ՀՈՐԻՆՈՒԿՆԵՐԻ ԱՆԹՈԼՈԳԻԱ Կազմեց՝ Քրիստինե Հովսեփյանը
Երևան
2022 թ.
Գրքում ընդգրկված են «Մխիթար Սեբաստացի կրթահա մալիր»-ի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանի սովորողնե րի(2021-2022 ուսումնական տարի) ստեղծագործություններից:
ՆԱԽԱԲԱՆ «Ուսուցանել կնշանակե սովորեցնել մի բան, իսկ կրթել կնշանակե վարժել մի բանի մեջ կամ աճեցնել, զարգացնել այն զորությունը, ընդունակությունը, որ արդեն կա անհատի մեջ»․․․ Ղ․ Աղայան
Սիրում եմ երեխաների լուսառաք աշխարհը՝ մաքուր, անեղծ, դրական․․․ Եվ այս սերն է, որ օգնել է ընտրել մանկավարժի մասնա գիտությունը․․․ 2015 թ․ մուտք գործելով մեր կրթահամալիր, զգացի, որ գտել եմ այն, ինչ սիրում եմ, ինչ իմն է իրավամբ, հասկացա, որ հետաքր քիր, գունեղ, ստեղծագործ ճանապարհ է իմ առջև բացվում․․․(Այս պիսի ճանապարհ յուրաքանչյուր մանկավարժի առջև է բացում մեր կրթահամալիրը)։ Ամենից շատ ինձ գրավեց այն հանգամանքը, որ կրթահամա լիրում սովորողներն ունեն մտածելու, զգալու, ստեղծագործելու, տեսնելու իրենց ուրույն ձևը․․․ և սա ամենակարևոր հատկանիշ ներից է․․․ Կրթահամալիրում իրականացվող հեղինակային կրթության շնորհիվ նրանց մեջ ձևավորվում է տրամաբանելու, համեմատելու, բառերի հետ խաղալու- նոր բառեր կազմելու կարողությունը, որն էլ ստեղծում է ինքնատիպ, հետաքրքիր մտածողություն ևայս մտա ծողության շնորհիվ էլ հրաշալի է ստացվում ստեղծագործելը․․․Այս առումով չափազանց կարևոր են իտալացի մանկակագիր Ջաննի Ռոդարիի թե՛ ստեղծագործությունները, թե՛ «Ստեղծագործական երևակայության քերականություն» աշխատությունը։ Ջ․ Ռոդարիի ստեղծագործությունները նպաստում են, որպեսզի երեխաների մոտ ձևավորվի վառ երևակայություն, ստեղծագործ ճկուն միտք, զարգանան խոսքային հմտություններ ևայս հատկանիշների շնոր հիվ էլ նրանց խաղարկուն մտածողությունը, տող-պատկերները մի կախարդական, գունեղ աշխարհ են պատկերում՝ / -Ո՞վ է համարձակվել գալ իմ տուն և խանգարել իմ հանգիստը։ 3
Ես այստեղ ձյուն եմ պատրաստում, իսկ դուք խանգարում եք իմ լուրջ գործը,-ասաց ձմեռը,/- գրում է Ցողիկ Աբրահամյանը: Կամ այս մեկը՝ /-Գիտե՞ս, իմ անունն էլ է Ճուկուլու, Ես Սամվել Կոսյանի «Ամե նատխուր և ամենաուրախ քառասունոտնուկը» գրքի հերոսն եմ,- պատասխանեց քառասունոտնուկը: -Ի՜նչ հավես է, որ մենք իրար անուններից ունենք, պատկերաց րու, երբ որ բոլորը մեզ դիմեն, անընդհատ կխառնեն մեր անուննե րը, - ասաց ձնծաղիկը/,գրում է Արև Յուզբաշյանը։ Կամ մեկ ուրիշը՝ / Ես մայրիկիս նմանեցնում եմ ամառ եղանակին, որովհետև ամեն գիշեր ես գնում եմ մայրիկիս մոտ տաքանալու…/,- գրում է Արամ Գաբրիելյանը: (Եվ այսպիսի բազմաթիվ տող- խաղեր, հե քիաթներ, մտքեր)․․․ Մեր ուսումնական բլոգի «Հորինուկներ» էջը շարունակ հա մալրվում է սովորողների կողմից ստեղծված այսպիսի բառ-պատ կերներով, գուներանգներով, տեքստ-խաղ հորինուկներով, որոնք նրանց ստեղծական ճկուն մտքի, երևակայության արտացոլում ներն են։ Ինքս ապրում եմ գրականությամբ և սովորողների ստեղծա գործելու այս տաղանդն այնքա՜ն ոգևորող է․․․ Սովորողների տաղանդի ոգեշնչումից էլ հենց ծնվեց այս «Հո րինուկների անթոլոգիա»-յի հրատարակման նախագիծը: Սրտի թրթիռով եմ կարդացել մեր սովորողների գրած յուրաքանչյուր տո ղը և մեծ սիրով եմ կազմել այս անթոլոգիան, որը մեր ջերմ բարե կամության խորհրդանիշն է… Անթոլոգիան կարող եք կարդալ նաև օնլայն հարթակում` https://khovsepyan.wordpress.com/ (բլոգի «Հորինուկներ» բաժ նում): Վստահ եմ, մեր սովորողների յուրօրինակ մտքերը ձեզ կտեղա փոխեն մի սիրուն աշխարհ, ուր թագավորում են սերն ու գույնե րը… Հաճելի ընթերցում բոլորին ՔՐԻՍՏԻՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ 4
ՑՈՂԻԿ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ Ողջույն, ես Ցողիկն եմ` ձողիկների աշխարհից։ Ծնվել եմ հոկ տեմբերի 11-ին, 2012 թվականին: Ես 9 տարեկան եմ և սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Ես սիրում եմ ստեղծագործել և նկարել: Երազում եմ դառնալ նկարչուհի։ Իմ սիրած գույներն են դեղինը և սպիտակը։ Ես սիրում եմ երկու եղանակ` ձմեռն ու ամառը։ Իմ ամենասիրած սպորտաձևերն են լողը և գեղասահքը։ Ես շատ եմ սիրում կենդա նիներին և տանը շատ գեղեցիկ կատու ունեմ: Միշտ խնամում եմ նրան: Իմ սիրելի ասացվածքն է` «Ով ինչ անի, իրեն կանի»։ Ես սիրում եմ այս ասացվածքը, որովհետև դա ինձ բացատրում է, որ մարդը, եթե լավ բաներ անի, լավն էլ ետ կգա իրեն, իսկ եթե վատը անի` վատը ետ կգա։ Իմ մասին ավելի շատ կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://abrahamyant1.edublogs.org/ 5
ՓԱԹԻԼՆԵՐԻ ԶՐՈՒՅՑԸ Մի անգամ ցեխոտված փաթիլը հարցրեց. -Ինչո ՞ւ եմ ես այսքան տգեղ: -Իսկ ես չեմ հասկանում աշխարհն ինչ է նշանակում,- պատաս խանեց մոլորված փաթիլը: -Երեխե՜ք, խնդրում եմ, մի՛ աղմկեք, ես ուզում եմ քնել,- պա տասխանեց քնկոտ փաթիլը: -Երեխե՜ք, եկեք պարե՜նք, ի ՞նչ եք տխուր-տխուր բողոքում, շուտով Ամանորն է, - ասաց ուրախ փաթիլը և վազեց ընկերներին խուտուտ տալու:
6
ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Մի օր ես արթնացա և տեսա պատուհանից, թե ինչ զարմանա լի բան է կատարվում։ Կենդանիները երկու ոտքի վրա էին քայլում և խոսում, իսկ մարդիկ չորս ոտքի վրա էին քայլում ու կենդանու ձայն հանում։ Ես շա՜տ զարմացա և գնացի լվացվելու և այստեղ ավելի շա՜տ զարմացա․․․ Ատամի խոզանակը պարում էր և երգե լով ասում․ -Վա՜յ, այս ինչ լավ կյանք է, վա՜յ,այս ինչ մաքո՜ւր եմ ես։ Ես բան չհասկացա և տրորեցի իմ աչքերը, բայց չօգնեց: Ես որոշեցի գնալ հագնվել ու տեսա, որ իմ շորերը թռչում էին։ Ես չէի պատկերացնում, թե ոնց եմ հագնվելու… Այդ պահին լսեցի ինչ-որ մեկի ձայնը և որոշեցի գնալ այդ ձայնի հետևից։ Գնացի և տեսա, որ ինձ իմ կատուն է կանչում ևասում․ -Բարև, ի՜նչ զարմանալի ես դու, երկու ոտքի վրա ես քայլում և չես հաչում կամ մլավում։ Ես բան չասկացա և զարմացած հարցրի իմ կատվին․ – Ողջո՜ւյն, իմ սիրելի կատու, կարո՞ղ ես ինձ ասել, թե ինչ է այս տեղ կատարվում։ – Լավ, կասեմ. Ուրեմն․․․ Կատուն ուզում էր ասել,մեկ էլ այդ պահին լսվեց մայրիկիս քնքուշ ձայնը. – Ցողի՛կ, Ցողի՛կ, արթնացի՜ր, դպրոցից կուշանաս։ Ես արթնացա, տրորեցի աչքերս և տեսա, որ կատուս մահճա կալիս կողքին հանգիստ նստած իր երեսն էր լվանում… 7
ՀՐԱՆՏ ԱԶԱՐՈՒՄՅԱՆ Ես Հրանտն Ազարումյանն եմ, ծնվել եմ փետրվարի 4 –ին՝ 2013թ., Երևանում։ Երբ մեծանամ ուզում եմ դառնալ սպորտսմեն։ Ես շատ ուրախ մարդ եմ, ազատ ժամանակ իջնում եմ դուրս ևիմ ըն կերների հետ գնդակ եմ խաղում։ Ես շատ եմ սիրում գնալ դպրոց։ Դպրոցում շատ լավ են անցնում օրերը։ Շատ եմ սիրում գրքեր կար դալ և ճամփորդել։ Ես շատ եմ սիրում իմ ընտանիքն ու իմ ընկեր ներին։ Ես սիրում եմ Հովհաննես Թումանյանին, միշտ սիրով եմ կար դում իր բոլոր ստեղծագործությունները։ Սիրում եմ նաև Ջաննի Ռո դարիին։ Ջաննի Ռոդարիի գործերն էլ շատ ուրախ ու հետաքրքիր են։ Ես սիրում եմ նաև ասացվածքներ կարդալ, իմ սիրած ասաց վածքն է՝ «Տասը չափիր, մեկը՝ կտրիր»։ Այս ասացվածքի խոր հուրդն այն է, որ մի բան անելուց առաջ մի լավ մտածես նոր անես։ Իմ մասին ավելին կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://hazarumyan.edublogs.org/
8
ԾԱՌԻ ՄՏԱԾՄՈՒՆՔԸ Անտառում մի գեղեցիկ ծառ կար: Նա ամբողջ օրը միտք էր անում, թե ինչպես անի, որ աշնանն իր գեղեցիկ տերևները չթափ վեն: Այնքա՜ն էր տառապում, մինչև Աստված նրան եղևնի անվա նեց…
ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Մի անգամ մի տղա պառկեց քնելու։ Նա տեսավ երազում, որ ինքը քայլում էր շրջված աշխարհում և նա տեսավ մի շուն, որը շրջված էր։ Նա շատ վախեցավ, բայց շունը սկսեց մարդու նման խոսել․ -Մի՛ վախեցիր, բալիկ, ես չեմ կծի, ես կծել չգիտեմ, ոչ էլ հաչալ գիտեմ։ Տղան հանգստացավ ևուրախ-ուրախ անցավ առաջ և այս ան գամ էլ տեսավ մի մարդու, որ քայլում էր ձեռքերի վրա ու ոտքերով բռնել էր հեռախոսը։ -Դուք ո՞վ եք,- վախեցած հարցեց տղան։ -Սովորական մարդ եմ, չե՞ս տեսնում,-պատասխանեց շրջված մարդը։ Տղան արագ փախավ, մեկ էլ հանկարծ հանդիպեց մի աղջկա։ Նա աչքերին չէր հավատում, աղջիկը նորմալ մարդ էր, շրջված չէր։ -Բարև Ձեզ, ներեցեք, ո՞վ եք դուք,- հարցրեց տղան։ – - Ես Արփին եմ,- ասաց աղջիկը։ 9
Տղան հարցրեց․ - Բա որտեղի՞ց հայտնվեցիր այստեղ։ - Ես «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրից եմ եկել, ուսուց չուհին ասել է, որ «Շրջված երազը» թեմայով հորինուկ գրեմ։ -Վա՜յ, ես էլ եմ դրա համար եկել․․․Փաստորեն մենք նույն դպրո ցից ենք և մենք ունենք ամենալավ դպրոցը,- ուրախացավ տղան։
նը։
-Արփի՜, արի,-լսվեց մի ձայն։ -Ահա՜, ընկեր Քրիստինեն է կանչում,-ասաց Արփին։ -Հրա՜նտ, արթնացիր, արդեն շատ ուշ է,- լսվեց մայրիկիս ձայ Ես արթնացա, լվացվեցի, շտապեցի դպրոց․․․ Արփին ոչինչ չգիտեր իմ շրջված երազի մասին։
10
ԱՐՄԵՆ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
ՄԵՐ ԸՆԿԵՐ ԱՐՄԵՆԸ (գրում են ընկերները)
Մեր Արմեն Ավետիսյանը ծնվել է 2012 թ., մայիսի 10-ին, Երևա նում: Մեր Արմենը շատ լավն է: Նա շատ բարի է, ընկերասեր, ու րախ և սովորում է մեր դասարանում: Նա ինը տարեկան է: Երբ նա եկավ մեր դասարան, մենք շատ ուրախացանք: Արմենը սիրում է լողալ, հեծանիվ վարել ու նկարել: Նա մեր ամենալավ ընկերն է: Մեր Արմենը շատ է սիրում մեզ հետ խաղալ։ Արմենը շատ ընկերասեր է։ Շատ է սիրում իր մայրիկին և հայրիկին։ Իր մայրիկը և հայրիկը շատ բարի ու լավ մարդիկ են։ Մեր դասարանի բոլոր սովորողներն էլ նրանց շատ են սիրում։ 11
12
Թեև Արմենը չի կարողանում վարժ խոսել, բայց այդ խնդիրը մեզ չի խանգարել, որ մենք նրա հետ ընկերություն անենք, որով հետև Արմենն ամեն ինչ հասկանում է ևասում է, մենք սովորեցինք նրան հասկանալ, նա էլ մեզ և մենք միասին լավ ընկերներ ենք: Նա շատ սիրուն տղա է, շատ մաքրասեր։ Նա շատ խելացի է, շատ լավ կարողանում է նկարել, և դա մեզ շատ է ուրախացնում։ Նրա մազերը երկար են, չի սիրում,երբ ուզում են կտրել, բայց այն քան է սազում իրեն այսպես։ Մենք մեր Արմենին շա՜տ ենք սիրում և ամեն ինչում նրա կողքին ենք…
