Territories of intimacy: an archive ინტიმურობის ტერიტორიები: არქივი Terytoria intymne: Archiwum
Territories of intimacy: ინტიმურობის ტერიტორიები: არქივი Dear Readers, This publication aims at creating an archive and mapping the participant’s experiences of online choreographic workshop for women “Territories of intimacy”. The meetings with a group of Georgian (not only) participants were a process which lasted for almost two months. During that time, we looked together at the modes of appropriation and deconstruction of female victim representations and emancipatory dimension of the witch figure in a practical and theoretical context. We discovered together female fears, joy and power through our intimate storytelling, dancing, writing and drawing. We worked bodily with a victim figure from Solo of the Chosen (“Rite of Spring”), shaking practices, somatic self-touch practices, task-orientated dance improvisations. We read texts by Mona Chollet, Silvia Federici, Alexandria Ocasio-Cortez, Natalie Angier, Tithi Bhattacharya and reflecting on them. So here it is, our post-workshop publication. I believe that every archive contains a political potential. A potential which is not being taken into action yet. A potential which gives us hope for change. A potential which makes us foresee a better future. Contributors to the publication are: Nutsa Iashvili, Salome Jishkariani, Natia Kasradze, Tatia Ramzade, Neo Solvox, Koré Halfway and me. Enjoy. Renata Piotrowska-Auffret
ძვირფასო მკითხველებო, ამ პუბლიკაციის მთავარი მიზანი არქივის შექმნა და იმ გამოცდილების აღბეჭდვაა, რომელიც მივიღეთ ონლაინ ვორქშოფების დროს “ინტიმურობის ტერიტორიებიქორეოგრაფიული ვორქშოფი ქალებისთვის”. ქართველ და არამხოლოდ ქართველ მონაწილეებთან შეხვედრები თითქმის 2 თვის განმავლობაში გაგრძელდა. ამ პერიოდში ჩვენ ერთად განვიხილავდით პრაქტიკულ და თეორიულ კონტექსტში მიკუთვნებულობისა და დეკონსტრუქციის მოდელებს, რომლებიც ეხებოდა მსხვერპლ ქალთა რეპრეზენტაციებსა და ჯადოქარი ქმნილებების ემანსიპატორულ განზომილებებს. პირადი ისტორიების გაზიარების, სხეულის, ცეკვის, წერისა და ხატვის საშუალებით, ჩვენ ერთად ვიკვლევდით ქალთა შიშებს, სიხარულსა და ძალას. სხეულის საშუალებით ვმუშაობდით მსხვერპლის ფიგურაზე “Solo of the Chosen” – ქორეოგრაფია ბალეტიდან “Rite of Spring/კურთხეული გაზაფხული”, რხევისა და სომატური თვითშეხების პრაქტიკებსა და დავალებებზე ორიენტირებულ ცეკვის იმპროვიზაციებზე. ვკითხულობდით, ვისმენდით და განვიხილავდით ტექსტებს შემდეგი ავტორებისგან: Mona Chollet, Silvia Federici, Alexandria Ocasio-Cortez, Natalie Angier, Tithi Bhattacharya. და აი ისიც, ჩვენი პოსტ-ვორქშოფების პუბლიკაცია. მჯერა, რომ ყველა არქივი პოლიტიკური პოტენციალის მატარებელია. პოტენციალი, რომელიც ჯერ კიდევ არ არის ქმედება. პოტენციალი, რომელიც გვაძლევს ცვლილებების იმედს.
an archive
Terytoria intymne: ARCHIWUM Drogie Czytelniczki, Czytelnicy,
Intencją poniższej publikacji było stworzenie archiwum oraz zmapowanie doświadczeń uczestniczek choreograficznego warsztatu dla kobiet „Terytoria intymne”. Spotkania z grupą gruzińskich kobiet były dwumiesięcznym procesem, który odbywał się w przestrzeni online. W tym czasie przyglądałyśmy się wspólnie sposobom zawłaszczania i dekonstrukcji figury ofiary oraz emancypacyjnym wymiarom figury czarownicy w praktycznym i teoretycznym kontekście. Wspólnie odkrywałyśmy nasze lęki, radości i moc poprzez opowiadanie intymnych historii, tańczenie, pisanie, rysowanie. Pracowałyśmy cieleśnie z figurą ofiary z Solo Wybranej („Święto Wiosny”), praktykami drżenia i trzęsienia się, somatycznymi praktykami autodotyku, improwizacją w tańcu opartą na zadaniach. Czytałyśmy i dyskutowałyśmy teksty Mony Chollet, Silvii Federici, Alexandrii Ocasio - Cortez, Natalie Angier, Tithi Bhattacharya.Oto jest – nasza powarsztatowa publikacja. Wierzę, że każde archiwum ma polityczny potencjał. Potencjał, który nie stał się jeszcze akcją.
