Prestige Limburg 2012

17. Prinses in een blijspel - Linda Linda verheyden draaide zich om in bed en keek naar het nachtkastje van haar moeder.

Op de deur zat een sleuteltje, hetzelfde sleuteltje als dat in de klok. Ze donderde de trappen af, draaide de klok om en nam het sleuteltje mee naar boven. Ze zat op de rand van het bed en keek naar het bruine kleinood in haar hand, een stokje met een gekartelde vlag. dit zou wel eens het einde kunnen zijn van iets, dacht ze. Ze maakte het kastje open en zag een stapel zakdoeken liggen, naast een aangebroken bot vaseline en een nagelknipper. Op de bodem stond een metalen geldkistje. Ze pakte het bij zijn handvat op schoot. bovenaan lag een foto van haar vader, gust verheyden, stichter van verlinda industries. hij stond verkleed op een podium. hij had een plaksnor op en een vaatdoek op zijn hoofd. Zijn ogen waren aangezet met kohl. en hoewel de foto zwart-wit was, kon ze zien dat haar vader bruin geschminkt was. naast hem stond een jonge vrouw in een satijnen jurk. Ze was gesluierd, waarschijnlijk omdat ze de prinses van het blijspel was. achter het koppel stonden nog een paar gespeelde arabieren en een kameel met schoenen aan. Onder het podium hing een een wimpel met alle info. toneelvereeniging sint-Cecilia speelt: Poeha in egypte, een blijspel in drie luiken.

Linda lachte. Ze wist niet dat haar vader zoiets in zich had. er zaten tientallen foto’s in het geldkoffertje, bijvoorbeeld van twee meisjes met pijpenkrullen, hand in hand op de dijk van Oostende. Ze droegen allebei hetzelfde jasje met allebei dezelfde bonten kraag. hun rijglaarsjes blonken. Op de achterkant van de foto las Linda in schoonschrift: thérèse en Maria daems, Oostende 1938. tante trees, monkelde Linda, met het lelijke testament! Maar het monkelen zou haar snel vergaan. in het kistje zat namelijk ook een trouwboekje. er viel een doodsbrief uit samen twee identieke foto’s. haar vader stond erop met geretoucheerd krulhaar. naast hem op het treetje stond een onbekende bruid, in het zwart. het was haar moeder niet, want het huwelijksportret van haar ouders kende Linda. het hing uitvergroot boven de piano.

Ze vouwde de doodsbrief open, las en hoorde haar leven met een droge doodsmak op zijn plaats vallen. Zijn grootste geluk bij een ongeluk, dat bedoelde haar vader dus! de doodsbrief was van Maria daems, Mieke, echtgenote van gustaaf verheyden, moeder van de kleine Linda. geboren op 4 maart 1934 en in het kraambed overleden op 7 september 1957. Linda verheyden wist niet of ze kwaad moest zijn in de wetenschap dat haar verjaardag een treurige kalendermop was. haar keel sloeg dicht. Ze wreef in haar