"Antelana"

Nº1

ManuelMaría

AvilésdeTaramancos

Ferrín

XohanaTorres

VíctorFreixanes

XavierAlcalá

CarlosCasares

XohánCabana

VidalBolaño

RodríguezRuibal

ManuelLourenzo

Táboa de contidos

A Xeración das Festas Minervais

Trazosqueosunen

CANDO NACERON

A Xeración das Festa Minervais está formada por escritores nacidos entre 1930e1940,autoresdepoesíagalegado séculoXX.Entreoutros:

-XóseLuisMéndezFerrín

-UxioNovoneyra

-ManuelMaría

-XohanaTorres

-SalvadorGarcía-Bodaño

-ArcadioLópezCasanova

-A maioría ten formación universitaria. Participaron nas Festas Minervais (certames poéticos da USC quepremiabaobraspoéticas e narrativas en galego) e escribiron no xornal compostelánLaNoche.

-Sóescribenen galego,xaquetodos estabanligadosao nacionalismo marxista.

A Xeración das Festas Minervais

-Vinculáronseaoproxectocultural Galaxía e moitos deles publicaron os seus versos na colección Illa Nova.

-Conscientesdafaltadeliberdadena Españadadictadura,manteñenun compromisopolítico edesempeñan unpapelrelevantenaaparicióndo nacionalismomarxista.

Uxío Novoneyra

-Vida: de onde é e a que se dedicou

Uxío Novoneyra nace o 19 de xaneiro de 1930enParadadeMoreda,na serradoCourel dentro dunha familia labrega acomodada. En 1945 trasládase a Lugo para estudar Bacharelato. De 1949 a 1951 está en Madrid e alí, tras superar o Exame do Estado, matricúlase por ouvinte en Filosofía e Letras.

En 1952 volve a Galicia para facer o servizo militar durante 2 anos, de 1953 a 1962 permanece arredado na súa terra natal, tendo que gardar repouso a causa dunha pleuresía malcuradaduranteoservizomilitar.

Do 62 o 66 vive en Madrid, onde entra en contacto co grupo poético Brais Pinto (grupo fundado en Madrid en 1958 por mozos galegos) e traballa unha colección literaria co mesmo nome, traballa naradio, televisión e publicaosseusescritos.En1966regresaásúa aldeanatal.En1968coñeceenLugoaElbaReicoaquecasaráno73.

Aparellaterá3fillos.En1983trasládaseaCompostela,morrendoen 1999.

-Libro máis emblemático.

OseulibromáisemblemáticoéOseidos(1955)

Uxío Novoneyra

-Tipos de posesía

Uxío Novoneyra escribe tres tipos de poesía:

-Poesía paisaxística: describe a paisaxe da súa terra, O Courel. A obras máis representativa é Os eidos.

- : utilizada para facer una crítica social(

Uxío Novoneyra

-Poesía amorosa:relacionadacoamor eoerotismo (Mullerpralonxe).

3 recursos fónicos dos seus poemas

A súa poesía caracterízase pola importancia dos efectos fónicos (aliteracións, onomatopeas, fonosimbolismos…)etaménpolabrevidadee condensacióndos seusversos, reducidosós elementoesenciais, comopodemosver noseupoema

“Cousosdolobo”:

Cousos do lobo

Cousos do lobo!

Caborcos do xabarín! Eidos solos onde ninguén foi nin ha d’ir! O lobo! Os ollos o lombo do lobo! Baixa o lobo polo ollo do bosco movendo nas flairas dos teixos ruxindo na folla dos carreiros en busca de vagoada máis sola e máis medosa…

En primeiro lugar, o poema en cuestión é unhamostradafondapreocupacióndeNovoneyra polaformapoéticaepoloxogocoalinguaxe.Unha preocupación que se materializa no maxistral uso do fonosimbolismo (evocación de sensacións e sentimentos a través da expresividade dos fonemas).“Olobo!Osollosdolombodolobo!”un verso monovocálico con “o” pechado que expresa escuridade, medo e a soidade que sufriu NovoneyranoCourel.

No verso doce “oula” é unha onomatopea que seguramente Novoneyra emplease para remarcarosondolobo.

Rastrexa

parase e venta finca a pouta ergue a testa e oula ca noite cara o ceo con toda a sombra da noite na boca.”“

Para rematar, no verso número nove aparece outro recurso (“máis/medosa”), que reflicteomedoquesentiríaunhapersoanesas circunstancias.

Haiku Uxío Novoneyra

Un haiku é unha das formas da poesía tradicional xaponesa máis estendida. É un poema descritivo que recolle o que está sucedendo nun lugar nun momento preciso, case sempre nunha paisaxe, coma un flash que capta a impresión do instante. O haiku garda certa relación cos epigramas e coas adiviñas. Está moi influído pola filosofía e a estética zen. Destaca sobre todo pola capacidade de suxestión e de facernos ver aquilo no que antes non repararamos. Condensa emocións, sentimentos, e tamén teñen cabida o humor e ironía. O tema principal é a natureza, e descríbense os cambios de estación, os fenómenosnaturaisouavidacotiádaxente.Adoita conter unha palabra que fai alusión á estación ou ao momento do día. Desde o punto de vista formal, as principais característicasdoxénerosonasseguintes:

-Estrofa de 3 versos, cun total de 17 sílabas xeralmete distribuídas en 5-7-5 por verso

-Non ten título.

-Carece de rima.

-Abundan os substantivos, forma poética predominantemente nominal.

-O estilo é sinxelo, austero e sutil.

-Emprega metáforas e sinestesia.

Haiku Uxío Novoneyra

Comopodemosvernosiguientepoema:

Letanía de Galicia

GALICIA digo eu ún di GALICIA

GALICIA decimos todos GALICIA

hastr’os que calan din GALICIA e saben sabemos

GALICIA da door chora á forza

GALICIA da tristura triste á forza

GALICIA do silencio calada á forza

GALICIA da fame emigrante á forza

GALICIA vendada cega á forza

GALICIA tapeada xorda á forza

GALICIA atrelada queda á forza

*Recitadode UxíoNovoneyra

*Vemosquesaltaamétricaclásica

Letanía de Galicia

O poema anterior trata do maltrato que sufriu Galicia ó longo da historia. Mesmo se personifica Galicia de tal forma que ela mesmasofretodooquesufriuoseupobo.

Vietnam canto

Cumes cumes cumes com’ estes echen

Unha vez por cada morte

VIETNAMMMMMMMMMM

VIETNAMMMMMMVIETNAMMMMMMMMMM

VIETNAMMMMMMMMMM

metan na casa a verba na cociña na mesa na cama xa está e calar calarcalaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaarrr hastr’o berro que te acusa USAUSAUSAUSAUSAUSAUSA

un morto dous mortos

tres / trinta mortos

trescentos / tres mil mortos

Vietnam canto

Neste poema faise unha crítica á guerra deVietnameaEEUU,porquecomobenseve nos últimos versos non se tiñan en conta os mortossenónavitoria.

*RecitadodeUxíoNovoneyra

MANUEL MARÍA

Manuel María foi un poeta español destacado polo seu carácter combativo e o seu compromiso político . Naceu o 8 de Outubro de 1930 en Outeiro de Rei.O seu falecemento foi o 8 de Setembro do ano 2004. Escribiu numerosas obras literarias polas que é coñecido hoxe en día.. Era fillo dunha familia de campesiños acomodados, e con tan só 12 anos marchou á cidade de Lugo , onde pasou a súa mocidade . Despois marchou a Santiago , lugar no que realizou estudos universitarios e , tras pasar tamén por Monterrei , sendo procurador dos tribunais , marchou á Coruña , localidade galega onde morreu.

Éunautordunhaobraextensísima(falamosde máisde40títulos),moivariadaformaletematicamente, quenonsereduceaoxéneropoético,xaquetaméncultiva narrativaeensaio.Combina3liñastemáticas:

TEMÁTICA PAISAXÍSTICA

FalaprincipalmentedapaisaxedaTerraChálucense,a travésdetemascomaomundoanimaleaxeografía.

POESÍA SOCIAL

Amosaoseucompromisopolíticodendeasátiraeaironía, criticandotaménmoitosaspectosdasociedadedoseu tempo.

POESÍA INTIMISTA

Falabasicamentedeamor,empregandounhalinguaxe moipoética.

PRINCIPAIS OBRAS

Poderíamos dicir que a obra máis importante e representativa de toda a obra literaria de Manuel María é Muiñeiro de brétemas. Este foi o seu primeiro poemario; publicousenoano1950econel inaugurouse achamada“EscoladaTebra”.

BANDO Prohíbese , por orde da Alcaldía , que medren porque si as rosas do xardín municipal. Dende agora as pombas teñen que pedir licencia pra voar. Prohíbeselle a lúa andar ceiba de noite polo ceo . A lúa é unha tola que anda espida dando mal exempro ás nenas castas i ós fillos da familia .

Algúns dos compoñentes da Escola da Tebra

Este é un dos poemas de Manuel María , que se atopa en Documentos persoais , publicado no ano 1958 . É un poema de denuncia social cuxo título alude a un tipo de escrito administrativo a través do cal un alcalde sedirixeatodososcidadánsdunconcello.

TERRACHÁ

ATerraChásomentesé: unpovoaquí,outroacolá, milarbres,monteraso, unceochumboetráxico noqueandanasnevesavoar.

Orestoésoedá.

Esteéoutrodospoemasmáisfamososde Manuel María . Ten unha liña temática

paisaxística , xa que nel , fala sobre a paisaxe

dasúaterranatal,aTerraChádeLugo.