პოტენციალი, რომელიც განსხვავებული მომავლის დანახვის შესაძლებლობას გვაძლევს. პუბლიკაციის თანაავტორები არიან: ნუცა (ნინო) იაშვილი, ნათია კასრაძე, თათია რაზმაძე, Neo Solvox, სალომე ჯიშკარიანი, Koré Halfway და მე.
Potencjał, który daje nadzieję na zmianę.
ისიამოვნეთ,
Neo Solvox, Koré Halfway oraz ja.
Potencjał, który pozwala nam ujrzeć lepszą przyszłość. Wkład w publikację miały: Nutsa Iashvili, Salome Jishkariani, Natia Kasradze, Tatia Ramzade, Miłego czytania i oglądania.
რენატა პიოტროვსკა-ოფრეტი.
Renata Piotrowska-Auffret
Global Mutiny and the Wild Path to Intimate Territories - Step One: Genderless Power
As a result, our living conditions have drastically changed; this is what it took for us to unzip our lips and question our common fate. Right now, the mutiny is propagating, in Bangkok, in Warsaw, in Santiago, in Hong-Kong, in Minsk, in Beirut, in Abuja, in Teheran. And elsewhere. But since we spent these capitalistic decades internalizing selfishness as a coping mechanism, we may let this mindset
We urgently need to re-learn how to act as an inclusive pack of fierce beings -not as lone wolves that misery forced to anger and hunger. In this chaos, we should find the power to reconnect to our most intimate territory to secure our collective survival.
2020 was a wicked year, exposing the most vicious flaws
be the starting point of our journey through self-(re)discovery.
of our society. It will either be a breakdown or
False beliefs and social pressures, enforced by patriarchal
a breakthrough: the issue depends on how we will
power structures, have dangerously limited our wild nature
collectively navigate the troubled waters ahead.
by muting our instincts.
გამომდინარე იქედან, რომ კაპიტალიზმი გახდა უნივერსალური იდეოლოგია, ჩვენ დავიწყეთ იმის დაჯერება, რომ სხვა ‘სამიზნე ჰორიზონტი’ არ არსებობს. ისინი ამბობენ, რომ ჩვენ საუკუნეების განმავლობაში სხვა ტერიტორიებს შევისწავლიდით და რომ ვერც ერთმა შეძლო ჩვენი, ეგრეთ წოდებული, ძირითადი ადამიანური საჭიროებების შენარჩუნება კომფორტისა და პროგრესისთვის. ისინი ამბობენ, რომ ჩვენი გადარჩენა, ჩვენ მიერ გაღებულ მსხვერპლზე იქნება დამოკიდებული. ისინი ამბობენ, რომ მათ უნდა ვენდოთ. მათ უკეთ იციან. ტკივილითა და იმედებით ვიკერავთ პირს, ჩუმად მივემართებით ამ უცნობი დანიშნულების ადგილამდე, რომელსაც ფერადი ბილბორდების, შავი ეკრანებისა და ტელევიზორიდან გაგონილი ამბების დახმარებით წარმოვიდგენთ. ახლა ისინი აცხადებენ, რომ უხილავმა მტერმა გაანადგურა 2020 წელი. სიმართლე ისაა, რომ ჩვენი ნავი გახდა არასტაბილურად ავარიული, რომელსაც დაბნეული ლიდერები უძღვებიან და ისინი ვეღარ გადაურჩებიან ქარიშხლებს. შესაბამისად, ჩვენი ცხოვრების პირობები მკვეთრად შეიცვალა. სწორედ ამან გვაიძულა გაგვეხსნა შეკრული პირი და კითხვის ნიშნის ქვეშ დაგვეყენებინა ჩვენი საერთო ბედი. ახლა ამბოხი ვრცელდება ბანკოკში, ვარშავაში, სანტიაგოში, ჰონგ-კონგში, მინსკში, ბეირუტში, აბუჯაში და თეირანში. და სხვაგან. მაგრამ რადგან ეს კაპიტალისტური ათწლეულები ეგოიზმით, როგორც თავდაცვის მექანიზმით, გავატარეთ, ახლა შეგვიძლია ამ აზროვნებით ამბოხი კიდევ უფრო გავამწვაოთ. და თუ ასეა, განწირულები ვართ დახრჩობისთვის. სასწრაფოდ უნდა ვისწავლოთ როგორ ვიმოქმედოთ როგორც ძლიერი არსებების ‘ინკლუზიურმა პაკეტმა’ – და არა როგორც მარტოხელა მგლებმა, რომლებსაც ტანჯვამ აიძულა მრისხანება და შიმშილი. ამ ქაოსში უნდა შევძლოთ ვიპოვოთ ძალა, რომ ხელახლა დავუკავშირდეთ ჩვენ ყველაზე ინტიმურ ტერიტორიებს და რომ შევძლოთ ჩვენი კოლექტიური გადარჩენის უზრუნველყოფა.
