Rys. 69. Protuberancje słoneczne.
Niektóre protuberancje utrzymują się przez tygodnie i miesiące, zmieniają bardzo powoli kształty, inne przeciwnie — trwają zaledwie godziny, szybko zmieniają kształty i położenia. Prędkość ruchu materii w protuberancjach bywa rzędu setek km/s. Największa zaobserwowana prędkość wynosiła 720 km/s. Nawet pobieżne obserwacje ruchów w protuberancjach wskazują, że nie odbywają się one tylko pod wpływem sił grawitacyjnych, lecz że rządzą nimi siły elektromagnetyczne. Zewnętrzne części atmosfery noszą nazwę korony słonecznej. Jej kształty są nieregularne i zmieniają się z roku na rok. Badania — zwłaszcza w dziedzinie fal radiowych — wykazują obecność korony jeszcze w odległości przeszło stu średnic Słońca od jego środka. Korona ma kształty dość nieregularne, występują w niej lic zne włókna, tzw. promie nie koronalne i wachlar ze (rys. 70). Kształt korony zmienia się również w zależności od aktywności słonecznej.