuke artikelen, kan ik met vrienden chatten als ik dat wil en dergelijke. Ik heb geen behoefte om mensen, die ik niet ken, hun bezigheden te volgen. LinkedIn heb ik al een tijdje, ik zie daar ook zeker het nu van in, een aantal oude collega’s van mij hebben via hun LinkedIn account een baan gevonden. Ik heb mijn LinkedIn account op het moment nog niet echt gebracht tot het punt waar ik het wil hebben maar ik ben er wel mee bezig om het verbeteren. (nl.linkedin.com/pub/ruben-malschaert/66/283/47a/)
Het bloggen (http://www.tumblr.com/blog/ ruubzmintro) was nieuw voor mij, en, ondanks dat ik in het begin niet op een onderwerp kon komen, is mij wel bevallen. Ik zie hier voor mezelf ook wel een nut van in. Als je met iets leuks nieuws in je leven begint, op reis gaat of een sterke mening over een lopend onderwerp hebt is een blog, denk ik, een geschikt medium om mensen over je ervaringen en mening te informeren. Wie het wilt volgen kan dat doen, maar niemand hoeft dit te doen. Ik vond het prettig om mijn mening lekker op het internet te kunnen zetten zonder me te hoeven schamen of iets in die richting. Pinterest (http://www.pinterest.com/ rmalschaert/) was voor mij helemaal een verschrikking. Een site waar je foto albums samenstelt van foto’s van dingen die je zouden moeten interesseren waar je later dan vrolijk op teug kan blikken? Nee bedankt. Ik snapte het nut van deze site niet, vond het erg vermoeiend in gebruik en zat ook niet echt te wachten op het samenstellen van albums vol met afbeeldingen die vaak gewoon op Google te vinden zijn. Toen ik een vriend van mij hierover vertelde heeft die mij geïntroduceerd aan Instagram. Dit programma, ondanks mijn verwachtingen, ligt mij al een stuk meer. Een beetje door de foto’s van vrienden en vriendinnen heen bladeren en op die manier een beetje kijken waar zij mee bezig zijn, dat vind ik al een stuk plezieriger. Ook ben ik zelf foto’s op Instagram (http:// instagram.com/ruubzm) gaan plaatsen en kon mezelf enigszins vermaken met de filters die je over je foto’s heen kan gooien. Ik denk dat ik in de toekomst zal blijven bloggen (zolang ik interessante onderwerpen kan verzinnen, zoals reizen of het begin van een nieuwe sport) en zeker Instagram zal blijven gebruiken omdat ik het interessant vind om te weten waar mijn vrienden over de wereld mee bezig zijn. Kortom, ik merk aan mezelf dat ik een social media liefhebber ben zolang het met vrienden te maken heeft, of in ieder geval met mensen die ik ken. Er kan in social media snel veel tijd gaan zitten en daar ben ik altijd een beetje bang voor, om jezelf te verliezen in een anoniem beeldscherm en de tijd langs je heen te laten slippen zonder dat je het door hebt.
5
Ruben Malschaert Tel: 06-23052541 Email: r.malschaert17@hotmail.com
Work Experience: September 2010 – present: February 2012 – July 2012: April 2012 – September 2012: June 2009 – April 2010: September 2007 – March 2009:
Education: 2010 – present: 2009 - 2010 2004 – 2009
HBO Leisure Management at INHolland University of Applied Sciences Minors: Creative Industries and Sport, Wellness and Lifestyle HBO Game Development at Hogeschool van Amsterdam (no diploma) HAVO at the Amsterdams Lyceum (diploma obtained)
Language Dutch Native speaker English Good German Beginner French Beginner Spanish Beginner
6
Bartender at Proeflokaal de Drie Fleschjes Internship at EYE Film Institute Netherlands Waiter at Sofitel Legend the Grand Amsterdam Employee at Restaurant/Brasserie Vlaming Warehouse employee at Duikelman
Personality: Friendly and polite Loyal and hardworking Ambitious Creative Eager to learn
Hobbies: Visiting foreign cities Gaming Sports Listening to music Watching movies
Interviewing mr. Aukes. Naam: Oskar Aukes Geboorte datum: 22 Mei 1992 1. Welke opleiding/werk ben je actief in? Ik ben actief in de media wereld als cameraman/editor. Daarnaast begin ik volgend jaar aan de opleiding Montage aan de Nederlandse Filmacademie, Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Ik film eigenlijk al jaren, en ben mijn hele leven geïnteresseerd geweest in film en beeld. 2. Hoe ben je hier terecht gekomen? Al van jongs of aan interesse in tv en film en alles wat daar omheen draait. Als snel belande ik hierdoor met een camera in mijn hand. In de praktijk bleek ik er ook een goed oog en gevoel voor te hebben, dus sinds dien het balletje eigenlijk gaan rollen. 3. Wat zijn de grootste opdrachten die je tot nu toe hebt gedaan? Een van de grootste opdrachten was voor mijn stage bij Dancetrippin naar Bulgarije een festival gefilmd met duizenden bezoekers. Daarnaast heb ik al een groot aantal korte films zelf gemaakt en meegewerkt aan een aantal kleine en lokale producties. 4. Hoelang ben je ongeveer bezig met een opdracht? Dat is moeilijk te zeggen, dat verschilt natuurlijk heel erg per item en de duur van een filmpje. Maar met mijn eigen werk ben ik ongeveer een maand bezig voor 15 minuten film, dat is dan wel inclusief filmen, monteren en zo. 5. Wat wil je later bereiken in dit vakgebied? Uiteindelijk wil ik groot worden in de Nederlandse film industrie als editor. Het buitenland sluit ik natuurlijk zeker niet uit, dat zou een mooie kans zijn die ik denk ik wel zou aangrijpen maar het is natuurlijk, zeker in het begin om een mooi port folio op te bouwen, wat makkelijker om te starten in Nederland. 6. Als je een droom carrière loopbaan mocht bedenken in dit vakgebied, hoe zou deze eruit zien? Samen werken met 2 van mijn favorieten regisseurs “the Coen Brothers” . Ik heb inmiddels al hun films wel een aantal keren gezien en telkens verbaas ik me weer over de kwaliteit van hun werk. 7. Wat is voor jou het belangrijkste aspect waarom je hiervoor hebt gekozen/kiest? Ik vind de kunst van films heel mooi, dat je met een illusie van lossen beelden iets kan creëren waarmee je het publiek kan verbazen, schokken of juist mooie dingen kan laten zien dat vind ik prachtig. De film wereld is natuurlijk ook altijd vernieuwend en staat niet snel stil, ik vind het daarom ook spannend om de hele tijd met iets nieuws bezig te kunnen zijn. 8. Hoe zou je de competitie in dit vakgebied omschrijven? De competitie in de film industrie is ontzettend hoog. Er zijn ontelbaar veel low budget film bedrijven die gewoonweg moeilijk van de grond afkomen. Kijk bijvoorbeeld naar de opleiding die ik ga doen; een aantal honderd aanmeldingen per jaar voor een opleiding die zes studieplekken per jaar aanbied. Je moet dus echt wel je mannetje staan en keihard ervoor knokken. 9. Wie zijn jouw voorbeelden/inspiratiebronnen uit jouw vakgebied? Anton Corbijn, Alex van Warmerdam, Diederik Ebbinge.
