ukształtowana bez dodatkowych efektów czy algorytmów. Z chopinowskiego oryginału taktów 39‑50 wykorzystano jedynie chromatycznie wstępujące i opadające oktawy w rytmie triolowym. Oktawy po przesunięciu widma stają się interwałami dysonującymi (np. w takcie 31. nony i septymy). Współbrzmienia zostają rozłożone w arpeggia. Wybrzmieniom motywów (na fermatach) towarzyszą echa drugiego fortepianu lub partii elektronicznej.
Przykład 3‑1: Chopin t. 39‑41 – dodane do melodii motywy w rytmie triolowym
Remiks – narzędzie w warsztacie kompozytorskim…
/219/