REÜNISTEN Stand 1e klasse I seizoen 2017/2018 Club
Wd
W
G
V
Pnt
V
T
10
8
0
2
24
20
- 11
9
6
2
1
20
23
- 8
1
Longa ‘30
2
Rohda Raalte
3
RKZVC
10
6
2
2
20
18
- 9
4
Rigtersbleek
10
5
3
2
18
18
- 12
5
NEC
8
4
2
2
14
11
- 8
6
SC Bemmel
10
4
1
5
13
7
- 10
7
Tubantia
9
3
3
3
12
9
- 8
8
Heino
10
3
3
4
12
12
- 13
9
Quick 1888
10
3
1
6
10
12
- 16
10
BWO
10
2
4
4
10
14
- 22
11
De Zweef
8
2
3
3
9
9
- 10
12
FC Winterswijk
10
2
3
5
9
13
- 20
13
Stevo
10
2
2
6
8
15
- 25
14
Schalkhaar
10
1
3
6
6
12
- 21
NIJMEGEN Verschijnt 4 x per jaar
nr. 123
Voorzitter R. Brink Homberg 10-02 6601 ZX Wijchen Tel.: 06 - 25048084 E-mail: r.brink@xs4all.nl
december 2017
Vice-voorzitter R.A. de Haas Malvert 61-51 6538 DT Nijmegen Tel.: 06-53270814 E-mail: robdehaas@outlook.com
Secretaris L.P.W. Godschalk Aalsburg 3102 6602 WS Wijchen Tel.: 024 - 641 20 23
Penningmeester Th. Kronenberg Snijderstraat 33 5345 PC Oss Tel.: 0412-637807 E-mail: kronenberg.th@accountnet.nl Redactie W.J. Veenendaal L.P.W. Godschalk
Hoofdredacteur W.J. Veenendaal Nieuwe Holleweg 18 6573 DX Beek-Berg en Dal Tel.: 024-684 36 86 E-mail : wj.veenendaal@chello.nl
Lay-out W.J. Veenendaal
Website: www.quick1888reünisten.jouwweb.nl
Betalingen t.n.v.: QUICK REÜNISTEN, NIJMEGEN IBAN : NL 73 INGB 000.811.66.36 Voor betalingen uit het buitenland: IBAN : NL 73 INGB 000.811.66.36 - BIC INGBNL2A
De reünistenblaadjes….? U verzamelt ze toch ook……?! 60
1
Ten geleide Van de redactie ......................................... 3 Woord van de voorzitter ............................. 5 Bij de Jaarwende ....................................... 9 Terugblik .................................................11
We zitten nu bijna bij de winterstop en nog steeds is er geen foto van de voltallige selectie beschikbaar. Nu zijn het pakken van punten en het beter gaan voetballen natuurlijk de allereerste prioriteiten, maar toch. Quick 1 is toch het visitekaartje van de voetbalafdeling en van Quick, de Kroonelf. We zullen het hier moeten doen met een foto van het team dat op 24 september in de eerste competitiewedstrijd tegen Rohda Raalte van start ging.
Nieuws van De Dennen .............................13 Interview met Pol Burgers .........................15 Historie ...................................................27 Quick Cricket in 1966 ................................29 Rutger Moolhuijzen ...................................33 Questionnaire—Theo Burki .........................34 De dag van gisteren ..................................39 Quick en de Tweede Wereldoorlog ..............41 Uit de Oude Doos .....................................45 Wie kent ze nog? .....................................49 Straatnamen van Quickers .........................51
Startende elf spelers van Quick 1 tegen Rohda Raalte. Staand v.l.n.r. Sjors de Bruijn, Adrian Javad, Mark van Haarlem, Dimitri Vrehe, Bas Peters, Randall Lelisolo. Knielend v.l.n.r. Kay Thomassen, Yassine Aarab, Timo Hya, Ismail Aktas, Unal OztĂźrk.
Varia ......................................................53 Stand van zaken ......................................57
2
59
Van de redactie met 19 punten en Longa ‘30 met 18 punten uit de 8 wedstrijden op de 2e plaats. De uitslagen ziet u op de vorige bladzijde. Hoe kwamen die tot stand? Longa was veel beter dan Quick, het voetbal leek nog nergens naar. Tegen BWO, promovendus uit Enschede, liet Quick een 2-0 voorsprong uit de handen glippen tegen een veel wilskrachtiger tegenstander. De gelijkmaker viel in de zesde minuut van de extra tijd, die best wat korter had mogen zijn. Tegen Stevo was Quick weer de mindere, maar miste het enkele kansen op de aansluitingstreffer voor het kort voor tijd 3-0 werd. Dat kon zo niet verder, dus koos trainer Ferdi Akankan voor een andere manier van voetballen. Compact, linies dicht bij elkaar, terughangen en van achteruit komen tot snelle aanvallen. Heino had thuis veel meer balbezit, maar creëerde al met al weinig. Na een 1-0 achterstand wist Quick met 3-1 te winnen. Heino liep zich stuk op het verdedigende voetbal van Quick. Dezelfde tactiek had ook tegen hekkensluiter Schalkhaar succes. Quick gunde Schalkaar het balbezit, waarmee dat eigenlijk nauwelijks iets wist te creëren. Het zag er wel leuk uit, maar leverde niets op. 4 Fraaie doelpunten en nog veel meer kansen leverden de verdiende overwinning op. Die twee overwinningen brachten Quick zowaar naar een gedeelde 7e, 8e, 9e plaats, waarbij moet worden aangetekend dat De Zweef nog twee wedstrijden heeft in te halen en er overheen kan gaan. Hoe zou het nu gaan uit tegen SC Bemmel, dat evenveel punten had als Quick? Min of meer een wedstrijd van de waarheid. Als Quick die zou winnen, zou na drie overwinningen echt de weg naar boven zijn ingeslagen, maar met een behoorlijke achterstand op de topploegen. Helaas! De wedstrijd in Bemmel ging met 1-0 verloren. Een wedstrijd waarbij beide ploegen niet op de aanval durfden spelen en waarin beide keepers eigenlijk niets noemenswaardigs te doen kregen. Tot in blessuretijd de altijd zo betrouwbare Sjors de Bruijn een bal, getrapt van bijna de achterlijn, zelf zijn doel in werkte. 58
Voor u ligt alweer het laatste nummer van het Reünistenblad van 2017, de 31e jaargang, tevens het laatste nummer waarvoor ik als voorzitter van de redactie de eindverantwoordelijkheid draag. Helaas! Dit keer moest het blad wel op tijd zijn, in ieder geval voor de kerstdagen. En ook omdat ik op 10 december samen met Marna naar Malaga vlieg om op een kilometer of vijftig afstand in de bergen te verblijven. Waarschijnlijk is het daar warmer, en ik hoop droger, dan op dit moment hier. Het heeft hard geregend en gewaaid, dus heb ik voor de tweede keer het blad van het dak en de goten verwijderd. Het blad in de tuin ligt helaas nog op het gras. In de rubriek Varia aandacht voor twee overledenen, ons lid Wim Schoenmakers en Wim Heijmans, oud-speler van het eerste voetbalelftal. Verheugend is dat we weer een aantal nieuwe reünisten in onze vereniging kunnen verwelkomen. Deze jongere generatie moet mede het voortbestaan van de vereniging in de toekomst zekerstellen. Vooral voor hen misschien een fijne kennismaking met Pol Burgers, met wie ik een lang gesprek had, wat resulteerde in een groot interview. Maar ook voor de generatie die Pol al kent, denk ik, goed om te lezen dat Pol niet voor niets erelid van Quick is en wat hem zoal bezighoudt. In dit blad een aantal vaste decemberrubrieken: de Nieuwjaarswens van onze voorzitter, waarbij hij uitgebreid terugblikt op het jaar 2017. Bij de Jaarwende en een brief van Hent in Uit de oude doos. Ook blikt Louis Godschalk weer terug op het jaar. Nu eens niet Hét moment van het jaar, maar een nominatie van liefst vier momenten. Ook weer de traditionele Questionnaire waarin u dit keer iets meer te weten komt van Theo Burki. In het Ten geleide kunt u verder zien wat er in dit nummer zoal te lezen valt over het verleden en heden van de oudste sportvereniging van de oudste stad van het land,
3
Stand van zaken ons aller Quick. Natuurlijk weer de laatste Stand van zaken waarin dit keer weer alleen de prestaties van het eerste voetbalelftal aan de orde komen. Het gaat nog steeds niet geweldig met het Eerste. Het eindigde in de eerste periode van acht wedstrijden in de onderste regionen. Gelukkig werden twee van de laatste drie wedstrijden gewonnen, waardoor Quick wat is opgeklommen in de stand. Niet opgenomen in dit blad zijn de prestaties van het nieuwe zaterdag-1 team onder leiding van Ulrich Cruden en van het eerste damesteam, waarbij Zhurney Margarita de scepter zwaait. Toch ook teams om trots op te zijn! Na een jaar overslaan staat op zondag 7 januari 2018 weer de Nieuwjaarsbijeenkomst op het programma. Mét stamppotbuffet. Ook de reünisten zijn hiervoor van harte uitgenodigd. Voor het stamppotbuffet moet u zich van te voren opgeven. Dat kan via de website van Quick, quick1888.nl, maar een telefoontje zal waarschijnlijk ook wel werken. Noteer ook alvast in uw agenda: op zaterdag 14 april 2018 wordt de Jaarvergadering van de Reünisten gehouden. Dit keer in het clubhuis van Quick. De uiterste datum om kopij aan te leveren voor het maartnummer is zondag 3 februari 2018. Rest mij u veel leesplezier toe te wensen! Wim Veenendaal
4
Voetbal In het oktobernummer was te lezen dat Quick 4 wedstrijden gespeeld had, slechts 3 punten had en 3 keer niet gescoord had. Ik schreef: Er is nog niets aan de hand, maar het voetbal zal toch weer beter moeten worden. De gedachte versterking in de breedte komt er nog niet zo uit. Wel veel beter is het sindsdien al met al nog niet geworden. En van de gedachte versterking zijn alweer twee spelers afgehaakt, te weten Randall Lelisolo en David McLaughlin. Zo blijft min of meer de selectie van het vorig seizoen over. De nieuwelingen John Arkorful en Marc de Winter hebben vanwege blessures nog helemaal niet kunnen spelen. Alleen Ismail Aktas heeft regelmatig een basisplaats weten te veroveren. Nu moet gezegd dat Quick ook dit seizoen weer te maken heeft met lastige blessures, onder andere een enkelfractuur van Youssef Ouchene, liesblessure Maarten Versteegen, en afwezigheid van Kay Thomassen door schorsing en griep. En nu heeft reservekeeper Karim Boudhoum bij de training zijn arm uit de kom gevallen, waardoor hij voor de winterstop niet meer inzetbaar is. De reeds lang gestopte Alwies Hendriks, nota bene de assistent– en keeperstrainer, is maar weer aan de lijst toegevoegd voor geval van nood. In de eerste periode haalde Quick nog eens 4 punten, door een gelijkspel thuis tegen BWO en een uitoverwinning tegen Heino. Quick liet daarmee in die eerste periode alleen Schalkhaar achter zich. Op doelsaldo eindigde Quick op de 12e plaats. De periode werd gewonnen door RKZVC 22 oktober
2017
Quick 1888
- Longa ‘30
0-2
29 oktober
2017
Quick 1888
- BWO
2-2
5 november 2017
Stevo
- Quick 1888
3-0
19 november 2017
Heino
- Quick 1888
1-3
26 november 2017
Quick 1888
- Schalkhaar
4-1
3 december 2017
SC Bemmel
- Quick 1888
1-0
57