7
Tunes, Tunes, Tunes... We hebben het volgende blog laatst opgekipt; http://www.tumblr.com/blog/ruubzmintro. Een interessante kijk op de muziek van films en series. Er staan in ieder geval een aantal goede aanraders tussen. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten hebben wij de eerste post van dit blog alvast in ons magazine gezet. Veel lees plezier. “ Hello everyone, My name is Ruben, 21 years old, and I’m from Amsterdam. There, now that we got the whole introduction out of the way I guess I’ll just fire away now. I’ve never thought about blogging nor have I ever really followed any of them. For my education, however, I am asked to write an eight episode long blog, so here we go. What I shall be writing about is music. Soundtrack of movies and TV shows to be specific. To me, good movies have always been able to inspire, amaze and more. Whereas TV shows amuse and connect. But, what makes these creation on the screen so enticing? In my opinion, most of the time it is the music which make it stand or fall. Therefore, I figured, I will use this opportunity to write about my experience and to reflect my opinion on the music in some of the cinematic productions which have been produced. My goal is not to persuade or change opinions. I want to give people the opportunity to get to know new music and movies to enjoy. This was it for my introductory post, I’ll leave you with the opening song of the movie Rock ‘N Rolla to get into the spirit of my next post. http://www.youtube.com/watch?v=hEBwS1XbJM0 For now I’ll stop writing and I’ll be back with my first review about the rock ‘n roll of soundtracks soon. “
8
Infograph Voor mijn infograph heb ik de viering van het 1 jarig bestaan van het EYE film museum gebruikt. Deze viering vond op 4 april 2013 plaats. Daarnaast was er nog een soort feestweek gepland voor overige bezoekers die niet zijn uitgenodigt voor het feest op 4 april zelf. Er word tijdens de promotie vooral gebruik gemaakt van owned en earned media. De berichten die op de site van EYE zelf verschijnen zijn vooral voorbeelden van owned media; ze komen van EYE zelf en EYE is dan ook eigenaar van deze berichten. Voorbeelden: - http://www.eyefilm.nl/eye-1-jaar - http://www.eyefilm.nl/nieuws/1-jaar-eye-met-lee-towers-hoogtepunten-en-voorpremi%C3%A8res - http://www.eyefilm.nl/nieuws/1-jaar-eye-voor-1-euro-naar-de-tentoonstelling Ook zijn er voorbeelden te vinden van earned media, het 1 jarig bestaan van EYE word door verschillende nieuws instellingen behandelt. Naar mijn mening is dit earned media omdat EYE niet heeft betaald voor deze berichten (dit weet ik omdat ik in deze periode stage liep bij EYE). Voorbeelden van deze berichten: - http://www.amsterdamsuitburo.nl/events/1-Jaar-EYE-Festival/16093be6-92fe-401a-a571a07ab6ed75a1-nl_NL - http://www.ilovenoord.nl/2013/03/1-jaar-eye-in-noord-5-tm-7-april/ - http://www.elle.nl/lifestyle/reizen_uitgaan/weekendtips/1-jaar-EYE Er is voor de foto’s van het evenement een fotograaf ingehuurd en dus is er hier sprake van paid media. EYE heeft moeten betalen om eigenaar te worden van deze foto’s en deze te kunnen gebruiken in media berichten. - http://www.flickr.com/photos/filmmuseum/8639373435/ Ook zijn er door bezoekers en medewerkers op het evenement foto’s gemaakt, daardoor is er dus ook sprake geweest van earned media. Van deze foto’s heb ik helaas geen voorbeelden. In de link hieronder kunt u de infographic vinden die ik hiervoor heb gemaakt. http://www.pinterest.com/pin/516577019730047308/
9
The Multiverse In de les Creatieve Communicatie hebben wij de Multiverse van Joe Pine behandelt, ons werd gevraagd om aan de hand van voorbeelden, in ons dossier, aan te tonen dat wij begrijpen hoe deze theorie ongeveer in elkaar zit. Joe Pine heeft een aantal jaar geleden in Amsterdam, tijdens Mobile Monday, een presentatie gegeven waarin hij trachtte om, aan de hand van acht verschillende werelden, de definitie van het universum opnieuw duidelijk te maken. Hij heeft deze acht wereld gebundeld in: The Multiverse. De definitie van het universum, hoe dat altijd bekend is geweest, kent drie assen; Time, Space en Matter. Joe Pine zegt dat, door de komst van digitale media, deze assen ook tegenhangers hebben gekregen; No-Time, No-Space en No-Matter. Het heeft Joe Pine een tijd gekost voordat hij deze theorie onder de knie had en wilt er nu een boek over schrijven om de theorie te verduidelijken. Hij hoopt dat dit boek zal worden uitgebracht in de acht, hieronder genoemde, verschillende werelden die de Multiverse kent. De acht werelden van de Multiverse zijn: - Physical World - Virtual World - Mirror World - Augmented Reality - Alternate Reality - Warped Reality - Augmented Virtuality - Physical Virtuality Het idee achter de Multiverse is dat mensen op Marketing afdelingen op deze manier nieuwe ervaringen kunnen creëren door gebruik te maken van nieuwe technologie en media. Hieronder zal ik de acht werelden van de Multiverse toelichten aan de hand van voorbeelden. Physical World (Time, Space, Matter) De eerste wereld die word beschreven door Joe Pine is de fysieke wereld waarin wij allemaal leven. Voorbeelden hiervan zijn dus wat wij in het dagelijks leven ondervinden; met vrienden iets drinken, sporten, tijd door brengen met familie, etc. Virtual World (No-Time, No-Space, No-Matter) De virtuele wereld van de Multiverse is de
10
wereld die vaak online en op een scherm word beleefd. Denk hierbij aan computer spellen op de PC, Xbox, Playstation maar ook op je telefoon. Het bijhouden van social media valt ook onder deze wereld. Mirror World (Time, No-Space, No-Matter) Voorbeelden van deze wereld kunnen ook gevonden worden in computer games. Het gaat hierbij om computer spellen die zich afspelen in ‘real-time’. Het nieuwste spel uit bijvoorbeeld de FIFA (FIFA 14)reeks van EA Games vinden hierin plaats. Deze spellen staan de speler toe in te loggen op maandag, en de spelers die over het weekend goed hebben gespeeld zijn dan in vorm. Een voorbeeld van deze wereld is om een game te spelen die plaats vindt in real-time. Als je een wedstrijd begint met een elftal wat het afgelopen weekend heeft gespeeld dan zal de opstelling ook het zelfde zijn als de opstelling van dat elftal in het afgelopen weekend tijdens de echte wedstrijd. Augmented Reality (Time, Space, No-Matter) In deze wereld kan men denken aan Google Glass, een van de nieuwe gadgets van het bedrijf Google. Waar men zichzelf bevind in de fysieke wereld en die ook ziet, kan er tegelijkertijd dingen worden aanschouwd door de bril, dingen die er niet fysiek zijn. Ik heb deze bril zelf een keer op gehad, en het is een vreemde gewaar wording om deze wereld te betreden. Alternate Reality (No-Time, Space, No-Matter) Als voorbeeld voor deze wereld grijp ik terug naar het gast college wat wij hebben gehad op 3 december. In de tweede clip die wij te zien kregen vertelde Jeff Parkin over een spel wat hij met een team had ontworpen voor een serie. In dit spel werden spelers opgedragen opdrachten uit te voeren in de fysieke wereld voor een spel wat zich afspeelde in de virtuele wereld. Warped Reality (No-Time, Space, Matter) Warped Reality is de wereld waarin een tijdloze ervaring word neergezet van echte materie in een fysieke ruimte. Denk hierbij acteurs die iets uitbeelden op een podium. Joe Pine had met deze wereld de meeste
moeite om dit duidelijk onder woorden te brengen. Augmented Virtuality (No-Time, No-Space, Matter) Voor deze wereld kunnen de Wii, of Xbox Kinect worden genoemd als voorbeeld. Er word een spel gespeeld op een scherm maar de speler moet door fysieke bewegingen het spel besturen. Er word hierin vaak gebruik gemaakt van een avatar die reageert op de bewegingen van de speler door middel van sensoren. Physical Virtuality (Time, No-Space, Matter) In deze wereld word er iets fysieks gecreĂŤerd uit de virtuele wereld. Hierbij kan worden gedacht aan 3D printers die op het moment meer en meer gebruikt worden. Er worden bijvoorbeeld mallen van een voorwerp verzonden via de computer om op een andere locatie, met behulp van een 3D printer, de fysieke wereld in worden geholpen.
11
The Amsterdam Light Festival Seminar Voor de tweede periode van de minor Creatieve Industrie moest ik, net als in de eerste periode, een seminar over de creatieve industrie bezoeken. Van 6 december 2013 tot en met 19 januari 2014 loopt het Amsterdam Light Festival. Dit is festival, wat sinds 2012 bestaat maar al een langer lopende geschiedenis heeft, vond zijn oorsprong bij Vincent Horbach, Henk Jan Buchel en Felix Guttman die in 2010 met de eerder genoemde mee begon te denken over hoe Amsterdam meer zou kunnen doen in de winterdagen. Dankzij groepsgenoten van mij studie kwam ik erachter dat er een seminar van het festival zou plaats vinden op 6 januari. Ik heb toen samen met klasgenoot Kevin Mooijer besloten hierheen te gaan. Ik moet zeggen dat, omdat het ALF redelijk jong is, ik er vrij weinig van af wist. Ik heb al wel redelijk wat van het festival door Amsterdam heen gezien de afgelopen maand maar kon me van de 2012 editie weinig herinneren. De seminar was in het Engels, dat vond ik zelf geen probleem, eigenlijk bijna prettig omdat ik Engels een prettigere taal vind om naar te luisteren dan Nederlands en omdat ik op dit soort manieren mijn Engels kan blijven oefenen. Ik vond het ergens ook wel logisch dat het in het Engels was omdat er hoogst waarschijnlijk ook natuurlijk buitenlandse bezoekers en gast sprekers op af kwamen. Wel had ik het idee dat sommige Nederlands gast sprekers hun Engelse praatje misschien iets beter hadden kunnen voorbereiden gezien het feit dat ze niet altijd even goed uit hun woorden kwamen. De seminar werd geopend door Rogier van der Heide, een man die al jaren bezig is in licht design en momenteel werkzaam is bij Philips. Het seminar werd afgetrapt met foto’s van de AFL editie van 2013.Foto’s van onder andere het ei voor de Hermitage en foto’s van de Magere Brug (waar een soort spiegel stellage aan hing) kwamen voorbij. Ik moet zeggen dat deze kunt ontwerpen mij vorig jaar niet echt zijn opgevallen, maar ze zijn dan ook een stuk subtieler dan wat er dit jaar bijvoorbeeld staat op die plek. De boom die is opgebouwd uit lampen en de Hermitage waarop beroemde schilderijen worden afgebeeld met licht vallen nu eenmaal meer op.