As capitalism became a universal ideology, we started believing that there exists no other horizon to aim for.
To rebound, with others and with ourselves, we must first
They said we spent centuries exploring other territories,
embrace the male and female energies that co-exist within us.
and none could sustain our so-called basic human needs
They are like two trustful lovers, nestling in the deepness
for comfort and progress. They said our survival will
of our intimacy. One cannot survive without the other.
depend on our sacrifice. They said to trust them. Meeting them is an introspective journey, led by pleasure and curiosity. It’s a wild path through layers of brainwashing And so, with both pain and hopes zipping our lips,
and labeling. Once we get to our core, we will find the self
in silence, we row, to this unknown destination we imagine
behind the self, the soul behind the ego. Genderless.
through colorful billboards, black screens, and speeches on TV.
2020 წელი იყო ბოროტი წელი, რამაც ამხილა ჩვენი საზოგადოების ყველაზე მანკიერი ნაკლოვანებები. ეს იქნება ნგრევა ან მიღწევა: საკითხი დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ შეგვიძლია ნავიგაცია პრობლემურ წყლებში.
fuel the ongoing mutiny. If so, we are doomed to drown.
Gender is the original divide that tore us apart. It should then
They know better.
გლობალური ამბოხი და ველური გზა ინტიმური ტერიტორიებისკენ – ნაბიჯი პირველი: უგენდერო ძალა
სქესი არის ის თავდაპირველი განხეთქილება, რამაც ერთმანეთს დაგვაშორა. და ახლაც ის უნდა გახდეს საწყისი წერტილი ჩვენი მოგზაურობის, რომელიც საკუთარი თავის (ხელახლა) აღმოჩენის გზით ხორციელდება. პატრიარქალური ძალაუფლების სტრუქტურების მიერ შექმნილმა ცრუ რწმენამ და სოციალურმა ზეწოლამ, ინსტინქტების ჩახშობით სახიფათოდ შეზღუდა ჩვენი ველური ბუნება. იმისთვის, რომ ხელახლა შევერთდეთ საკუთარ თავთან და სხვებთან, პირველ რიგში ჩვენში არსებული ფემინური და მასკულინური ენერგიები უნდა შევიგრძნოთ. ისინი ჩვენში, ჩვენი ინტიმურობის სიღრმეში თანაარსებობენ, როგორც სანდო შეყვარებულები. ერთი მეორეს გარეშე ვერ გადარჩება. მათთან შეხვედრა ინტროსპექციული მოგზაურობაა, რომელსაც სიამოვნება და ცნობისმოყვარეობა მართავს. ეს ველური გზაა, ეტიკეტებისა და იდეოლოგიური დამუშევებების ფენებში. როდესაც ბირთვს მივაღწევთ, მე-ს აღმოვაჩენთ მე-ს მიღმა, სულს ეგოს მიღმა. უსქესო.
Naturally, we will come to realize that care, vulnerability, power, and strength are genderless instincts and emotions
But now they claim that an invisible enemy has ruined
too. Only then will we be able to bring this revived wisdom
2020. Truth is, our boat became a shaky wreck operated
back to the surface and share it with our peers before
by lost leaders that cannot survive any more storms.
the mutiny sink our common wreck for good.