Woord van de voorzitter Fijne kerstdagen en een voorspoedig en gezond 2018 Ook het afgelopen jaar is de wereld er niet vreedzamer op geworden en vonden er helaas weer vele terroristische aanslagen plaats. Ons land is gelukkig nog verschoond gebleven, maar wij moeten wel alert blijven. De Tweede Kamerverkiezingen van 2017 hebben een verschuiving in het politieke landschap teweeg gebracht, zoals verwacht werd, immers de regeringscoalitie werd niet beloond voor haar werk. Na ruim 200 dagen was er op 10 oktober een regeerakkoord, wat echter op de kleinst mogelijke meerderheid van 76 zetels kan steunen. In Amerika werd uiteindelijk onverwacht Trump gekozen tot de nieuwe president. De Nederlandse economie groeit lekker door, al bijna vier jaar op rij. De afgelopen twaalf maanden bedroeg de groei volgens het CBS zelfs 3,3 procent. Zo'n groeisprong is sinds 2000 nog maar twee keer eerder voorgekomen. De drie motoren van de economie (export, consumptie en investeringen) draaien op volle toeren. De winkelstraten lopen weer vol, de bouw bouwt stevig door, de huizenmarkt is volop in beweging en klusbedrijven en zzp'ers komen om in het werk. De werkloosheid is onder de vijf procent gezakt en het land schreeuwt om personeel. Het vertrouwen en de consumptie door huishoudens en bedrijven groeit. En de export floreert. Een oneven sportjaar betekent geen Olympische Spelen of EK of WK (mannen)voetbal, maar er stonden nog genoeg grote evenementen op het programma in 2017. Vele Nederlandse ogen waren het hele jaar gericht op 56
5
Sportman van het Jaar 2016, Max Verstappen, die begon aan zijn eerste volledige seizoen in dienst van topteam Red Bull Racing. Feyenoord werd na 18 jaar kampioen en Ajax kwam ver in Europa, maar verloor de Europa League-finale tegen Manchester United. In mei werd de honderdste Ronde van Italië verreden, waarbij de eindzege een Nederlands succes was door Tom Dumoulin. Dan was er onder meer het eerste EK vrouwenvoetbal in Nederland, waarbij het Nederlandse vrouwenelftal glorieus Europees kampioen werd. Bij onze moedervereniging Quick 1888 weet met name de jeugd de weg naar Quick weer te vinden. Echter, er zijn nog steeds te weinig seniorenteams. Het 1e voetbalelftal deed het in het seizoen 2016-2017 heel goed in de 1e klasse, maar in het nieuwe, huidige seizoen is de Kroonelf minder goed gestart, na 8 wedstrijden met slechts 7 punten in de onderste regionen. Zo'n 25 reünisten namen deel aan de stadswandeling door Nijmegen op zaterdag 13 mei 2017. Onder leiding van onze gids Jan van Helden werden historische en nieuwe plekken in het stadscentrum bezocht. Jan wist ons veel interessante weetjes en historische feiten te vertellen. Quick beschikt dit seizoen ook weer over een standaardelftal op de zaterdag. Trainer van dit elftal is Ulrich Cruden, een aantal jaren geleden nog hoofdtrainer van Quick. Op 6 september richtte superorkaan Irma enorme ravage aan op Sint Maarten en andere Caribische eilanden.
Een oude man rijdt op een drukke verkeersweg als plotseling zijn telefoon gaat. Zijn vrouw belt en zegt: Harry, ik heb zojuist op het nieuws gehoord dat er een spookrijder op je weg zit, wees voorzichtig! Verrek, zei Harry, het zijn er veel meer… Twee dronken mannen kwamen op een avond uit het café en keken naar de lucht. Wat een mooie nacht, zei de ene man, kijk naar de maan. Dat is de maan niet, idioot, zei de ander, dat is de zon! Terwijl ze zo druk aan het kibbelen waren, kwam er een andere dronkenlap voorbij. Kunt u ons helpen, zei de eerste man. Kijk eens omhoog. Is dat de zon of de maan? Ik weet het niet, zei die, ik woon niet in deze buurt. Een mier en een olifant hebben samen een fijne, romantische avond. Als de mier ’s morgens wakker wordt, ziet hij dat de olifant is gestorven. Dat moet mij nou weer overkomen, zucht de mier. Na een paar uur van liefde en romantiek, moet ik nu een gat graven voor de rest van mijn leven! Louis Godschalk
Jacques Otten weer verhuisd Reünist Jacques Otten, het oudste lid van Quick 1888, wonend in zorgcentrum La Verna in alverna van Stichting LuciVer, is intern inmiddels twee maal verhuisd. Eerst van de eerste naar de tweede verdieping. Maar na een val van de trap is Jacques verhuisd naar de besloten afdeling op de derde verdieping. Een bezoek aan Quick zal er voor Jacques niet meer in zitten. Jammer! Jacques doneerde een substantieel bedrag, dat mede de aanschaf van het nieuwe scorebord bij veld 1 mogelijk maakte. Bij het bord zal een plaquette worden bevestigd, die dat feit memoreert. . Wim Veenendaal
Op zondag 24 september is een replica van de KNVB-beker 6
55
(gewonnen in 1949) door KNVB-voorzitter Michael van Praag overhandigd aan Rob Lamers, oud-voorzitter en erelid van Quick. De beker is aangeschaft door de Qlub van 100 van Quick. Het was een geanimeerde bijeenkomst, waarbij ook ruim 50 reünisten aanwezig waren. Er was veel belangstelling van de pers, onder andere enige TV- zenders.
Quick 1 seizoen 1959/1960. Staand v.l.n.r.: O.C. Huisman (voorzitter), Theo Kuipers, Jo Lagerweij, Tonnie Peters, Miel de Vos (trainer), Leo Wekx, Willy van Rijswijk, Tonnie Rutten, Eef Eichelsheim, Peter ter Borgh, Dick Biesheuvel en Jan van Helden. Zittend v.l.n.r.: Wim Heijmans, Han Engelsman, Piet de Kluis, Pieter Vonk en Pol Burgers. Wim Veenendaal
Wim Schoenmakers overleden Van ons lid Dick Biesheuvel kregen we te horen dat onze trouwe reünist Wim Schoenmakers, die al vele jaren in Zwitserland woonde, op 82-jarige leeftijd is overleden. Dick en Wim waren sinds hun jeugdjaren bij Quick bevriend met elkaar. Wim Schoenmakers voetbalde in de jeugd, maar was in de vijftiger jaren toch vooral een cricketer. Moge hij rusten in vrede! Even (glim)lachen Michel Strik, ons trouwe lid in het verre Australië is back in town. Dat betekent in dit geval dat hij weer eens enkele grappen en grollen heeft afgescheiden voor in het Reünistenblaadje. Hier komen ze… Vergeet u vooral niet op z’n minst te glimlachen. 54
Helaas ontstond er onenigheid met twee leden van de redactie over een artikel van John Peters in het julinummer. Het bestuur kon niet voorkomen dat genoemd artikel werd geplaatst en wenste zich te distantiëren van de inhoud van dat artikel. Ons bericht was voor John Peters reden zich terug te trekken uit de redactie en zijn lidmaatschap van de Reünisten op te zeggen. Wij bedanken John voor de bijdragen die hij jarenlang aan ons blad heeft gegeven. Het bestuursbericht aan de leden was voor Wim Veenendaal reden om te stoppen als voorzitter van de redactiecommissie c.q. hoofdredacteur van het Reünistenblad en tevens zegde Wim zijn lidmaatschap van de redactiecommissie op. Echter, Wim is in het kader van de continuïteit van het Reünistenblad wel bereid als hoofdredacteur het oktober – en decembernummer van deze jaargang te maken. Ook heeft Wim aangegeven te blijven schrijven voor ons blad. Ook Wim zijn wij dankbaar voor zijn inzet voor ons blad sinds 2008. In het oktobernummer heeft u uitgebreid een en ander kunnen lezen over het hoe en waarom, etc. Momenteel bestaat de redactiecommissie voorlopig nog uit twee personen, te weten Wim als hoofdredacteur en Louis als redacteur en na het decembernummer nog slechts uit één persoon, Louis als redacteur. Onze vicevoorzitter Rob de Haas zal bijspringen om de uitgaven van het Reünistenblad te continueren. Derhalve een dringende 7
Varia oproep aan de leden/lezers om het redactieteam te versterken. Binnen onze vereniging hebben wij helaas ook dit jaar weer van meerdere leden afscheid moeten nemen. Het bestuur heeft zoals gebruikelijk bij de betreffende uitvaarten acte de présence gegeven en namens de vereniging deelneming betuigd aan de achterblijvenden. Wij wensen allen die hierdoor werden getroffen veel moed en sterkte toe. Het bestuur stelt het overigens op prijs bij ziekte en dergelijke een berichtje te ontvangen, zodat daarop adequaat gereageerd kan worden, wat door betrokkenen zeer gewaardeerd wordt. Wat aandacht vraagt is het langzaam teruglopen van ons ledenbestand en de terugloop van advertenties in ons Reünistenblad. De oproep om nieuwe leden te werven heeft inmiddels geleid tot liefst 13 nieuwe leden. Het bestuur van de Reünisten heeft het jaarfeest 2017 geëvalueerd. Conclusie: prima feest, goede verzorging, alleen een wat tegenvallende opkomst. In 2018 vindt het feest, op 14 april, plaats in ons mooie, nieuwe clubhuis, in het jaar dat Quick 130 jaar bestaat en onze Reünistenclub de leeftijd van 70 jaar bereikt. Meer info verderop door Louis Godschalk. Ik wens u allen veel goeds en vooral veel gezondheid in 2018. Uw voorzitter, Roel Brink
8
Adressen/telefoonnummers Danny Hompus, Kasteellaan 147, 6603 BP Wijchen, tel. 06 -20738932. Bart Jansen Van der Duyn van Maasdamstraat 95 6535 VT Nijmegen. Ross Paterson e-mail ros.paterson@cfpartner.nl. Erwin Hoogeveen e-mail hoogeveenerwin@hotmail.com Piet Schipperheijn Via het blad van de Nederlanders in Australië zocht ik contact met Piet Schipperheijn. Dit omdat Piet waarschjnlijk de enige nog levende speler is die met Quick de KNVB-beker won. Sterker, hij scoorde het Quickdoelpunt in de finale. Ik wilde een kort interview via e-mail met hem maken over zijn herinneringen. Ik kreeg een mail terug van zijn vrouw Ann. Ze schreef dat Piet van het ene op het andere moment zijn geheugen totaal kwijt was en nu verblijft in een tehuis voor mensen met dementie. 23 Januari wordt Piet 91. In het decembernummer van 2000, nr. 63 plaatsten we nog een artikel over Piet, met foto. Toen ging hij nog de ladder op en deed hij allerhande kluswerk voor zijn tennisvereniging. Wim Heijmans overleden Op 4 november 2017 overleed Wim Heijmans, of Willy zoals ik hem ken. Wim werd op 2 februari 1937 in Overasselt geboren en was getrouwd met Ieke Borsten. Hij speelde verscheidene jaren, met name in het begin van de jaren zestig in het eerste voetbalelftal van Quick. Hij kwam via Diosa (Balgoij) naar Quick. Hij was een technisch goede speler. Wim was geen lid van Quick meer en is nooit lid geweest van de Reünisten. Hij verbleef al een jaar of vijf in een verpleegtehuis. De uitvaart heeft in kleine kring plaatsgevonden.
