Spektakl „Św. Idiota” z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej, fot. Joanna Gałuszka. rym każde dzieło jest niepowtarzalne, unikatowe, w jakiś tajemniczy sposób poza-światowe i efemeryczne, ale przy tym realnie wpływające na rzeczywistość każdego uczestnika. Teatr jest performatywny i (sub) ontologicznie promieniujący na ogół tego, co zwiemy rzeczywistością. Za Cassirerem4 odwołajmy się do Hamleta, który twierdzi, że przeznaczeniem teatru „jak dawniej tak i teraz, było i jest służyć niejako za zwierciadło naturze, pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno”5.
sobie, aby nasze myśli nie błądziły po bezdrożach baconowskich złudzeń teatru (idola theatri). Bartłomiej K. Krzych
Rzecz jasna o teatrze i filozofii teatru moglibyśmy powiedzieć sobie dużo więcej, np. o tym, czy może być narzędziem polityki i manipulacji lub czy może być źródłem zgorszenia, mam jednak nadzieję, że tych kilka zasygnalizowanych tzw. momentów bytowych teatru zaowocuje osobistymi przemyśleniami i poszukiwaniami Czytelników. Pozostaje nam tylko życzyć 4
E. Cassirer, Esej o człowieku. Wprowadzenie do filozofii ludzkiej kul-
tury, przeł. A. Staniewska, Warszawa 2017, s. 222-223 [= rozdz. IX pt. „Sztuka”]. 5
Tłum. J Paszkowski.
28
Wy ż s z a S z k o ł a I n f o r m a t y k i i Z a r z ą d z a n i a w R z e s z o w i e
Intro Magazyn // nr 4/2017 (70)