13
ԱՐԱՄ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ Ես Արամ Գաբրիելյանն եմ։ Ես ծնվել եմ 2013թ․, օգոստոսի 21ին, Երևանում։ Ես սիրում եմ սովորել, սիրում եմ հետաքրքիր գրքեր կարդալ, լողալ, ճամփորդել, հեծանիվ վարել։ Իմ նպատակը՝ դառնալ ծրագ րավորող կամ բժիշկ։ Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Իմ ցանկությունը` ունենալ աշխարհի ամենահզոր համակար գիչը և հեռախոսը։ Իմ ամենասիրելի գույնը կապույտն է, որով հետև կապույտը երկնքի գույնն է։ Ես սիրում եմ բնությունը, ինձ համար բնությունն ամենալավ նկարիչն է, որովհետև նրա գույները շատ սիրուն են։ Սիրում եմ նաև կենդանիներին, իմ սիրելի կենդանին ոզնին է և ծովախոզու կը։ 14
Ես շատ եմ սիրում Հովհաննես Թումանյանի ստեղծագործութ յունները։ Իմ ամենասիրելի քառյակն է՝ «Մի՛ լինի ուրագի պես, Միշտ դեպի քեզ, միշտ դեպի քեզ, Այլ եղիր սղոցի պես, Մին դեպի քեզ, մին դեպի մեզ»։ Այս քառյակը շատ լավն է։ Այն սովորեցնում է, որ չլինենք եսա սեր, այլ օգնենք և սիրենք մարդկանց․․․ Իմ և իմ նախասիրությունների մասին ավելի շատ բան կի մանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ։ Ահա բլոգիս հասցեն` https:// gabrielyanaram.edublogs.org/
ԹԱՐՍ ՊԱՅԹՈՒՑԻԿ ՔԱՂԱՔԸ Կար – չկար մի քաղաք։ Այդ քաղաքը շատ պայթուցիկ էր։ Բայց այդ քաղաքը ոչ մի ան գամ չէր ջարդվում։ Որովհետև բոլոր պայթուցիկ նյութերը հակա ռակ էին ազդում։ Ու մի անգամ ես հայտնվեցի այդ քաղաքում։ Եւ ես ուզեցի մի բան պայթեցնել։ Հետո տեսա միհարկանի շենք։ Մի հատ ռումբ գտա ու պայթեցրեցի։ Հետո տեսա, որ այդ շենքի վրա մի հատ էլ հարկ ավելացավ։ Ես զարմանքից ընկա գետնին։ Մի կերպ դուրս եկա։ Հետո արթնացա և տեսա, որ գուլպաներս թարս էի հագել։ 15
ՄԱՅՐԻԿԱՊԱՏՈՒՄ Իմ մայրիկի անունն Անի է: Անի անունը նորահայտ անուն է` Հայոց միջնադարյան քաղաքամայր Անիի անունից: Այժմ գործա ծական է իբրև իգական անձնանուն և շատ տարածված է: Իմ մայ րիկը բարձրահասակ է և գեղեցիկ: Նա ունի բարի աչքեր և չքնաղ ժպիտ: Մայրիկս ու ես իրար շատ ենք նման, պարզապես մայրիկս ավելի հանգիստ բնավորություն ունի: Մայրիկս սիրում է կենդանիներին, բայց ամենաշատը սիրում է փիղ կենդանուն: Ես մայրիկիս նմանեցնում եմ ամառ եղանակին, որովհետև ամեն գիշեր ես գնում եմ մայրիկիս մոտ տաքանալու… Մայրիկս աշուն եղանակն է սիրում, որովհետև իր ծննդյան տոնն աշնանն է: Ու աշնան գույներն ամենասիրունն են: Աշնանը ոչ շոգ է, ոչ էլ ցուրտ…
16
ԱԴՐԻԱՆԱ ԳԱԼՍՏՅԱՆ Ես Ադրիանա Գալստյանն եմ: Ծնվել եմ 2013թ. հունվարի 21-ին, Երևանում: Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամա լիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես շատ եմ սիրում իմ ուսուցիչներին ու իմ ընկերներին: Բոլոր գույներից սիրում եմ մանուշակագույնը: Ինձ անչափ դուր է գալիս յասամանի բույրը: Ես սիրում եմ յասամաններ: Ազատ ժա մանակ սիրում եմ սեղանի թենիսով զբաղվել: Սիրում եմ նաև կեն դանիներին և շատ սիրուն ու խելացի մի շուն ունեմ: Ես եմ խնա մում իմ շնիկին: Ես շատ նպատակասլաց եմ: Նպատակները շատ կարևոր են մեր կյանքում։ Մարդը պետք է միշտ նպատակասլաց լինի։ Իմ ամենագլխավոր նպատակն էն է, որ ես դառնամ երգի դասատու՝ մեր ընկեր Սեդայի նման։․ Իմ երկրորդ նպատակը, որ այս տարի կարդամ 5 գիրք։ Առաջինը՝ «Քեռի Ֆեոդորը» արդեն կարդացել եմ, մնաց 4 գիրք։ Կարևոր է նաև, որ հավատանք մեր նպատակներին ու մեր ու ժերին։ Մեր նպատակները գրել ենք թղթի վրա ու պահել ենք։ Դուք էլ փորձեք, որովհետև խոսքը տիեզերական ուժ ունի ու միշտ կա տարվում է։ Իմ մասին ավելի շատ բան կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://gadriana.edublogs.org/ 17
ԳԱՐՈՒՆ Գարուն է, Ծառերը կանաչել են, Մեղմ-մեղմ անձրև է կաթկթում, Խաղաղ թռչունները երկնքում թռչում են. Արթնանում է բնությունը, Ծիածանը ժպտում է իր գույներով, Ձնծաղիկները ծաղկում են, Գարունը կյանք է, Ես շատ եմ սիրում գարունը:
18
«ԹԹՎԱՅԻՆ» ՀԱՄՈՎ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ Ես ու մայրիկս գնացինք խանութ` թթվի համար բանջարեղեն գնելու: Խանութում բանջարեղենը կարողանում էր խոսել: Մենք գնեցինք ու բերեցինք տուն: Մեկ էլ նրանք սկսեցին վազել տնով մեկ: Մենք շատ ուրախացանք և սկսեցինք երգել. -Եկե՜ք ծեծենք սոխ ու սխտոր…
19
ԱՐՄԵՆ ԳԱԼՍՏՅԱՆ Ես Գալստյան Արմենն եմ, ծնվել եմ 2013 թ․ օգոստոսի 20-ին, Երևանում։ Ես սովորում եմ «Միսաք Մեծարենցի»-ի անվան թիվ 146 դպրոցում, երրորդ դասարանում։ Մինչ այդ սովորում էի «Մխի թար Սեբաստացի» կրթահամալիրում։ Ես շատ եմ կարոտում իմ ընկերներին ևուսուցչուհիներին։ Իմ սիրած գույներն են կարմիրը, կանաչը, դեղինն ու ծիրանագույնը։ Առյուծը իմ ամենասիրելի կեն դանին է, որովհետև այն կենդանիների արքան է և ես էլ ծնվել եմ առյուծի ամսում։ Շատ եմ սիրում բակում խաղալ, հեծանիվ վարել, լողալ, լեգոյով հետաքրքիր բաներ պատրաստել, շախմատ խա ղալ, ճամփորդել։ Դպրոցում իմ սիրելի առարկան մաթեմատիկան է և ռուսերենը։ Երբ մեծանամ, ուզում եմ դառնալ ծրագրավորող, ստեղծել անօդաչու սարքեր ևայլ ռոբոտներ, որոնք կպաշտպանեն մեր երկիրը։ Իմ սիրելի առածն է «Լավությու՛ն արա, ջու՛րը գցիր, մարդիկ չի մանան, ձուկը հո կիմանա»։ Շատ եմ սիրում Հովհաննես Թուման յանի ստեղծագործությունները, հատկապես «Շունն ու կատուն» և քառյակները։ 20
ԾԻՐԱՆԵՆԻՆ Ծիրանենին շատ ուրախ էր, որովհետև շուտով գարուն էր գա լու և նա նորից ծաղկելու էր։ Բայց չար Ամպիկը չէր ուզում, որ Արևը գա և գարուն բերի, ուզում էր միայն անձրև ու կայծակ լիներ։ Այդ պատճառով նա ծածկեց Արևին։ Արևն այդ ամենը տեսավ ևիր շո ղերով խփեց Ամպին՝ փորձելով ճեղքելով անցնել նրա միջով, բայց ամպը պաշտպանվում էր իր ամպիկներով: Արևը չկարողանալով հաղթել Ամպին՝ օգնության կանչեց Քամուն։ Քամին հեռու քշեց ամ պին, և Արևը պայծառ շողաց երկնքում։ Ծիրանենին ուրախությունից ծաղկեց, պտուղներ տվեց և հյու րասիրեց երեխաներին:
ԳԱՐՈՒՆ
(աքրոստիկոս)
Գալիս ես դու կանաչով, Անուշաբույր ձնծաղկով, Րոպեական փոխվում ես, ՈՒ անձրևով ջրում ես, Նորից արև պարգևում:
21
ԱՐԱՅԻԿ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ Ես Արայիկ Գասպարյանն եմ։ Ծնվել եմ 2013թ․ մայիսի 1-ին՝ Եր ևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Ես շատ եմ սիրում սպորտով զբաղվել, հաճախում եմ Դոկանդո խմբակ, նաև սիրում եմ լողալ, հեծանիվ վարել, ֆուտբոլ խաղալ և շատ եմ սիրում համակարգ չային խաղեր խաղալ։ Երբ մեծանամ կդառնամ ծրագրավորող։ Տարվա եղանակներից շատ եմ սիրում գարունը և ամառը։ Գար նանը ծառերը ծաղկում են, դաշտերը կանաչում,իսկ ամռամը ես մայրիկիս հետ հաճախում եմ «ՈՄԱ», որտեղ սովորում եմ կրակել, մարտավարություն, ալպինիզմ, առաջին բուժօգնություն: Գնում ենք նաև արշավների՝ գիշերակացությամբ։ Սիրում եմ կարդալ Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթները։ Իմ սիրած ասացվածքներն են` « Ով աշխատի, նա կուտի», «Ստի ոտքը կարճ է»։ Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://gasparyan.edublogs.org/
22
ՏԵՐԵՎԸ Մի օր տերևն արթնացավ և տեսավ, որ արդեն աշուն է։ Շատ ուրախացավ և պոկվեց ծառից, որպեսզի քամու հետ գնա ճամ փորդության։ Քամին բռնեց նրա ձեռքը և նրանք թռան եկան և մեր դասարանի պատուհանի մոտ սկսեցին պարել։ Մենք տեսանք նրանց և շատ ուրախացանք։
ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ԾԱՌԸ Մի օր տղան զբոսնում էր ու հանդիպեց մի ծառի։ Տղան մոտե ցավ ծառին ու ինքն իրեն ասաց․ -Ա՜խ, ոնց կուզեի ծառերի վրա կոնֆետներ աճեին։ Մյուս օրը մոտեցավ ծառին ու տեսավ, որ ծառի վրա կոնֆետ ներ են աճել։ Նա շատ ուրախացավ։ Եվ սկսեց հավատալ, որ երա զանքներն իրականանում են։
23
ԴԱՎԻԹ ԳՅՈՒԼՆԱԶԱՐՅԱՆ Ես Գյուլնազարյան Դավիթն եմ,ծնվել եմ օգոստոսի 15-ին,2013թ.: Ես ութ տարեկան եմ։ Ապրում եմ Արմավիրի մարզի Փարաքար գյուղում։ Ունեմ մեծ ընտանիք։ Ունենք մեծ այգի: Տատիկիս ու պա պիկիս հետ սիրով մշակում եմ մեր այգին։ Բակում ունեմ շատ ըն կերներ։ Ազատ ժամանակ սիրում եմ խաղալ ընկերներիս հետ։ Միասին հավաքվում ենք մեր այգում, ֆուտբոլ ենք խաղում, հեծա նիվ ենք վարում, հետաքրքիր զրույցներ ենք ունենում։ Սիրում եմ զբաղվել սպորտով։ Հաճախում եմ ըմբշամարտի, զբաղվում եմ լո ղով։ Դպրոցում ակտիվ մասնակցում եմ բոլոր միջոցառումներին։ Իմ ուսուցչուհին միշտ ինձ գովեստի խոսքեր է ասում և ես սկսում եմ ավելի ոգևորված աշխատել։ Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://gyulnazaryandavit.edublogs.org/
24
ԹԱՐՍ ՔԱՂԱՔՈՒՄ Մի անգամ ճամփորդելիս` հայտնվեցի մի քաղաքում, որտեղ ամեն ինչ թարս էր։ Այնտեղ տեսա հավեր, որոնք ավելի մեծ էին, քան մարդիկ: Ծառերի վրա ոչ թե մրգեր էին, այլ բանջարեղեն՝ ձմերուկ, սմբուկ, լոլիկ, պղպեղ։ Ամպերը մարդկանց ոտքերի տակ էին և մարդիկ քայլում էին ամպերի վրայով։ Երկնքով թռչում էին կրիաններ, կովեր, ոչխարներ։ Ես շատ զարմացած էի։
25
ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Երեկ ես տեսա մի երազ, որը շատ արտասովոր էր։ Ես դարձել էի տիեզերագնաց ևիմ սեփական տիեզերանավով բարձրացել էի տիեզերք։ Այնտեղ այնքան հետաքրքիր էր, միայն ես էի հայտնվել այլ մոլո րակի վրա։ Ոչինչ չկար այնտեղ։ Հետո գնացի ուրիշ մոլորակի վրա, որտեղ կային շատ արտասովոր ծառեր։ Դրանք տարբեր գույների էին։ Հետո ինձ թվաց, թե ինչ-որ մեկը ինձ է ձայն տալիս։ Մայրիկս էր արթնացնում ինձ, որպեսզի դասից չուշանամ։
26
ՀԱՅԿ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ Ես Հայկ Գրիգորյանն եմ։ Ես ութ տարեկան եմ, ծնվել եմ 2013 թ. օգոստոսի 11-ին: Ապրում եմ Երևան քաղաքում:Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Սիրում եմ շախմատ խաղալ, հեծանիվ վարել, ճամ փորդել, տրամաբանական խնդիրներ լուծել և հեծանիվ վարել: Երբ մեծանամ, կդառնամ բժիշկ, որպեսզի բուժեմ բոլորին: Իմ ամենասիրելի գրողը Հովհաննես Թումանյանն է: Ես սիրում եմ նրա բոլոր ստեղծագործությունները: Իմ մասին ավելին իմացեք այցելելով իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հաս ցեն` https://haykgrigoryan1.edublogs.org/