53
Bij de Jaarwende er nu nog staat. Hij werd de eerste Nijmeegse deelnemer aan de Olympische Spelen. In 1908 vertegenwoordigde hij Nederland als schutter, met geweer, revolver en pistool. Alhoewel hij een meester-schutter was, eindigde hij teleurstellend op de 36e plaats van de 43 deelnemers. De regels waren voor hem ongunstig, het moest allemaal veel te snel, met pistool zes schoten binnen vier minuten. Als hij dat geweten had, dan was hij niet gegaan, zo liet hij aan de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 12 juli 1908 weten. Met het Nederlands team behaalde hij met de revolver een verdienstelijke zesde plaats. Op 19 maart 1925 overleed hij en op 23 maart werd hij begraven op de begraafplaats aan de Daalseweg. Hij werd door een van de vele sprekers de Koning van Hees genoemd. Maar wat is nu zijn connectie met Quick? In mei 1915 was men bij Quick weer begonnen met cricket, nadat het eerder in 1904 ter ziele was gegaan. In Het Quickblaadje nummer 4 van de 11e jaargang, van juli 1922 kom ik hem tegen in de eindstanden van het battinggemiddelde en bij het bowlen. Bij het batten was hij bij Quick nummer 28 met 15 runs in 7 innings en een hoogste score van 6, gemiddeld 2,15. In een tweede lijst was hij nummer 30 met 9 runs in 4 innings en een hoogste score van 4. Drie maal uit voor 0. Geen battingmonster dus! Hij bowlde ook 22,1 overs, nam daarin 9 wickets voor 88 runs, een gemiddelde van 9,22. Geen slecht gemiddelde, maar hij was kennelijk geen reguliere bowler. In de eerste lijst komt hij niet voor. In Het Quickblaadje nummer 6 van oktober 1922 komt ik hem tegen als voorzitter van de Cricketcommissie. Dat is hij tot aan zijn dood in 1925 gebleven.
(2017-2018)
Bronnen:Jaarboek 2016 van Numaga, de historische vereniging van Nijmegen en omgeving over Sport in de Stad, artikel Jan Brauer: Huisarts Jan de Blécourt, de eerste Nijmeegse olympiër. Jan Brauer en Henk Termeer: Hees bij Nijmegen Het Quickblaadje
De glimlach van de guapas Willy Alberti zong over de glimlach van een kind. Wij gaan het nu hebben over de glimlach van de guapas, de mooie Spaanse meisjes. Daarvoor nemen we u in gedachten mee naar een heerlijk oord: Sanlúcar de Barrameda in de zuidelijke provincie Cádiz, een deel van Andalusië. Het is een stadje aan de monding van de Guadalquivir (Rio Grande, Grote Rivier). De rivier mondt daar uit in de Atlantische Oceaan. Het is de enige bevaarbare rivier van heel Spanje. Kleinere zeeschepen kunnen zelfs Sevilla bereiken, 100 km. landinwaarts. Guadalquivir is een naam uit de tijd van de Moorse overheersing van Spanje, die maar liefst zo’n acht eeuwen geduurd heeft en eindigde in het jaar 1492 met de val van Granada. Het katholieke koningspaar Ferdinand van Aragón en Isabella van Castilië – Los Reyes Católicos – kraaide victorie! Vis, vis en nog eens vis, dát vooral is Sanlúcar culinair gezien. Bajo de Guia is een bepaald gedeelte van de visserswijk, een strook langs de rivier met een hele keten van uitstekende visrestaurants. Zeer aanbevolen! Kijkend naar de overkant van de rivier zie je het natuurreservaat van de Coto Doñana liggen. Bij een vismaaltijd drink je vooral in Sanlúcar één of meerdere glaasjes manzanilla, zeer droge sherry die in Sanlúcar op grote schaal bereid wordt. De jaarlijkse feestweek – eind mei, begin juni – heet daarom ook de Feria de la Manzanilla. Ook deze feria is qua opzet te vergelijken met die van Sevilla, alleen is ie kleiner, maar daardoor knusser. Bovendien zijn alle casetas (feesthuisjes) vrij toegankelijk. In Sevilla niet, uitgezonderd de gemeentelijke, de Caseta Municipal. Zo, dit is genoeg informatie, nu naar het slotakkoord, naar de foto/wenskaart. Het is een foto gemaakt tijdens de Feria de la Manzanilla van het jaar 2012. De minzame
52
9
Straatnamen van Quickers glimlach van de beide guapas stel ik graag als symbool voor alle positieve dingen die ik u en uw naasten toewens voor het komende jaar! Louis Godschalk
10
Rob de Haas vroeg het zich in het oktobernummer van het Reünistenblad af: zijn er nog meer straten genoemd naar Quickers? In ieder geval één schreef ik al. De Dr. De Blécourtstraat. Was Dr. De Blécourt een Quicker? Ja zeker was hij een Quicker! De Dr. De Blécourtstraat is het verlengde van de Dennenstraat. Dichtbij het huidige Quickveld De Dennen. Maar in de tijd dat dr. De Blécourt lid van Quick was, speelde Quick nog op het Groenewoud. Het veld lag toen op de plaats waar nu de oude PABO nog staat, hoek GroesbeeksewegGroenewoudseweg, tegenover café Groenewoud. Dat heette toen café Rissenbeek en diende min of meer als clubhuis van Quick. Dr. De Blécourt (1860-1925) kwam in 1886, dus nog voor Quick werd opgericht na zijn studie in Groningen naar Nijmegen, naar Hees om precies te zijn. Hij was door de gemeenteraad benoemd tot geneesheer en verloskundige voor Hees, Neerbosch en Hatert. Jan Johannes de Blécourt was een markant figuur, ook letterlijk want hij was zo’n 2 meter lang. Hij woonde in Hees in villa Rusthof aan de Kerkstraat, schuin tegenover de Stenen Bank die op de hoek van de Kerkstraat met de Bredestraat staat. Hij speelde een belangrijke rol in het sociale leven van Hees, was lid van de fanfare en van de lokale sociëteit. Hij was initiatiefnemer en voorzitter van de vereniging Dorpsbelang en zette zich jarenlang in om de elektrische tramlijn naar Hees te krijgen. Dat lukte: op 17 juni 1922, tijdens de feestelijke opening, mocht hij als eerste plaatsnemen op de herinneringsbank, waarop ook onder andere zijn naam staat, de Stenen Bank dus die 51
Terugblik Dé Quick-momenten van het jaar De volgorde van de nominaties is willekeurig. Het plan van de Qlub van Honderd om een replica aan te schaffen van de KNVB-Beker was natuurlijk een geweldig idee. En de daad werd ook maar meteen bij het woord gevoegd. Op de Reünistenbijeenkomst op zondag 24 september op De Dennen bij de eerste (thuis)wedstrijd van het nieuwe seizoen (Laat dat een traditie worden!) kon de Cup worden gepresenteerd en werd ie aangeboden aan oud-voorzitter en erelid Rob Lamers door eregast Michael van Praag. Een groots moment, ongetwijfeld! Tussen twee haakjes, u weet natuurlijk ook, al was het maar als trouwe lezer van het Reünistenblaadje, van de hoed en de rand, namelijk dat Quick in 1949 de KNVBBeker heeft gewonnen en dat tot nu toe als enige Nijmeegse club. Stadgenote NEC stond wel liefst vijf keer in de finale (op zich ook al knap!), maar wist nooit te winnen. Ja, en dan was er natuurlijk die prachtige collectieve prestatie na de winterstop van Quick’s eerste voetbalelftal. Ik bedoel die serie van tien achtereenvolgende, vaak grote overwinningen, met een mooie tweede plaats in de eindstand tot gevolg en de nacompetitie als beloning. Dimitri Vrehe, die naam kent u inmiddels al wel… Uiteraard met ook heel veel dank aan zijn ploeggenoten, maakte Dimi, als aanvaller op links, maar liefst 28 doelpunten, goed voor een gedeelde eerste plaats in de eindrangschikking van alle regiotopscorers in de verschillende klassen, een stand wekelijks bijgehouden door de sportredactie van dagblad De Gelderlander. Nu kom ik bij een bijzonder spelmoment, het doelpunt dat Joffrey van Rossum maakte in de thuiswedstrijd tegen 50
11
Wie kent ze nog…? JOS/Watergraafsmeer uit Amsterdam in de eerste fase van de nacompetitie. Een geweldig zondagsschot – een streep: strak, hard en onhoudbaar! – waar ook Mark van Haarlem mondeling een aandeel in had door onder het spel tegen Joffrey te roepen dat de keeper verkeerd stond. Het was het doelpunt dat kort voor tijd de stand op 2-0 bracht en dus de beslissing in de wedstrijd betekende. Hoe intens werd dat doelpunt door de spelers gevierd aan de zijlijn voor de overdekte tribune! U kent dat wel, zoals er tegenwoordig vaak gejuicht wordt: Er ontstond een piramide van over elkaar heen buitelende spelers. Ergens misschien idioot, maar hier wel hartverwarmend, want het ging om Quick! Een vleugje chauvinisme mág! Ja toch?! Die overwinning bracht Quick als poulewinnaar in de eindronde met Alphense Boys uit Alphen aan den Rijn en VELO uit Wateringen. Het werden twee kleine nederlagen. Gevolg: Geen promotie naar de Hoofdklasse! De promovendus werd verdiend Alphense Boys, dat beide wedstrijden overtuigend won. De uitslagen in volgorde: Quick-Alphense Boys 0-2, VELO-Quick 1-0 en Alphense Boys-VELO 5-2 Kiezen uit vier nominaties is verre van gemakkelijk, maar dat aantal geeft ook aan dat er in 2017 het nodige in positieve zin gebeurde bij Quick en dat is natuurlijk alleen maar een goed teken. Na lang wikken en wegen kies ikzelf voor de aanschaf van de replica. Dat is louter ingegeven door nostalgische overwegingen, omdat ik de bekerfinale in 1949, in Eindhoven, niet alleen gezien heb, maar de hele euforie er rond van nabij heb meegemaakt en intens heb beleefd. Tot besluit nog even een ludieke oproep aan alle Quickers die dit lezen. Zelf maak ik richting de genomineerden een diepe buiging. En nu even met z’n allen: Chapeau! Hoeden, petten en haarstukjes af! Ze verdienen het! Louis Godschalk