ბუნებრივად მივხვდებით, რომ მზრუნველობა, მგრძნობელობა, ძალაუფლება და სიძლიერე უსქესო ინსტინქტები და ემოციებია. მხოლოდ ამის შემდეგ შევძლებთ ამ გაცოცხლებული სიბრძნის ზედაპირზე დაბრუნებას და ჩვენი თანატოლებისთვის მის გაზიარებას, სანამ ამბოხი სამუდამოდ ჩაძირავს ჩვენს საერთო ნანგრევებს. Koré
Koré
poem:
I wish we could have wings and fly I wish we could touch the sky And dance like a divine spirits Lost in love and joy And see that door is open Live effortlessly
ვისურვებდი გვქონოდა ფრთები და გვეფრინა ცას შევხებოდით, და გვეცეკვა როგორც ღვთიურ სულებს სიყვარულში და სიხარულში დაკარგულებს დაგვენახა რომ კარი ღიაა ვიცხოვროთ ძალდაუტანებლად
From Kangaroo to Swan: The way of evolution When I was little, I was told I was a little girl. And these were more than words, it was a kind of verdict. Verdict to be an instrument for something or someone. Not because they wanted to hurt me, not because they wanted to abuse me, not because they wanted to make me vulnerable, just because they had such schemata, such knowledge, experience, sentences in their head. Trying to draw a picture of a kangaroo and then make a swan out of it. Here we are faced with our schemata. I was trying so hard to overcome them and I am fighting to draw my swan every fu***g day! Even though I know rationally how it works, who I am, whom they expected me to be, I am living in a particular dimension with determined knowledge and defined figures. And still, I believe my kangaroo will be more swan-ish tomorrow and, even if I unintentionally give my deconstructed, but still kangaroo, to the future generation, at least they will have wings and more space to draw up their own swans. p.s. Have nothing against kangaroos
კენგურუდან გედამდე: ევოლუციის გზა პატარაობისას მითხრეს რომ პატარა გოგონა ვარ. ეს იყო სიტყვებზე მეტი, თითქოს განაჩენი. ვერდიქტი იმისა, რომ ვყოფილიყავი ვიღაცის ან რაღაცის “ინსტრუმენტი”. არა იმიტომ, რომ უნდოდათ ჩემთვის ზიანი მოეყენებინათ, არც იმიტომ რომ ჩემზე ეძალადათ, არც იმიტომ რომ უნდოდათ მგრძნობიარე გავმხდარიყავი, არამედ მხოლოდ იმიტომ, რომ ასეთი სქემა, ცოდნა და გამოცდილება ჰქონდათ. შეეცადეთ ჯერ დახატოთ კენგურუ და შემდეგ მისგან გედი გააკეთოთ, აი ზუსტად აქ ვაწყდებით ჩვენს სქემას. ძალიან ვცდილობდი გადამელახა ეს სქემა – ყოველ დღე ვცდილობ დავხატო ჩემი გედი. გაცნობიერებული მაქვს ეს როგორ მუშაობს, ვინ ვარ მე, როგორი უნდათ მათ რომ ვიყო, მე ვცხოვრობ კონკრეტულ განზომილებაში, განსაზღვრული ცოდნით და განსაზღვრული ფიგურებით. მაინც მჯერა, რომ ხვალ ჩემი კენგურუ ცოტათი უფრო დაემსგავსება გედს და მაშინაც კი, თუ უნებლიედ გადავცემ მომავალ თაობას ჩემს დეკონსტრუირებულ, თუმცა მაინც ისევ კენგურუს, სულ მცირე მას ფრთები და მეტი სივრცე ექნება იმისთვის, რომ თაობებმა თავიანთი გედები გააკეთონ მისგან. პ.ს. არაფერი მაქვს კენგურუების საწინააღმდეგო.
