Dit is ‘de dag die je wist dat zou komen’.
De laatste dag van Provinciale Staten in deze
samenstelling. Nieuwe volksvertegenwoordigers staan klaar. We controleerden zonet hun
geloofsbrieven. Provinciale Staten hebben 43 leden. 28 daarvan stoppen. Dat is twee van
de drie. Die score haalden we nog niet eerder. Ja, in 2007 stopten er 31 statenleden.
Maar toen gingen we terug van 55 naar 43
statenleden. Maar daarna, bij de ‘normale’
27 maart / Achtentwintig!
wisselingen in 2011 en 2015, namen de Staten afscheid van 24 en 22 leden.
E
igenlijk is het verschil nog groter. Wie het proces-verbaal van het centraal stembureau uit 2015 vergelijkt met dat van afgelopen maandag, ontdekt slechts 13 dezelfde namen bij de verkozen statenleden. Dat is inclusief drie van de huidige gedeputeerden. Eén statenperiode is dus genoeg om Provinciale Staten voor driekwart te vernieuwen. Hoezo plucheplakken? Zo’n snelle doorstroming was er nog niet eerder. Hij komt door Statenleden die zelf de keuze maken om te stoppen. Maar ook doordat politieke partijen hun lijsten vernieuwen. En natuurlijk doordat kiezers steeds sneller van politieke voorkeur veranderen. Zo’n snelle doorstroming betekent ook dat vanaf morgen de gewoontes, mores en het collectieve geheugen van Provinciale Staten extra aandacht nodig hebben. Elke generatie maakt haar eigen mores. Maar het is goed dat nieuwe Statenleden tenminste weten aan welke praktijk ze vanaf nu verder vorm gaan geven. ‘Traditie’ is latijn voor iets wat je doorgeeft. Dat vergt bij de ontvangers ook een goed besef van de traditie die ze krijgen. → 99