immers bovengemiddeld geëngageerd in de Westhoek t.a.v. het Vlaams-Gewest. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat de geografische afstand tussen bedrijven en opleidingsverstrekkers te groot is om elkaar vlot te bereiken.16 Dit zou dan – als hypothese – mee kunnen verklaren waarom bedrijven in de Westhoek (en bij uitbreiding ook West-Vlaanderen) bovengemiddeld geëngageerd zijn in het bekostigen van opleiding bij hun personeel: bedrijven trachten het gebrek aan opleidingsaanbod zelf in te vullen. Uit de data blijkt dat 42,4% van de werknemers in de Westhoek deelnemen aan niet-formeel leren (en dus 57,5% aan formeel leren). In Antwerpen (33,4%%); Limburg (34,8%%); en Oost-Vlaanderen (39,2%%) ligt het aandeel van werknemers in niet-formeel leren aanzienlijk lager; en in WestVlaanderen (43,1%%) en Vlaams-Brabant (43,9%%) iets hoger.17 We raden bijkomend onderzoek aan om de hypothese te bekrachtigen dat bedrijven in rurale regio’s geneigd zijn om het opleidingsaanbod zelf te gaan invullen bij gebrek aan formeel aanbod.
16 Mobiliteit wort als bepalende factor van deelname aan volwasseneneducatie nader toegelicht in de studie van De Norre et al. (2020). 17 Vlaams-Brabant kent twee vergelijkbare regio’s met de Westhoek, het Pajottenland en het Hageland, weliswaar kleinere regio’s dan de Westhoek (De Maesschalck & Van Hecke, 2018).
28
