Johnny Daleman
De Bergduivel
Hoofdstuk 1
Hagedis
Het is een hagedis die leeft in warme landen, de bergduivel heeft stekels en is meer actief in de lente en in de zomer, de bergduivel zoekt elk jaar een nieuw vrouwtje daarvoor reist hij alleen. Als het vrouwtje met haar kop knikt dan wil ze paren. De vrouwtjes steken veel energie in het maken van eieren. De eieren zijn 2,5cm lang en 2cm breed. Het nest word altijd gegraven in zanderige bodem’s. Het zijn hollen met horizontale gangen, als het verticale gangen zijn dan kunnen de kinderen niet lopen. Ze struikelen dan over hun eigen pootjes heen. En kunnen waarschijnlijk sterven. De nest temperatuur is 31 graden. De lichaam’s temperatuur van de bergduivel ligt meestal tussen de 31 en 33 graden. Het is een agaamsoort.
De bergduivel in z'n nest Hoofdstuk 2
Agamen
Agamen zijn andere hagedissen zonder stekels. Ze hebben meestal 2 of 3 kleuren. Blauw, rood, paars, oranje en geel zijn de meest voorkomende kleuren. Ze leven in AziĂŤ, AustraliĂŤ en Afrika. Agamen kunnen veel verschillende soorten groepen hebben, ze hebben meestal stekels op hun kop en/of hun staart en rug hun rug en/of op hun kop.
De verschillende Agamen
De bergduivel
Kraaghagedis
Vliegend draakje
Baard agame
De huid van de bergduivel
Hoofdstuk 3
De bergduivel zijn huid is waterafstotend. De bergduivel heeft ook een schubbenhuid zoals alle andere reptielen. Het huid is over het hele lichaam bedekt met
knobbels met stekels erop. Deze stekels zijn ontstaan uit schubben, ze zijn verhoornd en zeer stevig. Ze komen op het hele lichaam voor op
de kop, de staart, buik en rug. De bergduivel drinkt geen water op door te drinken, maar gebruikt het huid als wateropslag, tussen de doorns en schubben lopen kanaaltjes, daar loopt het water in omhoog naar zijn bek, als hij dan dorst krijgt dan drinkt hij een klein dee l van het water.
Hoofdstuk 4
Het voedsel
Een bergduivel eet gemiddeld 1,120 mieren per dag. De bergduivel is daarom ook wel bekend als miereneter, de bergduivel achterhaald elke dag waar mieren lopen. Hij wacht totdat ze bij een voedselbron zijn. Hij kan in totaal 45 mieren per minuut opeten. De mieren worden met de snelle elastische tong gepakt en vervolgens opgeslokken. Hij gaat niet op de mierennesten af omdat hij anders alle mieren opeet, hij wacht totdat de mieren zich voortplanten. Omdat een mier klein is en
nauwlijks voedingsstoffen bij zich draagt. Moet de bergduivel wel zoveel mieren eten. Alle agamen zijn miereneters. De bergduivel kan een lange tijd zonder voedsel overleven, hij slaat een gedeelte van het voedsel op in zijn maag. De bergduivel eet niet alleen mieren. Hij eet ook takjes, bloemen en andere insecten op.
Hoofdstuk 5
Vijanden en verdediging
Bij bedreiging houdt de bergduivel zich doodstil, als het diertje bedreigt word. Als het dier bang is dan blaast hij zichzelf vol met lucht om groter te lijken. Verder kent hij geen andere verdediging technieken. De bergduivel is heel erg traag, en niet giftig. Hij kan ook niet bijten vanwege een te kleine bek. Toch heeft de bergduivel niet zoveel vijanden. Door de hoge ontwikkeling van de bergduivel maken de stekels het onmogelijk om de bergduivel op te eten. Slangen en vogels zijn het grootste probleem van de bergduivel. Hij is wel makkelijk te doden Maar opeten lukt niet door de stekels. Als een slang of een vogel een bergduivel op eet dan krijgen ze last van hun ingewanden door de stekels die overal achter blijven haken en vervolgens sterven vanwege de bloedingen.
V S
Hoofdstuk 6
De afkomstige naam
De bergduivel staat ook wel bekend als de Moloch, hij heeft die naam gekregen van god Moloch of Molek. Die onder andere door FeniciĂŤrs werd vereerd. (een belangrijke stam in die tijd) Moloch was de god van het vuur, er werden kinderen geofferd. Ze werden in vuur gegooit. De bergduivel heeft nog een andere naam, horridus betekent in het latijn ruw, scherp en afschrikwekkend. De bergduivel heeft die naam te danken aan zijn huid. En er zijn dorpen die de bergduivel als gevaar aannziet. Maar de bergduivel is echt helemaal niet giftig of kwaadaardig. De originele naam is bedacht door John Edward Gray in 1841, de naam werd ook al eens eerder vernoemd als Acanthosaura gibbosus door Berthold Arnold Seehold maar deze naam vonden ze achterlijk en lang. Meer informatie is er niet.
Inleiding Ik heb het over dit onderwerp gehad omdat ik dit dier erg interessant vind, niet alleen om het uiterlijk om alles. Dat mensen bang voor hem zijn enzo. Het is een niet giftig diertje waarvan je denkt dat hij wel giftig is. Het is ook interessant hoe hij water opneemt.
Inhoud Hoofdstuk 1 : Hagedis
Hoofdstuk 2 : Agamen
Hoofdstuk 3 : De huid van de bergduivel
Hoofdstuk 4 : Het voedsel
Hoofdstuk 5 : Vijanden en verdediging
Hoofdstuk 6 : De afkomstige naam