27
ԳԱՐՆԱՆ ԵՎ ՁՄՌԱՆ ՎԵՃԸ Գարնան առաջին ամիսն է եկել, բայց ձմեռը դեռ չի գնացել: Գա րունը համբերատար սպասեց, բայց մի օր ասաց. -Գնա՛, ձմե՛ռ, քո ժամանակը ավարտվել է, ես արդեն շատ համ բերեցի: Բայց ձմեռը ջղայնացավ ու ասաց. -Ես միտք էլ չունեմ գնալու: Երեխաներն ինձ սիրում են: -Բայց ինձ էլ են սիրում,-ասաց գարունը: – Դե՛ արի, տեսնենք, թե ո՞ւմ են շատ սիրում,-ասաց ձմեռը: Ու ձմեռը շատ – շատ ձյուն բերեց, երեխաները սկեցին ուրա խանալ, դուրս գալ տներից, ձնագնդիկ խաղալ ու ձնեմարդ պատ րաստել: Էդպես մի քանի օր ձյուն եկավ, իսկ երեխաներն արդեն հոգնել էին և էլ չէին ուզում դուրս գալ: Ձմեռը տխրեց: Գարունը եկավ, շոյեց ձմռան գլուխն ու ասաց. -Մի՛ տխրիր, Ձմեռ ջան, ամեն եղանակ իր ժամանակն ունի, դու այդքան երկար մնացիր, հիմա թող ես օրերը տաքացնեմ, ծառերը ծաղկեցնեմ, ամեն ինչ ծաղկի ու կանաչի, որ հետո ամառը գա, հե տո՝ աշունը ու բոլորը քեզ նորից սպասեն ու կարոտեն: Ձմեռը հասկացավ ևուրախ գնաց:
28
ԳԱՐՈՒՆ- ՁՄԵՌԸ Ես արթնացա ու տեսա, որ ծաղիկների վրա թիթեռնիկներ են նստած: - Մայրի՜կ, նայի՛ր, տե՛ս, թիթեռնիկներ են նստել ծաղիկներին: -Չէ՜, փոքրիկս, թիթեռնիկները դեռ չկան, դա ձյուն է, որը նման է թիթեռնիկի: Ես զարմացա, չէ որ արդեն գարուն է: Երեկ դպրոցում գարնան մասին հորինուկ էինք գրում: Ես վազեցի դուրս ու ի՜նչ տեսնեմ, իս կապես գարուն- ձմեռ է դրսում:
29
ՌԱՖԱՅԵԼ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ Ես Դանիելյան Ռաֆայելն եմ։ Ծնվել եմ 2013թ․, հունվարի 23-ին՝ Երևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Իմ ամենավերջի կարդացած գիրքը «Տասնհինգամյա նավապետը» գիրքն է։ Ես շա՜տ եմ սիրում գրքեր կարդալ նաև սիրում եմ լողալ, հեծանիվ վարել, ֆուտբոլ խա ղալ։ Երբ մեծանամ ուզում եմ դառնալ ծրագրավորող։ Ես ազատ ժամանակ կարդում եմ, լինում է նաև, որ կիսատ դասերս եմ անում, տատիկիս համար սուրճ եմ պատրաստում և լինում է, որ մի քիչ համակարգչային խաղեր եմ խաղում։ Ես ուզում եմ ունենալ շա՜տ ուժեղ համակարգիչ և հեռախոս։ Սիրում եմ ճամփորդել, սիրում եմ հայտնաբերել նոր ինֆորմացիա, որը ես չգիտեի։ Ես կարդացել եմ տասներկու գիրք։ Ես ունեմ շատ ընկերներ։ Ընկերների հետ խաղում եմ նաև հա մակարգչային ուսուցողական խաղեր։ Ես շա՜տ եմ սիրում սովորել իմ դպրոցում։ Եթե դուք ուզում եք ավելի շա՜տ բան իմանալ իմ մասին, պետք է այցելեք իմ բլոգը։ Ահա բլոգիս հասցեն` - https://rdanielyan. edublogs.org/ 30
ԱՐԵՎԸ ՈՐՈՇՈՒՄ Է ԻՋՆԵԼ ԵՐԿԻՐ Մի օր արևը մտածում է․ -Ի՞նչ է լինելու, որ ես իջնեմ աշխարհ մարդկանց մոտ։ Արևը շա՜տ կամաց փորձում է, իջնում է երկիր, բայց չի կարո ղանում, որովհետև նա զգում էր, որ ինչ, որ մեկը բռնել էր իրեն և արևը նորից հարց տվեց․ -Այս ո՞վ է ինձ բռնում։ Արևը բարկացավ և նորից փորձեց իջնել երկրի վրա։ Նորից փորձեց և նորից չստացվեց։ Նա բարկացավ և ուժեղ գոռաց, որ մարդիկ իրեն կապեն պարանով և իջեցնեն երկիր։ Մարդիկ զար մացան, որովհետև դա անելը անհնարին էր։ Մարդիկ գոռացին․ -Ա՛յ արև, մենք չենք կարող քեզ պարանով իջեցնել երկիր, որով հետև դու մեզանից շա՜տ հեռու ես և մենք չունենք այդքան մե՜ծ պարան։ Արևը զարմացավ և պատասխանեց․ -Ո՞նց չեք կարողանա ինձ իջեցնել երկիր։ Ինձ շա՜տ է պետք իջ նել երկիր, որովհետև գիշերը լույս չի լինում, իսկ մարդկանց պետք է լույս։ Մարդիկ շա՜տ զարմացան ևասացին․ -Լա՛վ, մենք կփորձենք քեզ իջեցնել երկիր։ Արևը շա՜տ ուրախացավ և սպասում էր, որ նրան իջեցնեն երկիր։ Մարդիկ փնտրեցին-փնտրեցին, շատ երկար մի պարան գտան ևայդ պարանը շպրտեցին օդ, երբ պարանը մոտեցավ ար ևին, իսկույն վառվեց ու կարճացավ․․․Մարդիկ ավելի հաստ պա րան գտան, բայց ապարդյուն․․․էլի վառվեց պարանը․․․ Այդ ժամանակ արևը հասկացավ, որ իր տեղը երկնքում է և երկնքում ավելի կարևոր է իր կատարած գործը։ 31
ԴԵՊԻ ԼԱՊԼԱՆԴԻԱ Մի անգամ մի տղա ուզում էր գնալ Լապլանդիա` Ձմեռ պապի կի մոտ, որովհետև Ձմեռ պապիկը Ամանորին իրեն նվեր չէր բերել, բայց ինքը իրեն լավ էր պահել։ Այդ տղան վերցրեց ուսապարկը, դրեց բրդուճները, հեռադիտակը և տաք հագուստ վերցրեց և ըն կավ ճանապարհ: Նա գնաց տոնավաճառ և գնեց մի հետաքրքիր գիրք։ Այդ գրքի անունն էր` «Ինչպե՞ս գտնել թռչող սահնակ»։ Տղան շատ ուրախացավ, որ գնեց այդ գիրքը։ Նա կարդաց ևիմացավ, թե ինչպես պետք գտնել թռչող սահնակը։ Նա գնաց գտավ սահնակը ևասաց․ -Ուրեմն այս գիրքն ինձ չստեց։ Եվ նա ուրախ – ուրախ նստեց այդ թռչող սահնակը և գնաց Լապլանդիա` Ձմեռ պապիկի մոտ։ Նա գնաց Լապլանդիա, բայց այնտեղ Ձմեռ պապիկը չկար։ Նա մի քիչ նեղվեց, բայց որոշեց սպասել։ Որոշ ժամանակ անց Ձմեռ պապիկը եկավ։ Ձմեռ պապի կը զարմացած ասաց․ - Տղա ջան, դու այստեղ ի՞նչ ես անում։ Տղան պատասխանեց․ -Ես այստեղ եմ եկել, որովհետև դու Ամանորին ինձ նվեր չես բերել։ Ձմեռ պապը ժպտաց և պատասխանեց ․ -Հո՜, հո՜, հո՜, այդ ինչպե՞ս չեմ բերել։ Ես բոլորի նվերներն ան պայման բերում եմ։ Ուղղակի քո նվերը տոնածառի տակից գողա ցել- տարել է քո շնիկը։ Գնա ու տես, որ այն քո մահճակալի տակ է։ Տղան վազեց տուն և նայեց մահճակալի տակ։ Այնտեղ մի մեծ, գունավոր գնդակ էր թաքնված։
32
ԷԼԻՆԱ ԴԱՇՅԱՆ Ես Էլինա Դաշյանն եմ: ծնվել եմ 2013թ. ապրիլի19-ին, Երևա նում: Ես սովորում եմ «Մխիթար սեբաստացի» կրթահամալի րի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես շատ եմ սիրում լո ղալ,կարդալ գեղարվեստական գրքեր, հեծանիվ վարել, ձիավարել, նկարել: Նաև սիրում եմ զբաղվել տիկնիկագործությամբ: Ազատ ժամանակ իմ ձեռքով տարբեր գեղեցիկ բաներ եմ պատրաստում: Սիրում եմ բարի և լավ բնավորությամբ մարդկանց: Երբ մեծանամ, ուզում եմ ծրագրավորող դառնալ: Ես ունեմ շատ գեղեցիկ բլոգ: Ես սիրով եմ վարում իմ բլոգը: Իմ սիրելի կեն դանին շունն է: «Փոս փորողը ինքն է ընկնում այդ փոսը» իմ սիրելի ասաց վածքն է: Իմ մասին ավելին կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://elinadashyan.edublogs.org/
33
ՀԱՆԵԼՈՒԿ Մեջը` դեղին, Դուրսը` սպիտակ, Ներկում ենք մենք Զատկի համար: (ձու)
ՄԻ ՕՐ ՀԱՅՏՆՎԵՑԻ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ ՊԱՊԻԿԻ «ԱՆԽԵԼՔ ՄԱՐԴԸ» ՀԵՔԻԱԹՈՒՄ… Մի անգամ իմ մայրիկն ինձ նվիրեց Հովհաննես Թումանյանի գիրքը և ասաց, որ անպայման կարդամ։ Երբ կարդացի «Անխելք մարդը», հայտնվեցի հեքիաթի մեջ։ Ես տեսա, որ գայլը Անխելք մարդուն ուզում էր ուտել, վազեցի Անխելք մարդու ձեռքից քաշեցի
34
ու ասացի նրան, որ ամուսնանա աղջկա հետ, ծառից ոսկին հա նի և հարստանա։ Այդպես էլ արեց Անխելք մարդը և հարստացավ։ Աղջիկը նրան սովորեցրեց ամեն ինչ և նա դարձավ խելացի մարդ ու նրա անունը դրեցին Իմաստուն։ Նրանք յոթ օր, յոթ գիշեր հար սանիք արեցին:
ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ԳԼԽԱՐԿԸ
Մի անգամ փոքրիկ տղան իր մայրիկի սենյակից կախարդա կան գլխարկը վերցրեց և հագավ։ Նա դարձավ անտեսանելի։ Նրան ոչ ոք չէր տեսնում և տղան ուրախացավ։ Տղան իր մայրիկի պատրաստած ապուրի մեջ մեկ բաժակ աղ լցրեց և մեկ բաժակ կծու պղպեղ, երբ մայրիկը համտեսեց ապուրը, նա շատ բարկա ցավ, բայց նա չգիտեր, թե ով է ապուրը փչացրել, այդ պատճա ռով էլ մայրիկը գնաց իր սենյակ, տեսավ, որ իր կախարդական գլխարկը չկա և նա հիշեց, որ տղան լսել էր նրա խոսակցությու նը։ Մայրիկն անցած օրն իր ընկերուհու հետ էր խոսել և ասել էր կախարդական գլխարկի մասին։ Մայրիկը գնաց ապուրի մոտ և հազիվ գտավ տղային և կախարդական գլխարկը հանեց։ Մայրիկը բարկացավ տղայի վրա ու տղան հասկացավ իր սխալը և մտածեց, որ այսուհետ կախարդական գլխարկը միայն լավ գործեր անելու համար կօգտագործի։ 35
ԳԱԳԻԿ ԹԱԴԵՎՈՍՅԱՆ Ես Գագիկ Թադևոսյանն եմ: Ծնվել եմ 2013թ., նոյեմբերի 11-ին:, Երևանում: Ես սիրում եմ կատուներին և շներին: Ես ունեմ շատ բարի հայրիկ, մայրիկ և ուսուցիչներ: Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարա նում: Ես հաճախում եմ լողի և կարատեի: Շատ եմ սիրում մարզվել: Ինձ համար կարևոր է առողջ ապրելակերպով զբաղվելը: Ես շատ եմ սիրում նկարել և հեծանիվ վարել: Երբ մեծանամ դառնալու եմ խոհարար: Իմ սիրելի գրողները Հովհաննես Թումանյանն ու Ջաննի Ռոդարին են: Նրանց ստեղծագործությունները շատ հետաքրքիր են: Ես սիրում եմ նաև ասացվածքներ կարդալ: Իմ սիրելի ասաց վածքն է՝ «Ստի ոտը կարճ է»: Այս ասացվածքը մեզ սովորեցնում է, որ եթե մեկը սուտ խոսի, նրա ոտքը կկարճանա: Ես շատ հետաքրքիր տղա եմ, եթե ուզում եք իմ մասին ավե լի շատ բան իմանաք, այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն՝ gtadevosyan.edublogs.org, իսկ եթե ուզեք կապ հաստատել ինձ հետ, կարող եք գրել էլեկտրոնային հասցեիս՝ g.tadevosyan@mskh. am
36
Այն ի ՞նչն է. Գալիս է ամառից հետո, Բերում է իր հետ շատ համեղ մրգեր, Ուժեղ քամիներ և անձրևներ: (Աշուն)
Աքրոստիկոս «ՁՅՈՒՆ» Ձ մեռը բերեց լիքը խաղեր Յ ուրաքանչյուր բալիկի, Ու րախ երգեր, լիքը պարեր, Ն որ երազներ ու հույսեր:
37
ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ ԻՍԿԱԿԱՆ ՁՄԵՌ ՊԱՊԻ ՀԵՏ… Մի անգամ գիշերը ես ու ընկերս տեսանք շատ մեծ գնացք և գնացինք դուրս: Մեզ հրավիրեցին գնացքի մեջ: Ընկերս հարցրեց. -Բա որտե՞ղ ենք գնում: -Սանտայի մոտ` Լապլանդիա: Ընկերս զարմացած պատասխանեց. -Դա շատ լավ է, բայց ի՞նչ ենք անելու այնտեղ: Ես պատասխանեցի. -Հը՜մ, չգիտեմ… Շուտով մենք հասանք Լապլանդիա և այնտեղ հանդիպեցինք իսկական Ձմեռ պապին: Նա մեզ նվերներ նվիրեց, հետո նստեց իր կախարդական սահնակները և թռավ մնացած երեխաներին նվեր ներ բաժանելու… Մենք նույն գնացքով վերադարձանք տուն…
38
ՍՈՒՐԵՆ ԻՎԱՆՅԱՆ Ես Սուրեն Իվանյանն եմ, ծնվել եմ 2013 թ․դեկտեմբերի 5-ին, Երևանում: Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալի րի Արևմտյան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Ես շատ եմ սիրում գրքեր կարդալ։ Իմ ամենավերջին կարդացած գիրքը ժամանակակից գրող Սամվել Կոսյանի «Ամենատխուր և ամենաուրախ քառասու նոտնուկը» գիրքն է: Ես նաև շատ եմ սիրում հեծանիվ վարել, սի րում եմ ֆուտբոլ խաղալ, լողալ, սպորտով զբաղվել, նկարել։Երբ մեծանամ, ուզում եմ դառնալ ծրագրավորող։ Ես ազատ ժամանակ խաղում եմ համակարգչային ուսուցողական խաղեր և գրքեր եմ կարդում։ Ես սիրում եմ նարինջ, ելակ, խնձոր, գազար։ Սիրում եմ առողջ սնվել: Ձմեռն ու ամառ եղանակները ինձ շատ են դուր գալիս,որով հետև ամռանը շոգ է լինում, ես իմ լողավազանում լողում եմ, իսկ ձմռանը շատ ձյուն է գալիս, ես գնում եմ դուրս և ձնագնդիկ եմ խա ղում ընկերներիս հետ: Ես շատ եմ սիրում իմ ընկերներին: Նրանց հետ միշտ ուրախ է անցնում իմ օրը: 39