In het verleden waren de QUICK Revues beroemd. Persoonlijk heb ik ze nooit meegemaakt, maar als ik de verhalen moet geloven hebben heel veel Quickers genoten van de revues en cabaretten. Toen er een groep voetballende Quickers de overstap maakte naar Quick hockey hebben zij nog een soort herhaling opgevoerd bij de opening van het clubhuis aan de Energieweg. Leidend daarbij waren Nol en Beer Phijffer en Wiet de Wijze. Ik herinner me nog flarden van oude Quick nummers: “Als ik aan de Hazenkamp denk, denk ik aan jou…… “ Enzovoort, En “Ik vroeg me laatst eens rustig af , hoe of het ook zou zijn Als er voor mij geen Quick bestond, geen clubhuis, geen terrein Als er geen zondagmiddag was, met sport in overvloed Maar wat het meest belangrijk is, had ik jou ooit ontmoet? Zonder Quick, zonder Quick had ik jou nooit gekend Zonder Quick, zonder Quick, was ik nimmer verwend…….” Enzovoort…….. Daarnaast had Wiet de Wijze een prachtige tekst gemaakt op het lied van Anatevka , maar nu als “Als ik toch eens goed was, Yabadibadabadibadabadibadabada Als ik toch eens reuze goed zou zijn En de hockeyheld van het terrein…….” Enzovoort………. Nol Phijffer bezong zijn geliefde in “Op een mooie Pinksterdag……” toen hij beschadigd door een hockeybal op het veld lag……. Allemaal klassieke en fantastische nummers, maar wie kent ze nog? Wie heeft de teksten nog? Wie zou ze kunnen en willen zingen? Het zou toch fantastisch zijn, als deze (en wellicht nog andere) liederen weer zouden kunnen horen ter gelegenheid van de jubilea die we gaan vieren in april 2018! Vandaar mijn oproep. Graag een berichtje aan Rob de Haas (robdehaas@outlook.com) of 06-53270814). Rob de Haas
12
49
Nieuws van De Dennen het gin gefollege!” “Woar sit ie dan bêj jou?” froagt ie. Ik seg: “Tuus, ien de fietsband!” -----------------------------------------------------------------’s Middag’s um een uur of ses, up den trugwêg stopte Edewerd veur het êgeste huuske. “Het lingse biljet is d’r af” seit ie. “Ik goai is efkes kieke.” En hêj stapte-n-uut, liep um het huuske heer. Toe soage we’m d’r ien goan. -----------------------------------------------------------------“Hêjje ’t gefonde?”, froage we, toe-t-ie trugkwiem. “Joawel!” seit ie, “het hangt binne, ien acht stukke gesneje n-oan-een spieker. Veulsêdige rekkloame!” Hent
Er is niet zo geweldig veel te melden van het Quickfront. Ja, natuurlijk het feit dat het Jaarfeest van de Reünisten in het jubileumjaar 2018 weer in het clubhuis van Quick zal worden gehouden. Datum 14 april. Het Algemeen Bestuur van Quick is voornemens werk te maken van dit jubileum. Bij de tennisbanen is het jubileumbord Quick 125 jaar vervangen door Quick 130 jaar. Zie de foto op blz. 59. Er is op dit moment nog geen programma bekend. Daarvoor eerst op zondag 7 januari weer de Nieuwjaarsbijeenkomst met stamppotbuffet waarvoor ook de reünisten van harte zijn uitgenodigd. De Algemene Ledenvergadering van Quick 1888 wordt gehouden op donderdag 25 januari 2018. De bouw van de beide sporthallen van Topsport Centraal gaat inmiddels gestaag door. Hieronder een tekening die een impressie geeft van hoe het moet worden. Wim Veenendaal
48
13
achterwant, twee sêjwande oan den veurkant een deur mit een hertje d’r ien gesneje en fan bôve-n een dak mit affaltpapier. Het sting – of meschiens steet het er nou nog wel – lings fan den dêk up een ploats, woar se oan ’t rippereere fan d’n weg woare begonne. Ien de ferte woare nog een poar man oan het wêrek. “Stop!” seg ik. “Hier motte we-n oan elleke sêjkant een grôt biljet hange.” Edeward stopte. Kas en ik stege-n-uut, de man een biljet en fier peneises. Kas begon lings en ik rechs. De motor blêf deursnurre. “’n Wankel huuske!” seg ik, onderwêl ik d’n erste pin d’r mit den duum iendruk, “moar het hout is oakelig herd!” “Ik heb er oek sat las mee,” seit Kas um den hoek, “we motte moar geliek up wêreke en te geliek douwe, anders kos-t-ie wel is um kiepere.” “Goed!” seg ik en we begonne-n-oan den twidde pin. Bêj d’n derde begon het huuske efkes te kroake-n-en bêj d’n fierde kroakte-n-et herd… En toe, meneer d’n riddakteur gong de veurdeur ôpe en kumt er een kerl uut mit een droefgêstig hangenden roestigen snur, een blauwe kiel oan, losse gallege-n en een panlat ien de hand. “Wat mot da?” froagt ie. We kêke mekoar êreg ferstandig oan. En toe seit Kas: “Rekkloame!” En ik zeg: “Wenscht U meschiens een frêjbiljetje?” “Wat rekkloame, rekkloame. Niks gin rekkloame! Seit ie en de panlat gong umhôg. “D’r… r op of ik sloai je . . . . . . .” Afijn. -----------------------------------------------------------------Ien twee telles sat ik wer nêve Edewerd en Kas haik s’n twee foete amper binne of we ”schôte mit een reuefoart rechtsaf noar beneje-n-een durrep ien. Fanwêge de snelle stert botste Kas mit geweld up d’n achterbank en brulde tegeliek: “Aaau!” “Wa-d-is ’t r!” froag ik. “Hêjje de kop gestôte?” “Nee!” seit ie, “ik zit ien een peneise.” “Trek ‘m d’r nie uut!” woarschou ik, “ik heb et êges fléje wek oek gehad. Je moet ‘m stiekum loate sitte. Dan het 14
47
Interview U ziet dat het bestuur een beroep deed op de leden om mee te willen werken aan de verspreiding der reclame. Hent en zijn maten gaven daaraan gehoor, gezien de tekst van Het Huuske. Eerder werd deze wedstrijd ook op 12 april 1912 op het Quickterrein aan het Groenewoud gespeeld, de derde in de reeks. Nu stond de 24e ontmoeting op het programma. Het Quickblaadje sprak van een sportief fiasco. Oost Holland verloor met liefst 7-0. In de opstelling geen enkele Quicker. De publieke belangstelling viel tegen, misschien ook daarom en vanwege de voor de omstandigheden vrij hoge prijzen. Toch waren er nog ruim 4000 betalende toeschouwers. Het Huuske We reje s’n driee-n-ien Edewerd s’n auto den dêk up ien de richting Tiel. Hêj êges oan het stuur mit de donkerwitte hanschoene-n-oan, ikke nêve hum en achterien Kas mit de peneises en de rikkleoamebiljette veur Oost-Holland – Wes Duischland, grote rooie-n-en klêne ôranje. Um de twintig tillegroafpoale stapte-n-ie uut en prikte met fier pinneke’s een oranje breifke-n-oan den poal fas. “Je sal is sien!” seit Edewerd, “hoeveul follek d’r nou noar dien mets kump kieke.” -----------------------------------------------------------------Ik wil hier nie alles fertelle wa d-of we dien middag belêfd hebbe; want ik wil m’n êge nie het ferwêt fan den riddakteur up den hals hoale, da’k te uutfoerig bin. Ik wil doarum nie uutwèje oaver dien bruungeferrefden wegwieserpoal, waar alle peneises die we perbeerde-n-up ofbroake, umdet ie fan steen wier, oek nie oaver den boasoar, woar niks ander ien den uutstalkas wier te bespeure- as en flesch oliepitjes en een poar bretels, oaver de kêremis ien de buurt fan Tiel, de motor-duuvels die doar soue-n up-treje, de oliebolle, die ers um zeuven ure bruun soue sien, de onfiendboare kom fan het durrep Kestere… nee, ik sal het kurt moake en het alleenig hebben-oaver het huuske. Het was een klên huuske, medel schildwachhuuske. Een 46