12
Het idee achter het Amsterdam Light Festival is dat er in de donkere winter dagen, meer in Amsterdam zou moeten gebeuren. Er word daarom veel met licht gewerkt, waarbij er ook goed op het milieu word gelet. Het festival is genomineerd voor de Art price of the City. Ze hebben deze prijs helaas niet gewonnen maar ze waren blij genoeg moet de nominatie, wat ik me ook helemaal kan voorstellen. Omdat het Light Festival voor goede city marketing zorgt zijn er altijd genoeg instellingen in Amsterdam die maar wat graag willen meewerken om dit tot een succes te maken. Ook jong talent werd aangetrokken door het ALF. In totaal zijn er meer dan 300 concepten van over de hele wereld ingestuurd voor kunstwerken op het festival. Ook zijn er veel partners en sponsoren die zich hebben verbonden met het festival. Het is erg gaaf om te merken dat Amsterdam mee wilt werken aan een stad project als dit. Ik had al van een collega op mijn werk gehoord over de boottocht die je kan nemen om zo het festival vanaf het water te beschouwen, maar het was leuk om hier wat meer over te weten te komen. De boot neemt opvarenden mee langs alle kunstobjecten van het festival waardoor mensen die dit zagen voor meer naamsbekendheid zouden zorgen, neem ik aan. Ze beschreven de boot tocht als een succes maar met een aantal leerpunten. Blijkbaar konden bezoekers soms de kunt objecten niet goed zien, wat natuurlijk zonde was. Maar ze nemen dit mee naar volgend jaar zodat de boot tour een geweldige ervaring word voor iedereen. Veel horeca instellingen zien hun kans schoon, omdat dit evenement toeristen aan trekt en dus nieuwe klanten, willen zij graag mee helpen om dit tot een succes te maken. Ook is de media bezig met het festival. Het festival brengt is wel dit jaar bedreigt door een storm aan het begin van het nieuwe jaar. Natuurlijk kost het maken van de kunstwerken erg veel geld en daar ligt de moeilijkheid; de kunstwerken moeten buiten staan maar moeten ook weer bestendig zijn. Er waren redelijk wat gast sprekers aanwezig tijdens de seminar, ook veel interna-
tionale designers en kunstenaren die hadden meegeholpen aan het Amsterdam Light Festival. Onder andere hebben Femke en Mecheld iets verteld over Urban History. Het project van de Hollandse Schouwburg was door hun bedacht en ontworpen. Ze hadden op de voorkant van het gebouw teksten geprojecteerd (met licht natuurlijk). In de tweede wereld oorlog werd de Hollandse Schouwburg gebruikt als verzamelplek voor Joodse mensen die vanuit daar werden verdeelt en getransporteerd naar kampen van de Duitsers. De teksten die Femke en Mecheld hebben gebruikt zijn stukjes tekst uit verhalen van die periode. Een erg confronterend maar zeer interessant kunstwerk vond ik het. De Joodse bevolking in Amsterdam heeft in deze periode natuurlijk afgrijselijke dingen meegemaakt en ik vind het altijd erg indrukwekkend om hier dingen van terug te zien. Ook is het natuurlijk belangrijk om deze periode nooit te vergeten. Blijkbaar hadden ze reacties gekregen dat de tekst niet goed te lezen was, daar hadden ze dus blijkbaar iets beter over na moeten denken, maar het is een kunst werk en ik vind dat je het voor het idee moet waarderen, en niet voor het feit of de teksten die afgebeeld worden wel goed te lezen zijn. Ik vond het uiteindelijk een leuke seminar, het was leuk om mezelf wat meer te verdiepen in het ALF, zeker omdat ik tegenwoordig bijna dagelijks langs rijd. Als ik volgend jaar rond deze tijd in Amsterdam ben wil ik ook zeker wat actiever het festival bzichtigen.
13
Word of Mouth for Light my Ride
Wij zijn voor ons dossier gevraagd om een Word of Mouth actie te starten voor het Amsterdam Light Festival. Een onderwerp wat mij, na mijn bezoek aan de seminar, meer is gaan aanspreken. Word of Mouth marketing word door veel mensen gezien als een zeer betrouwbare informatie bron over een merk of onderwerp. Dit komt omdat in deze vorm van media door gelijken, ervaringen met dit merk, onderwerp, product,etc. worden gedeeld. Vaak word er bij Word of Mouth gebruik gemaakt van de connecties die je in de virtuele wereld hebt, dus vrienden op Facebook, via Whatsapp of dergelijke kanalen. Daarom is het dus ook zo dat de meningen die iemand ontvangt zwaarder tellen omdat hij de mening van deze mensen vaak waardeert. Als er dus positief word gereageerd is de initiële gedachte gang niet gelijk dat er alleen maar reclame word gemaakt, maar dat iemand die je kent iets echt positief heeft ondervonden. Er is voor die persoon geen rede voor reclame anders dan dat hij of zij anderen oprecht wilt interesseren in het onderwerp. Dit creëert nieuwsgierigheid en positieve gedachte rondom een bepaald onderwerp. Word of Mouth marketing heeft twee meest voorkomende stromingen: de zogeheten Buzz en Viral marketing. Waarbij de Buzz marketing onderwerpen worden gehyped (zoals de Twilight film reeks, een nieuwe spel console of een nieuw album van Jay-Z), worden onderwerpen bij een Viral marketing iets via een bepaald media kanaal gepromoot. Voorbeelden hiervan zijn filmpjes op het internet wat op social media word geliked, gedeeld en doorgestuurd. Wat bij Viral marketing vaak belangrijk is, is dat het onderwerp positief word ontvangen door mensen. Bij de Buzz marketing word er veel over een onderwerp gepraat in een korte tijdsperiode waarbij er bij de Viral marketing dus vooral sprake is van het delen van informatie over een onderwerp. Voor mijn Word of Mouth actie voor het Amsterdam Light Festival heb ik gekozen om voor de Viral marketing te gaan. Op mijn Facebook pagina heb ik een foto van het festival gepost met daarbij de tekst: “Voor wie er dit jaar niet meer bij kan zijn, het Amsterdam Light Festival is er volgend jaar weer. Een echte aanrader, of je het nu vanaf het water gade slaat, op de fiets of er een mooie stadswandeling van maakt. http://www.amsterdamlightfestival.com/” Hiertegenover kan een screenshot worden gevonden van de reacties.
14
Ik heb minder likes gekregen dan ik had verwacht. Ik had meer like verwacht omdat ik veel mensen uit Amsterdam ken, en van deze personen had ik wel wat meer reactie verwacht. Wel hebben een paar mensen mij persoonlijk gesproken over het ALF naar aanleiding van deze post. Dus dat is voor mij een teken dat Word of Mouth werkt; mensen beginnen te praten over een onderwerp wat online is gezet door een van hun social media vrienden. Ik durf niet te zeggen hoe succesvol deze actie is geweest voor het festival zelf, wat ik wel leuk vond om te merken is dat Word of Mouth werkt. Mensen beginnen inderdaad echt te praten over een onderwerp als je er maar iets over post.
