DRUK EN LEKKER WARM OP DE OOSTERSCHELDE Het is mistig en er staat weinig wind als we het mainland van the Orkneys vaarwel zeggen. We moeten terug, zin of geen zin! De wind die zo overvloedig heeft gewaaid in het begin van onze vakantie komt nu met 2 Bft. uit Zuidoost en daar moeten wij recht tegenin. In Eyemouth, waar we op de heenweg ook geweest zijn, krijg ik van havenmeester Johnson een bosje dopheide met Schotse strik voor een behouden terugkeer. Met tussenstops in de Farne Islands en Whitby doen we tot the Wash alles op de motor. Lowestoft lopen we ’s ochtends binnen om pijnstillers voor mij te halen, vanwege een acute slijmbeursontsteking (toch teveel op de hand gestuurd). ’s Middags varen we weer uit omdat het nog ‘maar’ 100 mijl naar huis is en dan zijn we daar morgenochtend. We hebben voorkeur voor de eigen huisarts. De oversteek naar Nederland verloopt als een zonnetje met een Noordoost 4,
Geploeter boven de kajuit, waar je er niet altijd goed bij kunt, is nu verleden tijd.
Philip Beekman
waarbij Dico mij het grootste deel van de nacht heeft laten slapen. In de Roompot kunnen de fleeces en het thermo-ondergoed uit. Voor het eerst zitten we in onze blote bast, een ongekende luxe deze vakantie.
O
Wat is het trouwens druk op de Oosterschelde als je zeven weken gewend bent geweest hooguit drie schepen per dag te zien en wat is het er lekker warm!
Zeilen strijken
p de Vega wilden wij geen lazyjacks (veel lijntjes), en ook geen rol-grootzeil (gewicht in mast). Snel bleek ons dat het strijken van het grootzeil lastig kon zijn, met name onder minder gunstige omstandigheden. De oplossing hiervoor zagen wij enige jaren terug in de Waterkampioen. Eenvoudig te realiseren tegen minimale kosten en, als het niet bevalt, ook weer eenvoudig te verwijderen. Het hele “systeem” bestaat uit twee dunne lijntjes tussen het achterlijk en de kraanlijn. Over de kraanlijn glijden zij aan een paar grote ringen op en neer.
Als het zeil gehesen is, is de afstand tussen kraanlijn en achterlijk klein en hangen de lijntjes slap. Als het zeil gestreken wordt, valt het achterlijk op de giek en trekken de lijntjes het naar achteren. Op die manier komen de eerste paar meter grootzeil netjes naar achteren op de giek, en kan de rest eenvoudig geplooid worden. Opstappers aan boord hebben met waardering gereageerd op dit idee en ook elders kregen we waarderende opmerkingen over de vlotheid van onze strijkmanoeuvres. Als je bijgaande twee foto’s bekijkt, wordt het idee snel duidelijk.
PZV ZEEZEILEN 1 - MAART 2005
29