Իմ սիրելի բանաստեղծը Ջաննի Ռոդարին է։ Իմ սիրած ասաց վածքը` «Առուն թռի, նոր ասա հոպ»։ Այսինքն, եթե մի բան դեռ չես արել, պետք չէ պարծենալ և բարձրաձայնել: Ավելի լավ է գործն անես, նոր ասես այդ մասին: Իմ մասին ավելի շատ բաներ կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://surenivanyan.edublogs.org/
«ԹԹՈՒ» ՇՈՒՏԱՍԵԼՈՒԿ Ութը` գրեմ, թթուն` ուտեմ, Թթուն` ուտեմ, ութը` գրեմ:
ՄԻ ՕՐ՝ ԼՈՒՍԱՍՏԱՆՈՒՄ… Մի օր ես արթնացա և տեսա, որ երկինքն ու երկիրը իրենց տե ղերը փոխել են։ Մեզ համար շատ հավես էր անցնում։ Մենք աստղեր էինք հավաքում, մոլորակներ էինք գտնում, մի անգամ էլ հայտնվե ցինք լուսնի վրա, հետո հասնում էինք արևին։ Մենք վախեցանք, որովհետև կվառվեինք: Մենք չգիտեինք, թե ինչ անեինք … հազիվ թեքեցինք Երկիր մոլորակի ուղղությունը և գնացինք նորից լուսնի վրա։ Շատ տարօրինակ մարդկանց հանդիպեցինք, որոնք խոսում 40
եին լուսիներեն, նրանք ասում էին` «լու սի ննամ են ա լա վ քա ղա քն է» ես մի պահ չհասկացա, թե ինչ են խոսում նրանք։ Երբ փոր ձեցի իրենց ասած խոսքերը ավելի արագ կրկնել, բոլորիս համար պարզ դարձավ։ Իհարկե նրանց համար Լուսաստանը ամենալավ քաղաքը կլիներ, իսկ մեզ համար` մեր Երևանը։
ՏՈՆԱԾԱՌԻ ԵՎ ՁՆԵՄԱՐԴՈՒԿԻ ԶՐՈՒՅՑԸ -Բա՛րև, տոնածա՜ռ: -Բա՛րև, ձնեմա՜րդ: -Ձնեմա՛րդ, ինչո՞ւ ես դու միայն ձմռանը հայտնվում: -Որովհետև մյուս երեք եղանակներին ձյուն չկա: -Լա՛վ, դե արի Նոր տարին նշենք միասին: -Վա՜յ, ես չեմ կարող տուն գալ, որովհետև հենց մտնեմ տուն, կհալչեմ,- պատասխանեց ձնեմարդը: -Դե լավ, ոչի՜նչ, մի՛ տխրիր, երեխաները դրսում խաղալ շա՜տ են սիրում, կգան քեզ մոտ ու կխաղան: Ու ամենակարևորը, որ կգա նաև ձմեռ պապիկը ու կբերի մեր ուզած նվերները: Տոնածառն ու ձնեմարդուկն ուրախացած ծափ տվեցին:
41
ԱՐԵԳ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ Ես Արեգ Խաչատրյանն եմ։ Ես ծնվել եմ Երևանում՝ 2013-թվա կանի օգոստոսի 5-ին: Ես 8 տարեկան եմ: Սիրում եմ ստեղծագոր ծել, լուծել մաթեմատիկական խնդիրներ, ճամփորդել, լողալ, գրքեր կարդալ և խաղալ ընկերներիս հետ։ Ես սովորում եմ «Մխիթար Սե բաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես դառնալու եմ ծրագրավորող: Իմ սիրելի գույնը կարմիրն է: Ես ազատ ժամանակ օգնում եմ մայրիկիս: Իմ և իմ նախասիրությունների մասին ավելի շատ բան կի մանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ.: Ահա բլոգիս հղումը՝ https:// aregkachatryan.edublogs.org/ Աքրոստիկոս «ԱՇՈՒՆ» Աշուն եկավ խայտաբղետ Շատ տերևներ կան, շատ գույներ, ՈՒրախ քամին էլ նրանց հետ Նորից օդում պար է բռնել; 42
ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՐԴ ՁՈՒՆ Կար - չկար մի ձու կար: Նա շատ անբախտ էր ու տխուր: Նա ապրում էր մի տան մեջ և իր ընկերները իրեն միշտ ծաղրում էին, որովհետև ծուռմռտիկ էր: Եկավ Զատկի օրը, բոլոր ձվերը ներկե ցին, բացի իրենից և նա շատ տխրեց: Լաց լինելով հավաքեց իր պայուսակը և գնաց ճամփորդելու: ճանապարհին նա հանդիպեց Ճուկուլուին ևասաց. - Դու ո՞վ ես: Ճուկուլուն ասաց. –Ես Ճուկուլուն եմ, իսկ քո անունն ի՞նչ է: - Ես անուն չունեմ,- տխուր ասաց ձուն:
43
– Դու անուն չունե՞ս: Վա՜յ, մի տխրիր, չէ՞ որ դու հանդիպել ես աշխարհի ամենաբարի քառասունոտնուկին և ես հիմա քեզ հա մար մի լավ անուն կմտածեմ: Ճուկուլուն մտածեց-մտածեց ևասաց. - Քո անունը կդնենք Կարմրիկ ու քեզ կարմիր կներկենք: Հետո էլ ինձ հետ կգաս Կուկուլուի տուն, այնտեղ Զատկի տոնն ենք նշե լու: - Շնորհակալությո՜ւն, Ճուկուլու: Ես հիմա գեղեցիկ եմ: Եվ սիրով կգամ քեզ հետ: Ճուկուլուն ու Կարմրիկը միասին գնացին հյուր: Այնտեղ ածիկ ների մեջ մի սիրուն դեղին ձվիկ կար: Կարմրիկը գլորվեց ածիկների մեջ: Նրանք ընկերացան և միասին տոնեցին Զատկի սիրուն տոնը:
44
ԱՐՄԱՆ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ Իմ անունը Արման է։ Ես 8 տարեկան եմ։ Ծնվել եմ հոկտեմբերի 3-ին, 2013 թվականին, ապրում եմ Հայաստանում` քաղաք Երևա նում։ Սիրում եմ իմ Հայաստանն իր պատմություններով, վանքերով, եկեղեցիներով, գյուղերով ու քաղաքներով․․․ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտ յան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Ես շատ երջանիկ եմ, որ այս դպրո ցում եմ սովորում և իմ դասվարը սիրելի ուսուցչուհիս է՝ ընկեր Քրիստինեն, ես նրան շա՜տ եմ սիրում։ Իմ սիրելի գրողը Հովհաննես Թումանյանն է, սիրելի հեքիաթս է «Կացին ախպեր»-ը։ Ես սիրում եմ նկարել, սովորել անգլերեն լեզու, գնալ լողի, ըն կերներիս հետ խաղալ բակում: Իմ սիրելի ասացվածքն է՝ «Մարդը պետք է լավ սիրտ ունենա, ծառը՝ լավ արմատներ»․․․ Նպատակ ունենալը մարդու համար շատ կարևոր բան է։ Իմ նպատակը այն է, որ ես հայտնի ռեժիսյոր դառնամ։ 45
Այդ նպատակիս համար ես պետք է շատ գիրք կարդամ, ֆիլմեր դիտեմ և սովորեմ օտար լեզուներ․․․ Իմ մասին շատ ավելին կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Բլոգիս հասցեն է՝ armankhachatryan.edublogs.org
Աքրոստիկոս «ՁՄԵՌ» Ձյուն –ձմեռ է ու շատ սիրուն, Մենք անչափ ուրախ ենք, Եղևնու տակ մեզ համար` Ռոբոտ, լեգո, խաղալիքներ…
ԹԱՐՍ ՔԱՂԱՔՈՒՄ Իմ պատկերացրած թարս քաղաքում ավտոմեքենաները ամ պերի վրայով են գնում,իսկ անձրևը թարս է գալիս։ Երեխաները գնում են աշխատանքի, իսկ մեծերը՝ մանկապարտեզ ու դպրոց։ Ամռանը շա՜տ ցուրտ է, իսկ ձմռանը` տաք և շոգ։ 46
ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՐԴ ԿՐԻԱՆ Լինում է, չի լինում մի կրիա է լինում։ Նա հոգնել էր միայնակ ապրելուց և որոշեց ճամփորդել։ Անցան օրեր, ամիսներ, անցավ լեռներ և սարեր ու հանդիպեց մի վագրի։ -Արի միասին ճամփորդենք,- ասաց կրիան վագրին և վագրը համաձայնեց։ Նրանք շատ էին հոգնել ճանապարհից և կրիան հա նեց իր պայուսակից երկու ծածկոց և նրանք քնեցին։ Առավոտյան նրանք ճանապարհ ընկան ևայդպես քայլելուվ հասան մի անտառ և շինեցին մի տնակ։ Նրանք ամեն օր աշխատում են միասին և ապրում են համերաշխ, որովհետև նրանք գիտեն, որ ընկերները պետք է սիրեն իրար ևերբեք իրար հետ պետք է չկռվեն:
47
ԱԼԲԵՐՏ ԿԱՐԱՊԵՅԱՆ Ես Կարապետյան Ալբերտն եմ: Ես ծնվել եմ նոյեմբերի 26-ին, 2012թ: Ես շատ եմ սիրում լեգո հավաքել: Իմ սիրած ուտելիքը պից ցան է: Իմ սիրած գույնը կարմիրն է: Ես գիտեմ հեծանիվ վարել ու լողալ: Ես սիրում եմ դաս սովորել, սիրում եմ մաթեմատիկական խնդիրներ լուծել: Ես շատ ընկերներ ունեմ: Սիրում եմ իմ բոլոր ըն կերներին: Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://albertkarapetyan.edublogs.org/
48
ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Ես Հովհաննես Թումանյանի գրրքերը կարդում եմ, երբ եղանա կը անձրևային է: Մի օր այնքան կարդացի,որ քնեցի ու երազումս տեսա Հովհաննես Թումանյանին: Նա ասաց, որ իր հետ ապրենք ու միասին գրքեր գրենք:Գրում էինք ու շատ լավ ապրում միասին։ Բայց ես արթնացա ու հասկացա, որ դա երազ էր։
ԱՄԵՆԱՈՒՐԱԽ ԴԴՈՒՄՆ ՈՒ ՎԱՐՈՒՆԳԸ Մի օր դդումն ու վարունգը որոշեցին մասնակցել «Թթուդրիկ»-ի ծեսին: Նրանք շատ ուրախացան, որ երեխաները նրանց ընտրե ցին որպես ամենագեղեցիկ դդում ու վարունգ:
49
ՏԵՐԵՎԻ ՃԱՄՓՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ Մի օր փոքրիկ տերևը քնեց ու երազ տեսավ։ Իր երազում նա մի մեծ ուսապարկով մեջը բրդուճներ մեկնեց ճամփորդության։ Գնաց հեռու-հեռու, ճանապարհին մոլորվեց: Լավ է, որ քամին քշեց հետ բերեց նրան տուն։
50
ՆԱՏԱԼԻ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ Ես Նատալի Կարապետյանն եմ, ծնվել եմ 2013թ., հունիսի 19ին: Ապրում եմ քաղաք Երևանում, սովորում եմ «Մխիթար Սեբաս տացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Չեմ սիրում ձանձրանալ: Երբ ձանձրանում եմ, սիրում եմ իջ նել բակ կամ խաղալ կենդանիների հետ: Երբ դառնամ չափահաս, կդառնամ ծրագրավորողուհի, հաշվապահ կամ դիզայներ: Շատ եմ սիրում գիրք կարդալ, սիրում եմ, որովհետև ավելի շատ տեղե կություն եմ իմանում: Մրգերից և բանջարեղենից սիրում եմ խնձոր, գազար, ձմերուկ, ելակ,վարունգ և լոլիկ: Կենդանիներ շատ եմ սի րում, բայց ամենաշատը սիրում եմ սկյուռիկ և շուն: Սիրում եմ նկա րել: Նկարչության չեմ հաճախել, սովորել եմ ինքնուրույն նկարել: Իմ սիրելի գրողներից են Թումանյան պապիկը, Ջաննի Ռոդա րին, Աղայան պապիկը, Սամվել Կոսյանը... Ես իմ բլոգը վարել շատ եմ սիրում: Իմ մասին շատ ավելին կի մանաք, եթե հաճախ այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https:// nkarapetyan.edublogs.org/ 51
Աքրոստիկոս «ՇՈՒՇԱՆ» Շողում ես դու, Ուրախացնում ինձ, Շողքդ պահում է ինձ, Աննման իմ տատիկ՝ Նուրբ ու գեղեցիկ:
ԽԱՄԻԼՈՆ ՄՈՂԵՍԸ Լինում է մի չար տատիկ: Նա սիրում էր գողանալ երեխաներին: Մի օր էլ գողանում է մի աղջկա: Աղջկա անունը Նուշի է: Նուշիի մայ րիկին փրկել է մի ծաղիկ ևայդ ծաղիկը Նուշիին էլ է օգնել: Ծաղկի ուժը փոխանցվել է աղջկան, նրա մազերը կախարդական էին: Նու շիին այն տատիկը տարավ մի փոքրիկ տեղ, նա մեծացավ այնտեղ: Մի բարի մողես կար, նա նկատեց, որ Նուշիի մայրիկն ամբողջ օրը լացելով փնտրում է աղջկան, խղճաց նրան և մայրիկին տարավ ու դրեց մի կախարդական տերևի վրա և ջուրը տարավ նրան Նուշիի մոտ: Մայրիկը վազեց և գրկեց աղջկան, այնուհետև նրանք գտան մողեսին ևընկերացան նրա հետ: Մի օր էլ աղջիկը խաղում էր մո ղեսի հետ և իր մազերը թափվեցին մողեսի դեմքին, քիչ անց մի
52
պայծառ լույս երևաց և լույսից դուրս եկավ մի տղա: Դա այն տղան էր, որին կախարդել էր պառավը և դարձրել էր մողես... Աղջիկն ու տղան տեղափոխվեցին մայրիկի մոտ և ապրեցին շատ երջանիկ:
