Wie kent de dokter niet?
Sylvester Jenniskens neemt afscheid van Helvoirt “Ik ben altijd met twee treden tegelijk de trappen opgelopen in de Leijenhof. Vroeger nam ik me voor als ik dat niet meer kon, dat ik dan zou stoppen. Maar ik doe dat nog, maar dan niet meer in de Leijenhof.” Toch stop ik met de praktijk in Helvoirt. In verband met mijn andere baan bij zorggroep Chronos had ik mijn werkzaamheden als huisarts al teruggebracht naar drie dagen in de week, maar per 1 januari ga ik helemaal stoppen. Het werk als medisch directeur en kaderhuisarts diabetes bij Chronos blijf ik doen voor drie dagen in de week. Maar… mensen kunnen me nog tegenkomen bij waarneming van een andere huisarts of via mijn specialisatie, diabetes. Chronos is opgericht om de chronische zorg in de regio Den Bosch en omgeving te organiseren. Er zijn honderd huisartsen bij aangesloten die kunnen vragen om ondersteuning.” Sylvester Jenniskens is geboren in 1953 en groeit op aan de Koningsweg 55 in Den Bosch in een gezin met 6 kinderen. Geboren op oudejaarsdag, de dag van de heilige paus Sint Silvester? “Nee” grapt Sylvester ”Niet mijn geboortedag, ik ben negen maanden later geboren, maar mijn opa heette ook Sylvester dus vandaar!” Sinds 8 jaar wonen hij en zijn vrouw Marika weer aan de Koningsweg, maar dan op nummer 5.
Tijdens zijn studie had Sylvester al eens een wens geuit: “Het liefst zou ik ergens tussen Den Bosch en Tilburg als huisarts werken.” In 1984 was het zover. “Het was een heftig jaar” zo vertelt Sylvester “Begin van dat jaar overleed mijn jongste broer, ik ging in Helvoirt waarnemen voor dokter van Oirschot en voor de huisartsen in Haaren en Udenhout, we trokken in een woning in de Julianastraat en eind van het jaar werd onze oudste dochter geboren.” Twee andere dochters volgden. “We hebben twintig jaar heerlijk gewoond in Helvoirt. Toen we naar de dr. Hoekstraat verhuisden, hadden we ruimte om paarden te houden. De kinderen wonen en werken nu alle drie in Amsterdam, maar kijken met veel plezier terug op hun jeugd in Helvoirt. Door mijn verschillende diensten zijn we vaak aan huis gebonden geweest, maar dat vonden we nooit erg; op zaterdag- en zondagochtend een spreekuur, lunchen met het gezin en spelen in de tuin en voor spoedgevallen op pad. Er zijn maar weinig avondmaaltijden die we niet met zijn allen gegeten hebben.”
Mijn grootste wens Na de medicijnenstudie in Nijmegen was er in verband met de toenmalige crisis weinig werk voor huisartsen in Nederland . Sylvester krijgt een baan aangeboden als huisarts op Curacao. Hij vertelt: “Dat was een overgang! Van een studentenkamer in Nijmegen naar een huis met auto’s en bediening! Het was een mooie ervaring; drukke lange werkdagen met soms tachtig mensen in een buitenwachtkamer die zonder afspraak rustig af zaten te wachten tot ze geholpen werden.” 33