MANI F ES TO/ მა ნ ი ფესტ ი
1. ცნობიერი მომხმარებლობა ჩვენს ცხოვრებაში 2. დაბალანსებული კავშირი მიღებასა და გაცემას შორის
1 . C ONS CIOU S CONSUMP TIO N PR ESENT IN O UR LI VE S 2 . BALA NCE D RELATION B ETWEEN TA KING A ND G I VIN G 3. LOVE AS LOGIC I N P OLI TI C S 4. S A F E A N D S O F T Q U A L I T I E S A S A B A S E F O R S O C I A L R E L AT I O N S 5 . LE SS WORK 6. C AREWORK AS PAID WORK 7. M O N E Y O N T H E A C C O U N T 8. D A RING TO S AY “NO” MORE O FTE N 9 . B ODY AND D E SIR ES AS OUR GUIDES
MANIF ES T/
3. სიყვარული, როგორც ლოგიკა პოლიტიკისთვის 4. უსაფრთხო და მშვიდი თვისებები, როგორც სოციალური ურთიერთობების საფუძველი 5. ნაკლები მუშაობა 6. მოვლა, როგორც ანაზღაურებადი სამუშაო 7. ფული ანგარიშზე 8. გამბედაობა ვთქვათ “არა” უფრო ხშირად სხეული და სურვილები, როგორც გზამკვლევი
1 . ŚW IA DO M A KO N S UM PC JA OB E CN A W N A S Z YC H Ż YCI A CH 2. Z R ÓW N OWA Ż ON A R E L A CJ A M IĘ D Z Y DAWAN IE M I BR A N I E M 3. M IŁO Ś Ć JA KO L O G I KA W P OL IT YC E 4. B E Z P I E C Z N E I M I Ę K K I E J A KO Ś C I P O D S TAW Ą R E L A C J I S P O Ł E C Z N YC H 5 . MN I E J P R A CY 6 . P R A CA O P IE K UŃ CZ A J AKO PR A CA PŁ AT N A 7. P I E N I Ą D Z E N A KO N C I E 8. OD WA G A N A CZ Ę S T SZ E M ÓW IE N IE „ N IE ” 9 . CI AŁ O I P R AG N IE N I A J A KO N A S ZE P R Z E WO DN ICZ K I
Renata Piotrowska-Auffret is a choreographer and an artist; in her work, she uses the tools of experimental dance, performative arts, dramaturgy and theatre. She is interested in the perversity of the relations between the historical and contemporary body politics, between public and private, as well as between text and movement. Since 2014 she has started a series of Private Pieces – performances bringing into play female body politics. She was a priority artist in the frame of Aerowaves Twenty17 and Aerowaves Twenty19.
რენატა პიოტროვსკა-ოფრეტი არის ხელოვანი და ქორეოგრაფი. თავის ნამუშევრებში ის იყენებს ექსპერიმენტული ცეკვის, საშემსრულებლო ხელოვნების, დრამატურგიის და თეატრის ელემენტებს. იგი დაინტერესებულია იმ დამახინჯებული ურთიერთობებით, რაც ისტორიულ და თანამედროვე სხეულის პოლიტიკას, საჯაროსა და პირადს, ტექსტსა და მოძრაობას შორის არსებობს. 2014 წლიდან ის მუშაობს პროექტზე “პირადი პიესები” – პერფორმანსებზე ქალის სხეულის პოლიტიკის შესახებ. რენატა იყო ერთ-ერთი წამყვანი ხელოვანი პლატფორმაზე Aerowaves 2017 და 2019 წლებში.
Koré Halfway is a writer, a sister and a friend, living halfway through projects and destinations. She accepts that layers have more defining power than labels. She likes pomegranates, the changing colours of the sea and rainy days. She dances to connect to herself and others, and writes to give a shape to the mess she lives in.
კორე არის მწერალი, და და მეგობარი, მცხოვრები პროექტებსა და მიმართულებებს შორის. იგი ეთანხმება იმ მოსაზრებას, რომ ფენებს უფრო მეტი განმსაზღვრელი ძალა აქვთ, ვიდრე ეტიკეტებს. მას მოსწონს ბროწეული, ზღვის ფერების ცვალებადობა და წვიმიანი დღეები. ის ცეკვავს იმისთვის, რომ საკუთარ თავს და სხვებს დაუკავშირდეს. და წერს იმისთვის, რომ ფორმა მისცეს იმ არეულობას, რომელშიც ცხოვრობს.
Natia Kasradze is a Georgian journalist based in Germany. She is a traveler, seeker, explorer of self and nature. At the moment, she is enjoying being the mother of a baby girl.
ნათია კასრაძე გერმანიაში მცხოვრები ქართველი ჟურნალისტია. მას უყვარს მოგზაურობა, საკუთარი თავის და გარემოს კვლევა. ახლა, პატარა გოგონას დედაა.
Neo Solvox – the name means New. Loves researching the inner world and poetry. Just started to dance, for herself.
