เขาเปล่งเสียงเรียกนางด้วยความดีใจ เร็วเท่าจิตที่หวั่นวาบ อินทนิลออกวิ่ง อย่างสุดกำลัง ตรงเข้าไปหานาง ตวัดลำแขนโอบกอดรอบกาย ก่อนที่จะพบว่าร่าง ของตนเซถลาลงไปเกลือกกลิ้งกับพื้นทรายด้านล่าง ในวงแขนของเขาว่างเปล่า ! หัวใจที่เต้นโครมครามเหมือนจะกระโจนออกจากเนื้อหน้าอกลอยละลิ่วไปหานาง ของเขา หล่นวูบลงทันที หมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะทรงกายยืนหยัด เสียงหัวเราะแจ่มใส ดังกังวานมาจากด้านหลัง อินทนิลรีบผลุดลุกขึ้นอย่าง รวดเร็วด้วยความหวัง นางคงมีเจตนาหยอกล้อเล่น เขาหัวเราะทั้งน้ำตา ที่นั่น ข้างๆ พุ่มกุหลาบแดงสด ซึ่งกำลังแย้มกลีบดอกเบ่งบานชูช่อด้วยได้รับจุมพิตจาก แสงแรกแห่งวัน นางยืนอยู่ตรงนั้น อีกครั้งที่อินทนิลเอื้อมมือควานหาไขว่คว้า แต่แล้วก็ไม่อาจสัมผัสนาง เขาก้มลงมองสองมือที่สั่นระริก คมหนามจากกุหลาบงามเกี่ยวปลายนิ้วเป็นริ้ว ยาว เลือดสีแดงเข้มค่อยๆ ไหลซึมออกมาทีละนิด แต่เขากลับรับรูค้ วามปวดแสบนัน้ เหมือนกำลังเกิดขึ้นที่เนื้อหัวใจ จวบเช้าจนพลบค่ำ อินทนิลวิ่งวนไปมาจนเหนื่อยล้า ด้วยเห็นนางปรากฏกาย อยู่ทุกแห่งหน แต่เมื่อกรายใกล้ก็กลับหายลับไปจากคลองจักษุ นับแต่วนั ทีล่ กั ลอบนัดนางมาสัญญารัก ณ วิหารศักดิส์ ทิ ธิ์ เขาก็ไม่เคยพบนางอีกเลย แม้จะเพียรส่งสายสืบหาครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกแห่งหน ที่แม้นมีเค้าลางเพียงเล็กน้อย จิตของเขาจะวูบไหวด้วยความปีตยิ นิ ดี รีบแฝงกายหลบเร้นค้นหา แม้ในแดนอันตราย เขตหวงห้ามของศัตรู แต่ทุกข่าวคราวก็ปรากฏดั่งควันไฟที่เห็นลอยขึ้นสู่อากาศ แต่ไม่อาจพบแหล่งกำเนิด จิตที่เหมือนลอยขึ้นสูงและหล่นวูบตกลงกระแทกพื้นสลับกันไปมา นับวันยิ่ง เพิ่มพูนความเจ็บร้าวเป็นรอยบาดแผลลึก แยกออกเป็นทางยาวขึ้นทุกที ครานี้ เขาเห็นนางแล้ว แต่มิอาจเอื้อมไปสัมผัส เพราะเหตุใด เขาเฝ้าครุ่นคิดถามตัวเอง
ธรรมะใกล้ตัว 53