MANUEL MARIA

ManuelMaríanace en Outeiro de Rei da Terra Chá (Lugo) o 6 de outubro de 1929.Comeza a escola en Outeiro en plena Guerra Civil. Logo prepara en Rábade o ingreso no Instituto cun mestre que dedica as tardes dos sábados a ler e comentar textos poéticosgalegos

Entre os temas que máis destacan nos poemas de Manuel María atopamos o amor, o arte e o compromiso político. .

Este autor conta con obras máis importantes do xénero narrativo, poesía, teatro e ensaio. Pero unha das súas obras máis representativas é Contas en cuartodecultivo.

Ademais, Manuel María

FernándezTeixeirofoioautor homenaxeado das Letras

Finalmente María falece o 8 de setembro de 2004 na Coruña. Despois do velorio no Panteón de GalegosIlustres,oseucorpofoitrasladadoaOuteiro deReinomediodunhamultitudedegalegosegalegas que quixeron dar o seu derradeiro adeus ao poeta nacionaldeGaliza.

Galegas2016

Tras unha longa traxectoria na que brillou no mundo da poesía e se dedicou á normalización

lingüística,sempreaoladodosmáisnovos.

Antón Avilés de Taramancos

Antón Avilés Vinagre nace na aldea de Taramancos, próxima a Noia, da que toma o seu alcume literario. En 1960 emigra a ColombiaeregresaaNoiaen1980.

Presidiu a Asociación de Escritores en Lingua Galega (1986) e foi elixido conselleiro en Noia nas listas do BNG, sendo designado conselleiro de cultura (1987-1991). Ademais traballou na revista

Tapal; na revista Aturuxo, de Ferrol; e na revista Quatro Ventos, de Braga, entre outras.

As dúas etapas deste autor

Primeiraetapa: Esta etapa é anterior a emigración. Nesta etapa mostra as súas ideas nacionalistas, defende a lingua galega e mostraoseuamorpolaterragalega.

Segundaetapa: - Esta etapa iníciase tras o regreso de Colombia.Nestaetaparecolleaexperiencia vital da viaxe, describe a exuberante paisaxe tropical ou a experiencia do retorno.

-

Obras: O tempo no espello, Cantos caucanos, Astorresnoar, Últimafuxidaa

Harar

Obras: Asmoradíasdovento

Afrautaeogaramelo

Chachahuí

Ter unha casa en Chachauí sobre do cume do Cúndur-Cúndur que os incas bautizaron polas grandes aves míticas. Ter unha casa en Chachauí e ver no fondo do precipicio o Putumaio brincar como un regueiro pequeniño.

Ter unha casa en Chachauí e escoitar á noitiña o zunido dos vagalumes, dos cocuios, o canto do turpial e o miar estremecedor do puma negro.

Ter unha casa en Chachauí, esqucerse do tempo, estar ao pé dun deus antigo amigo do sol.

Ter unha casa en Chachauí.

Abaixo, no camiño de Ipiales, na estrada do Ecuador, brillan as flores ventureiras.

Pero as estrelas son máis grandes.

-

Opoemadescribeapaisaxe centroamericana.Enqueaspectosse centra?

Céntrasenasespectacularespaisaxesque sepodenverdendeasaldeasincasquehainos cumesdasmontañasmáisaltas.

Ter unha casa en Chachauí

Chachahuí

Ter unha casa en Chachauí sobre do cume do Cúndur-Cúndur que os incas bautizaron polas grandes avesmíticas. Ter unha casa en Chachauí e ver no fondo do precipicio o Putumaio brincar como un regueiro pequeniño.

- Que sentimento espresa a reiteración do verso?

Expresa a importancia que o autor lle dá ao lugar que describe; é dicir, Chachahuí. El pensa que é un moi bo lugar para vivir, principalmente polas súas paisaxes. De feito, desexaviviralíalgúndía.

-

Temadopoema.

Descrición da paisaxe e dos animais tropicaisdacidadedeChachahuí.

Outros datos sobre este poema

ChachahuíéunpoemadolibroCantoscaucanos do escritor Antón Avilés de Taramanco, que emigra a Colombiaondeescribeamaioríadassúasobraseonde as sitúa. Así mesmo "Chachahuí" é un poema no que se describeaexuberanciadapaisaxetropical.

Aíndaque…taméntenoutrotipodetemanasúas obras, como pode ser o tema do nacionalismo, a nostalxia e o mar. Algúns deses títulos son: As moradías do vento, As torres no ar e Última fuxida a Harar. Así mesmo "Chachahuí" é un poema no que se describe a exuberanciadapaisaxetropical.

Antón Avilés pertence á xeración das Festas Minervais, xuntocosautoresUxíoNovoneyraeManuelMaría,entre outros.

ImaxedopoboincadeChachahuí

Outros

datos

sobre a súa poesía

Este autor adoita utilizar os seguintes recursosliterarios:

- Repetición

- Antítese. Ex: "míar estremecedor do pumanegro"

Outros datos sobre o autor

O seu verdadeiro nome era Xosé Antón Avilés Vinagre. O seu pai era SeverianoAvilés, pescador.Ospaistiveronoutrostresfillosantes denacerAntón.FixooBacharelatoenNoia,exa aos 15 anos publica o seu primeiro poema, en galego, na revista local Tapal, editada por ManuelFabeiroGómez.

Participou no estreo da obra teatral de Álvaro Cunqueiro, O incerto señor Don Hamlet, príncipedeDinamarca.

Tamén usaba substantivos e adxectivos exóticos para describir paisaxes nos seus poemas.

XOSÉLUÍSMÉNDEZFERRÍN

Xosé Luís Méndez

Ferrín naceu en Ourense noano1938epasoualía súa infancia con estancias en Celanova. En Ourense fai o primeiro curso de Bacharelato, e trasládase coa súa familia a Pontevedra en 1949. É alí onde termina os estudos degraomedio.

Méndez Ferrín é un escritor español en lingua galega. Licenciado en Filosofía e Letras (especialmente enLiteratura)polaUniversidadeComplutensedeMadrid, foiocofundador,xuntoconoutrosescritores,do"Grupo Brais Pinto". Tamén foi o fundador nos anos sesenta do partido político Unión do Pobo Galego (UPG), do que foi expulsado posteriormente. Unha vez apartado desta organización, incorporouse ao Partido Galego do ProletarioeáOrganizacióndeLiberaciónNacionalGalicia Ceibe.

AntíaS.L. CristinaC.B.

VOCE NA NÉBOA CON PÓLVORA E MAGNOLIas

Con pólvora e magnolias é un poemario publicado en 1976 cuxa elaboración se prolongou durante moito tempo antes, chegando a ser publicadosconanterioridadealgúnsdosseuspoemas.

Coa obra Con pólvora e magnolias prodúcese o fin do Socialrealismo imperante ataomomento,edápaso á lírica actual, actuando como o peche da lírica da Posguerra. Nesta obra encontramos a estética vangardista e os temas que predominarán posteriormente, como o amor relacionado co tempo ou a morte. Foi, polo tanto, moi importante no século XX polo cambio que produciu napoesía.

Voce na néboa (1957) foi o seu primeiro libro de poemas coa temática existencial, que dá paso nos anos seguintes a unha poesía civil e reivindicativa publicada baixo o pseudónimo de HeribertoBens.

LIÑAS TEMÁTICAS

No conxunto da súa obra coexisten dúas liñas poéticas esenciais: unha poesía lírica e intimista que desenvolvetemascomoanostalxia,oamor,opasodo tempo,ouamorte,eunhapoesíareivindicativanaque expresaoseucompromiso.

TIPOS DE POESÍA

→ 1º Tipo de poesía

Aprimeiratemáticaquemarcouassúasobras tiña un enfoque existencial, pero marcado polo negativismo, onde se reflectía a angustia e a insignificanciadohome.Unhaobraconesteenfoque é por exemplo Voce na néboa (da que xa falamos anteriormente).

→ 2º Tipo de poesía

A segunda tiña un enfoque reivindicativo e intimista (páxina anterior). Ademais, falaba de política e ideas nacionalistas, pero a través de mitosesímbolos.

Atópome coa testa contra o muro. Convócome a min mesmo como quen olla un [pozo.

Volta un neno perdido por rúas de fume,por pasigos brancos,

Tráxico,con tatuaxes nas meixelas E lumes pequenos en cada dedo. Voltan tempos ourizo de rapina e disparos, de angurias decoradas por cregos e trompetas, estampas e desfiles.E todo que se para. Locen asombros,fórmanse estalidos, [redondéanse lombos, e mamai dime algo tremendamente pedra que me pon no meu sitio. Retorna agora o día da ira, o tremendo intre en que perdín os ollos e fíxenme acibeche, cactus e pedra alumbre, e quedeime en Ourense fitando con horror este río do tempo.

COMENTARIO DE TEXTO :

Este texto de Ferrín pertence ao poemario Con pólvoraemagnolias.Estacomposiciónestácombinada con léxico que vén do celta, pois os autores desta épocadinquenósvimosdestepobo.Todasaspalabras estánrelacionadascoanaturezadebidoaqueosceltas convivían con esa realidade día a día; a paisaxe. Ademais estes autores pensan que defender a nosa procedenciaceltaéalgonacionalista,xaqueéunxeito dedicirqueosgalegostemosorixesdistintasaoresto dopoboespañol.

X.L.Méndez Ferrín:Con pólvora e magnolias.

A Xeración das Festas Minervais

Xohana Torres:

Foi unha poeta, dramaturga e escritora española de lingua galega. Formou parte das xeracións de escritores que comprometidos coa lingua galegaduranteoFranquismo contribuíndo a normalizar a literatura galega. Naceu en Santiago en 1931, e morreu en2017.

