GOSPODARKA
Subiektywnie o planie Morawieckiego W prawie wszystkich raportach gospodarczych autorzy znacznie większą uwagę przywiązują do opisu sytuacji i wypunktowania problemów, aniżeli do przedstawienia swoich rozwiązań i sposobów ich wprowadzenia – tutaj nie jest inaczej. Sama diagnoza przedstawiona w raporcie Ministerstwa Rozwoju jest co do kierunku słuszna, podobnie jak pięć wymienianych w niej głównych filarów, na których miałby się oprzeć wzrost polskiej gospodarki. Problem pojawia się, gdy dochodzimy do sedna sprawy: rozwiązań, których wejście w życie ma przyczynić się do tego wzrostu. Pozwoliłem sobie na wypunktowanie dziewięciu, moim zdaniem najistotniejszych, nieścisłości oraz błędów zawartych w programie:
wynikach finansowych oraz niepewności makroekonomicznej wydaje się być nierealny. Aby to udowodnić najlepiej spojrzeć na historyczne oraz bieżące inwestycje spółek SP: ile polskich firm dokonało ostatnio z własnej kieszeni inwestycji o wartości chociaż 2 czy 3 mld zł? Pisząc „inwestycji” mam na myśli przekazanie kapitału na rozwój oraz innowacje. Do tej kategorii nie można niestety zaliczyć „znacjonalizowania” Bogdanki za 1,5 mld zł przez spółkę Enea.
1. W raporcie MR w potencjale przedsiębiorstw ujęto wartość depozytów firm w wysokości 230 mld zł, co jest wielkością utopijną, ponieważ każde przedsiębiorstwo normalnie musi utrzymać poduszkę płynności na bieżące i niespodziewane wydatki. Jednocześnie, co do zasady, nikt nie trzymałby bez sensu środków na kontach. Środki na nich gromadzone są zazwyczaj nisko oprocentowane, dlatego racjonalnym byłoby ich zainwestowanie albo wypłacenie w postaci dywidendy. W przeciwnym wypadku wszyscy właściciele zaniżaliby wartość swoich firm.
3. Wartość przedstawionych funduszy rozwojowych jest również nierealna. Analiza sytuacji różnych instytucji pozwala na wyciągnięcie prostych wniosków – niewiele jest takich podmiotów, które w ciągu
2. Potencjał spółek Skarbu Państwa (oszacowany w zakresie 75-150 mld zł) przy obecnej sytuacji surowcowej,
25