Աքրոստիկոս «ԱՆԻ» Աշխարհի չափ սիրում եմ քեզ, Նայում եմ քեզ, ի՛մ մայրիկ, Իմ սրտի ծաղիկ:
53
ԱԼԵՔՍ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ Ես Ալեքս Հարությունյանն եմ: Ծնվել եմ 2013 թվականին, դեկ տեմբերի 13-ին, Երևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Ես շատ լավ եմ սովորում, նաև ունեմ գեղեցիկ բլոգ։ Ես երբ մեծանամ, ուզում եմ դառնալ կամ երգիչ կամ ծրագրավորող։ Տարվա եղանակներից սի րում եմ ամառը, գույներից էլ կապույտը և կանաչը։ Կենդանիներից սիրում եմ շուն, իսկ թռչուններից՝ թութակ։ Երբ մի փոքր էլ մեծա նամ, ծնողներս խոստացել են շուն նվիրել: Աշխարհում ամենից շատ սիրում եմ ճանապարհորդել: Զբաղ վում եմ լողով, մրցումներին գրավել եմ երկրորդ տեղը: Սիրում եմ զբաղվել նաև կերպարվեստով և դերախաղերով։ Երբ մեծանամ, որոշել եմ գնալ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգ ներ։ Սիրում եմ Լոս Անջելես քաղաքը և Արաբական էմիրություննե րը։ Եվ շատ եմ սիրում բնությունը։ Իմ սիրելի ասացվածքն է՝ «Հասկացողին մին ասա, չհասկացո ղին՝ հազար ու մին»։ Իսկ ահա իմ բլոգում շատ տարբեր հետաքրքիր նյութեր կան: 54
Անպայման այցելեք ինձ այս հղումով` https alexharutyunyan. edublogs.org
ԹԱՐՍ ՄՈԼՈՐԱԿՈՒՄ Մի անգամ երազում հայտնվեցի թարս մոլորակի վրա։ Ամեն ինչ այնքան տարօրինակ էր այս մոլորակում։ Բույսերը երկնքում էին աճել, ամպերը գետնի վրա լողում էին։ Ես շատ էի զարմացել․․․ Իսկ մի քանի ժամ անց ես արթնացա և ջուր խմեցի ևիջա բակ։ Ես սկսեցի քայլել, գարունը շատ սիրուն էր, ամենուր ծաղիկներ էին, կանաչ խոտեր։ Ես փակեցի աչքերս, ընկա մտքերով, իսկ երբ աչքերս բացեցի, տեսա, որ տիեզերք եմ ընկել ևիմ առջևում մի թարս մոլորակ էր։ Ես մոտեցա այդ մոլորակին և տեսա, որ այնտեղ ամեն ինչ թարս էր։ Եվ հիշեցի, որ ես իմ երազում էլ էի այդ մոլորակի վրա ընկել։ Ես շատ զարմացած էի, որովհետև այնտեղ մարդիկ ամեն ինչ թարս էին խոսում։ Եվ հանկարծ ինձ մի մարդ մոտեցավ ևասաց. - սքելԱ, դու ո ՞ր մոլորակից ես եկել։ Ես հասկացա, որ նույնիսկ իմ անունն է այստեղ թարս ասվում… 55
-Ես եկել եմ Երկիր մոլորակից,- ասացի ես ու այդ պահին ինչոր լույս վառվեց ու ես կրկին հայտնվեցի Երկիր մոլորակի վրա։ Ես հասկացա, որ ամենալավ մոլորակը մեր մոլորակն է:
ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ ՁՎԻ ՀԵՏ Մի օր ես դրսում քայլում էի, մեկ էլ մի հատ փոքրիկ ձու իմ դի մացը կանգնեց ևասաց․ -Անունդ ի՞նչ է։ Ես պատասխանեցի. – Իմ անունն Ալեքս է։ Իսկ քո անունն ի՞նչ է։ Նա ինձ ասաց․ -Իմ անունը Ձվիկ է։ -Իսկ ո՞ր երկրում ես ապրում։ -Ես ապրում եմ Ձվիկ մոլորակի քաղաք Երևանում։ -Ո՞նց, իսկ Ձվիկ մոլորակում նույնպես կա՞ Երևան քաղաք։ -Այո, մեր մոլորակում նույնիսկ մի կլոր Ձվիկ անունով քաղաք էլ կա։ Իսկ դու ո՞ր երկրում ես ապրում։ -Ես ապրում եմ Երկիր մոլորակի ամենասիրուն քաղաքում` Հա յաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում։ 56
ԱՎԵՏԻՍ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ Իմ անունը Ավետիս է, իսկ իմ ազգանունը` Հարությունյան: Ես ծնվել եմ սեպտեմբերի 28-ին, 2013թ.: Ես ապրում եմ երևանում, սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Իմ սիրելի գույնը կապույտն է, իսկ ծա ղիկը` երիցուկը: Ես մի դասընկեր ունեմ, նրա անունը Միքայել է, մենք միասին միշտ խաղում ենք, ես էլի ընկեր ունեմ` Լուսեն, բայց նա մեր դասարանում չի սովորում: Ազատ ժամանակ սիրում եմ զբաղվել համակարգչով: Հաճա խում եմ Շոտոկան կարատեի: Ես շատ եմ սիրում զբաղվել կարա տեով: Ես սիրում եմ «Կուբիկ- ռուբիկ» խաղը, կարողանում եմ հա վաքել «Կուբիկ-ռուբիկ»-ի տարբեր տեսակներ: Իմ սիրելի բանաստեղծը Հովհաննես թումանյանն է: Եթե իմ մասին ավելի շատ բան եք ուզում իմանալ, կարող եք հետ ևել ինձ իմ բլոգում: Ահա բլոգիս հասցեն` https://avetisharutyunyan. edublogs.org/
57
ԵՍ ՁՄԵՌ ԱՎԵՏԻՍՆ ԵՄ… «Բարև Ձեզ, ես Ձմեռ Ավետիսն եմ: Այսօր ես կպատմեմ, թե ոնց եմ անցկացնում օրերը, երբ Նոր տարի չի: Էդ ժամանակ ես նայում եմ հեռուստացույց, իսկ երբ Նոր տարի է` նվերներ եմ բերում»…
ԾԻԱԾԱՆԸ, ՈՐԸ ԿՈՐՑՐԵԼ ԷՐ ԳՈՒՅՆԵՐԸ… Լինում է, չի լինում, մի մարդ է լինում, անունը Մալտա։ Մալտան ուներ մի ընկեր ծիածան, ծիածանի անունը Սիրուն գույն էր։ Սի րուն գույնն ամեն շաբաթ գնում էր Մալտայի մոտ հյուր։ Մի անգամ Մալտան և Սիրուն գույնը գնացին արշավի, այնտեղ նրանք հանդի պեցին մի մարդու, որ հագնված էր կախարդի պես և ձեռքում բռնել էր մի փայտ։ Սիրուն գույնը և Մալտան վախեցան, բայց որոշեցին խոսել կախարդի հետ, և Սիրուն գույնը ասաց․ - Բարև։ Իսկ դու ի՞նչ ես այստեղ անում։ Կախարդն ասաց․ - Ես փոքր ժամանակ ունեի լավ տուն, լավ ընտանիք, բայց ես ունեի միայն մի պապիկ, իսկ մյուս պապիկը ևերկու տատիկները մահացել էին։ Պապիկս ինձ չէր սիրում և ուզում էր, որ ես չլինեի։ Որոշ ժամանակ անց մահացան նաև իմ մայրիկը և հայրիկը։ Դրա համար ինձ պապիկս հագցրեց չար կախարդի շորեր և տվեց մի փայտ։ Դա նրա համար էր, որ մարդիկ մտածեին, որ ես չար կա խարդ եմ։ Բերեց ինձ այս անտառ։ Ես մեծացա այս անտառում։ 58
Բայց իրականում էդ կախարդը խաբում էր։ Նա տեղափոխվել էր Մալտայի տանն ապրելու, քանի որ Մալտան նրան խղճացել էր և ուզեցել էր օգնել։ Մալտան ամեն երեք օրը մեկ տանում էր կա խարդին Սիրուն գույնի տուն, որ ավելի հետաքրքրացնի նրա օրը։ Իսկ կախարդն օգտվում էր դրանից, ու ամեն անգամ կախարդի այցից հետո Սիրուն գույնի տան իրերից մեկը կորցնում էր իր գույնն ու մոխրագույնի երանգ ստանում։ Մի օր, երբ Մալտան և կախարդն եկան Սիրուն Գույնի տուն, Սի րուն Գույնը ստացել էր մոխրագույնի երանգ։ Մալտան շատ զար մացավ, իսկ կախարդը՝ բնականաբար ոչ։ Մի անգամ, երբ հյուր էին նրանք կրկին, այլևս ոչ մի իր գույն չուներ․ բոլորը մոխրագույ
նի երանգների էին փոխվել։ Անգամ տան տանիքը և պատերը ևս մոխրագույն էին։ Հաջորդ անգամ պատահել էր ամենասարսափե լին․ Սիրուն գույնը քարացել էր։ Երբ Մալտան տեսավ նրան քարա ցած, սարսափից կորցրեց գիտակցությունն ու ընկավ։ Երբ ուշքի եկավ, տեսավ կախարդին, որն ասում էր․ -Դու ինձ հեշտությամբ հավատացել էիր, իբր ես կորցրել եմ ըն տանիքս։ Բայց ես չար կախարդ եմ իրականում, ու ինչ տեսել էիր դու Սիրուն գույնի տանը, բոլորը ես էի արել։ Իսկ հիմա դու իմ բան տում ես։ Իսկ իմ ձեռքի փայտը կախարդական է, իմ բոլոր չար գոր ծերի գործիքն է։ 59
Կախարդը Մալտայի տեսադաշտից հեռացավ։ Հետո Մալտան նկատեց իր կողքին քարացած ընկերոջը։ Նա տխրեց, հուսահատ վեց, որ բանտից այդ նա չի կարողանա դուրս գալ, ու իրեն էլ կկա խարդի չար կախարդը։ Որոշ ժամանակ անց Մալտան սկսեց հիշել, որ բանտից փախ չողներ եղել են, ու ինքը պիտի գտնի դուրս գալու ձևը։ Նա սկսեց փնտրել փախչելու ճանապարհը։ Նկատեց, որ իր քարացած ընկե րոջ վրա սլաք կա նկարած։ Նա հասկացավ, որ դա փախուստի ու ղին է, որ թողել էր Սիրուն գույնի ուրվականը։ Սլաքը դեպի պատն էր ցույց տալիս։ Սկզբում անհասկանալի էր, իսկ հետո նա նկատեց, որ աղյուսներից է պատը, վրան գրված է Մայնկրաֆտ Մոդ, որ եթե մի աղյուսը սեղմի, դուռը կբացվի։ Նա հասկացավ, որ պիտի գտնի այն աղյուսը, որին սեղմելով կբացվի դեպի ազատություն տանող դուռը։ Նա մի հուշում էլ էր տեսել վերևի աջ անկյունի երկրորդ աղ յուսին։ Քանի որ առաստաղը բարձր չէր, Մալտան կարողացավ սեղմել այդ աղյուսին։ Դրանից ոչինչ չեղավ։ Նա սեղմեց անկյան հակառակ կողմի երկրորդ աղյուսը, և բացվեց մի դուռ։ Նա այնտեղ տեսավ մոխրագույն ջրով լցված սենյակ։ Տեսավ զգուշացնող ցու ցանակ, որին գրված էր․ «Եթե մտնես ջուրը, կքարանաս»։ Պատից կախված էր խելախոս, որի վերևում գրված էր՝ «մտիր Մայնկրաֆտ և անցիր փորձությունը»։ Նա վերցրեց խելախոսը, մտավ Մայնկ րաֆտ խաղը, որտեղ միայն մի աշխարհ կար, չէր կարելի սարքել նոր աշխարհ։ Մտավ միակ աշխարհը ու տեսավ լրիվ նույն ձևի սենյակ, որում ինքն էր։ Տեսավ ջրի վրա բլոկներ։ Դրանց վրայով թռվռալով անցավ փորձությունը։ Հենց անցավ, խելախոսն անհե տացավ, իսկ ինքը հայտնվեց ջրի մյուս ափին։ Մալտան մտավ կող քի դռնով ու տեսավ գեղեցիկ բնությունը։ Տեսավ իր ընկերոջը, որից կախարդանքն անցել էր։ Սիրուն Գույնը կենդանացել էր և վերա կանգնել գույները։ Մի քանի ակնթարթ անց Մալտան արթնացավ, զանգեց ընկե րոջը ևասաց․ -Արի այսօր չգնանք անտառ ճամփորդության։ Անհայտ է, թե ինչ կպատահի մեզ հետ։ Համ էլ ես մի քիչ վատառողջ եմ,- այսպես ասաց Մալտան, քանի որ Սիրուն գույնը հնարավոր է չհավատար, որ չար կախարդի կհանդիպեն։ 60
ԳԱՐՆԱՆ ԱՌԱՋԻՆ ՕՐԸ Գարունը եկավ, Արևը ժպտաց, Ծառերը ծաղկեցին և, Ձյունը գնաց, Երջանիկ ծիտիկները Եկան:
61
ԱԼԻՍ ՆԱԶԵՆԻ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ Ես Հովհաննիսյան Ալիս Նազենին եմ։ Ծնվել եմ 2013 թ․ փետր վարի 27-ին Լոս Անջելեսում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում։ Իմ սիրած հեղինակը մանկագիր Դոնալդ Բիսեթն է։ Երբ մեծանամ, ինժեներ եմ դառնալու։ Իմ սիրած գույնը կապույտն է և բոլոր այն գույները, որոնցով լցված է բնությունը: Ես ունեմ իմ բլոգը, որտեղ ժամանակ առ ժամանակ հետաքրքիր նյութեր եմ տեղադրում։ Ես սիրում եմ նկարել, ընթերցել, երգել: Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: ահա բլոգիս հասցեն` https://alisahovhannisyan.edublogs.org/ «ԶԱՏԻԿ» (աքրոստիկոս) Զատիկ-զատիկ, նավակատիկ, Արի մեր տուն, քեզ տամ չամչե հատիկ, Տոն է, տոն է, ուրախ տոն է, Ի՜նչ գեղեցիկ Զատիկ է, Կարմի՛ր Զատիկ, ուրա՛խ Զատիկ։ 62
ԹԱՐՍ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ Մի օր, երբ գարուն էր, ծիտիկները ծլվլում էին, ես Շրջված երազ էի կարդում և տեսա, որ մեր անկողինը շարժվում էր։ Բացեցի այն և տեսա մի շրջանաձև հատված, որի մեջ քաղաք էր պատկերված։ Աչքերս բացեցի, հայտնվեցի թարս երազի մեջ։ Այնտեղ տեսա, որ մարդիկ հացի էին նման, իսկ ավելի փոքրերը՝ պանրի։ Տեսա թռչող շներ, ապա տեսա իմ հայրիկին, որի ծոցագրպանը շարժվում էր։ Փոքրացա, մտա հայրիկիս գրպանի մեջ և լսեցի ծվծվոց։ - Այս ի՞նչ ձայներ են, երևի գերմանամուկ է կամ շուն,- մտածեցի ես։ - Ես ոչ շուն եմ, ոչ էլ առավել ևս գերմանամուկ։ Ես Ալիսա Գլո րիկն եմ։ - Լո՞ւրջ ես ասում։ Իմ անունն էլ է Ալիսա, բայց իմ ազգանունը Հովհաննիսյան է։ - Արի ծանոթանանք, բայց նախ իջիր վրայիցս, որ կարողանամ դեմքդ տեսնել,- ասաց Գլորիկը: - Դրսում բոլորը քո մասին գիտեն, քեզ Ջաննի Ռոդարին է հորի նել, չէ ՞: Այս ի՜նչ փոքր ես դու,-ասացի ես:
63
- Մեծ- մեծ մի խոսիր, դու էլ ես փոքր ինձ նման։ Արի ընկերա նանք, դուրս գանք ծոցագրպանից և միասին գնանք թռչող շներ բռնելու։ Պայուսակիցս հանեցի պարանը և իրար օգնելով իջանք։ Երբ դուրս եկանք գրպանից, երկուսս էլ մեծացանք։ Դրսում այնքան թռչող շներ կային, կարծես թռչող շների անձրև էր սկսվել։ Այդ շնիկներից ընտրեցինք մի փոքրիկ, գեղեցիկ շնիկի և տա րանք Ալիսա Գլորիկի տուն։ Խնամեցինք շնիկին, ընթրեցինք միա սին, ապա գնացինք քնելու։ Առավոտյան Ալիսա Գլորիկը սկսեց ձայն տալ ինձ․ - Ալիսա՜, Ալիսա՜, արթնացի՛ր, դպրոց պիտի գնանք։ - Ինչպե՞ս թե, ձեր մոլորակում դպրո՞ց կա։ - Այո՛, կա, արագացրո՛ւ, երթուղայինից կուշանանք։ Զարմացա, երբ տեսա նրանց երթուղայինը, որովհետև շրջված էր, իսկ անիվները օդում էին։ Երբ մտանք դպրոց, տեսա, որ ուսուց չուհին ևս շրջված էր՝ գլուխը ոտքերի տեղում էին, իսկ ոտքերը՝ գլխի։ Դասերի ավարտից հետո գնացինք տուն, խոսեցինք մի փոքր, ևես հասկացա, որ ուզում եմ ապրել այս թարս, բայց հետաքրքիր աշխարհում։
64
ԷՄԻԼԻ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ Ես էմիլի Հովհաննիսյանն եմ: Ծնվել եմ 2013թ, մայիսի 15ին, Երևանում: Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամա լիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես շատ եմ սիրում քանոն նվագել, նաև սիրում եմ լողալ, ճամ փորդել, սպորտով զբաղվել, նկարել: Ես ազատ ժամերին սիրում եմ խաղալ իմ շնիկի հետ: Երբ մե ծանամ, ուզում եմ ծրագրավորող դառնալ: Ես շատ լավ ընկերուհի ներ ունեմ՝ Ադրիանան, Ալիսիկը, Արփին, Վարդը, Մարիան …իմ բո լոր ընկերուհիներն էլ շատ լավն են: Ես մի ընկեր էլ ունեմ, նա իմ ըն կեր Քրիստինեն է, նա իմ ընկեր-ուսուցիչն է: Ես շատ ուրախ եմ, որ ունեմ հրաշալի դպրոց, ուսուցիչ ևընկերուհիներ: Իմ սիրած ասաց վածքը` «Ստի ոտը կարճ է»: Ես ունեմ իմ բլոգը, որը շատ լավ եմ վարում, եթե ուզում եք իմ մա սին ավելին իմանալ, այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հղումը՝ https:// hovhannisyane.edublogs.org/ 65
ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Մի անգամ ես հայտնվեցի մի երկրում, որտեղ ամեն ինչ շրջված էր: Ծաղկամանները շրջված էին, մարդիկ գլխով էին քայլում, վա զում, թռվռում,պատկերացնո՞ւմ եք: Կենդանիները շրջված էին սե ղաներն էլ էին թարս, նույնիսկ դպրոցներն էին շրջված, դուք կհարց նեք, թե ո՞նց են սովորում էնտեղի երեխաները, ես էլ էի ձեզ պես զարմացել, բայց նրանք շատ հեշտությամբ էին սովորում, պարզա պես ամեն ինչ վերջից էին սկսում: Օրինակ՝ հեքիաթները վերջից էին պատմում, բանաստեղծությունները՝ նույնպես…Ես մտա մի դասարան ևուսուցչուհին ուշադիր նայեց ինձ ու ասաց. -Իլիմէ, Իլիմէ… Ես զարմացած կանգնեցի, չէի հասկանում, թե ինչ էր ասում… մի քիչ մտածեցի ու ուռա՜, հասկացա, որ Իլիմէն իմ շրջված անունն էր: Այդ պահին ուզեցի ես էլ իր անունը շրջված ասել, մեկ էլ. -Էմիլի՜, արթնացիր, դասից ուշացար,- լսեցի մայրիկիս քնքուշ ձայնը:
ԳՐՔԵՐԻ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ Ես նստած իմ սենյակում գիրք էի կարդում, բացեցի 58 էջը, այն տեղ շատ գեղեցիկ նկար կար: Ես ձայն լսեցի, բայց չհասկացա, թե որտեղից է այն գալիս: 66
-Էմիլի՜, Էմիլի՜, արի մեզ մոտ, Էմիլի՜, արի՛- արի՛: Հետո ես վերջապես հասկացա, թե որտեղից էր այն: Չեք հավատա, բայց այդ ձայնը գրքից էր գալիս: Ականջներիս չէի հավատում: Փակեցի գիրքը, հետո նորից բացեցի ու այդ պահին գրքի նկարում մի լույս շողաց ու ես հայտնվեցի մի մոլորակում, որտեղ մարդիկ գիտեին միայն ծիածան բառը: Հանկարծ մի մարդ կտրեց ճանապարհս և ես որոշեցի ծանո թանալ նրա հետ: -Բարև, իմ անունը Էմիլի է, իսկ քո անունն ի՞նչ է: – Ծիածան: -Ի՞նչ, ծիածա՞ն, դա քո անո՞ւնն է: -Ծիածան: Ես մտածեցի, որ երևի նա դպրոց չի գնացել, այդ պատճառով գիտի միան ծիածան բառը: ԵՎ քանի որ ես գնացել եմ դպրոց և շատ լավ գրել ու կարդալ գիտեմ, որոշեցի նրան օգնել. -Արի, ես քեզ բառեր գրել սովորեցնեմ: -Ծիածան: Նա նորից ասում է ծիածան: -Լավ, արի սկսենք: Ահա շուն բառն է, այստեղ երեք տառ է` շ, ու, ն:Հլը փորձիր ուրիշ բառեր էլ հորինել այս տառերով, տես, ան պայման կստացվի… Եվ նա սկսեց սովորել տառերը: -Ես ձեզ խորհուրդ կտամ, որ դուք դպրոցում սովորեք ևուսուց չին լսեք: Եվ երբ կմեծանաք, խելացի կդառնաք և կկարողանաք ձեր ընտանիքը պահել: Օրինակ` մեր ուսուցչուհին դպրոցում սովո րել և մեծացել, դարձել է շատ խելացի ևերջանիկ: Ու մեզ է օգնում, որպեսզի մենք էլ այդպիսին դառնանք: 67
ՄԻՔԱՅԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ Բարև, ես Միքայել Մկրտչյանն եմ։ Ծնվել եմ 2013թ. մայիսի 14ին, Երևանում: Ես շատ եմ սիրում լողալ, հեծանիվ վարել, նկարել ու սիրում եմ մաթեմատիկա առարկան։ Սիրում եմ համակարգչա յին խաղեր խաղալ, բակում խաղալ ընկերներիս հետ։ Սիրում եմ Ղազարոս Աղայանի «Արեգակ» բանաստեղծություն-երգը, իսկ իմ սիրելի հեղինակն է Հովհաննես Թումանյանը։ «Պոչատ աղվեսը» իմ ամենասիրելի հեքիաթն է։ Սիրում եմ մայիս ամիսը, որովհետև դա իմ ծննդյան ամիսն է։ Տարվա իմ ամենասիրելի եղանակը ամառն է։ Այդ ժամանակ դպրոցում սկսվում է ուսումնական ճամբարը, երբ կարողանում ենք լողալ բացօթյա լողավազանում։ Ու ամռանը դպրոցական ամենաերկար արձակուրդներն են սկսվում։ Եվ ամ ռանը կարելի է ուտել շա՜տ պաղպաղակ ու շատ-շատ ձմերուկ:Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլո գիս հասցեն` https://miqayelmkrtchyan.edublogs.org/ 68
ՊԻՆԴ ՁՈՒՆ Մի ձու կար, որի անու նը Պինդ ձու էր։Պինդ ձուն կռվեց թույլ ձվի հետ։ Ու Պինդ ձուն հաղթեց։ Ու հետո ձուն գնաց ճամփորդելու։ Ու տեսավ զատիկին։ Զատիկն ասաց․ – Ես զատիկն եմ ու ես ընկեր չունեմ։ Ընկերս կլինե՞ս: – Այո, կլինեմ,- ասաց Պինդ ձուն: Նրանք ընկերացան ու միասին գնացին աշխարհը տեսնելու։
ՄԵՐ ԳՈՐԳԻ ՏԱԿ Մեր գորգի տակ կուզեի ունենալ քաղցրավենիքից մարդուկ, որը կքայլեր, կխոսեր և կխաղար հետս։ Նրա մարմինը տորթից կլիներ, բերանը՝ պաղպաղակից, աչքերը՝ գունավոր կոնֆետնե րից, իսկ բերանը՝ շոկոլադից։ Նա կլիներ իմ ընկերը և կպատմեր ինձ քաղցր պատմություններ։ 69
ԵՐԱԶ, ՈՐԸ ՇՐՋՎԱԾ ԷՐ… Լինում է, չի լինում մի տղա։ Մի անգամ նա աչքերը բացեց ու տեսավ, որ շուրջը ամեն ինչ թարս է։ Արևը գիշերն էր դուրս գալիս, իսկ լուսինը՝ ցերեկը։ Կծու բիբարը քաղցր էր, խնձորը՝ թթու։ Ծնող ները գնում էին դպրոց, իսկ երեխաները՝ աշխատանքի։ Մեկ էլ հանկարծ տղան ընկավ անկողնուց և արթնացավ․ դա երազ էր։
70
ՎԱՐԴ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ Ես Մուրադյան Վարդն եմ։ Ծնվել եմ 2013 թ․ նոյեմբերի 2-ին, Եր ևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Երբ մեծանամ դառնալու եմ ուսուցիչ՝ իմ դասատուի նման։ Իմ սիրած գույնը վարդագույնն է։ Ես շատ եմ սիրում խնամել բնությունը, աճեցնել ծաղիկներ, սիրում եմ ճամփորդել, հեծանիվ վարել։ Ես շատ եմ սիրում շներին: Ես շատ ընկերուհիներ ունեմ, սիրում եմ բոլորին: Իմ սիրելի գրողը Հովհաննես Թումանյանն է, նրա հեքիաթները շատ լավն են: Սիրում եմ բոլոր ծաղիկները, բայց ամենաշատը սիրում եմ վարդ ծաղիկը: Ծնողներս ինձ այս ծաղկի անունով էլ կոչել են։ Երբ իմ ուսուցչուհին մեզ ասաց աքրոստիկոսների մասին, ինձ շատ դուր եկավ ևես էլ սկսեցի գրել: Ես սիրում եմ աքրոստիկոսներ գրել, բո լորն ասում են, որ ինձ մոտ շատ լավ է ստացվում… Ազատ ժամանակ սիրում եմ զբաղվել նաև նկարչությամբ։ Ես ու նեմ իմ բլոգը: Մեծ սիրով եմ վարում այն: Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ` https://vardmuradyan.edublogs.org/
71
(Եթե կարդաք առաջին տառերը, կիմանաք, թե ինչ եմ ես սիրում) Կ անաչ-կանաչ խոտեր աճեն, Ո ր ամենուր լինի գարուն, Ն որից սիրուն շորիկ հագնենք, Ֆ ուտբոլ խաղա եղբայրս բակում, Ե րեխեքի զրնգուն ձայնից Տ աք արևը զարթնի նորից։
ՃՈՒՏԻԿ
(աքրոստիկոս) Ճակտոց կարենք մենք Զատկին, ՈՒ խաղանք զատկական խաղեր Տ ատիկ –տատիկ, չամչե՛ հատիկ, Ի նձ շատ պատմիր Զատկի մասին, Կ արմիր ձու ուտենք միասին․․․
ԶԱՏԻԿ
(աքրոստիկոս) Զ ատիկ-զատիկ նավակատի՛կ, Ա րի մեր տուն, ես քեզ կտամ չամչեհատի՛կ, Տ ատիկ-տատիկ, իմ լավ տատիկ, Ի նձ մոտ արի, ներկենք ձվիկ, Կ արմիր ձվիկ, սիրուն ձվիկ։
72
ԱՐԵՎ ՅՈՒԶԲԱՇՅԱՆ Ես Արև Յուզբաշյանն եմ` երկնքից: Ծնվել եմ 2013.թ. սեպտեմ բերի 15 –ին, Երևանում: Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտ յան դպրոցի 3.2 դասարանում: Սիրում եմ հեծանիվ վարել, ստեղ ծագործել, նկարել, երգել, կարդալ, մարզվել, մտածել, խաղալ: Սի րում եմ դեղին գույնը: Շատ եմ սիրում համբուրգեր, պաղպաղակ, մրգեր: Շատ եմ սիրում բնությունը: Գնում եմ լողի, կարուձևի: Երբ մե ծանամ դառնալու եմ գիտնական ևուսումնասիրելու եմ աշխարհի վերջն ու սկիզբը: Ազատ ժամանակ սիրում եմ նկարել, երգել, ճամփորդել, կեր պարվեստով զբաղվել: Սիրում եմ «Գյուղ կանգնի, գերան կկոտրի» թևավոր խոսքը, սիրում եմ, որովհետև գիտեմ, եթե ես մի բան չկարողանամ միայ նակ անել, ապա կկարողանամ անել ընկերներիս հետ: Հեղինակներց սիրում եմ Հովհաննես Թումանյանին, Ջաննի Ռո դարիին, Ղազարոս Աղայանին և Դոնալդ Բիսեթին:Իմ մասին ավե լի լավ կարող եք իմանալ այցելելով իմ բլոգը` https://ayuzbashyan. edublogs.org/ 73
ՓԱԹԻԼՆԵՐԻ ԶՐՈՒՅՑԸ -Հե՜յ, փաթիլ ընկերներ, ե՞րբ ենք իջնելու երկնքից և սիրուն նստոտենք ծառերի վրա,- ասաց Ծիծաղիկ անունով փաթիլը: -Չգիտենք, երևի շատ շուտով, Ծիծաղիկ,- պատասխանեցին փաթիլները: -Դե լավ, ի՞նչ եք սպասում, գնացի՜նք, չէ՞ որ արդեն ձմեռ է, - ասաց Ծիծաղիկը: Նրանք հավաքեցին ճամպրուկները, վերցրին բրդուճները, խնդրեցին ամպին, որ բացի իր դուռը, հագան օդապարուկները և իջան երկնքից, սիրուն նստոտեցին ծառերի վրա ևուրախ-ուրախ ասացին. -Ի՜նչ սպիտակ է երկիրը, ի՜նչ սիրուն է ամեն ինչ...
