nitieve bescherming dat evenwel niet door minister Akkermans werd onderschreven, zodat de termijn voor voorlopige bescherming op 29 april 1982 verviel. In 1983 drong het Tieltse gemeentebestuur aan op het hernemen van de beschermingsprocedure. De Provinciale Commissie voor Monumenten en Landschappen van West-Vlaanderen gaf gunstig advies op 18 januari 1984. Eigenaar Jean-Louis Mulle de Terschueren tekende echter bezwaar aan met als argument dat een bescherming de waarde van het pand zou doen afnemen. Toch werden het huis in 1986 als beschermd monument en de tot stadspark omgevormde tuin als dorpsgezicht geklasseerd. Omdat de eigenaar zijn verplichting tot instandhouding niet nakwam en het historische bouwwerk ook erg had geleden onder een zware januaristorm, overwoog het schepencollege in 1990 om het huis van de lijst van beschermde monumenten te laten afvoeren. Het verdwijnen van een deel van het historische pand zou de ontsluiting van het parkeer terrein achter het Patersklooster via de Ieperstraat mogelijk maken. Dat leek de plaatselijke middenstand een aantrekkelijke denkoefening, maar het lokte zowel bij de heemkundige kring De Roede van Tielt, de Tieltse jeugd- en natuurverenigingen als bij het ontmoetingscentrum Beukenhove en de directies van de aanpalende scholen fel protest uit. De werken die het stadsbestuur in en rond het stadspark liet uitvoeren wer den dan ook met argwaan gevolgd. De heemkundige kring De Roede van Tielt bestempelde ze als illegaal en als ‘officieel vandalisme’. De verkrotting van het huis Mulle de Terschueren bleef een steen des aanstoots en de wantoestand werd door de heemkundige kring nog maals op de korrel genomen bij gelegenheid van Open Monumentendag in 1991. Burgemeester Firmin Warnez beloofde toen het dossier priori tair op te volgen. Een ander zwaarwichtig dossier, dat van het nieuwe rusthuis Deken Darras, was inmiddels van de baan. Het Comité van Aankoop slaagde er niet in om het historische pand en de tuin in der minne te verwerven. Na positief advies van het Bestuur van Monumenten en Landschappen verkreeg Tielt in 1993 van minister Kelchtermans de toestemming om het beschermde, maar verwaarloos de pand bij spoedprocedure gerechtelijk te laten onteigenen. Door het dichten van de kwetsbare gevelopeningen kon men verder verval van het woonhuis vermijden. Ook werd er uitgekeken naar een zinvolle bestemming van de imposante burgerwoning. Even leek het er op dat de Plaatselijke Openbare Bibliotheek of een Stedelijk Museum er zou gehuisvest worden. Een jaar nadat minister Sauwens de toekenning van de restau ratiepremie voor het dak en de meest dringende instandhoudingswerken goedkeurde, kwam er in 1996 weer schot in het restauratiedossier. De
69