blaski i cienie transformacji ustrojowej
Mapa sytuacyjna spornych działek, iGeoMap, 1992 r.
być przecież przykładem efektywnego współdziałania. Na podstawie posiadanych przez Towarzystwo dokumentów, materiałów i relacji osobistych nie sposób ustalić, jakimi motywami kierowały się siostry szarytki lub ich przełożone, kiedy podejmowały tę decyzję. W ich wyjaśnieniu pomogłyby dokumenty znajdujące się w posiadaniu Zgromadzenia, lecz niestety – do chwili obecnej nie ma do nich dostępu. W tej sytuacji referowanie pozostałych kwestii omawianych na Walnym Zgromadzeniu w latach 1991 i 1992 ani też omawianie wzajemnych zarzutów, podsycających tylko atmosferę konfliktu, czy szukanie motywacji uzasadniającej wystąpienie władz zakonu nie ma większego sensu. Pora bowiem skupić się na decyzjach finalnych. 28 marca 1993 roku podczas obrad Walnego Zgromadzenia prezes Zarządu Jan Kobyliński poinformował zebranych, że „zapadło orzeczenie Komisji Majątkowej przy URM z dnia 15 marca 1993 r., mocą którego na wniosek Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Warszawie ul. Tamka 35 następuje przekazanie własności nieruchomości przy ul. Solec 36a na rzecz wnioskodawcy (podstawa prawna – ustawa z dnia 17 maja 89 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP)”4. Podsumowując 100-letnią wspólną pracę Towarzystwa i sióstr szarytek wykonujących swą posługę w Przytułku św. Franciszka Salezego [który w okresie PRL zmieniał kolejno 4 Ibidem.
301