ՈՒՐԱԽ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ Լինում է, չի լինում մի ձնծաղիկ, անունը Ճուկուլու: Նա միշտ մենակ է սարի վրա ևընկերներ չունի: Մի օր էլ Ճուկուլուն տխուր - տրտում նստած էր և հանկարծ նրա մոտ մի քառասունոտնուկ է գալիս ու ասում: - Բարև, ինչո՞ւ ես դու այդքան տխուր, քո անունն ի՞նչ է: Տխուր Ճուկուլուն միանգամից դառնում է ուրախ Ճուկուլու և պատասխանում. 74
-Բարև, իմ անունը Ճուկուլու է, իսկ քո անունն ի՞նչ է: -Գիտե՞ս, իմ անունն էլ է Ճուկուլու, Ես Սամվել Կոսյանի «Ամե նատխուր ևամենաուրախ քառասունոտնուկը» գրքր հերոսն եմ,- պատասխանեց քառասունոտնուկը: -Ինչ հավես է, որ մենք իրար անուններից ունենք, պատկերաց րու, երբ որ բոլորը մեզ դիմեն, անընդհատ կխառնեն մեր անուննե րը, - ասաց ձնծաղիկը: -Բայց, մենք ո՞նց անենք, որ մեզ չխառնեն, - հարցրեց քառաս նոտնուկը: -Արի այսպես, քանի որ դու ունես քառասուն ոտք, դու կլինես Ճուկուլու համար քառասունը, իսկ ես, քանի որ ունեմ մի ոտք` կլի նեմ Ճուկուլու համար մեկը,-ասաց ձնծաղիկը: -Համաձա՜յն եմ,- ասաց Ճուկուլու համար քառասունը: Նրանք այնքան զրուցեցին, որ մութն ընկավ: -Լավ, Ճուկուլու համար մեկ, ես գնացի իմ տանը քնեմ, - ասաց Ճուկուլու համար քառասունը: -Չէ, չէ, չէ մի գնա, դու արի պառկիր իմ ցողունի տակ, ես քեզ կպաշտպանեմ, դու հանգիստ քնիր, իսկ առավոտյան մենք կարթ նանանք ու էլի միասին կխաղանք, -ասաց Ճուկուլու համար մեկը: -Լավ,- ասաց Ճուկուլու համար քառասունը: Եվ նրանք այդպես էլ արեցին: Ահա այսպես ուրախ անցավ գարնան առաջին օրը մեր Ճուկու լուների համար:
75
ԷՄԻԼԻԱ ՊԱՊԱՅԱՆ Ես Պապայան Էմիլիան եմ: Ես ծնվել եմ 2013թ. հուլիսի 17 –ին, Երևանում: Իմ սիրելի գույնը դեղինն է, որովհետև դեղինը արևի գույնն է:Ես շատ եմ սիրում նապաստակներին: Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես սիրում եմ սովորել, գրքեր կարդալ, հեծանիվ վա րել, լողալ և նկարել, ես ունեմ շատ գեղեցիկ բլոգ և սիրով եմ աշխա տում իմ բլոգում: Երբ մեծանամ, ուզում եմ դառնալ նկարչուհի կամ ծրագրավորող կամ էլ՝ երկուսը միասին: Ես նաև հաճախում եմ տիկնիկագործության խմբակ, ազատ ժամերին սիրում եմ զբաղվել տիկնիկագործությամբ, սիրում եմ իմ ձեռքերով սիրուն բաներ պատրաստել: Իմ մասին ավելի շատ բաներ կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն՝ https://epapayan.edublogs.org/:
76
ԳԱՐՈՒՆ
(աքրոստիկոս) Գ ալիս է գարունը, Ա րևը շողում է երկնքում, Րոպեները սկսում են երկարել, Ու ծիտիկները սիրուն-սիրուն են երգում, Նայում եմ ծառերին, ի՜նչ կանաչ են ճյուղերը…
ՓԻՂԸ ԹԱՐՍ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ Մի փիղ կար: Նրա անունը Արնի էր: Նրան ծննդյան առթիվ նվի րեցին մի գեղեցիկ ակնոց: Արնին ակնոցը դրեց, մոտեցավ հայելուն և տեսավ, որ հայտնվել է թարս աշխարհում, իսկ երբ հանեց ակնո ցը` հայտնվեց տանը: Պարզվեց, որ այդ ակնոցը կախարդական է: Նա շատ էր զարմացել: Նա նորից դրեց ակնոցը և գնաց նայե լու, թե ինչ կա այդ թարս աշխարհում: Արնին տեսավ, որ մարդիկ հեծանիվ էին վարում օդում, կատուները վազում եին շների հետ
77
ևից, իսկ մեքենաները թռչում էին օդում: Արնին հանեց ակնոցը և նորից հայտնվեց տանը: Նրան շատ դուր եկավ այդ թարս աշխարհը և նա ամեն օր գնում էր ճամփորդելու թարս աշխարհում:
ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ԳԼԽԱՐԿԸ Մի անգամ մայրիկը Մերիին նվիրեց գլխարկ: Մերին գլխարկը հագավ և մոտեցավ հայելու մոտ:Գլխարկը Մերիի հետ սկսեց խո սել, պարզվեց, որ գլխարկը կախարդական էր: Նա նորից հագավ գլխարկը և հայտնվեց կոնֆետների աշխարհում, այնտեղ ամեն ինչ կոնֆետներից էր: Թիթեռները, ծաղիկները, մեքենաները, մար դիկ, բոլորն էլ կոնֆետներից էին: Մերին մոտեցավ մի աղջկա և հարցրեց. – Որտե՞ղ եմ ես: Աղջիկը պատասխանեց. – Դու կոնֆետների աշխարհում ես: Մերին շատ ուրախացավ, որովհետև նա կոնֆետների աշ խարհում էր, նա մի քիչ խաղաց և հանեց գլխարկը: Հետո մոտե ցավ մայրիկին և շնորհակալություն հայտնեց հրաշալի գլխարկի համար:
78
ԱԼԵՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆ Ես Ալեն Սիմոնյանն եմ: Ծնվել եմ 2013 թ. օգոստոսի 29-ին, Եր ևանում: Շատ եմ սիրում սպորտով զբաղվել, լողալ, հեծանիվ վա րել, մարզվել, ֆուտբոլ խաղալ, սիրում եմ նաև մաթեմատիկական խնդիրներ լուծել: Երբ մեծանամ դառնալու եմ մաթեմատիկոս: Սիրում եմ կենդանիներին, բայց ամենաշատը սիրում եմ շներին: Իմ դպրոցում շատ լավ են անցնում օրերը: Ես շատ եմ սիրում իմ դպրոցն ու ընկերներին: Իմ մասին ավելի շատ բան կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://alensimonyan.edublogs.org/
79
ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ԳԼԽԱՐԿԸ Մի տղա գնաց խանութ ու գնեց կախարդական գլխարկ։ Գնաց տուն ու մի քանի ֆոկուս արեց ու ինքը շա՜տ-շա՜տ ուրախ էր, որով հետև գլխարկի օգնությամբ նա ամբողջ օրը խաղում էր ու դրա պատճառով ոչ մի բան չէր անում։ Անցան օրեր, բայց տղան շատ հոգնեց խաղալուց։ Նա հասկացավ, որ այդպես ոչնչի չի հասնի։ Գնաց ևուսուցչուհուն խնդրեց, որ գլխարկը պահի իր մոտ։ Ուսուց չուհին ժպտաց, շոյեց տղայի գլուխը և վերցրեց գլխարկը։
ՏՈՆԱԾԱՌԱՁՆԵՄԱՐԴԸ Մի օր տոնածառն ու ձնեմարդը որոշեցին ֆուտբոլ խաղալ: Նրանք դուրս վազեցին գնդակի ետևից: -Գո՜լ,-գոռաց տոնածառը: Ու նրանք վազեցին ու դիպան իրար: Տոնածառն ու ձնեմարդը դարձան տոնածառաձնեմարդ:
80
ԱՐՓԻ ԱԼՎԱՆԴՅԱՆ Ես Արփի Ալվանդյանն եմ: Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստա ցի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ծնվել եմ 2013 թ., հուլիսի 6-ին, ժամը 8:45: Ես ծնվել եմ Հայաստանում: Մայրս և հայրս ծնվել են Իրանի Թեհրան մայրաքաղաքում: Ես ինը տարեկան եմ: Ես սիրում եմ նկարել, պարել, ընթերցել, դերախա ղերով զբաղվել: Ես հինգ տարի բալետի եմ հաճախել, բայց ես այդ քան շատ բալետ չեմ սիրում, ավելի շատ սիրում եմ ակտիվ պա րել: Իմ սիրելի գույներն են կանաչը, երկնագույնը, սպիտակը, սևը: Ազատ ժամանակ ես սիրում եմ զբաղվել իմ քույրիկների հետ: Երբ մեծանամ, դառնալու եմ նկարչուհի: Իմ մասին ավելի շատ բան կիմանաք, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն` https://arpyalvandyan.edublogs.org/
81
ԱՇՈՒՆ
(աքրոստիկոս) Ա շուն է, աշուն, Շ ատ սիրուն աշուն, Ու րախ տերևները Ն ախշուն են, սիրուն:
ԿՐԿԵՍՈՒՄ Մի օր ես գնացի կրկես։ Կրկեսի վերջում մի կախարդ եկավ և կամաց ձայնով ասաց․ - Բարի օր, գեղեցկուհի։ Ես զարմացած նայեցի ևասացի. -Բարև Ձեզ, ինչ որ բա՞ն է պատահել։ -Ո՜չ, ոչ մի բան էլ չի պատահել, ուղղակի ուզում էի… 82
Դեռ չէր ավարտել խոսքը, անհետացավ: Նայեցի, կրկեսի երեք տոմսեր էին գետնի վրա, ես կարծեցի, որ նա ինձ համար էր թողել այդ տոմսերը: Վերցրի տոմսերը և զանգեցի ընկերուհիներիս` Էմի լիին և Ադրիանային։ -Հե՜յ, աղջիկներ, ես կրկեսի տոմսեր ունեմ, համաձա՞յն եք միա սին գնանք այնտեղ և դիտենք, խոսք եմ տալիս վերջում էլ կգնանք մի փոքր կզբոսնենք։ Նրանք համաձայնեցին ու մենք գնացինք կրկես։Կրկեսում հետաքրքիր Ֆոկուսներ էին ցույց տալիս, այդ պա հին ֆոկուսնիկն ինձ կանչեց բեմ ևասաց․ - Գեղեցկուհի՛, ձեռքդ դիր իմ գլխարկի ներսում և նապաստա կին հանի՛ր։ Ես առանց մտածելու ձեռքս ներս մտցրեցի ու մեկն ինձ քաշեց, տարավ ներս: Ես միանգամից գտնվեցի մի աշխարհում, որտեղ կային շրջված մարդիկ, շրջված երկիր, շրջված խանութներ և այլն։ Ես այնտեղ հանդիպեցի նույն կախարդին ու նա կամաց ձայնով ասաց․ -Բարի օր, գեղեցկուհի՛, նորից հանդիպեցինք: Բայց լավ կլինի դուք հետ գնաք կրկես, այնտեղ շատ ավելի հետաքրքիր է: -Այո՜, ես պատահմամբ ընկա էստեղ, ես ուզում եմ ետ գնալ, ըն կերներս սպասում են,-ասացի ես: -Աբրա- քադաբրա, հոպ…,- ասաց նա ու ես` նապաստակը ձեռ քիս հայտնվեցի կրկեսի բեմում: Բոլորը սկսեցին ծափահարել: Ես ուրախ գրկեցի ընկերուհինե րիս ու գնացինք զբոսնելու:
83
ՍԱՅԵՆ ԱՐՇԱԿՅԱՆ Ես Սայեն Արշակյանն եմ։ Ծնվել եմ 2013թ. փետրվարի 22-ին: Ես 9 տարեկան եմ։ Ես ապրում եմ քաղաք Էջմիածնում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Սիրում եմ դաշնամուր նվագել, հեծանիվ վարել, ֆուտբոլ խաղալ, լողալ։ Ինձ դուր է գալիս դասական երաժշտութ յունը, սիրում եմ լսել Բեթհովենին և Շոպենին։ Մեծանամ, դառնալու եմ լավ երաժիշտ։ Կարդացեք իմ բլոգը: Ահա հասցեն` https://sayenarshakyan.edublogs.org/
ԱՆԽԵԼՔ ՄԱՐԴՈՒ ԽՆԴՐԱՆՔԸ Անխելք մարդը գնում է Հովհաննես Թումանյանի մոտ ու խնդրում է, որ նոր հեքիաթ գրի։ Բայց էնպես գրի, որ ինքը լինի աշխարհի ամենախելացի և ուժեղ մարդը՝ գայլից ուժեղ լինի ու Քաջ Նազա րից էլ շատ ուժեղ լինի։ 84
ԳՏՆՎԱԾ ԱՄԱՆՈՐԸ Հեռավոր Լապլանդիայից գա լուց Ձմեռ պապը մոլորվեց ու հայտնվեց այլ մոլորակում, որտեղ Ամանոր չկար և Ձմեռ պապին էլ այնտեղ չէին ճանաչում։ Նա իր կա խարդական փայտիկով հրաշք կա տարեց ևայնտեղ Ամանոր եղավ և Ձմեռ պապն էլ սպասված եղավ։
ՓԱԹԻԼՆԵՐԻ ԶՐՈՒՅՑԸ Ձմռան մի գեղեցիկ օր էր և ձյուն էր գալիս: Ձյան երկու փաթիլ երկնքում ջերմ զրուցում էին: -Ի՜նչ լավ է, որ մենք կարողանում ենք երեխաներին ուրախաց նել: -Այո՜, ճիշտ է, մենք նրանց համար միշտ սպասված հյուր ենք: Եվ այսպես ուրախանում էին փաթիլները:
85