Neo Solvox – ეს სახელი სიახლეს ნიშნავს. მას უყვარს შინაგანი სამყაროსა და პოეზიის კვლევა. ახლახანს დაიწყო ცეკვა, მხოლოდ თავისთვის.
Salome Jishkariani is a cultural manager and photographer. Her main idea of exploration is “transition space”, time and movement – – within their larger and numerous essences. She seeks to experiment, manipulate and capture the elusive moments.
სალომე ჯიშკარიანი არის კულტურული პროექტების მენეჯერი და ფოტოგრაფი. მისთვის ძიების მთავარი იდეა “გარდამავალი სივრცე”, დრო და მოძრაობაა - მათი ფართო და მრავალმხირივი მახასიათებლებით. ის ქმნის ვიზუალურ ექსპერიმენტებს, მანიპულაციას და ცდილობს ილუზორული წუთების აღბეჭდვას.
Nutsa (Nino) Iashvili is a Georgian psychologist, artist and the Artistic Director of „Margo Korableva Performance Theatre“. She revealed herself for the first time as a performer in the Lava-Dansprodukion’s project “Waiting In The Margins” in 2014. In 2016, she created the concept of inclusive performance for people with special needs – FriendArt. She has taken part in various projects, such as: “Inclusion in art: the German Experience 2016” (Germany), “Performance Days Tbilisi 2019”, the live exhibition “Enclosed Garden”, organized by the collective HEROINES (2019), the HEFT exhibition and book presentation “Tbilisi – Perspektiven auf eine Stadt im Wandel” (Germany), etc.
ნუცა (ნინო) იაშვილი ქართველი ფსიქოლოგი, არტისტი და “მარგო კორაბლევას პერფორმანსის თეატრის” სამხატვრო ხელმძღვანელია. ნუცამ პირველად როგორც პერფორმერმა მონაწილეობა მიიღო Lava-Dansprodukion-ის პროექტში “Waiting In The Margins” 2014 წელს. მოგვიანებით 2016 წელს, მან შეიმუშავა ინკლუზიური პერფორმანსის “მეგობART” კონცეფცია განსაკუთრებული საჭიროებების მქონე ადამიანებისთვის. ამის შემდეგ მას მონაწილეობა აქვს მიღებული მრავალ პროექტში: “ინკლუზიური ხელოვნება: გერმანული გამოცდილება 2016” (გერმანია); “თბილისის პერფორმანსის დღეები 2019”; ცოცხალი გამოფენა “Enclosed Garden”, ორგანიზებული collective HEROINES-ის მიერ, HEFT გამოფენა და წიგნის პრეზენტაცია “Tbilisi – Perspektiven auf eine Stadt im Wandel” (გერმანია) და სხვა.
Tatia Razmadze is a Gestalt Therapist practitioner and co-founder of NGO “Association for Well-being of Society”. She was involved in different projects empowering women and children, such as “Parenting as a Profession”, “Young Ladies for a Better Future”, “Women’s Psycho-social Support”, etc. As a lecturer, trainer, and participant, she is also actively involved in formal and non-formal education. Tatia is interested in art and performance as an instrument of the therapeutic process and believes that existence is the most authentic way of performing and creating. თათია რაზმაძე არის პრაქტიკოსი გეშტალტ-თერაპევტი თათია
რაზმაძე არის პრაქტიკოსი გეშტალტ-თერაპევტი და არასამთავრობო ორგანიზაციის “ასოციაცია საზოგადოების კეთილდღეობისთვის” თანადამფუძნებელი. ის ჩართულია ქალებისა და ბავშვების გაძლიერებისკენ მიმართულ სხვადასხვა პროექტებში, როგორებიცაა “მშობელი, როგორც პროფესია”, “ახალგაზრდა ქალები უკეთესი მომავლისთვის”, “ქალთა ფსიქო-სოციალური დახმარება” და ა.შ. როგორც ლექტორი, ტრენერი და მონაწილე, თათია აქტიურად არის ჩართული როგორც ფორმალური ასევე არაფორმალური განათლების პროგრამებში. მას აინტერესებს ხელოვნება და პერფორმანსი, როგორც თერაპიული პროცესის ინსტრუმენტი და თვლის, რომ არსებობა შესრულებისა და შექმნის ყველაზე ავთენტური გზაა.
Figures of Chosen One from a Sacrificial Dance ("The Rite of Spring") were used during the workshop for pedagogical reasons thanks to a courtesy of Dominique Brun.