“มื้อนี่เมฆตั้งก้อน วันเพ็ญสิบห่าค่�ำ ขวัญไกลมาอีกซ้�ำ พระธรรมเจ้าสั่งสอน เป็นเวลาพระพุทธองค์เจ้าอยู๋ดาวดึงส์ฟ้า เสด็จลงมาให่พรแก่มวลมนุษย์ซุกคน..” “ตุลาคม” นับได้วา่ เป็นเดือนแห่งการกอบโกยเงินทองของชาวหนองคาย จังหวัดทีไ่ ด้รบั การขนานนามว่า เป็นเมืองแห่งสัตว์กง่ึ เทพ หรือ “เมืองพญานาค” ทุกคนต่างแห่กนั มาเพือ่ จะสัมผัสกับสิง่ เร้นลับทีเ่ ล่าขานกันมานับสหัสวรรษนัน่ คือ “บัง้ ไฟพญานาค” ปรากฏการณ์ ของการเกิดลูกไฟสีชมพูพวยพุง่ จากกลางลำ�น้�ำ โขงแล้วหายไปในอากาศโดยไม่โค้งกลับ มีลกั ษณะไม่มคี วัน ไม่มกี ลิน่ ไม่มเี สียง ในคืน วันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ� เดือน 11 เดิมชาวหนองคายเรียกว่า “บั้งไฟผี” วันออกพรรษา เป็นอีกวันที่รอคอยของชาวหนองคายไม่ต่างอะไรกับวันขึ้นปีใหม่หรือวันสงกรานต์ เนื่องจากเป็นวัน “โฮมญาติ” หรือ วันรวมญาติพี่น้อง ไม่เพียงเท่านั้นใครจะรู้ละว่าวันวันเดียวสามารถทำ�ให้แม่ค้าขายของได้กำ�ไรนับ 10 เท่าเพียงชั่วข้ามคืน นัก ข่าว สารคดีหลากสังกัดทั้งไทยและต่างชาติพากันมุ่งหน้าไปยังจังหวัดหนองคาย แต่ในอีกมุมหนึ่งของสังคม มีหลายคนพยายามหา ข้อพิสูจน์ให้เห็นว่า พญานาคไม่มีอยู่จริง เรื่องนี้จึงเป็นประเด็นถกเถียงในทุกสังคมว่า ลูกไฟลูกนั้นเกิดจากอะไรกันแน่? “ค่อยก็บ่ฮู้อีหยังเป็นอีหยังดอก แต่ค่อยเห็นตั้งแต่เกิดตั้งแต่น้อยซุกปี บ่เคยมีปีใด๋บ่เห็น พ่อแม่ค่อยก็บอกแต่ว่ามันคือ ดวงไฟของ พญานาค ที่เพิ่นมาบูซาพระพุทธเจ้า” เสียงหญิงชราที่อาศัยอยู่ริมฝั่งโขงตั้งแต่เกิดเขาคงมีคำ�ตอบชัดเจนอยู่ในใจอยู่แล้วเพราะเขามีความเชื่อความเลื่อมใสใพระพุทธ ศาสนา ว่าลูกไฟนั้นคือแสงจากพญานาคที่มาปรากฏกายเพื่อรำ�ลึกถึงพระพุทธเจ้าและมาขออุปสมบทเป็นพระ หากแต่ทำ�ไม่ได้ เนื่องจากไม่ใช่มนุษย์ ทางพุทธศาสนาจึงมีค�ำ กล่าวเรียกชายที่ปลงผมแล้วนุ่งขาวห่มขาวก่อนห่มจีวรเป็นพระว่า “นาค” ชาวบ้านได้ อาศัยความเชื่อในทางศาสนาเพื่อดำ�เนินชีวิตและเชื่อมสัมพันธไมตรีกับเพื่อนบ้านอย่างประเทศลาว สิ่งนี้จึงเกิดเป็นวัฒนธรรมของลุ่ม น้ำ�โขงมานับพันๆ ปีไม่เพียงแต่คนชราคนหนุ่มสาวเขาก็มีความเชื่อเหมือนกัน เกียรติคุณ หนุ่มวัยรุ่นชาวขอนแก่นที่พึ่งมาสัมผัสกับ สิ่งลี้ลับกล่าวว่า
37
แจ่ม