15
Guest speakers Gastcollege 1 Spreker: Petra Befort Projectontwikkelaar bij Cultureel-Ondernemen Het eerste gastcollege wat wij hebben bijgewoond bestond uit twee delen. Een deel werd door een gast spreker gegeven en het andere deel moesten we zelf aan de slag met een soort spel met kaartjes. In het tweede gedeelte heb ik weinig gedaan omdat ik een mediator was bij een andere groep en dus weinig kon inbrengen bij de creatieve gedachte gang. Ik vond het erg raar dat je niet bij je eigen groep kon zitten omdat, op deze manier, er een iemand in elk groepje er een beetje voor spek en bonen bij zat. De gast spreker, Petra Befort, was wel erg interessant. Een zeer professionele vrouw die in haar introductie al zei dat ze bij INHolland had gestudeert. Ze vertelde dat ze bij een groot aantal opdracht gevers heeft gewerkt. Hieronder vielen ook grote bedrijven als RTL4, Museum Nacht, Mysteryland, Indian Summer en American Express. Een leuke motivatiebron voor LM en VTM studenten: je kan erg veel met je studie! Ze ging hierna door met vertellen over hoe zij dacht dat je met opdrachtgevers en potentiele opdrachtgever moet omgaan. Er moet aftercare zijn, een professionele maar op houding. Daarna vertelde Petra wat meer over de creatieve industrie. Volgens haar is dit de meest dunamische topsector van de huidige binnenlandse economie. Het motiveert innovatie in andere sectoren en bevat de subsectoren design, media en entertainment, mode, gaming en architectuur. Daarnaast is het ook zo dat Nederland een aantal top spelers heeft in de Creatieve Industrie. Dit zijn de bedrijven Endemol, G-star, Guerilla Games en Droog Design. Daarna heeft Petra ook nog wat verteld over creatief denken en heeft ze hiervoor wat tips gegeven. Dit deed ze ook voor de elevator pitch. Een elevator pitch is een presentatie van ongeveer twee minuten waarbij de spreker duidelijk aangeeft wat hij of zij op professioneel gebied doet en waar naar gestreeft word. Ze heeft daarna kort nog wat uitgelegd over een aantal persoonlijke opdrachten. Ze heeft bijvoorbeeld met Vodafone gewerkt omdat zij zichzelf op de kaart willen zetten in Amsterdam.
16
Gastcollege week 4 Spreker: Datum: 3 december 2013 Op 3 december hadden wij ons allen verzameld om naar een gast spreker te gaan luisteren. Helaas kon deze niet komen opdagen en werden er daarom twee documentaires vertoond met als onderwerp transmedia. Ik ben zelf niet echt een groot fan van documentaires en zat hier dan dus ook niet echt op te wachten. Maar ja, we zaten er nu eenmaal en misschien werd het wel een zeer interessante ervaring. We begonnen met een documentaire genaamd ‘Dutch insights on transmedia’. Deze had een erg snelle start, een te snelle start naar mijn mening. De documentaire ging over een onderwerp waar ik eigenlijk niks van wist en er werd erg weinig tijd besteed aan de uitleg hiervan. Behalve wat gave special effect heb ik dan ook weinig meegekregen van de inhoud van de documentaire. Wel vond ik het handig dat ze wat vaker de namen van de mensen die aan het woord waren terug brachten. Omdat ze namelijk een groot aantal mensen hebben geïnterviewd voor deze documentaire zou het anders bijna onmogelijk zijn wie nou precies wie was en wat zij deden in dit vakgebied. Er zijn voornamelijk mensen geïnterviewd die in de game of film industrie werken wat er voor zorgt dat het mensen met een interessante baan zijn die aan het woord zijn, naar mijn mening. Ik durf verder dus niet echt op de inhoud in te gaan omdat ik gewoonweg te weinig van het onderwerp afweet. In het tweed clipje zagen wij Jeff Parkin een film maker en professor in theater en media kunsten. Hij spreekt in Salt Lake City voor Tedx, we hebben hiervan al meerdere clipjes gezien door de minor heen. Tedx doet vaak erg leuke filmpjes die, omdat ze niet te graag ‘hip’ willen zijn, een leuk onderwerp goed aan elke leeftijd catergorie over brengen. Hij verteld over hoe hij in de vierde klas eigenlijk besefte dat hij aan films wilden mee werken. Dat kwam doordat zijn lerares haar zoon langs kwam en een film liet zien die hij gemaakt had. Hij heeft vervolgens zelf een filmpje gemaakt over zijn science fiction fantasieën, een ruimte shuttle die neerstort of iets dergelijks. Niet omdat de film zo goed was, maar omdat hij een zekere magie voelde is Jeff doorgegaan met films maken. Hij heeft daarna nog een vampier film gemaakt. Nadat zijn kinderjaren voorbij waren is hij verder gegaan met films maken. Uiteindelijk beland hij op het onderwerp transmedia en een televisie show die hij heeft gemaakt genaamd The Book of Jeremiah. Een transmedia serie, hierbij werd het mij ook in een keer duidelijk wat transmedia ongeveer is. The technique of telling a single story or story experience across multiple platforms and formats using current digital technologies. Dus er word gebruik gemaakt van verschillende media vormen om een verhaal tot leven te brengen en lopend te houden. Dus er werd voor deze serie dan ook gebruik gemaakt van een soort spel, webisodes, blogs, facebook en dergelijke. Ik moet zeggen dat door deze uitleg en dit voorbeeld ik me helemaal heb kunnen inbeelden wat transmedia precies is en vooral het nu hiervan. Je betrekt kijkers bij de serie en daardoor krijgen zij een verbintenis en motivatie om verder te kijken. Beter bekende series maken ook gebruik van transmedia en daarom vind ik het ook gaaf om te meer te weten over hoe je deze media vormen gebruikt en wat het idee erachter is.
17
Datum: 17 december 2013 Spreker: Judith Vermeij Op dinsdag 17 december schoven wij aan bij het Gast college van Judith Vermeij, een professioneel fotografe die al een groot aantal opdrachten heeft uitgevoerd, zowel in binnen als buitenland. Wat haar expertise is durf ik niet te zeggen, maar ik vond wel dat er veel portretfoto’s naar voren kwamen, dus waarschijnlijk zal ze daar wat meer mee doen. Ze heeft verschillende dingen gedaan; van reclame fotografie tot opdrachten die een stuk meer persoonlijke voorkeuren van de opdracht gever bevatte. Omdat portret fotografie nooit echt mijn interesse heeft kunnen wegdragen heb ik verder na dit college niet mijn best gedaan om verder nog iets van haar werk op te zoeken, dus ik durf ook niet te zeggen hoe zij word beschouwd door de rest van de fotografie wereld. Ik heb fotografie zelf altijd wel interessant gevonden, hoe je naar een object kijkt, welke hoek je uitkiest en waarom, etc. Mijn vader is al een aantal jaren geleden begonnen met het kopen van fotoboeken omdat hij daar helemaal weg van is, ik heb dus ook wel een aantal keer door zijn collectie heen gebladerd. Ik heb zelf nooit echt een goed oog gehad voor foto’s maken maar heb wel altijd een sterke mening gehad over wat ik mooi of lelijk vind. Doordat er tegenwoordig met de social media zo snel en zo veel foto’s over het internet worden verspreid, kan iedereen zijn lol op met foto’s kijken. Dit zijn alleen wel vaak foto’s die je niet snel in een foto boek zal tegenkomen. Ondanks dat er genoeg professionele fotografen op onze wereldbol rond lopen, worden er toch nog steeds heel veel vreemde foto’s en foto boeken gemaakt, die ook nog eens voor de gekste prijzen over de toonbank schieten. Judith heeft verder niet heel over dit onderwerp doorgepraat maar verder aan ons een aantal tips uitgelegd hoe je het beste kan omgaan met fotografie. Ook heeft ze een aantal tips gegeven over het samenwerken met modellen, en hoe die als zij bijvoorbeeld een warm kostuum aan moeten, soms last kunnen krijgen van hitte of benauwdheid. Daar moet natuurlijk wel rekening mee worden gehouden. Ook heeft ze een aantal tips gegeven over belichting, en hoe je door middel van licht weerkaatsing kan zorgen voor warmer of juist killer licht, afhankelijk van de lichtbron en kaats oppervlak. Ik vind fotograferen best leuk, maar ik denk niet dat ik snel de passie zou kunnen opbrengen om fotograaf te kunnen worden. Daarvoor vind ik het te moeilijk om uniek te zijn in dat vak. Als ik ooit zou overwegen om fotograaf te worden dan zou ik of sportfotograaf willen worden of natuurfotograaf omdat dat naar mijn idee de spannendste manier van fotograferen is omdat er niet op je gewacht word en je altijd paraad moet staan om dat ene perfecte moment vast te leggen. Ik kreeg het idee dat Judith meer een fotograaf was dan een gast spreker (wat natuurlijk logisch is) omdat ze erg veel tijd overhield aan het eind. Of ik het een echt goed gast college vond, durf ik moeilijk te zeggen. Het onderwerp was interessant maar veel dingen, zoals het weerkaatsen van licht en dergelijke tips waren voor mij al bekend en dus niet super interessant. Wel vond ik het leuk om een gast college te volgen van iemand die een echt creatieve baan heeft in plaats van iemand met een baan in de creatieve sector, wat voorheen vaak het geval is geweest.