POESÍA:

Temas da súa poesía: temas intimistas: (angustia da soidade, o paso do tempo,a fugacidade das cousas,a memoria…) e temas sociais(apreocupacióndeGalicia). Obra: Dosulco(1959).

N N G

-Obra narrativa con trazos da Nova Narrativa Galega:

AdiósMaría(1971).

Ofrece unha vista do mundo desde os ollos de María, unha rapaza de quince anos que actúa como protagonista-narradora.Anovela presenta o mundo interior da rapaza e a súa interacción co mundo

-Catro trazos da Nova Narrativa Galega :

-Varios narradores.

-Presenza do subsconciente: soños,traumas.

-Escribir todo aquilo que vén á cabeza:monólogointerior.

-Personaxes desequilibrados e marxinais.

A Xeración das Festas Minervais Xohana Torres:

PREMIOS QUE GAÑOU:

Premio Galicia do Centro

Galego de BosAires

Premio de etnografía

Premio Pedrón de Ouro

Premio Castelao deTeatro

Premio de la crítica

TEATRO:

Obra de teatro:Un hoteldeprimeirasobreorío (1969).

DECLARAo oráculo: «QUE á banda do solpor é mar de mortos, incerta, última luz, non terás medo.

QUE ramos de loureiro erguen rapazas.

QUE cor malva se decide o acio.

QUE acades disas patrias a vindima.

COMENTARIODETEXTO Este poema é un claro exemplo de literatura feminista galega. a) O

POEMA TEN 2 PARTES, INTRODUCIDAS POLO VERSO 1EOVERSO10.CALÉAIDEA DECADAUNHA?

b) NO VERSO FINAL, PENÉLOPE EXPÓN A SÚA

QUE amaine o vento, beberás o viño.

QUE sereas sen voz a vela embaten.

QUE un sumario de xerfa polos cons.”

Así falou Penélope:

AFIRMACIÓN PERSOAL. EN QUECONSISTE?

a)Naprimeiradilleás mulleres que non teñan medo, pois teñen dereitos. Na segunda parte fai unha aclaración final na que intervén o feminismo e alzaaliberdadedecadaun.

“Existe a maxia e pode ser de todos.

¿Aque tanto novelo e tanta historia?

EUTAMÉN NAVEGAR.»

b)Penélope di que ela tamén (quere,desexa,pode)navegar. Penélopedeclaraaliberdadee o dereito de facer o que ela queirafacer.

AnaeYasmina4ºA

AnaeYasmina4ºA

A NARRATIVA DOS 80

VíctorFreixanes

Naceu na cidade de Pontevedra en agosto de 1951. Asistiu á Universidade de Santiago de Compostela para licenciarse en Filosofía e Letras e, posteriormente, doutorarse en Filoloxía Románica, aínda que tamén estudou Xeografía e Historia, e Xornalismo.FoiredactoredirectordoDepartamento de Cultura.Tamén participou na Radio Popular de VigoenatelivisióndeGalicia

Unhaduciadegalegos;primeirolibropublicado.Contén as entrevistas realizadas a doce personalidades moi diversasvinculadasáculturagalega,

O fresco, memoria dun fuxido; trátase dunha obra baseada na reconstrución da tráxica experiencia dun famoso tirador e líder do maquis antifranquista que operou na cadea montañosa que vai de Vigo a PonteareasdespoisdaGuerraCivilEspañola.

O enxoval de noiva: esta obra, mal recibida e mesmo ignoradapolopúblicoeacríticagalega,estáambientada na Italia renacentista. Este feito provocou unha certa decepciónedescontentoentreoslectoresseguidoresde Freixanes,afeitosaoutratemática.

Ingresou na Real Academia Galega en 2004 eéoseupresidentedende2017.

Otriánguloinscritonacircunferencia;Estaobraliteraria é a primeira das novelas escritas por Freixanes e durante moito tempo foi considerada a peza clave da narrativa galega contemporánea. Con ela gañou o Premio BlancoAmor en 1981 e o Premio da Crítica de NarrativaGalegaen1982.

A NARRATIVA

DOS 80

Alfredo Conde

Allariz, España , 1945 Estudou Ciencias Náuticas na Coruña e Filosofía e Letras en Santiago de Compostela.Exerceudiversasprofesións:mariñeiro, debuxante, libreiro, mestre... Hoxe é un dos autores máis destacados e con maior proxección internacionaldaliteraturagalegacontemporánea.

Cultivou a novela, o conto e a poesía. Pola novela Xa vai o griffón no vento foi galardoado co Premio Blanco Amor.

Reproducimosunfragmento:

“Abeirado ó pazo do señor arcebispo, restregando o lombo contra o soarego da porta e coa ollada na fonte que, adosada ós muros catedralicios, curiosamente apunta cara ó sueste, o Visitador cismaba na fugacidade dos tempos e mais no feble da súa consistencia; ensimesmado, absorto na contemplación do cano que deitaba unha auga que supuña morna e mesmo apetitosa, o moi galopín sabía que o serán estaba a devalar e que axiña os pradairos abalarían a ladaíñadosolpor.Amesmaladaíñamáisben monótona e aburrida, que só de pensar nela selleencollíaoánimoefacíaquesesentise espido e coma arrenegando de toda escuridade, de toda dúbida, mesmo de toda condición”.

A NARRATIVA DOS 80

Xavier Alcalá

(Miguelturra, Cidade Real, 1947) naceu na Mancha, pero

criouseenFerrol.EnxeñeirodeTelecomunicaciónseDoutor

en Informática, está ligado á Arxentina por fortes lazos profesionais e persoais, xa que está casado cunha muller de Bos Aires, circunstancias que axudan a explicar a destacadapresenzadarealidadeedahistoriadestepaísen

moitos dos seus narracións Autor cunha longa traxectoria, ao longo de máis de corenta anos dedicado á literatura, publicoualgúnstítulosconsideradosclásicosmodernosdas

Letras Galegas, como A nosa cinza (1980), que marcou a todaunhaxeracióndelectoresenGalicia.

Contacontos de probada mestría, a emigración de Alcalá, a saudade e a lembranza dunha terra afastada son algúns dosmotivosrecorrentesnasúaobra,queen moitos sentidos pode cualificarse de americanista, mesmo arxentino e mesmo, nalgunha ocasión, patagónico, como se demostra. Polos seus títulos como En los pago de Huinca Loo (1982), Latitud Austral (1991)AincansablededicacióndeAlcaláás letrasgalegaslevounotaménaoxornalismo, á tradución, á redacción ensaística, ás monografías.

Anarrativados80-90:

CarlosCasareseDaríoXohánCabana

Carlos Casares (Ourense, 1941-Vigo,2002)foiunmoi importante escritor galego dos anos 80 e 90. Tras trasladarse a Santiago e licenciarse en Filosofía e Letras, entrou en contacto co galeguismo, militou no Partido Socialista e foi deputado no Parlamento galego. Ademais dirixiu a editorial Galaxia e a revista Grial.

Tamén escribiu literatura infantil, como A galiña azul, e traduciu moitas obras ao galego, por exemplo, O Principiño.

Na súa obra distínguense dúas etapas. Na primeira pertenceáNovaNarrativa Galegaeasobrassonde carácter biográfico, por exemplo Vento ferido. Na segunda, as obras ambiéntanse nun pasado histórico, narrando a chegadadocineaGalicia ou a Guerra Civil, por exemplo Ilustrísima.

OsMortosDaquelVerán (1987)

A aparición do cadáver do boticario

Ernesto Vilariño Dacal, morto supostamente en accidente ao comezo

da Guerra Civil, pon en marcha unha investigación xudicial escrita cunha

linguaxe innovadora e unha extraodinariasolvencianarrativa.

Darío Xohán Cabana (Roás, Cospeito, 19 de abril de 1952 - 17 de noviembrede2021)1foiunescritorgalegode poesía, narrativa, ensaio e literatura infantil e xuvenil. Traballou nas Edicións Castrelos, como vendedor de libros, como guardia municipal e foi membro da Real Academia Galega.

A súa obra

Estivo fortemente influenciado por Cunqueiro. A súa obra caracterízase por: unha construción sinxela, a fusión de fantasía e realidade e a reutilización da materia de Bretaña e a mitoloxía popular. A novela máis destacada é GalvánenSaor.

Aquela mañá o patio do casteio de Mirez bulía de alegre actividade. O señor Vedromil ía dun lado para outro moi capataz,dirixindoastarefasdoshomesemullereseananos, e gastábalies bromas e ría estentóreo das súas propias chistadas. Xa non usaba Vedromil orelleiras, nin os seus conxéneres tampouco, e os picudos apéndices seus apuntábanllesporentreasguedellas,orgullososetesos. Ferrexaban os ananos en grandes barquíns ó aire libre. Os martelos batían en barras de ferro que ían asumindo feitura de picachóns, e en pranchas que pouco a pouco se transformabanenpaseenrodasdediversostamaños.Media ducia de homes de regular estatura labraban pequenos puntóns e travesas, ou tal parecían, con aixolas noviñas do trinque, e media ducia de mulleres facían cestos de talas de salgueiro, delas entretecéndoas e delas labrándoas con coiteiasdedousmangos.

Galván en Saor

O teatro na Posguerra

-Porqueseparalizouantes?

OgolpedeEstadodoxeneralFranciscoFranco e a consecuente guerra parou toda esta produción literaria. Despois da vitoria do bando nacional, a literaturaenlinguagalegamorre.

-Ondesecontinuoufacendo?

Apartirde1936,edurantesasdécadasde1940 e1950,aliteraturagaleganonestivomortaxaquefoi continuada por autores galegos que tiveron que exiliarseaAméricadosur(especialmenteaBosAires).

