Het zomerse kaartboek van de Abdij van Ninove Wie aan de kaartboeken van de abdijen in onze regio denkt, wordt opgewonden over de veelheid van historische informatie die uit deze bronnen kan geput worden. Het kaartboek van de Abdij van Ninove gaat nog een stap verder en geeft ons zelfs info over de weersomstandigheden van dat moment. De klederdracht van de engelen verraden namelijk aan welke zwoele temperaturen men toen werd blootgesteld. Voor het merendeel van de tijd bleek het in de omgeving van Ninove fris lenteweer te zijn tijdens het tekenen van de kaarten. De engeltjes dragen niet meer dan een fladderende lendendoek rond hun middel- en bovenlichaam.
die haar kinderen de borst geeft, waarbij moeder en kind door cirkels innig met elkaar verbonden zijn. In één werk zien we een frivolere Felix, maar dit maakt het werk dan ook weer atypisch. De paring uit 1932, een bedscène die zedig wordt verhuld door cirkels. De schets die eraan voorafging is dan iets explicieter, maar het blijft wel braaf. Het werk gaat meer over het wonderlijke van de conceptie, dan over zinnelijk genot.
De norm lijkt net zoals vandaag te verschillen tussen kinderen en volwassenen. Op een kaart met de bezittingen van de abdij in Pamel (Roosdaal) zien we twee volledig naakte engeltjes verschijnen. Net zoals vandaag bleek de preutsheid bij jongere kinderen nog niet te bestaan. Bij het verder doorbladeren van het kaartboek komen we ook volwassen engelen tegen. Man en vrouw zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden en worden beiden enkel in naakt bovenlichaam getoond. Naast engelen vinden we gelukkig ook nu en dan mannelijk schoon terug op oude kaarten. Vaak als dragers van het wapenschild. Kijk maar eens naar de afbeelding van het wapenschild van Gooik op een kaart uit de 18de eeuw met twee wildemannen gekroond met bladeren en met een knots op de schouder.
Felix De Boeck, Het paren, 1930, collectie Provincie Vlaams-Brabant
Felix werd artistiek geïnspireerd door de pracht van de natuur. Hij was een man van het land en ook diepgelovig, wat ook duidelijk is in het gros van zijn werken. En toch is er ook sprake van een anomalie. In zijn beginjaren (ca. 1917) maakte hij een handvol naakttekeningen en ook schetsen van balletdanseressen, die twintig jaar later opnieuw verschijnen. Quantité négligeable in het hele oeuvre van Felix, maar toch intrigerend. Er zijn enkele schilderijen, waar hij balletdanseressen ook effectief op doek zette. De cirkel blijft de constante, de nadruk ligt op de sierlijke en wat onnatuurlijke houding van de danseressen. Erotiek blijft afwezig. Die werd ongetwijfeld binnens kamers gehouden.
Niet enkel een schilder van boeren Felix De Boeck sierde door eenvoud en had geen diva-allures zoals andere kunstenaars, die zich al te graag lieten omringen door een resem muzes en femmes fatales. Voor Felix was het altijd zijn vrouw Marieke, die hij vereerde en idealiseerde in de Moederschappen, waar zij soms madonna-allures krijgt. Marieke, als symbool voor ‘de vrouw’ en dus op hoger niveau ‘moeder Maria’, op een piëdestal. Niet voor haar lichaam, maar voor haar vrouw zijn. Hiermee brengt Felix een ode aan het menselijk leven in het algemeen. Het sensuele is ver zoek, het spirituele overstijgt het materiële. Het naakt is hier dan ook beperkt Felix De Boeck, De paring, 1932, collectie Vlaamse Gemeenschap - FeliXart Museum tot Marieke in barensnood en
Felix De Boeck, Balletdanseres, 1947, collectie Vlaamse Gemeenschap - FeliXart Museum
Felix De Boeck, Naakte danseressen, 1930, collectie Provincie Vlaams-Brabant
Het FeliXart Museum heropende op zaterdag 13 juni 2020 zijn deuren met drie nieuwe tentoonstellingen: Abstracte kunst in vogelvlucht, historische tentoonstellingen van Felix De Boeck en Stef Steenhoudt.
29