In gesprek met Pol Burgers Pol stond al een tijdje bovenaan mijn lijstje, maar Pol hield de boot af. Ach, alles is toch al geschreven, dat is nergens voor nodig. Maar na lang aandringen ging Pol toch overstag. Op dinsdag 14 november, vier dagen nadat Riet, met wie hij in november 1963 trouwde, eenentachtig werd, toog ik naar de Zandweg in Wijchen voor een goed gesprek. Tijdens het lange gesprek- ik ging meer dan drie uur later huiswaarts – bleek dat er nog een reden was dat Pol liever geen interview wilde. Daarop komen we later terug. Pol had in die zin gelijk dat hij eerder in nummer 63 van het Reünistenblad in de rubriek Estafette zelf schreef over zijn leven bij Quick. Ikzelf gaf het estafettestokje over aan Pol, wat hem er toe verleidde mij boef te noemen. Maar dat is al weer lang geleden, in december 2002. Later, in oktober 2008, beantwoordde Pol ook nog eens Drie vragen aan..., waarin zijn Quickgevoel aan de orde kwam. Het was dus lang geleden. Bovendien zijn er sindsdien gelukkig veel nieuwe reünisten bijgekomen. Die hebben die twee artikelen niet gelezen en zullen Pol nauwelijks kennen. Hiermee trok ik, denk ik, Pol over de streep. En daar zitten we dan nu. Ook Riet is aanwezig, voorziet ons van koffie en een heerlijke vulkoek. Zij sleept het fotoboek aan, waarin veel foto’s van Quick en haar laptop waarop die foto’s ook nog eens digitaal staan. We kunnen dus vooruit. Even vooraf: Pol werd op de Algemene Ledenvergadering van Quick 1888 op 11 november 2002 benoemd tot erelid van Quick 15
Uit de oude doos voor zijn buitengewone inzet en niet aflatende betrokkenheid. Ik zag dat totaal niet aankomen, zegt hij. Bij zijn afscheid als penningmeester van de Reünisten, op 21 april 2012, kreeg hij op de Jaarvergadering het gouden Q-tje van de Reünisten opgespeld. Pol is dus niet zo maar iemand. Dan moet je toch wel wat gedaan hebben! Dat blijkt ook wel. Ikzelf ken Pol allereerst als voetballer. Ik heb hem vaak in het Eerste zien spelen. Linksbuiten, snel, behendig en met een geweldige voorzet. Ook heb ik met Pol in de 35+ gespeeld, met Jacques Schoonderwoerd als leider, en heb ik een aantal jaren met hem in het eerste (in dubbele betekenis) zaalvoetbalteam gespeeld. We hebben in die jaren het nodige meegemaakt – het was een leuke tijd! Ik ken hem ook als een nauwgezet penningmeester en corrector van het Reünistenblad. Pol werd op 14 maart 1938 in Nijmegen geboren en woonde in zijn jeugd in de Heijestraat. Toen hij twaalf jaar was, werd hij lid van Quick en is dus bijna 68 jaar lid . Hij speelde altijd in de hoogste jeugdelftallen, waarmee de nodige kampioenschappen werden behaald. Aan die periode bij de jeugd van Quick heeft Pol de mooiste herinneringen. De mooiste daarvan zijn nog wel het jeugdvoetbalkamp in Hoek van Holland en de jeugdtoernooien in Dudweiler in Duitsland in augustus 1955 en 1956. De eerste keer ging het met de bus met drie jeugdteams en won het A-team de beker. Het jaar erop ging het A-team in luxe auto’s en ging de beker aan hun neus voorbij. Wie reden er? Onder andere Paul Vyth en Freddy Heijnen, chauffeur van voorzitter Huisman, die natuurlijk ook meeging. Dhr. Hagen sr. was er ook bij. Velen van de spelers speelden later in het Eerste. Op z’n 16e debuteerde Pol al in het Eerste, maar het duurde nog een aantal jaren voor hij een min of meer vaste plek had veroverd.
16
Nei brieve van Hent Al jaren worden in het december- en het maartnummer afleveringen geplaatst van de Neie brieve van Hent, geschreven in het plat Nijmeegs, die eerder in oude Quickblaadjes hebben gestaan. De Hent is Hent Hoeneveld een echte Quicker die midden in de vereniging stond. Dit keer dus Het Huuske dat gaat over het opplakken van aanplakbiljetten voor de wedstrijd Oost Holland –West Duitschland, die op 27 mei op het Quickterrein gespeeld werd. Quick had al lang geprobeerd een belangrijke wedstrijd op haar terrein te laten spelen en dit keer was het dus gelukt. Hieronder ook een deel van de aankondiging in Het Quickblaadje van mei 1934, nummer 11 van de 21e jaargang. Het Huuske stond in het nummer daarna, nummer 12.
45
een wedstrijd welke door geen Quickaanhanger gemakkelijk vergeten zal worden. Achttienduizend bezoekers omzoomden het fraaie Go Aheadterrein en minus de A.G.O.V.V.-aanhang was er maar één mening: Quick werd met pech achtervolgd, maar had niettemin royaal verdiend te winnen”. Ondanks alle pech en blessures had Quick voor de 19 gespeelde wedstrijden toch betrekkelijk weinig spelers nodig gehad, nl. 17. Gespeeld werd dit jaar door: Nooyen 19 maal Burger 11 maal Engelsman 19 maal Jansen 11 maal Ten Oever 19 maal Boekhoorn 9 maal Steinvoort 19 maal Faber 8 maal v.d. Tol 19 maal Lampe 6 maal Binnendijk 18 maal Straten 8 maal Kok 18 maal van Sas 2 maal Jeuken 17 maal Beynvoort 1 maal Gilissen 16 maal
Quick A-team dat in 1955/Dudweiler de beker won. Staand v.l.n.r. Louis Tijssen, Willy van Rijswijk, Hans Verhagen, Jo Eijkhout, Pol Burgers, Pieter Vonk. Zittend v.l.n.r. Peter van Wezel, Theo Damming, Hans Engels, Nol Koolen en Jan van Helden.
Een bijzonder compliment verdiende Nol Gilissen die van Heemstede komend, zestien Zondagen huis en haard verliet om het Quickelftal te komen versterken. In september 1941 mocht ons clubblad “Het Quickblaadje” niet meer verschijnen, hetgeen juist in deze tijd al een zeer onwelkome leemte in het verenigingsleven veroorzaakte. Niemand kon toen vermoeden dat het ruim 4 jaar zou duren voor het in nieuwe luister kon herrijzen. Wim Veenendaal
Voor de namen van dit team (Quick 1 1961) zie de volgende pagina.
44
17
Quick 1 in 1961. Staand v.l.n.r. Theo Kuipers, Wim Peperkamp, Tonnie Peters, Willy van Rijswijk, Eef Eichelsheim,Theo Damming. Zittend v.l.n.r. Pol Burgers, Piet van Druten, Piet de Kluis, Jacques Rikken, Pieter Vonk, Gofie Elsing.
Tweemaal speelde Pol in het team dat, na het kampioenschap veroverd te hebben van de 1e Klasse District Oost, speelde om het Nederlands Amateurkampioenschap, in 1959-1960 nog op de Hazenkamp en 1961-1962 op De Dennen. Hoogtepunt was de beslissingswedstrijd tegen Gouda op Monnikenhuizen in Arnhem. Jammer genoeg met 2-1 verloren. In 1963 werd Pol samen met Pieter Vonk uitgenodigd voor de wekelijkse trainingen van het Nederlands zondag amateurelftal. Dit heeft voor hem tot eind november geduurd. Quick 1 in 1963(de eerste kleurenfoto!). Staand v.l.n.r. Leo Jacobs
(grensr.), Peter ter Borgh, Jo Eijkhout, Willy van Rijswijk, , Leo de Kleermaeker, Piet de Kluis, Wim Cornelissen, Wim Groenendijk (trainer). Zittend v.l.n.r. Pol Burgers, Pieter Vonk, Jacques Rikken, Theo Damming, Tonnie Peters.
18
Begon het eerste dit jaar niet best, door thuis een 1-0 nederlaag van P.E.C. te incasseren, al spoedig bleek dat er toch een belangrijke rol zou worden gespeeld in de strijd om de bovenste plaats en dat de krachtsverhouding van diverse pretendenten niet ver uiteenliep. Hierdoor was, toen de gedwongen rustperiode aanbrak, een redelijke kans voor een kampioenschap aanwezig. Met veel belangstelling werd daarom de hervatting van het spel tegemoet gezien en toen het zover was hebben Nooyen en zijn jongens ons gebracht in een spanning, een voetbalhoogspanning, zoals we die nog maar kenden uit Quick’s historie uit de tijd dat van Steenvelt met zijn team Oostelijk kampioen werd. Dit alles werd ons gebracht door een goed voetballend elftal, doch de laatste wedstrijden bovenal door een elftal dat goed voetbal gepaard deed gaan met een ten top gevoerde vechtlust”. En Voorzitter Huisman schreef in het in die tijd clandestien uitgegeven nood-clubblad: HET NOODLOT Een mooi seizoen ligt achter ons, al hadden wij gehoopt, zelfs het vaste vertrouwen gehad, dat het nog mooier zou worden, dat dit seizoen ons zelfs het kampioenschap van de Oostelijke eerste klasse zou brengen. Het heeft echter niet zo mogen zijn. Na een succesvolle eindspurt begon op “den Berg” de tegenslag en onze nuttige voorsprong van twee punten ging tegen een alles gevend “Wageningen” verloren. Bovendien werd ons elftal gebroken door ene malheur aan Han Engelsman overkomen en of de maat nog niet vol was, nam het N.V.B.-bestuur het m.i. onrechtvaardig besluit ten aanzien van het niet meer verlengen van beslissingswedstrijden en de bepaling, dat het doelgemiddelde van de competitie doorslaggevend zou zijn bij gelijk spel. Dit besluit bleek zodanig in ons nadeel te zijn, dat het ons het kampioenschap kostte, want A.G.O.V.V. had zegge en schrijve één doelpunt minder tegen in 18 wedstrijden dan wij en speelde met kunst- en vliegwerk tegen ons gelijk in 43
In de betreffende jaarverslagen kan men hierover o.m. het volgende lezen. Secretaris: Ons eerste elftal heeft een schitterend seizoen achter de rug. In eens waren aller ogen in den lande op ons gericht. Door dit succesvol optreden is het mogelijk geweest de vereniging weer op een gezonde financiële basis te brengen. Over de wijze waarop de beslissing van het kampioenschap is gevallen, wil ik hier niet veel meer zeggen; alleen dit, dat geheel sportief Nederland de beslissing van de N.V.B. ten zeerste heeft betreurd”.