-Candovolveu facerseaquíenGalicia?

Desdemediadosdossesenta,egrazasólaborde diversosgrupos(OFachoeTeatroCirconaCoruña, Teatro Popular Galego en Vigo), comeza a recuperacióndestexénero.

-Que tipo de teatro se fai na inmediata posguerra?

As tendencias máis populares nesta época son o folclorismo e o ruralismo. Trátase dun teatro dedicado máis á lectura que á representación.

Grupos dos 60 Grupos dos 70

A partir da década dos 60, a recuperación cultural influirá na normalización teatral. En 1965 xurdirá o grupo de teatro O Facho, un colectivo intelectual de galegosquedesenvolvenunha serie de actividades culturais en prol da defensa da lingua galega nos anos da ditadura.

Entre os seus promotores estaban Henrique

Harguindey, Andrés

Salgueiro,XoséLuisCarneiro

eXoséLuisRodríguezPrado.

A partir dos anos 70, concretamente dos anos 1975, comenzarán a aparecer colectivos poéticos que continuarán coa recuperación cultural iniciada no decenio anterior. Algúns grupos destacadossonCravoFondo.

Roberto Vidal Bolaño

Foi un escritor e actor galego, naceu en Santiago en 1950 e moreu na mesma en 2002. Formou parte do gurpo chamado“Grupo Abrente”que nos 70 renovou a escrita e as representacions dramáticas galegas. Xirou en case en exclusiva no teatro creando o “Grupo Antroido” en 1975, até oactualo“Teatro do Aquí”.Iso si,antesdededicarseoteatro, eltraballarana“banca”.

Os seu 3 temas máis representativos foron o teatro experiencia estética, o histórico-literario, e sobre todo o social-político. Ademais ten outros temas como o compromiso co pais e coa lingua, e o diálogo coa tradición

Unha das súas obras teatrais máis representativas é SAXO TENOR (1993) Aínda que tamén cultivou o ensaio coa súa obra : PERSPECTIVA DO TEATRO GALEGO ACTUAL(2002)

A súa 2º obra máis coñecida foi A

BURLA DO GALO (2000)

ROBERTO VIDAL BOLAÑO

DATOSPERSOAIS

NATALIDADE: era de Santiago de Compostela. A que se dedicaba?: nos seus comezos a traballar na “banca”, pero a súa afición polo teatro levouno a dedicarse a el por completo.

OBRAS:

TEMAS: crítica de modernidad e estética de derrota.

ALGUNS LIBROS:

DOENTES

SAXO TENOR

RASTROS

TEXTO TEATRAL de Roberto Vidal Bolaño

Euloxio Rodríguez Ruibal

Unhadassúasobrasnanarrativaé

Casarriba.

Euloxio Rodríguez Ruibal , nado en Ordeso16demarzode1945,éunescritore director galego. Ingresou na Real Academia

Galega o 24 de marzo de 2006 e ocupou o cargo de arquiveiro e bibliotecario. Vive en Composteladendeneno.

Euloxio céntrase en tres temasprincipais: abandono do rural, emigración e corrupción. Cultiva tres xéneros: Teatro, Narrativa e Ensaio. No teatro destacamos Zardigot, que significa o nacemento do teatro galego actual. A peza de Ruibal recibiu o primeiro premio Abrente,iniciandoabrillanteetapado

Novo Teatro Galego, representado polas pezas de Manuel Lourenzo, Vidal Bolaño ou Bernardino Graña, taméngalardoadoscoAbrente.

O seu obra no ensaio é Xogo de máscaras, que está escrito sobre o teatro galego.

Textode Zardigot

CAPITÁN

¡Disque tiñan sono...!

SARXENTO

¡Que eran vellos!

CAPITÁN

A xogar co pedrechosco á estornela. ¡Hai boa lúa!

ESTRELA

Non facía falla botalos fóra. A casa é grande.

E senón hai moitas máis... E baleiras.

CAPITÁN

Vostede é unha señora. Eu sempre lle ofrezo o mellor ás donas.

ESTRELA

Gracias... Pero non me agrada este xeito.

Manuel lourenzo

Manuel naceu en Lugo o 15 de Abril de 1943. Manuel Lourenzo licenciouse en interpretación polo InstitutodeTeatrode Barcelona. Incorpórase ao mundo do teatro en Galicia, a súa terra natal,nosanos60.

Assúasobrasmaismportantesson:

-ALeiteira:

Manuel escribiu teatro, que era principalmente dramático, de aí que lle chamen o dramaturgo galego.

-AmúsicadanoiteouSuiteArtabria:

Gran impulsor do movemento

teatral galego, fundou o grupo de Teatro Circo e a CompañíaTeatral Luís

Seoane.

Veladas indecentes

“A mentira instalouse na vida pública cunha ousadía nunca vista cando, nun alarde universal de ineptitude, permitistes a degradacióndonosomarearuínadetantas vidas, xustificando sistematicamente os vosos erros de acción e de omisión, e xerando un clima social de angustia e de repulsapolovosoproceder”.

“Neste panorama, un colectivo como o dos artistas do espectáculo (teatro, cinema, televisión, etc.) e as persoas, en xeral, que teñen nos traballos da cultura a súa ocupación, erguen a voz contra a miseria das bocas tapadas, dos ouvidos xordos e dos ollos cegos, proclamando nos foros propios do seu oficio e nas concentracións populares, o non á guerra, o nunca máis, á manipulación e ao totalitarismo.Xa non somos unha Ditadura. Temos moitas parcelas de dignidade conquistadas para nos permitirmos un regreso;nin sequera virtual- á era das cavernas”.

ManuelLourenzo

Xesús Emilio Pisón Villapol

nadoenFerreiradoValadouroLugo,en1954,é unautordramáticogalego.

AosnoveanostrasládaseáCoruña.Aos

dezaseis lígase ao mundo teatral, participando comoactornogrupo Os Cans Ceibes,adscrito aTeatroCirco. Cultivouapoesíaeanarrativa. Co tempo decántase pola escrita teatral. Trátase dun dos autores dramáticos máis destacadosdesdeadécadade1980,contando cunha variada produción. Ten publicados, ademais, ensaios sobre teatro, literatura e mitoloxía, e realiza traballos escenográficos, deseñosdevestiario,carteisdeespectáculose ilustraciónsdelibroserevistasteatrais.

As súas obras foron levadas a escena, entre outras, pola Compañía Luís Seoane, a EscolaDramáticaGalega,oTeatrodoAlvardán,o ClubeTeatralElsinor,G.T.Badius,UvegáTeatro, ouOitoDíasTeatro.

Colaborou en medios e publicacións periódicas como A Nosa Terra ou O Correo Galego, Escaramuza, Grial, Casahamlet, Luzes de Galicia, Arlequín , Sermos Galicia , Galicia Hoxe, ADDEouaRevistaGalegadeTeatro.

Cunha obra moi extensa caracterizada pola axilidade da lingua e o logrado ritmo escénico,asúatemáticaémoivariada:desdea críticasocialevolucionouaunteatropesimistae cheo de amargura sobre as dificultades das relacións humanas. Ten tamén teatro infantil de carácter fantástico moi afastado desa visión pesimista.

Teatro: O Xigante Don Gandulfo, Señor de Tentequedo

Literaturainfantil-xuvenil:O pintor do vento

Ensaio:Memoria da Esfinxe

Cándido Pazó González

NadoenVigoen1960,éunautordirector de escena, narrador oral, e actor galego. Comeza a súa actividade como actor en 1975, vinculándose ao nacente movemento teatral da súa cidade e de Galiza , sendo un dos “benxamíns”dasxeraciónsxurdidasarredordos primeiros encontros da histórica Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia. Foi membro fundador da compañía viguesa A Farándula, traballando en tódolos seus espectáculosataadisolucióndestaen1983.

Complementou o seu autodidactismo cunhaformaciónpormediodepequenoscursos e seminarios, logo dunha etapa de actor debutou como autor e director de escena con compañíapropia.

Apartir de entón escribe, dirixe ou fai adaptacións paravariascompañías.

Foi parte dos dramaturgos europeos seleccionados paraparticiparnaMarathonEuropeadeCreaciónTeatral, proxecto de escritura dramática dentro do programa culturalBruxelas2000.

É, ademais, guionista para televisión e dedícase tamén á narración oral, pola que se sente especialmente seducido, estando presente en numerosos festivais e programaciónsdeEuropaeAméricaLatina.

Tamén actor, guionista, contacontos, director e autor teatral, é un dos máis orixinais, prolíficos e premiados da actualidade. Os seus textos potencian os monólogos ou diálogos que poñen en evidencia as ambicións, carencias e contradicións dos seres humanos. Fixo unha adaptación, Nano, da novela Tic-tacdeSusodeToro.

Unha obra representativa é “A piragua”, sobre os malos tratos, onde Pazó parte dunha anécdotaqueviviu-unveciñocriticouapresencia dunha piragua nunha plaza de garaxe- para explicarataquepuntocostacambiardehábitos.

DaobraApiragua

“Con esa idea e a partir dese arranque argumental, propio dunha comedia, quería que o público fose descubrindo que nunha das familias da comunidade de propietarios latexaba unha traxedia (ficticia aínda que ben real): a da violenciadexénero”.

O teatro hoxe

Manuel Carlos Núñez Singala, nadoenLugoo23

desetembrode1963,éunescritorgalego.ATerraCháé a súa primeira patria, onde vive até a adolescencia. Estuda, traballa e vive máis tarde en Santiago de Compostela. Estudou Filoloxía Galega e traballou no Parlamento de Galicia na Xunta e finalmente na Universidade de Santiago de Compostela, onde dirixe, desde1988,oServizodeNormalizaciónLingüística.

