¶∂ƒπµ∞§§√¡-¢√ª∏™∏
« Η ενέργεια, η χώρα µας, εµείς, και τα κτίρια µας »
Όµως… ίσως αυτά τα θέµατα να βρίσκονται πίσω από τα όσα περνά σήµερα η χώρα. Ακόµα όµως κι αν τυχόν δεν είναι έτσι, οι αποφάσεις που παίρνονται σήµερα, µ’ εµάς ν’ ασχολούµαστε µε τα άγχη της καθηµερινότητας, καθορίζουν το αύριο όλων µας, και το µέλλον των παιδιών µας… Εξακολουθώ να πιστεύω πως για να πετύχουµε κάτι, χρειάζεται Παιδεία (ενηµέρωση, µόρφωση, καλλιέργεια) σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις ηλικίες. Ξεκινάµε µε ορισµένες συγκεκριµένες παραδοχές: 1. Οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξύλα κτλ.) είναι είδος πεπερασµένο στην επιφάνεια του πλανήτη. 2. Όσες χαρές και να κάνουµε για την πιθανότητα να εκµεταλλευτούµε κοιτάσµατα από το υπέδαφος της χώρας µας, η πρώτη παραδοχή ισχύει γενικά και εποµένως θα πρόκειται για προσωρινή οικονοµική ανακούφιση. 3. Η καύση των υδρογονανθράκων και των παραγώγων τους ∆ΕΝ είναι ανώδυνη για το περιβάλλον, απ’ όπου και αν είναι η προέλευση τους αντίθετα, ρυπαίνουν και µολύνουν µόνιµα την βιόσφαιρα. 4. Η ευωχία που ακολούθησε την δεύτερη οικονοµική επανάσταση, µε την «εύκολη» και φτηνή ενέργεια από το πετρέλαιο και τα παράγωγά του, οδήγησε στη δηµιουργία ενός παγκόσµιου δικτύου άντλησης, εξόρυξης, επεξεργασίας, µεταφοράς, διανοµής και κατανάλωσης το οποίο αποτελεί και την βάση αν θέλετε του οικονοµικό-πολιτικού συστήµατος, από το οποίο εξαρτώνται οι τύχες των περισσότερων χωρών του κόσµου. Σαν συνέπεια στα προηγούµενα ακολουθούν οι παρακάτω διαπιστώσεις: 1. Οι βιοµηχανίες, οι µεταφορές, και ο οικιστικός τοµέας βασίστηκαν όλα στην άφθονη και φτηνή ενέργεια και αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν σε αυτήν την βάση. 2. Όλες οι διατάξεις, τα συστήµατα, οι µηχανές, οι συσκευές (βενζινοκινητήρες, τουρµπίνες, γεννήτριες, ως τα συστήµατα θέρµανσης και τις ηλεκτρικές συσκευές) στηρίχτηκαν στην άφθονη παροχή καυσίµων και την αδιαφορία για την σπατάλη ενέργειας «παράπλευρες απώλειες». Είναι γνωστό και δεδοµένο ότι οι πόλεις µας είναι και τα κτίρια µας είναι εξαρτηµένα από τους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και λόγω πρόσφατης ανάγκης, ξυλεία). Επίσης γνωστό και δεδοµένο είναι πως και οι πόλεις (µε όλες τις λειτουργίες που περιλαµβάνουν) και τα σπίτια µας, είναι υπερβολικά ενεργοβόρα. Επιπλέον η πρόσφατη οικονοµική κρίση που οδήγησε σε άρον-άρον εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων, όπως η καύση ξυλείας και βιοµάζας δίχως µελέτη και προγραµµατισµό, δείχνει πια έντονα τα αποτελέσµατα της: η αιθαλοµίχλη καλύπτει τους οικισµούς µας, µε όλες τις ήδη προβλεθείσες επιπτώσεις στον πληθυσµό και το περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά, παρόλα όσα παρήγορα λέγονται και γράφονται από όσους εθελοτυφλούν για την καταστροφή της βιόσφαιρας, το φυσικό περιβάλλον γύρω µας αλλάζει. Κι είναι άσχηµο το να βιώνουµε µέσα σε λίγες δεκαετίες τις αλλαγές αυτές, που κανείς δεν µπορεί να µας πει πως δεν θα εξελιχθούν σε πολύ χειρότερα... Παράλληλα, η παγκοσµιοποίηση και ο αγώνας για τον απόλυτο έλεγχο των ενεργειακών πόρων, µας οδηγούν συνεχώς στο να παρακολουθούµε µε αγωνία τις τιµές όχι µονάχα για πετρέλαιο, βενζίνη και φυσικό αέριο, αλλά και τα είδη πρώτης ανάγκης, εφόσον η διάθεση τους στην κατανάλωση συνδέθηκε άµεσα µε τις τιµές των καυσίµων…
92
Ù‡¯Ô˜ 25
π·ÓÔ˘¿ÚÈÔ˜ - ºÂ‚ÚÔ˘¿ÚÈÔ˜ 2013