18
Simon Sinek: How great leaders inspire action. (http://www.youtube.com/watch?v=qp0HIF3SfI4&list=PLOGi5-fAu8bHnnG6iuIUMOuZRaBKEal7O&index=2) In deze TED talk spreek Simon Sinek waarom goede leiders inspireren om tot actie over te gaan. Hij begint zijn toespraak door te zeggen dat er een patroon bestaat tussen alle grote leiders en bedrijven en waarom zij succesvol zijn. Hij heeft dit patroon gecodificeerd en noemt deze code de “Golden Circle”. Deze cirkel bestaat uit drie lagen; what, how en why. Simon Sinek zegt dat de inspiratie volle communicatie vanuit het midden komt, vanuit de laag “why”. Volgens hem is dit de tegenovergestelde manier van communiceren. Het menselijk brein zoals wij het kennen denk vooral vanuit de “what” cirkel. Ook zegt Simon Sinek dat het belangrijk is voor je personeel om te denken vanuit de “why” cirkel. Dit zorgt ervoor dat je medewerkers trouw blijven aan je bedrijf en wat je doet. Hij noemt als voorbeeld de Wright gebroeders. De heren die de eerste vorm van een vliegtuig hebben uitgevonden. Hun medewerkers werkten voor hun met bloed, zweet en tranen. Ze deden dit puur uit motivatie. De concurrent van de broeder, die te laat was met een eventuele uitvinding die het zelfde zou gaan doen als de uitvinding van de Wright broeders is nooit op de markt gekomen. Dit is gebeurt omdat hij is gestopt zodra de Wright broeders hun uitvinding hadden gepresenteerd. Omdat hij geen “why” motivatie meer had om zijn project af te maken. Hij was niet meer de eerste, zou er niet meer rijk van worden en zou er ook geen bekendheid mee winnen. Ook betrekt Simon Sinek het bedrijf Apple erg veel bij zijn presentatie. Hij legt uit dat Apple, in tegenoverstelling van andere computer bedrijven, van “why” naar “what” denkt in plaats van andersom. Apple redeneert dat zij met hun marketing ervoor moeten zorgen dat mensen het idee hebben dat zij met alles anders denken en dat ze daar ook hun best voor doen. De marketing word door veel andere computer bedrijven anders aangepakt. Veel computer bedrijven promoten nog steeds eerst het feit dat ze geweldige, en goed ontworpen, computer maken terwijl dit eigenlijk niet echt meer aanslaat bij de consument. Simon Sinek gaat hierna door met nog een aantal voorbeelden te geven van het belang om vanuit het “why” te denken. Hij herhaalt hierbij vaak de slagzin “People don’t buy what you do, they buy why you do it.” Ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat Simon zijn presentatie te erg voert vanuit een oogpunt. Hij laat het voordoen alsof er niet vanuit een ander oogpunt kan worden gekeken. Ik snap dat er natuurlijk passie moet zitten achter een presentatie, maar hij begint zoveel in herhaling te vallen en op zo’n gepassioneerde manier te vertellen dat ik het moeilijk vind om te zeggen of hij vanuit feiten of mening verhaalt. Ik vind het idee achter de presentatie goed, maar ik vind dat het op een vreemde manier word uitgelegd.
19
Kelly McGonigal: How to make stress your friend. http://www.youtube.com/watch?v=RcGyVTAoXEU Kelly McGonigal begint haar toespraak door te vragen wie in de zaal weinig stress heeft meegemaakt in het vorige jaar, wie er een gemiddelde stress heeft meegemaakt en wie veel stress heeft meegemaakt. Ze vertelt over het feit dat ze niet meer geloofd in de manier van denken die ze zelf jaren heeft toegepast. In deze denkwijze word stress gezien als “vijand”. Ze vertelt verder over een onderzoek wat is uitgevoerd wat aantoont dat 43% van de mensen met stress eraan overlijden. Maar alleen al zij geloven dat stress gevaarlijk is voor de menselijke gezondheid. Er is later nog een onderzoek uitgevoerd waarbij werd onderzocht hoe stress kan worden omgezet tot een positief iets. Er werd hier een “social stress” test uitgevoerd. Over deze test geeft Kelly McGonical een voorbeeld waarbij ze de hele zaal vraagt om van 996 terug te tellen met stappen van 7. Dat gaat vrij snel fout waarna ze door gaat over het feit dat er is gekeken naar wat stress doet met je lichaam, je hart en bloedvaten. Wat hierbij vooral belangrijk is, is hoe mensen over stress denken. Er vind een biologische verandering plaats die mensen helpt om beter met stress om te gaan. In deze biologische verandering is het belangrijk hoe mensen over stress denken. Als alles goed gaat met deze verandering dan zou dit hart aanvallen tegen moeten gaan en terug moeten brengen naar een leeftijd van ongeveer 85, dat het veel voorkomt. Hierdoor is haar doel als een gezondheid psycholoog is verandert, ze wil mensen beter maken met stress. Ze vervolgt haar toespraak door te zeggen dat de mensen met een hoog stress gehalte vorig jaar, gered hadden kunnen worden. Door zichzelf te beseffen dat hun lichaam van hun is, en dat het hun lichaam is wat er voor zorgt dat ze de uitdaging over helpt. Hierna gaat ze door met nog een interventie over stress. Oxytocin zou je sociaal maken. Dit stofje zorgt ervoor dat je naar fysiek contact verlangt, je medemens wilt helpen en in het algemeen een stuk socialer word. Oxytocin is een stress bevattend stofje wat je lichaam aanmaakt als je stress begint te ervaren. Hoe maakt dit je gezonder? Oxytocin werkt niet alleen op je hersenen maar ook op je lichaam. Het helpt je bloedvaten te ontspannen als je stress ervaart. Ook zorgt het ervoor dat je hart sterker word. Door al deze voordelen word je beter en beter bestand tegen stress, wat belangrijk is, is dat mensen sociaal blijven want daardoor zouden mensen sterker worden. Als laatste vertelt Kelly over een onderzoek wat is uitgevoerd onder een brede doelgroep. Uit dit onderzoek bleek dat mensen die sociaal gedrag vertonen, minder last hebben van gezondheid problemen in verband met stress. De conclusie van haar presentatie is dat stress je een weg toont naar je hart. Misschien niet in de zin waarop de meeste mensen dit kennen maar je hart word er sterker door. Je word je sociaal bewuster en daardoor krijg je meer grip op je leven. Ik vond de presentatie van Kelly McGonigal een interessante theorie op werpen. Ik vind het altijd moeilijk te geloven als iemand begint te vertellen over stofjes die worden aangemaakt wat weer zorgt voor een langere overleving kans. Ik vond het wel leuk om te leren over hoe mensen over het algemeen met stress omgaan. Ik ben zelf een persoon die probeert stress om te zetten in actie, maar ik vond dit ook een erg interessante theorie.