Escribiutantoteatro(O achado do castro ),como narrativa(Mar de fondo )ouensaio(En galego, por que non? )

Recibiu Premio Xiria de Creación

Teatral no1987,por O achado do castro. Estaobraapesardasúabrevidadeé moigrande.OautorlévanosáRomaantiga, mais faino xogando coa lingua obrigando a que os personaxes falen coma nós, con termos de hoxe en día, o que nos leva a situacións moi cómicas desde un latín un chisco especial. Como boa historia romana, hai un emperador, que é de todo agás espelido, soldados, filósofos barbudos e sabios, e… unha historia de amor. Humor, situacións inauditas e, sobre todo, unha lecturaengaiolante.

Núñez Singala na súa faceta de ensaísta

“Se temos unha lingua, por que non usala? Por que non en galego? Se xa o falas convídote a que leas as páxinas de En galego, por que non?, que quizais che sirvan de reforzo para a túa conduta lingüísticaactual,esenonofas,convídoteigualmente a que penses sobre a razón. Por que non en galego?

Porque é unha lingua bruta, que soa mal? Ou porque consideras que aprender galego e non inglés é unha perda de tempo? Ou por que non falar galego con outros que non o falan pensas que é de mala educación? Ou por que cres que non o dás falado ben?... A todos estes porqués e bastantes máis atoparás resposta neste libro. Espero que che guste e que ao final che sirva para que poidas opinar sobre o galego con maior fundamento, sexa o que sexa o que aofinaltimesmodecidas”.

CarlosCallón

A NARRATIVA NOS 90: SUSO DE TORO

Suso de Toro, de nome Xesús Miguel de Toro Santos, licenciado en Xeografía e Historia, na especialidade de Arte Moderna e Contemporánea pola Universidade de Santiago de Compostela. Ao longo da súa traxectoria profesional exerceu como profesor de secundaria. Nado en Santiago de Compostela o 10 de xaneirode1956.

Os temas principais das obras de Suso de Toro son o suspense, o misterio e a intriga. Entre as súas obras, unha das máis importantesfoiTrecebadaladas,publicadaen 2002, na que se conta a historia dunha nova guionista, e o cambio inesperado que se produce na súa vida cando tenta vender un dos seus guións, baseado nunha antiga lenda.

UN CLÁSICO, QUE XA NON ESTÁ CON NÓS

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ

NaceuenVilalba(Lugo)en1947emorreu no 2016.. Foi licenciado en Ciencias da Educación e mestre en diferentes centros escolares. Ademais do seu labor docente, traballou duramente pola renovación pedagóxica na ensinanza: foi membro do Gabinete de Estudos para a Reforma Educativa e Coordinador Docente de Galego.

TEMAS DAS OBRAS:

● REALISMO E MISTERIO

● MORTOS E APARECIDOS

● SERES LENDARIOS E MITOLÓXICOS

● GUERRA CIVIL É coñecido principalmente pola súa faceta literaria, e autor de numerosos traballos literarios sobre a pedagoxía, referidos á normalización da lingua galega na escola, traballos que foi publicando en diferentes revistasespecializadas.

Aire negro é unha novela de terror, misterio e fantasía publicada o 27 de outubrodo2000, emprazada nunha clínica psiquiátricadeGalicia.

Texto Agustín Fdez Paz

QueridoXabier: Se chegaches ata aquí é que xa sabes a verdade.Peroquizaisaíndaestásatempode salvarte.Abandónao todo,Xabier,e vaite, vaitemoilonxe,aunlugarondenonpoidan atoparte! Non me busques máis, porque eu xa estou perdido.Se me vises agora,escaparías de min.Para entendelo, terías que saber o que hai aquí abaixo.Se atopase palabras para dicirche o que aquí existe, para dicirche en que me convertín,poderías tolear para sempre.Vaite,ti que aínda estás a tempo!

Vaiteeabandonaoquequedademin!

A.Fernández Paz : Cartas de inverno

A narrativa hoxe

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ

E que farías se che dixesen que debaixo dos teus pés se agocha un mundo inzado de bestas que só teñenunpropósito: devorarte!

MARILAR ALEIXANDRE

María Pilar JiménezAleixandre, nada en Madrid o 1 de maio de 1947, é escritora en lingua galega, tradutora, bióloga e académica de número da Real Academia Galega.É profesora

da Universidade de Santiago de Compostela, onde ensina Didáctica

das Ciencias Experimentais e Educación Ambiental, dende 1988.O primeiro relato que escribiu, un conto sobre vampiros, foi o xermolo de Agardando polos morcegos. Logo viñeron A formiga coxa, a súa primeira novela de literatura infantil, e A expedición do Pacífico (Premio da CríticadeGalicia1995).

A narrativa hoxe

MARILAR ALEIXANDRE

TEMAS:

-Feminismo

-Xusticia social

-Traizóns

-Relacións familiares.

OBRA: A expedición do Pacífico foi traducida ao castelán e ao portugués. Seleccionada pola Fundación Germán Sánchez Ruipérez como unha das cen meiores obras da literatura infantil do século XX.

NARRADORESACTUAIS; RIVEROCOELLO

AntónRiveroCoellonaceuenXinzode Limiao28deagostode1694. Éescritoreassúasobrasestánen galego.

EstudouDereitonaUniversidadede SantiagodeCompostela.

Tocouaguitarranungrupo,exerceua profesióndevendedor,foifuncionario doEstadoefinalmente traballouna XuntadeGaliciaenBoiro.

Cultiva temáticasmoi variadas: novelanegra, evocaciónda infancia, emigración, historiaatravés dodoCouto Mixtoea GuerraCivil,e mesmotemas filosóficos.

Obra:AsRulasdeBakunin

ROSAANEIROS

Naceuo3dexaneiro de 1976, en Valdoviño.

Estudou Comunicación na USCecolaborouno programa da Radio Galega Un día por dianteeademaisfoi guionista. A súa actividade literariaestácentrada norelatoenanovela.

Gañou numerosos premios literarios polassúasobras.

Cultiva narrativa con contidos históricos (“Resistencia”,ondefalada ditaduradeSalazar).Aborda tamén temas intimistas (“Veu visitarme o mar”). Non esquece tampouco temasmáisfemininoscomo amaternidadetardía,orural ouavelleznolibro,todos elespresentesen“Sibila”.

Xabier Quiroga

Nado no Saviñao o 9 de maio de 1961 Licenciado en Filoloxía galega, é profesor de lingua e literatura galega. Colaborou na revista O Mono da Tinta, que dirixía o seu irmán Carlos Quiroga e tamén na sección local do Faro de Vigo de Lalín.

O baile dos estorniños

-OnazismoenGalicia.

-Misterioeintriga.

(Xerais, 2021), tendo en común con O Cabo do Mundo e Izan o da saca a investigación histórica e a presenza do personaxe Reina, culminou a súa Triloxía da Ribeira Sacra.

● Aventuras.

● Novela negra, Suspense,

● Ficción,Misterio

Texto Xabier Quiroga

Texto Xabier Quiroga

Nacín terra adentro, onde o inverno achega solpores de xeada e a primavera mima á lúa ceibaquebuscaamantes.Nonépoesía,senón realidade. De novo fun e vin polos camiños, incluso padecínoduroasfalto.Comatodos.

non.Agoramatino.Nonseiseacertadamenteou

Naidade,quizaismefalteunhacuartapara madurar.Quizais.Peroprefironondarcontas domeu,paraquenonmecoñezas.Seráquexa era desconfiado antes de que inventasen a desconfianza.

Asíetodoconsidéromeuntipountantolisto demenos,quevaloraóseuxeitoascousasque ve, os feitos que pasan. E máis as ideas, os sentimentos,queimportan.

deSeráqueagardoqueafolIacaiaantes falar.

Porterteñosortedeviviralonxadoever ospaxarosnafigueira,comopeteireanse perden.Esentilos.Comoashorasquepasan e non voltan. Será tamén que me doe o mundoeste,tanfugazeaproveitadoque amosa o monetario e agocha valores verdadeiros.Porisocalo.Asídeagoiro,son, entreoutrosdefectos.

haiChegadodepoucoócasodaliteratura,onde novatoescasareflexiónemáisnegocio,sontan quereceodetodo.Deaíquenonme

entregue.Anquemepracesaberqueaí detráspodehaberalguénqueleoqueun escribe,saberásdesculparesateima.

Texto Xabier Quiroga

Texto Xabier Quiroga

Se por pedir é dado, prefiro que me leas, sempreecandootempoeaousadíacheceiben o instinto. Porque nesta época de tragar mentiras tan inmediáticas, e sabendo como sabes que o mesmo ruído non deixa ver con claridade e pensar é un privilexio con razón, convén non fiarse do que din. Nada. Como eu nonfíodacuruxaquemeabouxacadanoite. Porisochepidoomesmo.Desconfíademin.Se o precisas, fíate só do que ti interpretas, anquenazanosinventosdaficciónque,como puñal,seespetanavida.Egotaagota,desa ferida,vanseenchendocomopáxinasosdías.Un trasoutro.Ataaderradeira.

Detodocantaobralevoescrita,poucodei.Atuadona braña.Eaíndasensaberseamereces,aláti,tómaa comochepraza.Divertimento,historiareal,literatura ávellausanza.Perocandoateñasnasmans,faio favor,quenonchemetamedoogrosor.Ninsequerao prezo,doqueproclamoainocencia.Éunhanovelaeo demaissoncontos,quedixounamigo,despoisdeleIa. Lembra,ademais,quenoatrevementoestáoiniciode todaaventura.E,comosefoselicordunhabotellade náufrago que abalou a marea e te procurou precisamenteati,bébeaamodo,podeserpesarque escorreu polo sumidoiro dos lacrimais, pode ser unha mentira.Podenonsernada.

