STRUČNI RADOVI
ZADNJA INTRAVAGINALNA SLING PROCEDURA (PIVS) U RJEŠAVANJU POREMEĆAJA ZADNJEG KOMPARTMENTA KARLICE AUTORI Ivović J.1, Kljakić D.1, Raičević S.2 1 Opšta bolnica Bar, Bar, Crna Gora. 2 Klinički centar Crne Gore, Podgorica, Crna Gora.
SAŽETAK Zadnja intravaginalna sling procedura (The posterior intravaginal sling procedure, PIVS) predstavlja jednu od savremenih hirurških operativnih procedura za tretman prolapsa zadnjeg zida vagine ili descenzusa materice. PIVS se obično kombinuje sa sling procedurama podizanja mokraćne bešike i uretre , ili, kao što je u našem slučaju pokazano, sa operacijom vaginalne Histerektomije i TOT slinga. Prikazujemo slučaj 64.godišnje pacijentkinje, kod koje smo, nakon sprovedene vaginalne histerektomije i plasiranja transopturatornog slinga u cilju korekcije Cistocele i Stres inkontinencije, pristupili rješavanju poremećaja zadnjeg dijela karličnog dna savremenom metodom PIVS. Navedenom operativnom tehnikom, transvaginalnim pristupom, plasirali smo monofilamentu traku širine oko 1 cm, kroz sakrospinalne ligamente obostrano i na taj smo način postigli dobar rezultat u rješavanju problema. Uvođenje novih operativnih procedura predstavlja imperativ, u smislu lakšeg i bržeg izvođenja operacija, uštede šavnog materijala i bržeg postoperativnog oporavka pacijenata. Ključne reči: zadnja intravaginalna sling procedura, PIVS, specifična operativna tehnika, transvaginalni pristup.
UVOD
CILJ RADA
Uvođenje novih operativnih procedura predstavlja imperativ, u smislu uspješnijeg, lakšeg i bržeg izvođenja operacija, uštede šavnog materijala, te bržeg postoperativnog oporavka pacijenata. Jedna od takvih tehnika je sve više protežirana i u našem radu opisana tehnika posteriornog intra vaginalnog slinga (PIVS) plasiranjem polipropilenskog grafta, u cilju korekcije poremećaje zadnjeg dijela karličnog dna. Zadnja intravaginalna sling procedura (The posterior intravaginal sling procedure , PIVS) predstavlja jednu od savremenih hirurških operativnih procedura za tretman prolapsa zadnjeg zida vagine ili descenzusa materice. Ovu tehniku je prvi opisao Petros 1997. godine i smatra se manje invazivnom upoređujući je sa klasičnim hirurškim procedurama (1). Poremećaji statike ženskih genitalnih organa su često udruženi sa različitim stepenima poremećaja mikcije. S tim u vezi, primijenjivane su različite operativne tehnike transvaginalne hirurgije, za rješavanje ovih problema, te preporuke za modifikacijama mnogobrojnih i zastarjelih operativnih tehnika. PIVS se obično kombinuje sa nekom od operativnih tehnika za rešavanje cistocele i stres inkontinencije urina ili, kao što je u našem slučaju pokazano, sa operacijom vaginalne histerektomije i TOT slinga (3).
Cilj rada je bio da ukažemo na novu tehniku rješavanja poremećaja statike zadnjeg kompartmenta karlice, plasiranjem polipropilenskog semirigidnog grafta, specifičnom intravaginalnom sling procedurom, koju smo mi uveli kao rutinsku proceduru u svakodnevnu kliničku praksu.
PRIKAZ SLUČAJA Prikazujemo slučaj 64.godišnje pacijentkinje, kod koje smo, nakon sprovedene vaginalne histerektomije i plasiranja transopturatornog slinga u cilju korekcije cistocele i urinarne Stress inkontinencije, pristupili rješavanju statičkih poremećaja zadnjeg dijela karličnog dna metodom intravaginalnog slinga (PIVS). Plasirali smo monofilamentu semirigidnu traku kroz sakrospinalne ligamente obostrano i na taj smo način postigli dobar rezultat u rješavanju problema. Radi se o jednoj od najmodernijih operativnih tehnika rješavanja problema rekto i enterocele. Nakon podminiranja zadnjeg zida vagine fiziološkim rastvorom,odvoji se sluzokoža zadnjeg vaginalnog zida, od rektuma. Otvore se levatorske lože obostrano. Ispod levatornih mišića se uđe kažiprstom lijeve ruke, prvo sa lijeve, a zatim i sa desne strane, prođe se kažiprstom, polako i oprezno, tik uz spine ishijadike, i dođe se do sakrospinalnog ligamenta (Slika 1).
43