20
http://www.youtube.com/watch?v=xYemnKEKx0c Jon Ronson: Strange answers to the psychopath test. Jon Ronson bladerde een tijdje geleden door een boek waar mentale stoornissen instaan. Hij kwam erachter dat hij maar liefst 12 stoornissen heeft. Hierdoor werd hij geïnteresseerd naar hoe dit normaal word vastgesteld. Een vriend van hem vroeg of hij interesse had om Tony te ontmoeten, een man die een ander in elkaar geslagen had en toen zijn eigen geestelijke ziekte in scene heeft gezet om onder een gevangenis straf uit te komen. Hij deed het alleen te goed en werd veroordeelt tot Broadmore, een huis van bewaring voor krankzinnigen. Toen hij door kreeg waar hij terecht was gekomen was het al te laat. Jon Ronson vertelt dat het een stuk moeilijker is om mensen te laten geloven dat je geestelijk gezond bent in plaats van het ervan te overtuigen dat je gek bent. Tony had normaliter voor zijn straf vijf jaar in een normale gevangenis moeten zitten. Hij zat al 12 jaar in Broadmore. Daarna vertelt hij dat het normaal was om met mensen over normale dingen te praten maar dat zelfs dat al moeilijk was. Een artikel was een tijdje geleden uit gekomen over het feit dat het leger van de Verenigde Staten bijen aan het trainen is om explosieven op te sporen, daar had hij het met zijn psycholoog over gehad. Dus toen Tony met een zuster aan de praat was geraakt vroeg hij haar: “Wist je dat bijen worden getraind om bommen te vinden?” Later zag hij in het medische verslag wat over hem was geschreven dat hij zou geloven dat bijen explosieven konden vinden. Er word altijd gezocht naar non-verbale aanwijzingen voor zijn mentale gemoedstoestand. Maar hoe zit je “normaal”. Ook werd het vreemd bevonden dat Tony in zijn cel bleef ondanks dat hij naast een verkrachter en serie moordenaar zat opgesloten. Thuis kwam Jon Ronson erachter dat Tony inmiddels verdacht werd van het feit dat hij een psychopaat is. Jon Ronson is een cursus gaan volgen over het herkennen van een psychopaat. Daar kwam hij erachter dat de criteria om iemand te bestempelen met het woord psychopaat erg los zijn. Statistisch gezien is ongeveer 1 op de 10 personen een psychopaat. Jon is toen begonnen met zijn eigen onderzoek, hij vroeg aan gevangenissen of hij mensen mocht interviewen om te kijken of ze psychopaten waren. Uiteindelijk kwam hij bij een man terecht die zijn gehele landhuis had ingericht met opgezette roofdieren. Hij heeft met deze man besproken wat de punten zijn van een psychopaat. De man bleef alles ontkennen of de woorden zo verdraaien dat hij normaal leek te zijn. Uiteindelijk kwam Jon erachter dat de man ook een hele hoop normale eigenschappen had. Toen besefte hij zich dat door zijn zoektocht naar psychopaten, dat hij zelf wat psychopathisch begon te lijken. Hij is na en tijdje terug gekeerd naar zijn huis in Londen waar Jon een telefoontje kreeg van Tony. Tony was inmiddels vrij en had een vrouw gevonden. Jon zegt dat ie dat erg prettig vind omdat het niet juist was om iemand in een instituut te houden omdat ie voldoet aan een checklist die te makkelijk verkeerd kan worden geïnterpreteerd. Later bleek dat Tony weer een maand in de gevangenis had gezeten voor een vechtpartij in een café. Toen hij vrij kwam heeft hij Jon weer gebeld met de vraag of hij zin had om een drankje te gaan drinken omdat Tony erg dankbaar was voor wat Jon voor hem had gedaan. Jon vertelt dat hij niet is gegaan en vraagt, als afsluiting van zijn presentatie, op een duistere manier: “zou jij zijn gegaan?” Ik vond dit een erg goede presentatie. Omdat er geluid en animatie was toegevoegd kreeg het verhaal van Jon een geweldige lading van spanning en vermaak. Zijn boodschap kwam ook een stuk beter over omdat belangrijke punten werden aangezet door muziek, geluiden of een beeld erbij. Het verhaal van Tony is ook meeslepend en laat zien dat de maatschappij en het recht systeem zoals wij dat kennen, niet helemaal klopt.
21
http://www.youtube.com/watch?v=P_6vDLq64gE Pamela Meyer: How to spot a liar Pamela Meyer zegt aan het begin van haar presentatie: “Ik zal jullie laten zien hoe je een leugenaar kan herkennen.” Hierbij doelt ze niet op de manier zoals dat in boekjes word beschreven door op gezichtskenmerken te letten of de houding van iemand lichaam, maar puur op een wetenschappelijke manier. Daarbij geeft ze aan dat iedereen een leugenaar is. De rede dat mensen liegen is alleen vaak verschillend. Maar iedereen liegt en wat vooral belangrijk is: een leugen is altijd iets wat in samenwerking word gecreëerd. Of het nou is om iemand beter of zichzelf te laten voelen of iemand vertellen wat hij of zij wil horen, een leugen word altijd door meerdere partijen gevormd. Mensen vinden het in sommige gevallen dan ook niet erg als er tegen ze gelogen word. Pamela Meyer verteld vervolgens over een van de grootste oplichters ter wereld: Henry Oberlander. Hij schijnt niet op Google gevonden te kunnen worden, er is maar 1 foto van hem bekend en er is maar 1 interview ooit met hem afgenomen. In dat interview verteld Oberlander dat mensen moeten weten wat ze zelf willen voordat ze ervoor kunnen zorgen dat andere mensen tegen hun liegen. De presentatie gaat verder met Pamela die verteld over het feit dat de gemiddelde persoon drie keer liegt in de eerste tien minuten dat ze iemand ontmoeten. Wat mensen over het algemeen raar vinden, omdat wij in essentie tegen liegen zijn. Maar het word erger. Daarnaast word en meer tegen vreemde gelogen dan tegen collega’s, extraverte mensen liegen meer dan mensen die in zichzelf gekeerd zijn, mannen liegen acht keer meer over zichzelf dan over andere mensen, vrouwen liegen vaak om andere te beschermen en getrouwde mensen liegen gemiddeld 1 uit de 10 keer. Ongetrouwde mensen gemiddeld een uit de drie keer. Mensen zijn tegen liegen, maar stilzwijgend doet iedereen het en vind iedereen het prima. Onderzoek toont aan dat hoe slimmer het dier, hoe minder je het kan vertrouwen. Als voorbeeld gebruikt Pamela Koko de gorilla. Het is dit dier aangeleerd om te communiceren met gebarentaal en het werd geleerd om een kitten te houden. De kitten van Koko heeft vervolgens een keer een wasbak uit een muur gesloopt, althans dat was Koko’s verhaal. Ook geeft Pamela weer dat hoe ouder mensen worden hoe beter ze in liegen worden. Een baby huilt om aandacht te krijgen, een 5 jaar oud kind liegt om dingen te verbergen en ouderen tieners liegen een van de vijf keer tegen hun ouders. Getrainde leugenaar spotters zien 90% van de tijd wat er echt aan de hand is tegenover de 54% van niet getrainde mensen. Eerst word het spraakvermogen van mensen besproken. Blijkbaar word er door leugenaars vaak gebruik gemaakt van afstandelijke en formele woorden. Freud zegt dat het niet alleen bij spraak blijft maar dat iedereen blijft praten, al is het alleen met de vingertoppen. Je kan leugenaars herkennen aan het gehele lichaam; leugenaars maken teveel oogcontact, doen te weinig met hun bovenlichaam en lachen op een onechte manier. De lach kan vaak worden ontdekt in de ogen. Mensen die de waarheid spreken zijn vaak gewillig om mee te helpen met iets. De Duping Delight is een fenomeen wat betekend dat leugenaars het vaak niet kunnen laten om een soort van zelfverzekerdheid of een gevoel van zelfgenoegzaamheid te tonen. Dit toont ze aan door twee filmpjes wat twee tegenpolen zijn, twee moeders, een die haar eigen kinderen heeft dood geschoten en erover loog en een wiens dochter is vermoord. Het resultaat laat weinig tot twijfel over. Maar het voorbeeld word goed gebruikt om het verschil aan te tonen. Deze presentatie spreekt mij ontzettend aan, ik vind het altijd leuk om dit soort kleine dingen te leren. Welke details moet je op letten, hoe word er gepraat, wat is de lichaamstaal. Dit vind ik altijd een erg interessant onderwerp. Om eerlijk te zijn lieg ik natuurlijk ook wel eens en het is grappig om te merken dat wat in deze presentatie word verteld, inderdaad klopt.