Eeu,nocabo,candoómellorteñaalgomáisquedicir, seguramenteescoitareicomochoveelledareidúas voltasantesdeentregalo.Seguramente.Comaesta autobiografíaincompleta.

Síntoo,peroonormalnontiñatraza.

LEDICIA COSTAS

Ledicia Costas é unha escritora ale a nacida en Vi o o 19 de septiembre de 1979. É licenciada en Dereito pola Universidade de Vi o e empezou a adentrarse no mundo da escritura sendo aínda moi nova,tendoasúaprimeiranovelapublicadano2000, Unhaestrelanovento.

TEMAS:

-AIIGuerraMundial.

-Violaciónseasasinatos.

-Ohumormacabro.

-Feminismo.

-A raigame co mundo natural.

-Oacosodeadolescentesa travésdasredessociais.

-Oacosoescolar.

Recibiu importantes premios como o Premio Merlín de literatura inantil pola súa obra Escarlatina, a cociñeira deunta ou o Premio Nacional de LiteraturaInantileXuvenilnoano2015.

En2019publicouasúanovelaInamia,quetivounha incribleacollidaentreopúblicoadulto.

Pola súa incrible traxectoria no ano 2020 concedéronlle o Premio da Cultura de Galicia de CreaciónLiteraria.

-Oamornaadolescencia

-O racismo cara ó mundo xitano.

-Complexidade das relaciónshumanas.

DOMINGO VILAR

DestacaaquíoenigmáticoCamilo,unmozoimpenetrable cuxos silencios, estraños abalos e un don especial describenassúaspeculiaridadespersoais,contraditoriase quizáclavesnainvestigación.

Domingo Villar Vázquez (Vigo, 6 de marzo de 1971- ibíd., 18 de maio de 2022) foi un escritor español de novela negra que escribía en lingua galega. Os seus libros foron traducidos a varios idiomas.Con Ollos de auga, a súa primeira novela publicada en 2006, presentou ao inspector Leo Caldas. Caldas é unpersonaxesolitario,tímido,quegozapaseandodenoitepolas rúas de Vigo. Fumador e amante do viño branco, gústalle contemplar o mar e escoitar música nalgún club de jazz. Colabora, con non moito entusiasmo, nun programa de radio. O seu axudante é Rafael Estévez, un zaragozano que ten dificultadespararelacionarsecosgalegoseasúaretranca.Esta estraña e singular parella encárgase de investigar o crime dun novo saxofonista que os conducise ás noites das tabernas e os clubs de jazz. A praia dos afogados, publicada en 2009, é a súa segunda novela e tamén a segunda aparición de Leo CaldaseoseuaxudanteRafaelEstévez.Atramacomezacoa aparición na praia de Panxón dun mariñeiro morto coas mans atadas. O día a día dunha aldea mariñeira e turística, os medos escondidos e as mentiras do pasado son o escenario por onde pasea un Leo Caldas que non sabe cara aondedirixirasúavidapersoal.

O vagabundo que esmoleira apostado co seu can, testemuña de moito máis que o deambular dos transeúntes, e que afai ofrecer breves ensinos de latín a cambiodunhasmoedas.

Oimpulsivoe malhumoradoaxenteEstévez,axudantedo inspectorCaldas,coseufondodebondade,aoqueselle faidifícilcomprenderocarácterindecisodosgalegos.

O pai da moza desaparecida, o fotógrafo e naturalista inglés, un vello pescador amante dos xílgaros ,os profesores da escola, o comisario, o locutor sen escrúpulos… compoñentes, xunto a outros moitos secundarios fundamentais, dunha paisaxe humana moi ligadaáterranaquesedesenvolveahistoria.

A crueldade nesta novela negra queda fixada nos prexuízos, na hipocrisía, a mentira e o engano; no encubrimento da degradación humana baixo unha aparenciadenormalidade.

Palabrasdescoñecidas

CAJARAVILLe

Héctor Cajaraville (Santiago de Compostela, 1974) estudou Xornalismo e actualmente é profesor de Lingua e Literatura galegasnoensinosecundario.En2015gañouoPremioXerais coa súa primeira novela, «De remate», e foi finalista do PremioMerlíndeLiteraturaInfantilcon«Quendáaquenda?» (Xerais, 2016). Nese mesmo ano, a súa obra «A caixiña dos rancores (Vidas cruzadas)» (Xerais, 2016) recibiu o Premio RaíñaLupadeLiteraturaInfantileXuvenildaDeputaciónda Coruña. En 2016 gañou o Premio Ánxel Fole de Narración

CurtadoConcellodeLugocon«Onceportas»(Xerais,2017)eo

Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil con «Denébola a Roxa». Coa súa novela «Kusuma» (Xerais, 2018) obtén o Premio Merlín de Literatura Infantil 2018. É autor, ademais,dasnovelas«OsegredodacasadeFormoso»(2017) e«NovaNursia»(Xerais,2018),asícomodabiografía«Antonio Fraguas. O bo mestre, o mestre bo», publicada na colección Merlín (Xerais, 2019). Noutras facetas, traduciu ao galego a novela«Ogardiáninvisible»,deDoloresRedondo,participou na redacción do «Dicionario Xerais de Secundaria e Bacharelato» (2014) e publicou varios traballos académicos sobrelexicografíaelinguaxexornalística.

-Osnenosroubados.

-Aintriga.

-OretratosociolóxicodeGalicia

-A historia de Santiago, coa súa catedraleoapóstolo.

Premio Xerais

-Teresamoure-

María Teresa Moure Pereiro, mellorcoñecidacomoTeresa

Moure, é unha doutora en lingüística que actualmente traballa como docente na Universidade de Santiago de Compostela. Nacida en Monforte de Lemos o 21 de setembro do 1969, gañou numerosos premios, entre eles o Premio Piñeiro de Ensaio no 2004 por “Outro idiomaéposible”eoPremio dacríticanarrativagalegapor “Herbamoura”.

Non só publica novelas, senón que entre a súa obra podemos encontrar ensaios, teatro ou poesía.

As súas novelas tratan temas como:

º| Reivindicación da MULER na historia (Herba Moura).

º| O complicado das relacións sentimentais (Benquerida Catástrofe).

º| A defensa do medioambiente. (O natural é político).

Outros temas:

-Os mitos da sociedade de consumo.

-As aparencias.

-A vellez.

-A lingua.

-O racismo.

-A familia.

-O poder curativo da natureza.

As persoas non están feitas para o pracer, mais os praceres están feitos para as persoas.

Herba Moura, Teresa Moure

Máis narradores actuais;

Arantza Portabales

O seu primeiro libro en galeg foi “Sobrevivindo”, obra coa que gaña a novela porentregasen“AvozdeGalicia”.

SanSebastián(PaísVasco)1973

FilladepaisemigrantesgalegosArantzaé licenciada en Dereito en Santiago de Compostela. Iniciouse no mundo da escrituracoamicroficción(microrrelatos).

Temas:

- Guerra Civil e Posguerra

- Elementos fantásticos

- Narrativa erótica

Berta Dávila

SantiagodeCompostela(1987)

Vida

Nacida en Santiago de Compostela o 31 dedecembrode1987,anovelistaepoeta

Berta Dávila é unha das voces máis prometedoras da literatura en lingua

galega,aclamadatantopolopúblicocomo polacrítica.

Dávila comezou a explorar o campo da narrativa tras gañar o Premio Biblos de Novela para menores de 25 anos.

Dende entón viron a luz obras e novelas infantís; por esta última foi recoñecidaconpremioscomooManuel García Barros ou o Premio da Crítica Española en lingua galega, tanto na súa modalidade de narrativa, como de poesía.

As súas obras mais coñecidas son

Temas:

Os libros de Berta Dávila traballan moito neste sentido: o de deseñar un espazo recoñeciblenoquesepoidadesenvolvero libroeodepropoñercalessonosvínculos que o relacionan con ese outro lugar no que se produce a escritura, no que nos atopamos con outros. falamos, compartimos.

PremiodeNarrativa breve2013

Premio García Barros de Novela

«A literatura é iso: contar o que non hai pero pode haber, imaxinar para liberarse das cadeas,cambiaraverdadecoaúnicacondición de facela verosímil. É, en todo caso, un pacto deficción.Unhacuestióndefe".

A narrativa hoxe

Traxectoria

-

Andrea Maceiras

- Andrea Maceiras

Andrea Maceiras Lafuente, nada na Coruña o 6 de novembrode1987.

É escritora de literatura infantil e xuvenil, ademais de douctora en Filoloxía Hispánica e licenciada en Filoloxía Galega. Publicou a su primeira novela, Proxectobolboreta noano2007edendeentónescribiuunhaduciadenovelas destinadas a nenos, nenas e adolescentes, moitas delas recoñecidasconpremiosautonómicosenacionais.

Temas

Nas súas obras abordatemascomo a identidade, o ecoloxismo ou a búsqueda do noso sitio no mundo, integrando con frecuencia elementosmáxicose defantasía.

En 2015 gaña o premio Xulio Verne pola súa obra Europa Express. En 2017 publica O que sei do silencio. En 2018 gaña o Premio Lazarillo por Conta nove estrelas, obra incluída na lista de honor da OEPLI 2019. En 2020 gaña o Merlín con A folla azul e neste mesmo ano obtén o Premio dos Clubs de Lectura da Consellería de Educación da Xunta deGalicia.En2022faisecoPremioAnayapor Almadeelefante.

Obras

O que sei do silencio

”Os acosadores tamén nos facemos dano a nós mesmos, moito dano, aínda que non o pareza. O que fixen vaime perseguir toda a vida.

