ι ο ής γράφε ρης Μακρ τής ημήτ φοιτη
μήτου τ ά τιμ ν. Εκ ιαι ώ ν μ ί η ε τ Επισ ήτρης α όνε Ο Δημ ικονομικών κυνηγούν τ αφέρΟ κατ που ματος ς που πους ατα ύ ώ ο ρ τ θ υ ν α οβλήμ ι α τους τα πρ . τρεύε παρά λλαγή υς.Λα ινη α ελούν π ρα το γ ώ ο ρ μ θ α ν ν α να χ η τ ν σ υ ο ν ύει Πιστε τους.
Δ
η πιο καλτ καντίνα της πόλης
Σ
άββατο βράδυ. Ποτό κάπου στα δυτικά της πόλης. Μετά από μερικά ξύδια η λόρδα μας έχει κόψει. Ο κανίβαλος μέσα μου κρούει τύμπανα πολέμου. Θέλει θυσία με ξύγκια και χοληστερίνη. Τρώω φλασιά και θυμάμαι τα λόγια της φίλης μου της Μαιρούλας σε μια συζήτηση περί γαστρονομικών απολαύσεων: - Θα πας στην καντίνα του Μαύρου. - Και γιατί να πάω εκεί; -Θα το ανακαλύψεις αν πας (γελάκι πονηρό).
Ανεβαίνω τη Λαγκαδά και στρίβω αριστερά για μονή Λαζαριστών. Στο τέρμα του δρόμου μετά από ένα χλμ. περίπου, στρίβω δεξιά και ξανά δεξιά. Εμπρός μου η καντίνα. Περιφραγμένη με σελοφάν για να «κόβει« το κρύο. Μέσα στο χώρο μερικές καρέκλες. «Μαύρε πιάσε ένα κεμπάπ απ’ όλα» ρίχνει την παραγγελιά ένας πιτσιρικάς μπροστά μου. Λαϊκή υπόκρουση συνόδευε την τσίκνα. Ο περιβόητος Μαύρος αρπάζει ένα μπουκάλι ΑΖΑΧ (ναι καλά διαβάσατε) και αρχίζει να ψεκάζει το κεμπάπ. What da fuck? Φτάνει η δικιά μου σειρά να παραγγείλω και κάπου εκεί αρχίζω και την κουβέντα μαζί του: Μαύρος: Ξεκινάω από το “ΠΑΜΕ”. Come on. Come on. ΠΑΜΕ! Δημήτρης: Ένα σουβλάκι απ’όλα. Με την ευκαιρία το “μαύρος” από πού βγαίνει; Μαύρος: Το μαύρος μετράει από συνταγή. ΑΖΑΧ βάζω; Δημήτρης: Τρώγεται σίγουρα; Τι έχει μέσα; M: (Γελάει) Πρόσεξε να δεις τώρα. Πάρε μια γεύση (και μου φέρνει το σουβλάκι στη μύτη). Μύρισε λίγο μη φοβάσαι. Κράτα τη μυρωδιά εκεί. (Ψεκάζει το σουβλάκι με το ΑΖΑΧ). Τώρα θα αλλάξει. Για δες (και μου το ξαναφέρνει στη μύτη). Εδώ ήτανες; Δ: Όχι καμία σχέση. Έχει άλλη μυρωδιά. Μ: Εγώ είμαι ο Μαύρος. Κατάλαβες τώρα; Κρεμμυδάκι βάζω; Δ: Απ όλα, το έχω. Κάνω μια παύση να δοκιμάσω την ιδιαιτερότητα του σάντουιτς. Κρεμμύδια ξεχειλίζουν έτσι όπως το κρατώ πάνω στο χέρι μου. Το Langoliar μέσα μου ανοίγει τα σαγόνια του. Το μυστικό του ΑΖΑΧ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να καταπραΰνει το κάψιμο από το άπειρο κρεμμύδι σε συνδυασμό με το άπειρο μπούκοβο. Τα μάτια μου δακρύζουν. Λίγο συνάχι που είχα έχει εξαφανισθεί. Πάω για τη δεύτερη γύρα. Δ: Μαύρε πόσο καιρό είσαι εδώ; Μ: 44 χρόνια. Εγώ όταν ξεκίνησα το σάντουιτς είχε μία δεκάρα. Δεν υπήρχαν καντίνες. Εγώ πήγαινα στα Μάλγαρα στα καλάμια. Τα έσπαγα με τα χεράκια μου (τα καλάμια). Στα αίματα γέμιζαν τα χεράκια μου για να ψήσω να είναι νόστιμα. Δεν υπήρχαν τότε ξυλάκια. Τα παλιά ήτανε αυτά εδώ (και μου δείχνει κάτι σιδερένιες βέργες). Τα λέγανε σις. Τα σις-κεμπαπ για παράδειγμα. Δ: Μαύρε από εδώ είσαι; M: Κομοτηναίος είμαι. Δ: Τι είναι τελικά το ΑΖΑΧ; M: Αυτό είναι το ιερό μυστικό από τη Μέκκα. Από τη γιαγιά μου. Αιτία χωρισμού με τη γυναίκα μου πριν 6-7 χρόνια. Κάποιος Τρίτος: Γάλα κατεβάζεις όταν το τρως; M: Και γάλα κατεβάζεις και εκαυλώνεις. Αρκεί να έχεις όρεξη. Δεν σε πρήζει να σε κόψει. Κατάλαβες; Δ: Δουλεύεις μόνο βράδυ; Μ: Βραδινός μια ζωή…Πήγα στον Καζαντζίδη και δούλεψα που επάντρευε τον ανιψιό του. Και μου δωσε ένα ποσό, ένα μεροκάματο, 350 δρχ. Τα 350 ήτανε πολλά λεφτά. Αυτό έγινε το ’67. Με κυνηγούσανε. Δεν είχα άδεια. Αλλά εγώ δε μασούσα. Επέμενα στη ζωή. Ο κόσμος με αγαπάει. Αμάν κάνουνε να με βρούνε. Ήρθε ένα λεωφορείο με 35 άτομα από την Κύπρο και χαθήκανε και βγήκανε στα Διαβατά. Ρωτήσαν έναν ταξιτζή και τους έφερε. Δ: Μαύρε σε ευχαριστώ! Μ: Να πας στο καλό…
www.fititis.gr
31