22
http://www.youtube.com/watch?v=PB7xs7UpIfY Steven Cave: The 4 stories we tell ourselves about death. Deze presentatie gaat over hoe de maatschappij de dood ziet. Met de openingsvraag “Wanneer was de eerste keer dat je wist dat je dood ging?” zet gelijk de toon voor de presentatie. Het is een wat serieuzere presentatie waarbij een aantal herkenbare kenmerken van de mens terugkomen. We leven allemaal in een persoonlijke apocalypse, het einde van onze eigen wereld. Wanneer kinderen aan hun ouders vragen wanneer ze dood gaan en wat er dan gebeurt. Dit is een thema wat door veel ouders als eerst word beschreven als: “Je gaat naar een mooie plek boven de aarde.” In de wereld zijn er verschillende theorien over de dood. De vier die Steven behandelt zijn onsterfelijkheid, reincarnatie, de ziel en erfenis. Bij onsterfelijkheid gaat het over een verhaal waarin er iets word gebruikt wat de mens voor altijd laat doorleven, of dit nu via een fontein van de eeuwige jeugd is of een wetenschappelijke oplossing. Het verhaal komt neer op het feit dat de dood te onlopen is. Dit verhaal is nooit bewezen. Reincarnatie beschrijft dat je na je dood weer opstaat om verder te leven. Het idee dat iedereen verder leeft na de dood komt vooral veel voor in geloof. Kijk naar Jezus, dat is denk ik het meest bekende voorbeeld hiervoor. De wat meer spirituele kant van dit verhaal verteld over het feit dat de ziel door zou leven. Hier zijn ook weer verschillende verhalen over, je ziel gaat naar de hemel, word in een computer gestopt of brengt tijd door tussen normale mensen als spoken. De theorie die voor mij nog het meest logisch klinkt is het feit dat je onsterfelijk kan worden door de erfenis die je achterlaat. Achilles word door David als voorbeeld naar voren gehaald, de griekse held die vocht om zijn naam voor altijd door te laten klinken in de geschiedenis van de mens. Deze manieren van denken over de sterfelijkheid van de mensheid zijn door veel mensen geaccepteerd. Ik vind zelf dat veel mensen te veel stilstaan bij hun eigen sterfelijkheid in een negatieve vorm. Natuurlijk is het vervelend om te beseffen dat er uiteindelijk een grtote verandering plaatsvind in je eigen bestaan. Maar om hier de hele dag mee rond te lopen is een vreemde gewaardwording en ik geloof dat dit vaak een negatief effect heeft op mensen. Ik probeer vaak niet stil te staan bij de dood behalve in de zin dat ik zoveel mogelijk uit het leven wil halen voordat het feest voorbij is. Als ik kijk naar de vier manieren van denken over de dood die worden beschreven door Steven dan zie ik in elke manier een zeer deprimerende gedachte. Je kan namelijk nooit meer op de zelfde manier omgaan met de mensen die je kent, en de wereld. Daarnaast is het zo dat als men te veel na gaat denken over de dood dan is het erg makkelijk om iets te geloven, en ik vind geloof nog steeds iets wat ik niet nodig heb. Je stelt je namelijk ondergeschik taan iets, of dit nu een godelijk idee is of iets anders, je stelt je ondergeschikt aan een gedachte. Mijn mening: geniet van het leven zolang het duurt, want je weet niet wat erna gaat komen.
23
http://www.youtube.com/watch?v=7jx0dTYUO5E Mary Roach: 10 things you didn’t know about orgasms. Deze TED talk viel mij op omdat het onderwerp een onderwerp is wat normaliter gevoelig ligt in de maatschappij. Ik had geen idee wat ik hierbij moest verwachten maar ik ben gewoon begonnen met kijken om eens een keer iets uitdagends op te zoeken. Het begint met een paar afbeeldingen van vreemde gebeurtenissen in de medische wetenschap. Daarna word er een verhaal verteld over een vrouw die een orgasme heeft ervaren tijdens het poetsen van haar tanden. Haar tandpasta, tandvlees en gedrag tijdens het tandenpoetsen is bestudeerd. Daarna verteld Mary over een vrouw die haarzelf tot een orgasme kon ‘denken’. De laatste keer dat ze dat heeft gedaan was tijdens een ritje door Disneyland. Het begint dus met wat humor om de gespannen lading van het onderwerp af te halen, naar mijn mening een erg goed idee. Hierdoor is het publiek ook wat rustiger, wat je gelijk merkt door het gelach wat weerklinkt door de zaal. Blijkbaar kan er bij mensen die hersendood zijn, ook een orgasme worden bereikt. De Lazarus reflex is een reflex die mensen, die hersendood zijn, kunnen hebben als er een bepaalde plek van het lichaam word aangeraakt. Dan beweegt het lichaam. Een orgasme kan op de zelfde manier worden bereikt. Mary heeft hier onderzoek naar gedaan en stuitte op een man die onderzoek heeft gedaan naar de geur rondom seksuele handelingen. Het blijkt dat er een bepaalde geur in de adem van een vrouw zit na een orgasme. En dit komt blijkbaar ook voor bij mensen die hersendood zijn. Zo word er nog doorgegaan op een aantal vreemde therapieën en manieren waarop orgasmen worden gebruikt. Zo komt het naar voren dat er seks de hik kan verhelpen. Dat er theorieën zijn over een suck-up theorie, die later weer is verworpen. Wat wel is aangetoond is dat als een man niet vaak masturbeert dat het moeilijker kan zijn om een vrouw zwanger te maken. De up-suck theorie is wel bewezen in het dierenrijk. Varkens blijken meer baby’s te krijgen wanneer er seksueel voorspel plaats vind. Hiervan heeft Mary ook een filmpje wat leid tot een hilarisch moment waar een man een vrouwelijk varken stimuleert op een manier hoe een zwijn dit ook zou doen. Dit schijnt dan te werken voor het aantal biggetjes wat word geworpen. Daarna word er doorgegaan over het gedrag wat dieren vertonen tijdens seks. Varkens zijn bijvoorbeeld veel meer gelijk aan honden; hun oren zijn erg belangrijk voor hun uitdrukking. Waar apen veel meer als mensen zijn; de onderkant van hun gezicht, met name de mond, is erg belangrijk voor de uitdrukking. Uiteindelijk vind ik dat deze toespraak weinig inhoud heeft. Het is grappig, het is vermakelijk om te kijken en er zijn wel een aantal interessante punten in te vinden maar uiteindelijk word er toch een te humoristisch draai aan het geheel gegeven door het gevoelige onderwerp.
24
http://www.youtube.com/watch?v=trVzyG4zFMU Paul Miller: A year offline, what I have learned. Ik heb deze presentatie geselecteerd omdat ik het zeer interessant vind hoe iemand zonder internet het leven doorbrengt in een maatschappij waarbij het internet bijna centraal staat. Paul Miller begint met uitleggen dat het internet zijn leven domineerde en dat het daarom ook erg moeilijk was om het los te laten. Hij was een webdesigner en online journalist. Hij wou daarom weten wat leven zonder internet is. Ook had hij de behoefte om dingen af te maken, vooral persoonlijke doelen. De vraag die hij zichzelf stelde was: hoe gebruikt hij het internet en hoe gebruikt het internet hem. In hoeverre had hij invloed op zijn gedrag op het internet. Een oude vriend van hem, Nichols Nikelpawnty , had de theorie dat er uiteindelijk bots zouden komen die voor ons informatie zouden inwinnen zodat werkende mensen niet hoeven te surfen op het internet. Alleen kinderen hoeven dat dan te doen voor plezier. Hij had het fout, het internet is voor surfen, iedereen doet het en weinig mensen zijn er echt productief mee. Toen Paul vroeger op het internet zat won hij niet echt informatie in, hij werd meer afgeleid door van alles en nog wat. Ik denk dat dit iets is waar veel mensen, ikzelf in ieder geval wel, zich in kunnen herkennen. Hij stelde een contrast op tussen hoe zijn ouders internet gebruiken tegenover zijn gebruik van internet. Zijn ouders waren veel meer in staat om het internet in te zetten puur als hulpmiddel. Het internet is een klein gedeelte van hun leven. Voor de generatie die is opgegroeid met internet, volgens Paul, heeft veel meer moeite om het internet alleen als hulpmiddel te gebruiken in plaats van een middel om tijd mee te verdrijven. Deze generatie verspilt dus heel veel tijd. Het internet creëert een wereld die we begrijpen en waar we onze veiligheid in voelen. Toen Paul stopte met het gebruiken van het internet voelde hij zich ontzettend goed. Hij was “high on life”, zijn leven was weer van hem, hij kon weer bepalen wat er ging gebeuren. Hij heeft in die tijd veel emoties meegemaakt. Een daarvan was verveling, extreme verveling. Niks te doen hebben en niks wat je eraan kan doen in plaats van je telefoon bij de hand hebben en daarmee te kunnen checken wat er gebeurt in de wereld. Hij vond dat bevrijdend. Paul begon ook anders om te gaan met andere mensen. Hij duid even de discussie aan of Facebook (bijvoorbeeld) mensen echt bij elkaar brengt of dat het een vriendschap creëert die niet geheel echt is. Hij merkte dat hij met veel mensen een veel intensere relatie kon krijgen, veel meer echte discussies kon voeren en veel beter met hen kon praten. Hij stelde dit erg op prijs. Om niet continu de afleiding te hebben van alle e-mails en social media berichten die binnen kwamen. Hij kwam tot de conclusie dat verveling geweldig is als je iets met die tijd doet en het niet verspilt door dingen te doen als video games te spelen. Dit heeft Paul wel veel gedaan. Uiteindelijk merkte hij dat hij minder in contact was met mensen doordat hij geen uitnodigingen kreeg via het internet, niet op de hoogte kon blijven van zijn familie aan de andere kant van het land, etc. Door deze eenzaamheid zorgde voor een soort vervreemding van zijn sociale netwerk. Doordat hij niet de films had gezien die zijn vrienden wel hadden gezien, niet up to date was met de nieuwe lingo en meer van dit soort sociale ‘gebreken’ die hij opliep door het gebrek aan internet. Toen hij terugkwam op het internet was dat een van de meest intense momenten voor hem door de gigantische hoeveelheid informatie die binnenkwam. Hij raakte een soort van in paniek hierover. Een week later zat hij in een koffiehuis met zijn zus en merkte hij dat hij toch weer terug werd getrokken in het internet waardoor hij minder sociaal werd. Hij heeft toen een bewuste keuze gemaakt om minder met het internet bezig te zijn en niet ‘die’ persoon te worden. Hij merkte later dat hij een soort muur had opgebouwd om met de mensen waar hij veel om gaf, om daar sociaal mee te zijn. Het voorbeeld wat hij gaf was dat zijn nichtje een
25
lied voor hem speelde wat voor hem veel betekende. De conclusie hieruit haalde was dat het internet een kostbaar iets is wat mensen over een grote afstand kan verbinden. In het jaar dat hij internet loos was heeft hij aan zichzelf kunnen werken maar daarmee heeft hij niet zijn problemen opgelost. Het internet verlaten is dus, volgens hem niet het antwoord. Wat wel belangrijk is, is dat je de baas over je leven moet blijven. Ik vind dit een erg interessant onderwerp. Ik denk dat veel mensen in de westerse samenleving te veel bezig zijn met hun online status. Wel denk ik dat internet inmiddels een belangrijk onderdeel van de samenleving is maar je moet ervoor zorgen dat jij het blijft controleren. Of ik zelf ooit een jaar zonder internet ga doorbrengen durf ik nog niet te zeggen. Dit heeft me wel doen beseffen hoe belangrijk het is om soms even offline te zijn.
