22
homegrown Trailers
V/A
‘Sway With The Season’, ep
‘Exo’
Eigen Beheer
Ekster
Om als band te groeien is het goed om eerst enkele ep’tjes uit te brengen vooraleer aan een langspeler te beginnen. Dat is ook waar Trailers mee bezig zijn. Op deze tweede proeve bekennen de Limburgers nog meer kleur dan op ‘The Radiant Mess’ en laten het ook duidelijker horen tussen welke muzikale lijntjes ze willen kleuren. ‘Sway With The Season’ klinkt bij momenten aanstekelijk en radiovriendelijk, ergens tussen The Black Keys en ongevaarlijke Britpop in. Met ‘Vices’ en ‘Slow Drive’ leveren Trailers dan ook meteen een mooi visitekaartje af: lekker groovende songs, een knappe dynamische productie en genoeg scherpe kantjes om op te vallen. Dat niveau houden Trailers op de andere nummers niet aan want tijdens ‘Man On The Radio’ en ‘The Reach’ klinkt het alsof ze met radiovriendelijke clichés aan het droogneuken zijn. Leuk voor even, maar echt opgewonden worden we er niet van. Trailers zijn het beste en spannendste als ze uit dat radiovriendelijke keurslijf breken waarin ze zich nu wurmen. (jdb)
Hoera, Ekster legt z’n eerste compilatie-ei, met daarop zowat de fine fleur van de Belgische, ondergrondse elektronica. Uiteraard zijn Hantrax (hier bloedmooi op enkel grand piano), Hiele en Jack N. Riot, die al eerder volledige albums op Ekster mochten uitbrengen, van de partij. Maar ook fijne analoge knutselaars als Milan Warmoeskerken (gitarist van o.a. Flying Horseman) en de helft van het synth en orgel-duo Mittland Och Leo, die hier ook een nieuwe track afleveren die niet op hun geweldig debuut stond. Uitermate verheugd zijn we met de aanwezigheid van het best bewaarde Antwerpse elektronica-geheim DSR Lines, dat slechts met mondjesmaat iets uitbrengt, maar steeds intrigerende sferen weet te scheppen. En met Bear Bones Lay Low, solo-project van Ernesto González (ingezetene van Silvester Anfang), die het muzikale equivalent van een Afrikaanse zonsondergang uit z’n synths weet te toveren. Twaalf tracks van evenzoveel artiesten op een dubbele vinyl nemen je mee op een droomvlucht die zowel langs besneeuwde bergtoppen, hete savannes en broeierige nachtclubs scheert. Prachtige staalkaart. (boo)
The Waiting Game ‘Bend Or Break’ Thanks But No Thanks Records
Laat het schrijven van de betere emorock met de meest serieuze weerhaken maar over aan de Tessenderlo-crew. The Waiting Game profileert zich op deze debuutplaat als natuurlijke opvolger van Cornflames. Met knap ineen gedraaide melodieuze pop/punk/ rock-songs, overladen met catchy tweestemmige zangstukken en liefdesverdriet, gooien ze ons terug naar de eerste helft van de jaren 2000. De enige bedenking die we hebben is of dergelijke Brand New, Major League, The Get Up Kids, Taking Back Sunday, … -muziek nog relevant is. Antwoord: als het zo goed gemaakt en uitgevoerd is als bij The Waiting Game… volkomen! (dg)
Whispering Sons ‘Endless Party’, ep Wool-E Tapes
Dit piepjonge combo komt Limburg en doet het met postpunk. Je mag je dan ook verwachten aan galmende en nerveuze drums, wijdse synths, een spaarzame gitaar, donkere baslijnen en stemmige vocals boordevol Weltschmerz. Joy Division/New Order is nooit ver weg en ook andere helden uit de 80’s duiken regelmatig op, al werken Whispering Sons duidelijk naarstig aan een eigen geluid - het opvallende stemgeluid van Fenne Kuppens kan wat dat betreft zeker geen kwaad. Er is kortom nog werk aan de winkel op het vlak van originaliteit, maar het in elkaar draaien van een goeie song hebben ze alvast onder de knie. (mb)
Winterslag ‘The Might-As-Well’ Winterslag Music