#eutaménacoseiasilke”

A narrativa hoxe

Pedro Feijoó Barreiro Pedro Feijoó Barreiro

Pedro Feijoó Barreiro naceu en Vigo un 23 de novembro do ano 1975. Foi un músico e escritor galego.

Élicenciadoen

FiloloxíaGalega pola

Universidadede Santiagode

Compostela.Tra balloucomo músico, produtor, compositore

membrodalgúns proxectos

TraxectoriaTraxectoria

Xénero:anovela negraserácoa quemaioréxito acade

musicaisgalegos comoLosFelize Lamatumbá.

En 2011 publica o relato "O segredo do viaduto" no libro XII Certame LiterarioderelatoscurtosOsViadutos.Asúaprimeiranovela,Osfillosdo mar,foifinalistadoPremioXeraisen2011.En2013publicaAmemoriada choiva, novela que xira arredor da figura de Rosalía de Castro. En 2015 cambia de rexistro con Morena, peligrosa e románica, a súa novela máis cómica.En2017saeOsfillosdolume,naqueosmesmaspersonaxesde"Os fillosdomar"seenfrontanaunhadasintrigasmellorprotexidasnahistoria dacidadedeVigo:adasúafundación. Paraoautorestáacabaloentrea novelahistóricaeothriller. En2018publicaSenpiedade,unlibroterriblee dolorosamente persoal, segundo o autor. Tamén no 2018 sae Camiñar o Vigovello.

Obras:

-Osfillosdo mar

-Osfillosdo lume

-Memoriada choiva

Todaselas pertencená novelanegra

Inmaculada López Silva

Gañou unha gran cantidade de premios, pois ademais do xa mencionado anteriormente, ten o

PremioXeraisen2002eo Premio BlancoAmorno2007.

Cultivou igualmente a poesía, e foi galardoada polo poemario

SantiagodeCompostela(1978)

Inma é unha licenciada en Filoloxía galega da universidade de Santiago de Compostela. Actualmente, ademais de ser escritora, tamén é investigadora, crítica teatral e profesora. Colabora con revistas como Citaniae no periódico ElCorreo Gallego. Con 18 anos gañou o seu priemiro galardón literario coa súa novela NeveenAbrilna

quefalabasobreaGuerraCivil.

“Clepsidras”, de forte carga emocional, feminino, e ateigado de violenciascotiás.

Temas

-Protagonismofeminino.

-Cuestionamiento dos valores patriarcais.

-Relaciónsentremulleres.

Poesía dos 70-80

Antón Reixa: naceu en Vigo no ano 1957 e estudou o bacherelato no Colexio Labor e Filoloxía galega na Universidade de Santiago de Compostela.

No ano 1975 poríase en contacto con Alfonso Pexegueiro, Alberto

Avendaño e Manuel Romón e formarían o Grupo de poesía

Rompente, unha poesía rompedora e subversiva co establecido.

Actualmente traballa como escritor, músico ,profesor e director

AntónReixanasua poesía fala sobre temas como a inxenuidade, a ironía e o humor ácido.

Algoraropasararo,éunlibrodepoemasquenos ofrece unha rede que nos deslumbra pola súa aparente ruptura e simultánea coherencia,.Estes poemas tamén nos falan da infancia, e as emociónsquehainunhaTVapagada.

● Fracasotropical

● Asladillasdotravesti

● HistoriadelRockandRoll

● Escarnio

● RingoRango

● MadeinGalicia1982-1994

● VivaGaliciaBeibe

● HotelTívoli

na“Doquemáismearrepinto vida é de ter sido presidentedaSGAE”

O Grupo Ronseltz

Ronseltz foiungrupopoéticoformadona

Coruña entre 1984 e 1985 por Xoán C. Rodríguez, Manuel Cortés, Miguel A. Montes (Miki Nervio), Serxio Iglesias e XabierCordal.Ocolectivofoiabandonando

toda actividade nos inicios da década dos noventa. En 1994 Edicións Positivas publicaría Unicornio de cenorias que cabalgasossábados,únicaobradogrupo, reeditadaen2014.

Colectivo Rompente

Rompente comezou en 1975 cando no verán deste ano Pexegueiro coñece a Antón Reixa e fálalle de crear un Grupo de Poesía en Galicia. O primeiro recital dérono Pexegueiro e Reixa en outubro de 1975 no Instituto Valle Inclán de Pontevedra. Este primeiro núcleo formado xa por Pexegueiro, Reixa, RomóneAvendaño,preparoumanifestos,recitaise interviu poeticamente en festas e manifestacións. Desemomentosonas Follas de resistencia poética (1976-77). En 1977 vertébrase como grupo cohesionado esteticamente que quere controlar a comunicación literaria dunha maneira total, polo que se constituíron como editores alternativos publicando Seraogna dePexegueiroe Con pólvora e magnolias deXoséLuísMendezFerrín.

Pasan a chamarse Colectivo de Comunicación

Poética Rompente comportándose como unha factoríapoéticaeasumindocomopropiaavangarda como actitude. O seu concepto integral da creación lévaos a montar diversos espectáculos poéticos que se presentan en institutos e festivais de música:

MoiséseaMona, AtristezadeEzza e ADamaque fala. Desta época data a publicación de varios libros de poesía asinados polo colectivo e outros por cada undospoetas.

Cultivaron moitas das modalidades da poesía experimental, especialmente as empregadas polo Dadaísmo: poesía fonética, disolución dos xéneros literarios,espontaneidade...

Ogrupodesfaiseen1983.

Volveron xuntarse en 2021 para publicar Quehostia dinosrumorosos?

Ocolectivo Rompenteestaba formado

por: Antón Reixa, AlbertoAvendañoeManuelM.

Romón, Alfonso Pexegueiro, Camilo Valdehorras e Xosé LeiraLópez.

Cravo Fondo: O grupo xurdiu con vontade renovadora e autodefiníasecomorevolucionario,nacionalistae comprometido coa investigación creativa coa linguaealiteratura.Estabaformadopolospoetas Ramiro Fonte, Xesús Rábade Paredes, Xavier Rodríguez Barrio, Xulio López Valcárcel, Xesús Manuel Valcárcel, Fiz Vergara Vilariño e Helena VillarJaneiro.

En1977publicaronoseuúnicolibroconxuntoco título Cravo Fondo, que se abre cun manifesto que amosa a vontade de superación do socialrealismo epigonal, pero sen renunciar á historicidade nin caer no esteticismo. Faise fincapé na necesidade dunha poesía que comunique realmente co pobo e fale da necesidade de facer recitais non elitistas. O manifestorematacoaconsigna:"PorGalicia,pola poesía,CravoFondo,verbanovaparaunhaterra ceibe".

Lois Pereiro

Foiunescritorepoetaespañolenlinguagalega.En2011

dedicóuselle o Día das Letras Galegas. Estudou no colexiodosEscolapios,ecomezouaescribiraos15anos. Despois de rematar o COU marchou a Madrid, onde comezouosestudosuniversitariosdeCienciasPolíticase Socioloxía, estudos que abandonou aos poucos meses. Despois dunha estadía en Monforte traballando na empresa familiar, dedicada ao vidro, regresou a Madrid paraestudaringlés,francésealemánnaEscolaOficialde Idiomas. Alí fundou a revista Loia con Antón Patiño, ManuelRivaseoseuirmánXoséManuelPereiro.Arredor de 1981 marcha a vivir á Coruña, onde se incorpora á revista La Naval.En 1983 e 1987 fixo unha xira por Europa. Traballou como tradutor de alemán, francés e inglés para a dobraxe de películas. Só publicou en vida dous poemarios, Poemas 1981/1991 (1992) e Poesía último de amor e enfermidade (1995). En 1996, ano da súamorte,saíronáluzoutrospoemasqueescribiría.Os seuspoemasfalansobreoamoradoreaimpotencia.

Temas:

-A sida

-A morte

-O amor e o desamor

-A angustia vital

-O existencialismo

-A droga.

Cartografía

Cal morto xa ou vencido falo sen min e durmo no desastre Debera ser posible facer mapas do odio e os húmidos monólogos das cisternas de noite descrifrar

Ana Romaní

NacidaenNoiao5deagostode1962,époeta e historiadora cultural galega, académica numerariadaRealAcademiaGalega. Participou na creación da Asociación Cultural Catavento de Noia (1983) e da revista de artesaníaCarabeladeXiada(Noia,1983).Entre 1985 e 1989 foi actriz de dobraxe. En 1988 actuou con Chema Gagino ou o programa de humor A Viborona en RNE-Radio Catro. En 1989entrounaRadioGalegaedende1990ata finais de 2018 dirixe esta emisora. Escribiu ¨Rosalíatanamiga¨,ondesedirixeaela.

Osseuspoemasfalansobreoamor,opasodo tempo e a interpretación do mito ou da identidade.

Muller, amiga, quero ve-lo mar contigo polas fiestras abertas, sulcar imaxes de gaivotas namoradas e berrar pola vida, nos límites mesmos da loucura, nosa é a ternura, este recuperar o verso e a historia, a entraña do ser, o misterio da silenciada rebeldía.

María Xesús Pato Díaz (Ourense, 1955), coñecida como Chus Pato, é unha escritora galega. Profesionalmente é profesora de Educación Secundaria (Xeografía e Historia).

Poesia dos 90

Na década dos 90 xorde unha nova promocion de autores , algúns agrupados en colectivos poéticos como Batallón Literario da Costa da Morte , Ronseltz… Créanse tamén novas revistas de poesía: animal,Clave Orion… Ademais, comezaron a destacar a presenza de voces femininas.