Ik schreef het hiervoor al: Pol was snel, behendig en had een goede voorzet. Ik had ook een groot uithoudingsvermogen, zo voegt Pol toe, en ik speelde ook wel eens rechtsbuiten. Wie de spelers waren die er voor jou bovenuit staken? Pim Bekkering was een fantastische keeper, hij ging later naar PSV, is geloof ik nog reserve geweest bij het Nederlands elftal. Hans Verhagen, die had een verwoestend schot. Ja, Han Engelsman, maar die was toen ik speelde al ouder, een jaar of veertig. Eef Eichelsheim moest al het werk voor hem opknappen. Piet de Kluis, geen wondervoetballer, maar hij scoorde wel veel uit de meest onmogelijke hoeken. Hij was er op de goede momenten. Toen we kampioen werden scoorde hij wel in de dertig doelpunten. En een geweldige voetballer was Cor Smit, die speelde later zeven jaar voor NEC. Pol werkte inmiddels bij de gemeente Nijmegen op de afdeling Bedrijfsvoering. Een korte tijd tussendoor, zo’n anderhalf jaar, werkte hij voor de gemeente De Bilt, maar hij werd teruggevraagd door de gemeente Nijmegen. Pol was uiteindelijk bureauchef financieel beleid. Het was een hectische periode. Nijmegen had financiële problemen en vroeg in die tijd de artikel 12-status aan. De gemeente had een groot aantal bijstandtrekkers en de vergoeding daarvoor uit het gemeentefonds was volstrekt onvoldoende.
Elftalcommissie: “Het is in verband met de teleurstellingen in Wageningen en Deventer, dat we ons enigermate terneergeslagen neerzetten ter schriftstelling van dit overzicht, hetwelk een beeld tracht te geven van wat in het afgelopen seizoen werd bereikt en … niet werd bereikt.
Door die financiële deskundigheid werd Pol ook gevraagd voor de FEC, de Financieel Economische Commissie van Quick. Ik werd wegwijs gemaakt door Henk Sanders. Later, toen penningmeester Perenboom gefraudeerd bleek te hebben (ruim 40.000 gulden), werd ik door algemeen voorzitter Nol Phijffer gevraagd de zaak over te nemen. In die tijd was ik, naast mijn werk, bijna dag en nacht bezig met Quick om de boel weer op orde te krijgen. Ik had goede steun aan Cock Fiege, die daarvoor dan ook de zilveren Erenaald kreeg. We haalden de landelijke pers en een in Zwitserland wonend oud-lid, maakte spontaan 500
42
19
Quick en de 2e wereldoorlog gulden over. Er volgde een eenmalige heffing op de contributie en Krayenhoff organiseerde een benefietwedstrijd in De Goffert om de tekorten/schulden weg te werken. Theo Kronenberg, nu penningmeester van de Reünisten, en Jo de Bruijn, nu algemeen penningmeester van Quick, beiden accountant, waren toen lid van de FEC. Samen hebben we toen regels opgesteld om te voorkomen dat zoiets ooit weer zou voorkomen. Na vijf jaar ben ik gestopt als penningmeester. In die periode waren na Nol Phijffer, kort Henk Kloppers en daarna Cees Moolhuijzen algemeen voorzitter van Quick. Al snel daarna werd ik secretaris van de KEK, de Clubhuis Exploitatie Commissie. Quick nam toen de bar in eigen beheer. Enkele dames (Margreet van der Neut, Fini Meeuwsen en Betty Paymans – WV) regelden toen de barbezetting en stonden zelf ook (te) veel achter de bar. In die periode viel ook het 100-jarig bestaan. Een geweldig hoogtepunt! Later, ik was inmiddels in de VUT, ben ik ook nog vier jaar penningmeester van de afdeling Voetbal geweest, ook onder drie voorzitters, Pieter Postma, helaas al heel snel onverwachts overleden, Lex Coenen en Roel Brink. Ook die periode kenmerkte zich door een belabberde financiële positie, die slechts het hoofd kon worden geboden door een prima inzet van de 35+ afdeling. Er waren acties Vrienden van Quick en drie jaar lang organiseerde Winfried Smolders de Grote Clubactie, waarbij veel loten werden verkocht. Nu weer terug naar het sporten. Pol was niet alleen een geweldige voetballer, hij won ook twee keer de O.C. Huismanloop, als voetballer, vóór de atleten. In 1959 hing die overwinning overigens aan een zijden draadje, want terugkomende van de Goffert op het Quickveld met een voorsprong van circa 100 meter, werd 20
Aflevering 7 Ik ga verder met de terugblik door Dick den Hartog, de schrijver van het jubileumboek bij het 50-jarig bestaan, op de tien jaar na het gouden jubileum, waarin dus ook de oorlogsjaren vielen. Die is terug te vinden in Het Quickblaadje van april 1948, nummer 11 van de 35e jaargang. Het geeft een beeld van Quick tijdens de oorlogsjaren. Ik neem opnieuw de tekst onverkort over. “Seizoen 1941-1942. Quick herstelt zich en behaalt een fraai resultaat. Voor 99% kampioen. Fanatieke tegenstand te Wageningen. Een zonderlinge N.V.B.-beslissing. Gezonde financiële basis. Het Quickblaadje verschijnt niet meer. Als in een jaar de recettes stijgen met ruim f 9400,namelijk oplopen van f 4952,- tot f 14399,- dan mag men wel aannemen dat er in dat jaar iets bijzonders is gebeurd. Inderdaad is seizoen 1941-1942 dan ook een uitzonderlijk jaar geweest. Een jaar, waarin Quick voor 99% het kampioenschap behaalde, de begeerde titel tot aan de lippen kwam, doch slechts één simpel doelpuntje een spaak in het wiel heeft gestoken. Laten we beginnen met de uitslagen van dit seizoen te vermelden. Deze waren: thuis P.E.C. Ensched. Boys N.E.C. Hengelo Wageningen Tubantia Heracles A.G.O.V.V. Enschede
uit 0-1 Tubantia 1-2 5-1 Heracles 1-2 1-1 A.G.O.V.V. 3-2 4-2 Enschede 2-1 2-1 P.E.C. 0-1 6-1 Ensched. Boys 1-4 0-3 N.E.C. 0-2 2-1 Hengelo 0-3 5-2 Wageningen 1-0 Deventer: A.G.O.V.V. – Quick 1-1 (beslissingswedstrijd) Eindstand competitie: 1. A.G.O.V.V. 2. Quick 41
Quick kunnen bemachtigen. Dat betekende dat ik kon thuisblijven en dat ik het moest doen met het radioverslag van, ik meen, Ir. Ad van Emmenes. Dat was even balen, maar ik gunde het mijn vader natuurlijk wel. Ko Bergman had een sigarenwinkel zoals meer goede spelers in die amateurtijd. Die winkel was in de Zoutsteeg. Een paar jaar na die interland van 1947 zijn we tijdens een uitstapje naar Amsterdam bij hem in de winkel geweest. Mijn vader kocht toen een doosje sigaren en werd geholpen door Ko Bergman zelf. Hij speelde in totaal acht keer voor Oranje en scoorde in totaal in die wedstrijden zes doelpunten. Ko overleed in 1982 op 68 jarige leeftijd. Louis Godschalk
ik met nog 3 á 400 meter te lopen nog bijna achterhaald door Harry Melsen. Ik was toen een korte periode houder van het Quickrecord op de 5000 meter met een tijd van 16 min. en 10,4 sec., gelopen tijdens de Nederlandse Kampioenschappen voor militairen in Leiden. Ik werd toen vijfde. In 1988 won ik nogmaals de O.C.Huismanloop. Pol was in militaire dienst trouwens sportinstructeur. Zijn opleiding kreeg hij onder andere van Leen Pfrommer, de latere schaatscoach. Ook later nog was Pol een geweldige loper. Al ouder, inmiddels lid van de tweede selectie onder trainer Blokland, herinner ik mij het volgende: nog op het trainingsveld boven, waar nu het ProCollege staat, riep Blokland Lambert (Lampie) Berenbroek en mij naar voren. We moesten een sprintje trekken. Zo moet je dus niet lopen, zei hij. En toen Pol. Kijk, zo moet je lopen. Bij Pol bewogen alleen de benen en de armen, bij Lambert en mij schudde het hele lichaam heen en weer. Toen Nol Koolen het initiatief nam voor een zaalvoetbalteam bij Quick – door de veldtrainers niet in dank afgenomen – maakten Pol en ik ook deel uit van dat eerste team. We brachten het tot de hoogste competitie en speelden onder andere tegen Voorwaarts met ondermeer Hans Verhagen en Tini van Reeken. We maakten het teams als Voorwaarts (in die periode landskampioen) en IBIS knap lastig. Het was een prachtige periode met onder andere Winfried Smolders, Rob van Hulst en Wim Veenendaal (zijn vrouw Marna was dan altijd als supporter aanwezig) en Bob Worm. Het was leuk voetbal met een bijzonder gezellige sfeer na afloop van de trainingen en de wedstrijden. Dat kun je wel zeggen, want vaak kwamen we ver na sluitingstijd uit de kantine van sporthal De Notenhout gelopen! Pol speelde ook zo’n twaalf jaar in het 35+ team. Een
40
21
De dag van gisteren periode waarin Sir Jack Schoonderwoerd als leider een aparte plaats innam. Voor aanvang van de wedstrijd kregen we van Jacques de laatste moppen vanuit de vliegbasis te horen. Omdat we meestal vroeg speelden was iedereen daardoor dan wel klaarwakker. Het elftal werd voornamelijk gerekruteerd uit oud-spelers van Quick 1 en 2. Daardoor werd er leuk gevoetbald tegen vaak zeer jeugdige tegenstanders. Dikwijls gaf het technisch kunnen van de oudjes de doorslag. Eigenlijk viel er na elke wedstrijd wel wat te vieren, of er nou gewonnen of verloren was. De omzet in de desbetreffende kantine voer er wel bij! Een leuke herinnering uit de Quicktijd bewaar ik aan een optreden van enkele 35-plussers als de Drögklöten. Dit was tijdens het driedaags toernooi van Be Quick Groningen bij hun 100-jarig bestaan.
