WSCHODNIE SZTUKI WALKI Współczesne zainteresowanie Dalekim Wschodem sięga czasów o wiele dawniejszych niż wynikałoby to z daty emisji pierwszego odcinka Dragon Balla na kanale TVN Siedem. Przez długi czas była to niemal wyłącznie fascynacja egzotyką i innością. Jednak stopniowo zaczęliśmy przyglądać się tym terenom wnikliwiej i uważniej, a jednym z najbardziej intrygujących aspektów tamtejszej kultury stały się sztuki walki – oryginalne, efektowne i owiane tajemnicą. TEKST I ZDJĘCIE:
Droga mistrzów Żyjemy w czasach, w których bardzo wiele dziedzin życia ulega częściowej lub całkowitej komercjalizacji i dotyka to również obszaru sztuk walki. Coraz częściej bowiem granica między sztukami walki a sportem ulega zatarciu. U podstaw tego zjawiska leży głównie specyfika kultury Zachodu, gdzie kierując się regułami marketingu, sztuki walki stały się kolejnym towarem możliwym do sprzedania. Kolejnym aspektem jest charakter typowego współczesnego odbiorcy, chcącego szybko odnosić wymierne sukcesy. Dlatego też – w przeciwieństwie do sztuk walki – przekaz w sportowym ich ujęciu skupia się głównie na płaszczyźnie fizycznej, zapominając jednocześnie, że w azjatyckim ich pierwowzorze obok sprawności ciała równie ważny był rozwój duchowy jednostki.
#13
WIOSNA/LATO 2021
MICHAŁ HANZLIK
Aby lepiej zrozumieć ten temat, należy wpierw odpowiednio zdefiniować pojęcia:
ignorowane. Głównym ich celem jest nie tylko nauka skutecznej walki wręcz, ale również rozwój duchowy i zdrowotny każdego adepta w oparciu o określone koncepcje filozoficzne – buddyzm, taoizm i konfucjanizm.
Sporty walki – podstawowe ich założenie to wychowanie mistrza sportu, a jeżeli jest to dyscyplina olimpijska – mistrza olimpijskiego. Silną ich stroną jest kształtowanie zawodników w oparciu o sportową metodologię, słabą natomiast – wyeliminowanie wielu skutecznych technik walki, co wynika głównie z troski o bezpieczeństwo zawodników;
Mistrz poza faktyczną nauką walki wręcz bądź broni białej stawał się niejednokrotnie moralnym autorytetem prowadzącym ucznia przez życie.
Sztuki walki – charakteryzują się tradycyjnym podejściem do procesu nauki technik walki oraz całokształtu metodologii przekazywanej wiedzy. Zaznaczyć jednak należy, że obecnie w sztukach walki nauczanych w sposób tradycyjny nowoczesne metody treningowe czy chociażby kwestie dietetyczne nie są bynajmniej pomijane czy
Niby podobne, a jednak… W przeciwieństwie do współczesnej sytuacji, większość dawnych szkół walki charakteryzowała się tym, że rozpoczynający naukę adept od razu wiedział o potrzebie poświęcenia
66
ogromnej ilości czasu – często wielu lat – na opanowanie szerokiego wachlarza wiedzy. Wbrew pozorom nie ograniczała się ona tylko do walki wręcz, lecz obejmowała również medycynę, filozofię czy nawet teologię. Trwająca długi okres nauka pozwalała również na wykształcenie się głębokiej relacji na linii mistrz-uczeń. Mistrz (chiński sifu lub japoński sensei) poza faktyczną nauką walki wręcz bądź broni białej stawał się niejednokrotnie moralnym autorytetem prowadzącym ucznia przez życie. Obecnie, niestety, nie ma szans na podobną zależność podczas ograniczonych czasowo zajęć prowadzonych w zatłoczonych klubach fitness czy też siłowniach. Największym jednak zagrożeniem dla adeptów źle pojmowanej drogi do sportowego sukcesu są podejmowane przez nich próby korzystania z drogi na skróty – na przykład poprzez
MAGAZYN redakcjaBB