● Linguaxe directa e coloquial, aínda que elaborada.

● Poesía próxima á vida cotiá fronte ó culturalismo da década anterior.

● Preferencia polo verso libre.

● Variedade de tematicas: amor, desamor, compromiso social, feminismo, erotismo e ecoloxía.

Temas da súa poesía

Compromiso social, feminismo, erotismo.

Amullerdoescudeironondeberároubarao escudeiro revisarácontinuamentearoupanos armarios.

Amullerdoescudeirodeberáfacerlleao escudeiro,todasasnoites, uncárdenobrocadonacintura. Oescudeirononpoderámasturbarse.

Peroeu

roubeialuzdatúaboca aluz aboca.

A poesía hoxe

Lucía Aldao

nace o 20 de febreiro na Coruña. É unha poeta e artista galega. Comezou a iniciarse na poesía durante a súa adolescencia, pero tamén levou unha carreira paralela como cantante, guitarristaeanimadoracultural.

Na súa poesia os temas sobre os que fala son o amoredesamor,perosobretododela.

https://www.ivoox.com/lemos-para-ti-poema-inedito

-lucia-aldao-audios-mp _rf_ _ .html

“Gústame que a poesía sexa un espazo de autenticidade. Entón o poema debe ser vida ó mesmotempoqueobra”

María Lado

nace o 14 de abril de 1979 na provincia da Coruña. É unha escritora galega. Tamén posúe unha titulación en produción audiovisual e tamén estudou filoloxía Galega. Comezou a escribir no Batallon Literario da Costa da Morte. Tamén se dedica ao teatro, actuando de actriz.

Os temas de poesía son temas universais da literatura como o amor e o desamor, ou da literatura galega como o mar ou a paisaxe. Non esquece tampouco a poesía reivindicativa, na que trata os temas da realidade.

Percebes: este poema dedícallo Maria Lado a Paco Souto porque esta persoa lle ensinou moito na poesía.

Neste poema a autora falanos do mes de novembro e dice que é o mes onde o mar está máis revolto e que toda a xente da illa que falar o sabe.

Éfacilísimoserlobo, erguerseaomorreranoiteevestir condelicadezatraxedesombra.

anoaramodoagarabata,garabata deseda. serloborespetado,paidecamada, loboconsortenosnegocios,lobo connegociosimportantes,inversor avezado,loboformal, boconselleiro,amigodosseus amigos, loboconcontactos,bosestudios, bospadriños, loboquelabrouferozmenteasúa carreira,alimañaesforzada éfacilísimodefenderasliberdades doslobos,osinteresesdamanda, sermanquesosténalei,donoda terra,propietariodasaugas,dos carballos,dosseressenfala, amodosmamíferostodos,mesmo daquelesquellederononome.

É facilísimo andar sobre a terra coas maneiras da besta que todo o pode tomar, ter lingua de lobo e afiala nos pescozos dos años é facilísimo e sensual.

Carlos Negro naceenoutubrode1970enLalín.

É profesor de Lingua e Literatura Galega, mais tamén escritor e poeta. Coñécese en parte por escribir ``Makinaria´´. Recibiu xa varios preimos, comoo``VictorianoTaibo´´.

Na súa poesía ofrece unha visión afastada dos contos de princesas acercándose á realidade do universo adolescente dunha forma moi realista.

Tamén critica os esteriotipos do consumo irracioinal eexcesivo,eavidadaxentequeopractica.

Temas: velocidade e drogas na adolescencia, relacións tóxicas, o estereotipo de rapaz macho alfa que nada ten que achegar a unha relación, as redes sociais e o seu influxo negativonarapazada.

Non teño ganas de ti

Faifavor,vailiscando. Provócasmeinapetencia. Vasasacopolavida, conesexeitodeandar quearrasacontodo, hormonas,piercing ecamisetaaxustada.

Maiscandofalas, convértesteensapo, reducesaspalabras asílabasdescosidas.

Eamin,meulittleboy, ponmeamilesaboca cunhacurvatansuave, maisnonmeabonda

sedetrásdeseslabios

nonofrecesmáisnada quetresoucatrofrases tanfalsascomoaspelis demalotessupercachas conbícepsdedeseño elinguadeestropallo.

.

Olga Novo

Olga Novo (Pobra do Brollón, Lugo, 1975) é unha poeta, ensaísta e doutora en Filoloxía Galega pola Universidads de Santiago de Compostela. Foi galardoada co Premio Nacional dePoesíanoano2020.Algunhasobras:

● A teta sobre o sol

● Nós nus

Temas

● Sensualidade

eerotismo

● Feminismo

● Aterra

● A cousa vermella

"Amiñaherdanzavitalestáfeita deterraedeapeirosdelabranza"

“Antes

acudíanaminaspalabrasenganchadasaaradosdocerebro

comaquenlevantaterróslingüísticosefaladoamor

eascircunstancias contalprecisióneplanta

patacas

nomediodunpoemaenacen.

Antes

facíafaíscasxuntandodúasvogais

comasiunchisqueirofixerachamanomediodagorxa econisoeupodía

falaravoz

dosseresinertesqueviñanamiñamenteabuscarrefuxio”

“A miña poesía é unha loita contra o poder que silencia a eses subalternos”.

Yolanda Castaño

Yolanda Castaño (Santiago de Compostela, ) licenciouse en Filoloxía

Hispánica na Universidade da Coruña, cidade na que residedesdeosanos .

Con apenas dezasete anos gañouoPremioFermínBouza

Brey de Poesía, o que lle permitiu darse a coñecer coa publicación de Elevar as pálpebras ( ).A partir dese momentoiniciouunhacarreira meteórica que a levou a publicaralgúndostítulosmáis destacadosdalíricagalegadas últimasdécadas.

Algunhasobrasson:Vivimosno ciclo das erofanías ( )

―Premio Johán Carballeira e Premio da Crítica Española―, Profundidadedecampo( )

―PremioEspiralMaior―ouA

segundalingua( )―Premio dePoesíaAfundación.

APOESÍAÉUNHALINGUA MINORIZADA

Comezaríapoloespesor.Asúaacidez,o seuph.

Camiñaigualcaunhamuller:

entreomasacredoinvisible eocampodeconcentraciónda visibilidade.

Ladraestiloefinal, unhaépicahospitalaria.

Nopoemaalinguaxe

faiseouvidosxordosasimesma, nelaspalabrasamplían oseucírculodeamizades.

ARANCHA NOGUEIRA

Arancha Rodríguez Fernández, máis coñecida como Arancha Nogueira, nada en Ourense o 3 de setembro de 1989,éunhaescritoragalega.

Licenciouse en Xornalismo, fixo un mestrado en Literatura comparada e Crítica Cultural e outro de Educación. Viviu en Madrid, O Porto, Sevilla, Belfast e Santiagode Compostela .

OBRAS LITERARIAS

poesía hoxe

TEMÁTICA DA SÚA POESÍA Reivindica e profundiza na realidade que se atopa a diario, dende un punto de vistadivertidoedirecto,outrodesacougante eíntimo.Falataméndasrelaciónsentreos seres humanos, e da modernidade.

Aprofunda tamén nas relacións sociais a travésdasredes,empregandoaretranca.

Noutras ocasións a súa poesía é intimista, dende un posicionamento feminista.

A

biografía literaria de AranchaNogueira

Comezou publicando en varias antoloxías e gañando premios xuvenís antes de publicar "Andar descalza", gañadordocertame"FranciscoAñón"de Poesía en 2013. No 2016, chegou o seu segundorecoñecemento,oprimeiropremio docertamedepoesíadaUniversidadede Vigo con "(A)fogar", publicándose nunha antoloxía coeditada por Xerais.

Dendeentón,unnonparar.

POEMAS DE ARANCHANOGUEIRA

Macroeconomía

Vellez

“ANDAR DESCALZA”

PREMIO “fRANCISCO AÑÓN”

Falas-dinDoscartos, Depósitosperdidosaprazosinservíbeis, Porqueasífuncionaomundo, Comounmercadoesveltoetemperamental Noqueinvestiredeixarfondos

Eabandonarosfurores, Asvertixesdesteamor

Derisco, doconsumoinfértildasmemorias.

Unha casa vermella e grande como un olimpo, cunha buganvilla que nos esperte, onde só cheire a canela nos cafés, perdida a carón do teito e cunha biblioteca que nos sobreviva a todos.

Ata aquí estes retallos de Literatura Galega, inzados de voces significativas que farán ben enriquecedores os teus momentos de lecer!

AUTORES

Alexandre Alonso

Eugenia Álvarez

Sara Bechiki

Bruno Campo

Yasmina Lefaf

Alejandro López

Sara López Ángela Macho

Yerai Moure

Guillermo Cid

Alejandro Ogea

Antía Saborido

Fabián Tinjaca

Eva Veloso Alexandra Virtus

Nicole Álvarez

Ismael González

Sara Ada Camba

Ariadna Iglesias

Sara Camino Kasandra Caseiro

Celso Lavandeira

Carmen Mariño

Cristina Conrad

Rodrigo Díaz

Brais Pérez

Alejandro Pérez

Laura Fernández

Eduaro Pérez

Manuel González

Sara Rodríguez

Ana González

Sara Codes

Imane Harak

Mateo Rúa

Brais Das Airas

Lara Domínguez

Sofía Domínguez

Malak Essiba

Paula Ríos

Estela Carmen Rivas

Julio Rivero

Lucía Rodríguez

Alba Esteban

Alejandra Feijóo

Lucas García

Paula Gómez

Colaboración

Coordinación e revisión

Equipo de Dinamización

Lingüística

(Profesora de Lingua Galega)

Rosa Alonso Lozano