V.L.n.r. Pol Burgers, Stef Egging, Rob van Hulst, Geert Zegers, Theo Wijsman, Jan Willem Kampen, Winfried Smolders.
In een tot heus theatertje omgebouwde tribune en met een driekoppige jury met ondermeer Jacq. d’Ancona 22
Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik met mijn vader naar mijn eerste interlandwedstrijd ging. Die was in 1947 in het Olympisch Stadion in Amsterdam. De Derby der Lage Landen, oftewel Holland - België. Deze interland werd in die jaren steeds twee keer in het voetbalseizoen gespeeld, afwisselend uit en thuis. Het waren zeker op papier de topwedstrijden van het seizoen. Er werd alleen om de eer gespeeld, niet zoals nu in een of andere competitie zoals de Champions League of de Europa League. Of in de voorrondes van een EK of WK. Dat kwam allemaal pas in latere jaren. Ik herinner me dat kaartjes voor een interland altijd moeilijk te krijgen waren. Het stadion was altijd bomvol. Mijn vader probeerde het altijd – en met succes – via Quick, via secretaris Jan Janssen. Zo ook in 1947. Ik was toen 13 jaar en had me vooraf enorm verspitst op die wedstrijd, dat begrijpt u wel. Ik raakte zó opgewonden dat ik in de nacht voorafgaand te maken kreeg met een enorme nachtmerrie, en die was blijkbaar zó erg geweest dat mijn vader, en ook mijn moeder, voorstelden om maar niet te gaan. Daar wilde ik echter niets van weten én… we gingen dan ook uiteindelijk. De treinenloop was zo kort na de oorlog nog uiterst gebrekkig. Ik meen zelfs dat er maar één trein per dag van Nijmegen naar Amsterdam reed, en die was dus op de dag van de wedstrijd overvol. Het werd daardoor een verre van prettige reis, maar we kwamen er wel… Nederland won de wedstrijd met 2-1 door twee doelpunten van linksbuiten Ko Bergman van het Amsterdamse Blauw Wit. Dat was toen een bekende vereniging, een westelijke eersteklasser. Als rechtsbuiten stond Wim Lakenberg opgesteld, die toen nog bij NEC speelde. Op die voor hem vreemde plaats kwam hij, evenals een jaar later Han Engelsman, helemaal niet tot zijn recht. Het volgende jaar dus weer een Holland - België, toen in de Rotterdamse Kuip. Het zou de enige interland van Han Engelsman worden. Mijn vader had maar één kaart bij 39
(bekend van de televisie) en Leny ’t Hart (van de zeehondencrèche van Pieterburen). AFC had een show die wel een uur duurde. Wij hadden één (korte) avond wat ingestudeerd (onder andere een persiflage op de door Be Quick ongefrankeerd verstuurde uitnodiging voor het toernooi, waarna onze meegekomen dames de tribune rondgingen met schepnetjes om geld in te zamelen voor het armlastige Be Quick. Resultaat ongeveer 150 gulden. Die hebben we aan Leny ’t Hart geschonken voor haar zeehondencrèche. Ons optreden duurde circa 5 minuten, maar we werden derde! Later hebben we ook opgetreden bij het 100-jarig bestaan. In november 1989 stopte ik noodgedwongen als voetballer. Bij het afscheid kreeg ik een prachtig glas in lood raam als aandenken. Het hangt bij ons voor het raam. Helaas hield het voetbal voor Pol op een gegeven moment dus op. Zijn linkerknie was te slecht, het was onverantwoord nog te voetballen, zo zei de sportarts van de KNVB in Zeist. Dat was in 1987. Daarna deed Pol nog een jaar of zes, zeven aan hardlopen. 5 km, 10 km., halve marathon en zeven keer de Zevenheuvelenloop. Daarmee moest ik in 1996 stoppen. Ik heb toen een racefiets gekocht. Fietsen was minder belastend voor de knie. Ik reed drie, vier keer per week zo’n 60, 70 km. Onder andere met Peter ter Borgh. Daarmee ben ik in 2000 gestopt. In die tijd ben ik drie jaar secretaris en drie jaar penningmeester van de atletiekvereniging Cifla geweest. Ik zat ook in de organisatie van de Nico de Wittloop in Beek. Daarna werd wandelen de grote hobby van Pol. Riet wandelde altijd al – zij liep onder andere 25 keer de Vierdaagse. Mijn eerste wandeling was toen Riet het Pieterpad ging lopen. Van Groningen naar Rolde. (40 km). Ik zou tot Haren (18 km). meelopen, het werden er 45. Ik kon geen pas meer verzetten, maar na een warm bad had ik de volgende dag geen last meer van de knie. Daarna werd het dus wandelen. De ene keer ging het wel, en soms ging het 38
23
niet. Maar ik heb het hele Pieterpad gelopen. Ik kon, qua sporten, niets anders meer dan wandelen. En dat doe ik nog steeds. We lopen met een groep, zo’n 30 man, er lopen er altijd zo’n 8 à 12 in wisselende samenstelling. We maken prachtige wandelingen. Foto’s die Riet laat zien getuigen ervan. De groep loopt vier keer per maand, wij lopen daarnaast samen ook nog twee keer.
Het nakomen van gemaakte afspraken en een luisterend oor.
In november 2013 waren Pol en Riet 50 jaar getrouwd. Een mooie dag met de kinderen, kleinkinderen en wat heel goede kennissen. En toen, als donderslag bij heldere hemel, kreeg Pol in december de diagnose longkanker, nog drie maanden te leven. Het bleek na verder onderzoek prostaatkanker te zijn met uitzaaiingen in de longen, zeer zeldzaam. Door de uitzaaiingen niet meer te genezen. Tijdrekken aldus de artsen. Er volgden behandelingen en nog moet Pol medicijnen slikken, medicijnen met uitermate vervelende bijwerkingen. Slapeloosheid vindt hij het ergste. Het ondermijnt zijn hele doen en laten. Tijdens de vele slapeloze uren lost hij sudoku's op en/of luistert naar zijn favoriete muziek. Pol was altijd al iemand die kort sliep, maar nu is hij al blij als hij drie of vier uurtjes slaapt. Als hij gaat wandelen slikt hij de avond daarvoor een medicijn zodat hij de volgende dag door kan komen. En dat mag maar maximaal twee keer per week. En voor dit interview moest hij dus ook weer zo’n pil innemen om dat goed door te kunnen komen. Vandaar ook mede de terughoudendheid van Pol om een interview toe te staan. De medicijnen die Pol nu slikt zijn “vriendelijke vervangers” voor een chemokuur. Hoe lang hij nog te leven heeft willen de artsen niet zeggen.
Uw lievelingsbloem? Dat zijn er teveel om op te noemen.
Bij thuiswedstrijden van Quick 1 is Pol vaak op de tribune te zien. Dat is altijd als hij niet hoeft te wandelen, want daaraan blijft hij trouw. Vorig jaar ging het geweldig met Quick 1 na de winterstop. Wat hij er nu van vindt? Ik begrijp er niks van. Het lijkt erop dat de tegenstanders zich hebben ingesteld op onze twee spitsen. Dimitri Vrehe
Hoe zoudt u het liefst willen sterven? ’s Nachts in mijn slaap (zou wel erg zijn voor mijn naasten…)
Wat zou voor u het grootst denkbare ongeluk zijn? Plotseling een van mijn dierbare gezinsleden verliezen. Uw lievelingskleur? Vermiljoen.
Wie zijn voor u in het gewone, alledaagse leven de helden of heldinnen? Mensen als Ghandi, Nelson Mandela, John F. Kennedy, Angela Merkel en Barrack Obama. Welke karakters van historische figuren minacht u het meest? Dictatoriaal gedrag als dat van Hitler, Stalin en tegenwoordig van Erdogan, Trump e.d. Welke militaire gebeurtenis(sen) uit de geschiedenis vond u geweldig? Géén enkele, alles ging en gaat ten koste van veelal onschuldige burgers. Wat zijn uw favoriete namen? Korte, krachtige, enkele namen. Waar hebt u boven alles een hekel aan? Aan mijn eigen stommiteiten.
Hoe luidt uw devies? Carpe Diem! Beleef het leven, je hebt maar één kans!
24 P l P
P
37 I I n I nn n
grazige Alpenweiden en bergpanorama’s. Wat is voor u het summum van aards geluk? Wonen in een chaletje in de bergen met uitzicht op besneeuwde toppen en zo alle seizoenen kunnen beleven. Aan welke menselijke fouten tilt u niet zo zwaar? Aan een leugentje om bestwil. Welke romanfiguur doet u iets? Architect Howard Roark uit de beroemde roman De eeuwige Bron (The Fountainhead), geschreven door Ayn Rand in de jaren rond 1940. Wie is uw voorkeur kunstschilder? Ik noem er drie: Rembrandt, Monet en Mondriaan. Aan welke eigenschappen van mensen hecht u veel waarde. a. Als het om een vrouw gaat en b. Als het een man betreft? a. Spontaniteit en aantrekkelijkheid. b. Eerlijkheid en doortastendheid. Welke bezigheden prefereert u? Wandel- en fietstochten, verder kamperen, fotografie, lezen , enz.