Wat krijg je als je topmuzikanten die ervaring opschaarden bij Yuko, Marble Sounds en Renée bijeen brengt om een album te maken? Het antwoord is Winterslag, een vijfkoppige Belgische band die na zijn dubbel-ep met Superlijm een langspeler uitbrengt om te koesteren. ‘The Might-As-Well’ is een organische, gelaagde plaat die met momenten laat zien wat een melancholische ziel nu eigenlijk betekent. De wondermooie zanglijnen van Rolf Verresen en Renée Sys worden opgesmukt met prima toetsenwerk en dito bas- en drumlijnen. Of het nu naar de elektronicakant neigt (‘The Might-As-Well’, ‘These Rigid Limbs’) of om dromerige indiepop gaat (‘After I Fell In The Water’), Winterslag slaagt er verdraaid goed in om ons kippenvel te bezorgen. Good job! (ne)
V/A ‘Bevergem - De Officiële Soundtrack’ [PIAS]
Na de geniale serie is er nu ook de officiële soundtrack van Bevergem. Naast de muziek die je in de reeks te horen krijgt is de soundtrack doorspekt met audio clips van onder andere Claude, Anja, Amar, Danny, Kurt, Claudine, Lorenzo, Hilde, Kenny, Wantje, De Bende Van De Roste en Freddy De Vadder. De muziek die Bert Ostyn voor de serie maakte ontbreekt natuurlijk ook niet. Verder is het alsof DJ Danny zelve met z’n befaamde discobar voor je neus staat bij het beluisteren van de plaat. In de playlist zitten toppertjes als ‘B.A.B.Y’ van Evil Superstars, ‘Daydream’ van Wallace Collection en Cindi Laupers ‘True Colours’. De afwisseling tussen de songs en de hilarische fragmenten uit de serie is bijzonder aangenaam. En of we ons schete gelachen hebben. (jdv)
viewmaster De Occasio’s ‘Spelen Thuis’, dvd’ ‘Zeewier’, cassette Troebel Neyntje
De Occasio’s zijn een collectief van muzikanten en kunstenaars die occasioneel neerstrijken voor een performance. De ‘Spelen Thuis’-dvd kwam tot stand naar aanleiding van de expo ‘De Woonkamer’ in onrealistisch inititatief Troebel Neyntje op de paardenmarkt in Antwerpen, een kleine kunst-vrijstaat gerund door Idris Sevenans en Bert Blaastaal Lezy. De titel mag je letterlijk interpreteren. Terwijl er synthesizers zoemen, ruisen en piepen, gitaren tokkelen, feedbacken en riffen én gerammeld wordt met alles wat binnen handbereik ligt, worden er scenario’s van de soap Thuis voorgelezen, afgewisseld met eigen verbale nonsens. De beelden die eronder werden geplakt komen uit afleveringen uit vervlogen tijden van dezelfde serie, al dan niet bewerkt en gemixt met aquarium-beelden en springende koeien. Hallucinant, geflipt, hilarisch, enerverend en steeds behendig balancerend op de dunne lijn tussen kunst en flauwekul. Na de hoofdfilm doen ze het in ‘Hoe Maakt U Het’ nog eens dunnetjes over en zien we de heren daadwerkelijk spelen. De audiocassette ‘Zeewier’ bevat hetzelfde soort onzin, maar is het muzikale experiment iets meer uitgepuurd en zelfs bij momenten oprecht schoon te noemen. Titels als ‘Hollandse Appelflappen’ en ‘Kaas, De Dankbare Metgezel Van De Borrel’ houden het Lava-gehalte hoog. Beide releases op erg gelimiteerde maar mooi vormgegeven exemplaren zijn enkel te verkrijgen bij Troebel Neyntje. Een bezoekje meer dan waard dus. Check alvast troebelneyntje.be (boo)
bookmaker ‘Luchtschippers, Wereldsterren & Weekendhippies’, boek + cd Tom De Smet & Felix Huybrechts Uitgeverij Vrijdag
Het Antwerpse café De Muze is sinds 1964 een van de weinige, zo niet het enige legendarische café waar zowel folkies, hippies, punkers, rockers en jazzcats in de loop der jaren een thuishaven vonden. Soms tegelijk, soms enkel op welbepaalde avonden, afhankelijk van wie er optrad. Icoon blijft natuurlijk Ferre Grignard maar ook The Kids, Wannes Van de Velde, Jan De Wilde, Jimmy Whiterspoon, Champion Jack Dupree, Memphis Slim, John Lee Hooker (!) en kunstenaar Fred Bervoets schreven hier (muziek)geschiedenis. Journalist Tom De Smet en muziekfreak Felix Huybrechts (de man achter Starman Records) gingen neuzen in fotoboeken, luisterden naar eigenaars en tooghangers van divers pluimage die het allemaal meemaakten en tekenden de verhalen op. Geen droge opsomming van feiten maar een luchtig beeld van vijf decennia Antwerps nachtelijk leven. Met een cd van de vinylplaat die in 1967 verscheen onder de titel ‘De Muze’. Ideaal boek om te doorbladeren aan een tafeltje in De Muze met een tripel bij de hand. (gtb)