boven Federico Fellini met zijn klasgenoten en leraren van het
gymnasium (eenna-laatste rechts, tweede rij)
onder Federico Fellini in colbert met stropdas op de fiets met zijn
vrienden op de boulevard (tweede van rechts)
van het gymnasium Mario Montanari, die net als Titta altijd in Rimini blijft wonen, en die met samen Fellas de groep “Tris” zal oprichten; Luigino Dolci, zoon van de huiseigenaar, en Sega, oftewel Baragone, de beste van de klas, die later ook naar Rome zal gaan. De familie Montanari bezat een villa-kasteel in de heuvels van Covignano, in het hoge deel van Rimini, wat ook nu een elegante en aristocratische zone is. “‘La Carletta’, het kasteel van de familie Montanari - vertelt Titta - was voor ons het toppunt van aristocratie en verfijning: hier brachten we de meisjes, voornamelijk naaistertjes; we organiseerden feesten waar we konden dansen, ons vermaken, of we bedreven spiritisme, voor de ‘pataca’s’ - de sukkels - die hierin geloofden. Het was vooral de periode van de eerste kussen en op de grammofoon draaide voortdurend de plaat van dat moment: Stardust”. In 1933 gaat de jonge Federico voor het eerst naar Rome. Dit is wat hij erover vertelde. “Het eerste wat me opviel was de grofheid die je een beetje in de hele stad tegenkwam. Grofheid en platheid. Maar ik ervoer dit niet als iets negatiefs. Ik voelde direct aan dat de vulgariteit deel uitmaakt van het karakter van Rome. En het is die prachtige vulgariteit waarvan de Latijnse schrijvers, Plautus, Martialis, Juvenalis, ons voorbeelden hebben overgedragen. Het is de vulgariteit van Satyricon van Petronius. De vulgariteit is een bevrijding, een overwinning op de angst voor wansmaak, op de chantage van het goede fatsoen. Voor wie naar Rome kijkt om de stad op creatieve wijze uit te kunnen drukken, is de vulgariteit een aanwinst, een aspect van de charme die de stad om zich heen projecteert”. In 1934 publiceert Achille Beltrame in de Domenica del Corriere een tekening van Fellini van een maanvis die op het strand van Rimini aanspoelt. Het jaar hierna, in juni 1935, legt hij het examen van de eerste twee jaar van het gymnasium af aan het gymnasium Monti in Cesena. Vervolgens wordt hij, in uniform, naar Forlì gestuurd, waar hij deel uitmaakt van de erewacht van Vittorio Emanuele III, tijdens de opening van de tentoonstelling van de schilder en architect Melozzo da Forlì. Kezich schrijft dat “volgens Federico de koning op een konijn leek en hij de andere wachters aan het lachen kreeg door de koning te imiteren”. In 1936 gaat hij naar een camping van de Italiaanse jeugd van de Lictor in Verucchio, twintig kilometer van Rimini, waar hij spotprenten van de balilla soldaten maakt. Deze tekeningen worden uitgegeven en dit is zijn 59