moet gelanceerd worden. Die doet veel op snelheid. En Mark van Haarlem heeft helaas geen geweldige passeertechniek. Het middenveld moet hen dus voeden en dat lukt niet zoals vorig seizoen. En als we dan wat kansen krijgen gaan die er niet in. Het is blijkbaar ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ze hebben dezelfde trainer en hij zal ook niet anders trainen, dus daar zal het wel niet aan liggen. Ik hoop dat het toch nog goed komt. Het zou toch jammer zijn als we weer terug gaan naar de 2e Klasse. Zo zie je. Nog altijd is er bij Pol sprake van een niet aflatende betrokkenheid bij Quick. Zijn Quick. Zoals hij het in het Reünistenblad van oktober 2008 omschreef: Mijn Quickgevoel is niet makkelijk uit te leggen. Het is een – voor het leven – verbonden zijn met Quick. Een gevoel van loyaliteit en trouw aan mijn club. Het zit in het bloed of in je genen en daar gaat het nimmer uit. Het geeft je een mooi gevoel. Ik wil mij verder aansluiten bij Giovanni van Bronckhorst, die over zijn Feyenoordgevoel heeft gezegd: Naarmate je ouder wordt groeit dat gevoel alleen maar. Het wordt sterker en groter. Ik weet zeker dat het nooit meer overgaat. Het voelt als eeuwige liefde. Pol, bedankt voor het interview, voor wat je voor Quick hebt betekend en al die mooie jaren! Wim Veenendaal
Wie zou u hebben willen zijn? Architect in de geest van Frank Lloyd Wright uit de vorige eeuw. Uw voornaamste karaktertrek? Creativiteit. Uw voornaamste zwakke punt? Niet goed tegen negatieve kritiek kunnen. Wat apprecieert u het meest bij uw vrienden? 36
25
bowlen is eerder een pre. Alleen, als je gevarieerd én bovendien ook nog goed kunt bowlen, dus die twee eigenschappen in één, ja, dan ben je een topper, en dat is maar voor weinigen weggelegd! Voordat de vragen en antwoorden komen, nog even dit… Vader Hennie heeft ook bij Quick op niveau gevoetbald. In de eerste helft van de jaren dertig speelde hij in Quick 1. Zo maakte hij deel uit van het elftal dat in 1932 kampioen
werd in de Tweede Klasse Oost (zie de foto), maar niet wist te promoveren. Nu over naar de vragen van Marcel Proust aan Theo Burki. Louis Godschalk
Wat vindt u het toppunt van ellende? Milieuvervuiling zoals o.a. dumping van plastic afval in de natuur. Ook de terroristische groeperingen in de wereld. Waar zoudt u graag willen leven? In Alpenlanden zoals Zwitserland en Oostenrijk met zijn 26
35
Questionnaire ONDER VIER OGEN THEO EN MARCEL Marcel Proust (1871-1922) Fransman. Parijzenaar. Auteur van beroep. Meesterwerk: A la Recherche du Temps perdu (Op Zoek naar de Verloren Tijd). Nu even een eigen anekdotisch voorval vertellen… Vorig jaar liep ik in Spanje, in de mooie stad Bilbao (Spaans Baskenland), langs een boekwinkel met alleen maar tweedehands boeken, een soort De Slegte in het klein. Veel boeken waren buiten uitgestald. Even kijken, even snuffelen… Ineens zag ik het liggen, bovengenoemd boek. Spaanse tekst. Leuk als curiositeit in verband met de traditionele rubriek in het kerstnummer van ons Reünistenblaadje, zei ik tegen mezelf. Twijfel… Kopen of toch maar niet…? Het werd het laatste. Achteraf spijt! De volgende morgen, terug naar die winkel… Weg boek! Niet meer te vinden… Jammer! Mijn aarzelen genadeloos afgestraft! Protagonist in deze Questionnaire, Theo Burki (Nijmegen, 1944) Vader Hennie, alias De Buks, en zijn zonen Coen en Theo, hadden alle drie bij hun geliefde sport Cricket, bowlen als grote specialiteit. Dus: Zo vader, zo zoons! Of: De appels vielen niet ver van de stam! Theo speelt trouwens nog steeds. Bij de Veteranen, wel te verstaan. Zijn zes ballen per over bowlt hij, zoals altijd al, op vrijwel identieke wijze. Vergelijk hem met een automaat: je stopt er een muntje in en er komen weer zes ballen…, werd er vaak gekscherend gezegd. En die uitspraak is aan Theo blijven kleven. Ik heb de indruk, nee, ik weet wel zeker, dat hij daar niet onder gebukt gaat. Immers, constant 34
Historie De blijde geboorte In het Anno Domini 2018, dat binnenkort begint, is het zowel voor Quick als haar Reünistenclub een lustrumjaar. Quick wordt op 10 april 130 jaar en de Reünistenclub 70 jaar. Onze reünist Peter van Schaijk, die in Quick cricket gespeeld heeft, weet heel veel van de begraafplaatsen in Nijmegen. Het is zijn grote hobby! Informatie verzamelen en uitwerken…Geïnteresseerden daarvan deelgenoot maken… Graven bezoeken… Nieuwe ontdekkingen doen… Enkele jaren geleden kwam Peter met een interessant en respectvol voorstel, namelijk om ieder jaar op of rond 10 april (Quick’s verjaardag) met een groep Quickers het graf te bezoeken van één van de oprichters van onze vereniging, met daarbij dan een kranslegging of het plaatsen van een bloemstuk. Ieder jaar leek ons als bestuur wat veel. Dat zou ten koste kunnen gaan van de spankracht, dus met kans op een successievelijke afname van de interesse, zeg maar. Daarom werd in overleg met Peter besloten zo’n bezoek te beperken tot de lustrumjaren. In 2018 is het zo’n jaar… Eén en ander ligt inmiddels al vast: dinsdag 10 april om 10.30 uur op de oude begraafplaats aan de Daalseweg! Het gaat dan om het graf van George Muskens. Aansluitend geeft onze leidsman dan ook nog daar een rondleiding. We wilden het als Reünistenbestuur breder opgezet zien door ook de moedervereniging Quick daarin te betrekken. Algemeen voorzitter Jos Akkers werd op de hoogte gebracht en hij reageerde positief op het voorstel. Ja, de oprichters van Quick… Wie waren dat en hoe zijn zij indertijd te werk gegaan? Een reconstructie. Het was 10 april 1888. Volgens de overlevering een mooie, zonnige dag. In de tuin van dominee Feenstra in de Spoorstraat zat een groepje vrienden bij elkaar. Het waren jongens van een jaar of 12 en ze zaten op de Nutsschool. Ze hadden het plan opgevat een heuse cricketclub op te 27
Rutger Moolhuijzen richten. Ja, u leest het goed, een cricketclub. Vrijwel alle clubs die voor de eeuwwisseling zijn opgericht waren in eerste instantie cricketclubs. Voetbal werd pas echt populair vanaf de beginjaren van de 20-ste eeuw. Zo werden bijvoorbeeld in het jaar 1900 NEC en Ajax opgericht. Bij Quick kwam Voetbal er al officieel bij in 1894, toen Quick toetrad tot de NVB, de Nederlandse Voetbalbond, toen natuurlijk nog zonder het predicaat Koninklijke. Terug nu naar de jongens… Degene, die bij dat groepje voornamelijk het woord voerde en de vergadering leidde, was Piet, de zoon van dominee Feenstra. In de annalen werd hij beschreven als een echt haantje-de-voorste, zogezegd een leider in de dop. Er kwam iets dat op een reglement leek… Een voorzitter en een secretaris werden aangewezen… Nu de namen van de oprichters. Niet voor niets in kapitale letters en dik afgedrukt. Een kwestie van ere wie ere toekomt! De volgorde is alfabetisch op de achternamen. BAREND AMBROSIUS, COEN BACKER, ADOLF BLOMHERT, WILLEM DÜHLMANN, PIET FEENSTRA, GEORGE MUSKENS, JAN SWEMMELAAR, en PIET VAN WAYENBURG Nog diezelfde middag gingen de jongens op hun manier een partijtje cricket spelen op een stuk bouwland gelegen aan de Kronenburgersingel, op de plaats waar later het schoolgebouw van de gemeentelijke HBS–B zou verrijzen, en waar nu, tegenover het park, een groot, hoog flatgebouw staat. Zo is Quick geboren! Thank you, guys! Louis Godschalk
Het is al weer even geleden, 7 mei om precies te zijn, maar Rutger Moolhuijzen is gestopt als speler van Quick 1. Liefst achttien seizoenen speelde Rutger, inmiddels 35 jaar, in het Eerste. Hij speelde zijn laatste thuiswedstrijd, tegen SC Bemmel, de wedstrijd die helaas verloren ging en Quick de kans op een eventueel kampioenschap ontnam. Na afloop van die wedstrijd kreeg Rutger van de selectie van Quick 1 een shirt aangeboden met zijn naam en rugnummer. Rutger is, zoals met name de oudere leden van de Reünistenclub zullen weten, lang niet de enige Moolhuijzen die in het Eerste speelde. Zijn overgrootvader speelde bij Quick, zijn opa Cees speelde van 1940 tot 1950 in Quick 1, een stugge verdediger. Zijn vader Dick (Dicky voor zijn vrienden) speelde ook een jaar of tien in het eerste team, van 1970 tot 1980, ook achterin. Rutger begon in het Eerste als spits. Hij was toen 17. Daarna werd hij middenvelder, een positie waaraan Rutger ook jarenlang de voorkeur gaf. Uiteindelijk werd hij omgevormd tot verdediger op rechts, maar hij werd ook wel als linkerverdediger ingezet. Of hij de laatste Moolhuijzen is die voetbalt bij Quick? Zijn dochter Tedje, inmiddels 4, lijkt het niet te worden, alhoewel ze af te toe een balletje trapt. Zoon Matti is pas 1 en de tijd zal het leren of hij in de voetsporen treedt van zijn illustere vader en voorvaderen. Op zaterdag 20 mei stond er een groot artikel in De Gelderlander. De kop: Maldini van De Dennen stopt ermee. Je kunt met slechtere voetballers vergeleken worden... Wim Veenendaal
28
33
Quick-Cricket in 1966
Eijkhout & Partners heeft een eigen visie op ondernemen, het mkb en ons accountancy- en advieswerk. Altijd met een heldere blik op u, onze klant.
In 1965 was Quick gedegradeerd uit de Eerste klasse en speelde in het seizoen 1966 in de Tweede klas A. Quick werd prompt kampioen en promoveerde weer terug naar de Eerste klasse! Opvallend is, dat de enige verloren wedstrijd met innings werd verloren. De uitwedstrijd tegen HCC III werd gewonnen in de tweede innings, na in de eerste innings voor 34 te zijn uitgegooid!
Hatertseweg 138, 6533 AS Nijmegen ď Ź T 024-360 00 10 www.eijkhoutenpartners.nl ď Ź secretariaat@eijkhoutenpartners.nl
Aangesloten bij
V.l.n.r. Staand: Fred Bouman, Rob de Haas, Jan Willem Heshusius, Theo Boekhoorn, Willem Janssen, Henk Kloppers. Zittend: Arthur van Lunszen, Jan van Helden, Wout Honig, Nol Phijffer en Maarten Ingelse. De eindstand
32
29
Het tweede elftal kende wisselende resultaten. Van de 4 verloren wedstrijden ging Quick er maar liefst 3 ten onder met innings!
QUICK II De eindstand
30
31