26
David Streindl – Rast: Want to be happy? Be Grateful. http://www.youtube.com/watch?v=UtBsl3j0YRQ Het is natuurlijk altijd prettig om nieuwe manieren te vinden hoe je gelukkig kan zijn, vandaar dat ik deze presentatie uitkoos. Er is iets persoonlijks wat we allemaal van elkaar weten. Daar begint David Streindl – Rast zijn toespraak mee. De rode draad van alles wat we doen en alles wat we accepteren in het leven. En dat is dat iedereen gelukkig wilt zijn. Hoe we dit geluk zien is voor iedereen verschillend. Wat is dan het verschil tussen geluk en dankbaarheid? Vraag je eens af, zegt David, zijn het de mensen die gelukkig die ook dankbaar zijn? We kennen allemaal wel mensen die alles hebben om gelukkig te zijn maar die toch nog niet gelukkig zijn. Omdat deze mensen altijd iets anders willen, of meer van hetzelfde. Ook kennen we allemaal mensen die veel minder hebben, veel meer ongeluk kennen en tegelijkertijd toch gelukkig zijn. De verklaring die David hiervoor geeft is dat deze mensen dankbaar zijn. Het is dus niet geluk wat ons dankbaar maakt maar andersom. We kunnen onszelf wel af vragen wat we precies verstaan onder dankbaarheid. De definitie die David hierover geeft is dat je pas echt ergens dankbaar voor kan zijn als iets twee eigenschappen heeft; het moet een persoonlijke waarde hebben en het moet gegeven zijn. Je hebt iets niet verdient maar het word je gewoon gegeven, daar kan je pas echt dankbaar over zijn. En als je dus spontaan dankbaarheid ervaart zal je, volgens David, ook spontaan geluk beseffen. De sleutel tot deze theorie is dat we dit niet eens in de zoveel tijd kunnen ervaren, maar dat we mensen kunnen/moeten zijn die dankbaar leven om zo gelukkig te zijn. Dankbaar leven is de sleutel. Hoe kan je dit doen? Door je te beseffen dat elk moment een gift is; je hebt het niet verdient, je hebt er niet voor gewerkt, je kan niet zeggen dat er nog een moment zal volgen en toch is dit het meest waardevolle geschenk wat we kunnen ontvangen. Als we niet het huidige moment aanpakken dan kunnen we verder niks doen. Het gift binnen dit gift is de kans die je aangeboden krijgt. Een kans is een gift wat verscholen zit in bijna alles. David haalt vervolgens het spreekwoord boven tafel: “A opportunity knocks only once”. Dit betekend dus dat je kansen moet herkennen en dankbaar moet aanpakken. David is het hier niet mee eens, hij zegt dat elk moment een kans is. Je kan een kans aanpakken of missen, maar er zullen er meer volgen. Als je een kans mist dan gebeurt er niks, maar een kans aanpakken, dat is volgens David de sleutel tot geluk. Betekend dit dat we dankbaar moeten zijn voor alles? Nee, dat niet. Maar we moeten wel dankbaar zijn voor elk gegeven kans en moment. Eens in de zoveel tijd krijgen we een moeilijke keuze, als we deze kans aanpakken dan werken we aan ons eigen geluk. Hoe kunnen we nu de methode hiervoor het best beschrijven? David beschrijft het als volgt: het is erg simpel; stop, kijk en ga. Maar hoe vaak stoppen we nu eigenlijk? Niet vaak genoeg omdat we door het leven rennen. We stoppen niet vaak genoeg om te kijken wat er om ons heen gebeurt, en dus niet de dingen zien waar we dankbaar voor zouden moeten zijn. We hebben stop signalen nodig in ons leven. En wanneer wij stoppen moeten we al onze zintuigen gebruiken om, wat ons word gegeven, werkelijk te appreciëren. Wanneer we ons hart open stellen voor kansen, dan komen de kansen naar ons toe. Ik ben het denk ik nog niet in een van de eerdere presentatie zo eens geweest met de gast spreker. Ik denk dat mensen te gehaast door het leven gaan, niemand staat meer stil bij de kleine dingen. Iedereen is bezig met een zoektocht maar weten zelf niet waar ze naar op zoek zijn. Daardoor geloof ik dat mensen te druk bezig blijven met zoeken en niet meer zien wat belangrijk is.
27
Ivan Joseph: The skill of self-confidence. http://www.youtube.com/watch?v=w-HYZv6HzAs De rede dat ik voor deze presentatie heb gekozen is omdat ik het gevoel heb dat mijn zelf vertrouwen nog redelijk wat te wensen over laat. Dr. Ivan Joseph was vroeger een voetbal coach. Als ouders aan hem vroegen waar hij naar op zoek was in een voetballer was zijn antwoord nooit; een goede linker- of rechtervoet, inzicht in het veld, goede conditie of een ander lichamelijke plus. Het antwoord wat hij altijd gaf was “zelf vertrouwen.” Zonder deze vaardigheid waren kinderen nutteloos als voetbal speler. Je moet in jezelf geloven, ondanks de moeilijkheid, de weg ernaartoe of wat er kan gebeuren. Hij noemt zelf vertrouwen een vaardigheid omdat het aan te leren is. Herhaling staat hierin centraal. Veel dingen zijn aan te leren als je er maar genoeg mee oefent. Dit geld voor toespraken, voetbal of wat dan ook. Zolang je iets maar genoeg beoefent word het een eigenschap en over een eigenschap hebben mensen veel meer zelf vertrouwen. Zelfspraak is volgens Ivan ook erg belangrijk. Om de een of andere rede heeft iedereen een stemmetje in zijn of haar hoofd zitten die je verteld dat je iets niet kan. Ivan verteld over Mohammed Ali die altijd zei “I am the greatest”. Volgens Dr. Joseph moeten mensen dit tegen zichzelf zeggen omdat niemand anders het tegen je zal zeggen. Hij heeft zichzelf een brief geschreven op een moment dat hij een goed gevoel over zichzelf had die hij soms nog tevoorschijn haalt om zichzelf te herinneren dat ie van alles kan doen. Hij verteld ook dat het zo belangrijk is om mensen te complimenteren en te bedanken voor de positieve dingen die ze doen. Als je bezig blijft met positieve feedback geven dan word een leercurve een stuk steiler. Ivan sluit af met het feit dat zelf verzekerde mensen feedback altijd interpreteren zoals zij het willen horen. Ik vind dat Ivan een paar zeer interessante punten benoemd. Er zitten zeker leuke oefeningen tussen die mensen als ik, met een wat laag zelf vertrouwen kunnen proberen. Wie weet werkt het wel.
28