ՏԱԻՍԻԱ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ Ես Տաիսիա Առաքելյանն եմ։ Ես ծնվել եմ 2013թ․ հուլիսի 21-ին, Երևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամա լիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես շատ եմ սիրում իմ դպրոցը, որովհետև այնտեղ մենք լողում ենք, հեծանիվ ենք վա րում և շատ այլ հետաքրքիր գործերով ենք զբաղվում։ Ես սիրում եմ կանաչ գույնը, քանի որ այն ինձ համար կյանքն է խորհրդան շում։ Ես ուզում եմ այս տարի կարդալ իմ սիրելի գրող և ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի գրած բոլոր ստեղ ծագործությունները։ Իմ սիրած շուտասելուկը՝ «Մուկը մատը մա տին կտա, տան կարասը պատին կտա», իսկ սիրելի ասացված քը`« Ուս-ուսի որ տանք, սարեր շուռ կտանք»։ Ինձ շատ է դուր գա լիս խոսել ռուսերեն։ Իմ իմացած ռուսերեն ամենաերկար բառն է зубовыковыривательница: Երբ մեծանամ ուզում եմ դառնալ լողոր դուհի, ռուսերենի ուսոուցչուհի կամ երգչուհի։ Ազատ ժամանակ սիրում եմ նկարել կամ իմ փոքրացած հագուստով տիկնիկներիս համար հագուստ կարել։ Իմ մասին ավելի շատ բան կարող եք իմանալ, եթե այցելեք իմ բլոգ: Ահա բլոգիս հասցեն`https://taisiaaraqelyan.edublogs.org/ 86
ԹԹՎԻ ՀԵՔԻԱԹ Մի անգամ կաղամբը, ծաղկակաղամբը, լոլիկը և գազարը փախան շուկայից։ Մենք ընկերներով հանդիպե ցինք նրանց և հրավիրեցինք մեր դպրոց, այնտեղ մենք Թթուդրիկ կազմակերպե ցինք։ Խոհարարից խնդրեցինք տարա, աղ և ջուր։ Տարանք մեր դասարան ու մի գեղեցիկ տոնախմբություն կազմակերպեցինք շախ ու շուխով, երգ ու տաղով մեր համեղ թթուն պատրաստա ցինք։
ԽՈՍՈՂ ՁՈՒՆ Լինում է, չի լինում ձվերի աշխարհ է լինում, էդտեղի ձվերը եր բեք չեն կոտրվում։ Մի անգամ մի ձու որոշեց փախչել իր աշխար հից, որովհետև ինքը ուզում էր ուսումնասիրել նոր աշխարհներ։ Նա վերջապես հավաքվեց ևընկավ ճանապարհ։ Նա շատ մեծ ճա նապարհ անցավ և հոգնեց։ Նա որոշեց մոտակա շենքում, դպրո ցում կամ պարտեզի մոտ կանգնել և հանգստանալ։ Նա գլորվեց- գլորվեց և եկավ մեր դպրոցի մոտ։ Երբ ես նայեցի պատուհանից, տեսա նրան և կամաց դուրս եկա դպրոցից ու բռնեցի նրան ու մենք ծանոթացանք։ Պարզվում է, որ ձվիկը փախել էր գորգի տա
87
կից։ Ձվիկը լեզու ուներ և ամեն ինչ ինքը ինձ պատմեց։ Ես նրան պատմեցի Զատկի տոնի մասին և խնդրեցի, որ թողնի իրեն ներ կեմ։ Նա շատ ուրախացավ, որովհետև իրեն դուր եկավ, որ սիրուն գույն է ունենալու։ Ես ձվիկի ձեռքը բռնեցի և բերեցի մեր դասա րան։ Ընկերներս շատ ուրախացան և միասին զատկական ասիկ ներ ասելով ու երգելով ներկեցինք նրան։ ԻՄ ՇՐՋՎԱԾ ԵՐԱԶԸ Մի օր ես մի գունավոր, սիրուն երազ էի տեսնում, մեկ էլ հան կարծ այդ երազն ավարտվեց ու սկսվեց հակառակը։ Երեխաները խաղալու փոխարեն կռվում էին, առվակի ջուրն առաջ հոսելու փո խարեն հետ էր հոսում, թռչունները աշնանը չվելու փոխարեն ար դեն հետ էին գալիս և այդպես շարունակ։ Բայց երբ մայրիկն ինձ արթնարցրեց, ես վազեցի պատուհանիս մոտ ու դուրս նայեցի․․․ Ես շա՜տ ուրախացա, որովհետև ամեն ինչ այդպես շրջված չէր, ամեն բան իր տեղում էր․․․
88
ՄԱՐԻԱ ԽՈՋԱՄԻՐՅԱՆ Ես Մարիա Խոջամիրյանն եմ։ Ծնվել եմ 2013 թ․ սեպտեմբերի 7-ին, Երևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահա մալիրի Արևմտյան դպրոցի 3․2 դասարանում։ Ես սիրում եմ բաց վարդագույնը, որովհետև շատ նուրբ գույն է։ Դեռ չեմ որոշել, թե ինչ եմ դառնալու։ Դեռ ժամանակ ունեմ, անպայման կհասցնեմ որոշել։ Իմ երազանքները շատ են, այդ պատճառով էլ ես կասեմ դրանց կեսը։ Իմ երազանքը միշտ լինել բարի ևընկերասեր և միշտ հանդի պել այդպիսի մարդկանց։ Ես նաև երազում եմ ունենալ մեծ տուն, լինել շատ հարուստ, որ կարողանամ օգնել առանց տուն ևառանց ուտելիք ապրող մարդկանց: Ես ազատ ժամանակ սիրում եմ նկար չություն անել, գրքեր կարդալ։ Ես սիրում եմ իմ դպրոցը, լողի դասերը, ուսուցիչներին ու ըն կերներին։ Եթե իմ մասին միշտ ուզում եք տեղեկանալ, այցելեք իմ բլոգ։ Ահա բլոգիս հասցեն՝ https://mariakhojamiryan.edublogs.org/
89
ԱՇՈՒՆ
(աքրոստիկոս) Ա շուն, ոսկե, սիրուն աշուն, Շ ուտ արի դու քո գույներով, ՈՒ րախ-ուրախ խաղեր խաղանք Ն ախշուն, նախշուն տերևներով։
ԶԱՏԻԿԻ ՃԱՄՓՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ Կար-չկար մի զատիկ կար։ Այդ զատիկը շատ էր սիրում ճամ փորդել, բայց նա շատ փոքր էր, այդ պաճառով մայրիկը ու հայրի կը զատիկին թույլ չէին տալիս ճամփորդել։ Անցավ մի քանի տարի։ Զատիկը մեծացավ և մտածեց, որ նա կարող է գնալ ճամփորդութ յան։ Զատիկը հարցրեց մայրիկին ու հայրիկին և նրանք թույլ տվե 90
ցին զատիկին ճամփորդել։ Զատիկը ուրախացավ ու վերցրեց իր իրերը և գնաց ճամփորդության։ Զատիկը ճանապարհին մտածեց, թե ինչու իրեն ավելի շուտ չէին թույլ տալիս գնալ ճամփորդության, չէ որ այնքան լավ բան է ճամփորդությունը՝ մաքուր օդ է, ծիտիկ ները ծլվլում են, էլ չասեմ ծաղիկների բույրի մասին․․․Օ՜, ինչ լավն է բնությունը։ Զատիկը գնաց անտառ, որպեսզի իր մոտիկ ընկերներին տես նի։ Գնաց- գնաց, տեսավ մի մրջյունների բույն, նա որոշեց օգնել նրանց և հավաքեց լիքը- լիքը տերևներ ու տվեց մրջյուններին, հե տո խնդրեց, որ մրջյուններն օգնեն իրեն գտնել ընկերներին։ Ճանա պարհին նրանք հանդիպեցին սարդին։ Վազեցին վազեցին սարդի մոտ, որպեսզի հարցնեն, թե որտեղ է ճանապարհը։ — Բարև սարդ պապի։ Դու մեզ կասե՞ս, թե որտեղ է ճանա պարհը։ Մենք մոլորվել ենք, չենք կարող գտնել ճանապարհը։ — Ես գիտեմ- գիտեմ։ Հեսա ցույց կտամ․․․վա՜յ, մտքիցս թռավ, ախր ծեր եմ, է․․․,- տխրեց սարդը։ Սարդն էլ միացավ և նրանք բոլորով սկսեցին փնտրել։ Հան կարծ զատիկը հիշեց, որ ծաղիկների թերթերը ճանապարհին թափվում էին ևետ վազեց։ Մոտեցավ թերթերին և տեսավ, որ ծա ղիկների մեջ էին իր ընկեր մեղուներն ու թիթեռները, բայց նրանք բոլորն էլ իրենց ընտանիքների հետ էին, զատիկը հիշեց ծնողներին, տխրեց և խնդրեց թիթեռներին, որ իրեն ետ տանեն տուն։ Թիթեռները նրան առան իրենց թևերին և տարան տուն։ Զա տիկը գտավ իր տունը և վազեց ծնողներին գրկելու։ Զատիկը հասկացավ, որ առանց մեծերի չի կարելի շատ հեռու գնալ․․․
91
ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆ ՆԱԽԱԲԱՆ ____________________________________________________ 3 Քրիստինե Հովսեփյան ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ ՑՈՂԻԿ _______________________________________ 5 ԱԶԱՐՈՒՄՅԱՆ ՀՐԱՆՏ ________________________________________ 8 ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ ԱՐՄԵՆ _________________________________________ 11 ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ ԱՐԱՄ _________________________________________ 14 ԳԱԼՍՏՅԱՆ ԱԴՐԻԱՆԱ ________________________________________ 17 ԳԱԼՍՏՅԱՆ ԱՐՄԵՆ ___________________________________________ 20 ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ ԱՐԱՅԻԿ _______________________________________ 22 ԳՅՈՒԼՆԱԶԱՐՅԱՆ ԴԱՎԻԹ ___________________________________ 24 ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ ՀԱՅԿ __________________________________________ 27 ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ ՌԱՖԱՅԵԼ _______________________________________ 30 ԴԱՇՅԱՆ ԷԼԻՆԱ ______________________________________________ 33 ԹԱԴևՈՍՅԱՆ ԳԱԳԻԿ ________________________________________ 36 ԻՎԱՆՅԱՆ ՍՈՒՐԵՆ ___________________________________________ 39 ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ ԱՐԵԳ __________________________________________ 42 ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ ԱՐՄԱՆ _________________________________________ 45 ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ ԱԼԲԵՐՏ ______________________________________ 48 ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ ՆԱՏԱԼԻ ______________________________________ 51 ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ԱԼԵՔՍ ____________________________________ 54 ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ԱՎԵՏԻՍ __________________________________ 57 ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ ԱԼԻՍ–ՆԱԶԵՆԻ _____________________________ 62 ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ ԷՄԻԼԻ _____________________________________ 65 ՄԿՐՏՉՅԱՆ ՄԻՔԱՅԵԼ _______________________________________ 68 ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ ՎԱՐԴ __________________________________________ 71 ՅՈՒԶԲԱՇՅԱՆ ԱՐԵՎ ________________________________________ 73 ՊԱՊԱՅԱՆ ԷՄԻԼԻԱ __________________________________________ 76 ՍԻՄՈՆՅԱՆ ԱԼԵՆ ___________________________________________ 79 ԱԼՎԱՆԴՅԱՆ ԱՐՓԻ __________________________________________ 81 ԱՐՇԱԿՅԱՆ ՍԱՅԵՆ __________________________________________ 84 ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ ՏԱԻՍԻԱ _______________________________________ 86 ԽՈՋԱՄԻՐՅԱՆ ՄԱՐԻԱ ______________________________________ 89 92
93
94
95
ՀՈՐԻՆՈՒԿՆԵՐԻ ԱՆԹՈԼՈԳԻԱ «ՄԽԻԹԱՐ ՍԵԲԱՍՏԱՑԻ» կրթահամալիր ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ԴՊՐՈՑԻ 3.2 դասարան(2021-2022ուսումնական տարի)
Կազմեց` Քրիստինե Հովսեփյանը Շապիկի նկարը՝ Էմիլիա Պապայանի (ընտրվել է դասարանի կողմից) Հրատարակչական խմբագիր՝ Արմեն Ավանեսյան Համակարգչային շարվածքը` 3.2 դասարանի սովորողների
Հրարարակվել է Նովել հրատարակչություն ՍՊԸ-ում