Vijfentwintig jaar BovenIJ ziekenhuis: een tijdperk
Andere tijden weken aaneengesloten dag en nacht de verantwoording over de kinderafdeling en de polikliniek. Bovendien was je ook altijd oproepbaar voor de afdeling verloskunde en eerste hulp. Het was een drukke tijd.” Zomaar een dag uit de praktijk “Mijn dag begon ‘s morgens met visite op de afdeling, het nakijken van pasgeborenen, bereikbaar zijn voor de afdeling verloskunde, eerste hulp en huisartsen bij acute opnames. In de middag naar de polikliniek. Tussendoor de administratie doen. Alle kinderartsen hadden 4 spreekuren op de polikliniek en 1 vrije middag in de week.”
afdeling personeelszaken te horen, dat de vacature waarop ik heb gesolliciteerd vervuld is. Op dat moment beleef ik een turbulente periode in mijn leven dus dat de sollicitatie niet doorgaat betekent rust. Nadat manlief is ontslagen krijg ik plots een telefoontje of ik niet tòch wil komen solliciteren. Ik word aangenomen als poliassistente.
Odette Wolff In 1988 start ik als scholier in de voedingsdienst; met een blauw-wit gestreept jurkje breng ik ontbijt rond op zaterdag- en zondagmorgen. Het baantje blijkt na een half jaar niet te combineren met mijn uitgaansleven dus neem ik afscheid. Na een zwangerschap van 41 weken volgt er in 1999 een hernieuwde kennismaking met het ziekenhuis en wel op de verlosafdeling. Na een pijnlijke weeënwals, begeleid door liefdevolle verpleegkundigen, wordt de strijd op de operatietafel beslecht in de vorm van een keizersnede. Op het moment dat het meneertje van 9 pond uit mijn buik wordt getoverd, glijden de laatste zonnestralen door de operatiekamer, al heb ik later nooit meer een raam in een van de operatiekamers teruggezien. Met een stijve nek en hoge koorts wordt mijn peuter in 2002 met spoed opgenomen. Hersenvliesontsteking, een nachtmerrie voor elke ouder. Mijn zoon vindt de dokters stom, doordat ze zomaar infuusnaalden in zijn arm prikken. Ik ben echter opgelucht dat het ventje met goede zorg wordt omringd en vlot opknapt. In 2005 fungeer ik als mantelzorger aan de zijlijn bij een heupoperatie. De communicatie in het BovenIJ ziekenhuis is verhelderend. Ik word in begrijpelijke taal te woord gestaan. Er heerst teamgeest. Tijdens de bezoektijden check ik regelmatig het vacaturebord bij de lift. Tevergeefs. Toch is het zorgvuurtje aangewakkerd want in september 2005 start ik met de opleiding medisch secretaresse. In de lente van 2006 belandt mijn echtgenoot in het BovenIJ ziekenhuis. Tegelijk met zijn opname krijg ik van de
In de zomer van 2009 moet ik manlief in onze vakantie bij mijn –intussencollega’s in het ziekenhuis achterlaten, wanneer hij overvallen wordt door helse buikpijn. Ik baal enorm; tegelijkertijd weet ik dat hij in goede handen is. Nog diezelfde nacht wordt hij geopereerd. Wanneer mijn zoon de volgende dag nèt voor het bezoekuur onderuit gaat met zijn skeelers, wordt ook hij vakkundig op de been geholpen en liefdevol verbonden. Verbinding is het sleutelwoord. In Den Haag vraagt men zich af of kleine ziekenhuizen nog bestaansrecht hebben. Is er voldoende routine om bepaalde operaties en behandelingen uit te voeren? Helaas worden in dit vraagstuk kwaliteiten als kleinschaligheid, betrokkenheid en verbinding buiten beschouwing gelaten. Kernkwaliteiten die telkens weer genoemd worden in tevredenheidonderzoeken. Noord groeit. Noord is hip. Er is het NDSM terrein, dat bruist van de activiteiten en festivals. We hebben een strand in Noord en zelfs een bioscoop. Er zijn nieuwe wijken als Overhoeks, Bongerd, Elzenhagen uit de grond gestampt, waar nieuwe generaties zullen ontstaan. Een ziekenhuis om de hoek mèt SEH bij calamiteiten, waarbij persoonlijkheid en betrokkenheid voorop staan, is daardoor geen luxe: het is een must.
Hanne Turpijn Kinderarts Hanne Turpijn was als een van de eerste kinderartsen in Amsterdam-Noord werkzaam in een maatschap samen met de onlangs overleden collega T.H. Tjiook. Vanaf 1970 werkte ze in het Ziekenhuis Amsterdam Noord (ZAN) dat in 1978 opging in het BovenIJ ziekenhuis. In 1998 ging zij met pensioen in het BovenIJ ziekenhuis. Andere tijden Hanne Turpijn: “Met collega Tjiook had ik om de beurt een avond-, nacht- en weekenddienst, naast de fulltime bezigheden van overdag. In de vakanties had de thuisblijver soms 3
Nieuwe tijden Na de pensionering van collega Tjiook in 1990 werkte ik samen met Geert van Waveren en Hans Budde. Daarmee kon het werk en de verantwoordelijkheden over 3 kinderartsen verdeeld worden. Er kwam meer overleg en inbreng van verpleegkundigen en de afdeling psychologie. Terwijl voorheen de dokter alleen besliste en het beleid bepaalde. Onaangetast bleef de medische verantwoording. Hanne:
“Kinderartsen genezen geen patiënten, ‘het eigen lijf’ moet het doen. Ze reiken met hun behandeling wel middelen en mogelijkheden aan om dat te realiseren. “
Kindergeneeskunde anno 2012 Tijden veranderen. Anno 2012 is kindergeneeskunde anders georganiseerd. Kinderarts Janneke Wilms vormt samen met vijf collega kinderartsen een team, waarbij ieder een eigen aandachtsgebied heeft. Janneke werkt vanaf maart 2010 in het BovenIJ ziekenhuis en heeft kinderneurologie als aandachtsgebied.
Op dus, naar de volgende vijfentwintig jaar! Odette Wolff: Lettersmid
Taken verdelen Janneke: “Alle kinderartsen werken parttime en hebben de taken op de afdeling en polikliniek verdeeld. Op de afdeling nemen wij de zorg voor de patiënten van elkaar over. Wij gebruiken regelmatig elkaars expertise binnen de kindergeneeskunde. Het aantal spreekuren dat je werkt is verschillend. Ik heb drie dagdelen per week spreekuur. De inbreng van
Op zondag 23 september lopen 50 sportieve BovenIJ’ers de Dam-tot-dam-loop. Moedigt u ze ook aan? Janneke Wilms
Lees verder op pagina 13.
11