Ochrona Przeciwpożarowa ◗ k onstrukcja dachu i jego przekrycia nad
garażem spełnia wymagania określone w § 218 „warunków technicznych” [3], dotyczące wykonania ich ze względu na klasę odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania ognia, ◗ w przypadku, gdy powierzchnie zewnętrzne ścian kondygnacji wyższych znajdują się w jednej płaszczyźnie z powierzchniami zewnętrznymi ścian garażu lub krawędziami jego stropu w pomieszczeniach do użytku ludzi zastosowane są okna nieotwieralne i wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna lub klimatyzacja.
Wymogi przeciwpożarowe Klasę odporności pożarowej garażu przyjmuje się, jak dla budynków produkcyjnych i magazynowych (PM) o gęstości obciążenia ogniowego do 500 MJ/m2, jeżeli jego elementy konstrukcyjne są wykonane z materiałów nierozprzestrzeniających ognia, niekapiących i nieodpadających pod działaniem ognia. Rozporządzenie [3] dopuszcza wykonanie nad najwyższą kondygnacją garażu otwartego (będącego niskim budynkiem) miejsc postojowych bez zadaszenia bądź z zadaszeniem o elementach konstrukcji i przekrycia dachu przynajmniej słabo rozprzestrzeniających ogień i niekapiących pod wpływem wysokiej temperatury. Natomiast w klasie D odporności pożarowej można wykonać garaż otwarty, z najwyższym poziomem parkowania położonym nie wyżej niż 25 m nad poziomem terenu, pod warunkiem, że nad kondygnacją służącą do parkowania aut nie będą sytuowane inne pomieszczenia. W tym miejscu przypominam, że mamy pięć klas odporności pożarowej budynków – A, B, C, D i E, z których najwyższa
46
to A (konstrukcja najdłużej będzie opierać się oddziaływaniu ognia i wysokiej temperatury) a najniższa E (konstrukcja, praktycznie nieodporna na działanie ognia). Zagadnienia te zostaną nieco bardziej przybliżone w jednej z kolejnych publikacji. Położenie garaży należy ustalać, jak dla budynków PM o gęstości obciążenia ogniowego do 1000 MJ/m2, z uwzględnieniem odległości od wydzielonych miejsc postojowych (przedstawionych wcześniej w części „Miejsca postojowe”). Powierzchnia strefy pożarowej dla garażu zamkniętego nie może przekroczyć: nadziemnego – 5000 m2, a podziemnego – 2500 m2 (przy większych powierzchniach konieczne jest ich dzielenie na mniejsze strefy za pomocą elementów oddzieleń i zamknięć ppoż.). Strefy te można zwiększyć o 100 %, gdy spełniony jest jeden z warunków: w obiekcie zastosowano stałe urządzenia gaśnicze tryskaczowe, bądź zastosowano ścianki działowe wykonane w klasie odporności pożarowej E I 30 z prześwitem pod stropem o wysokości 0,1 ÷ 0,2 m na całej długości, oddzielające nie więcej niż dwa miejsca postojowe. Jeden z tych warunków powinien być spełniony także w garażu wielopoziomowym podziemnym posiadającym jeden wspólny wjazd dla dwóch lub więcej poziomów. W garażach zamkniętych o powierzchni większej od 1500 m2 konieczne jest stosowanie samoczynnych urządzeń oddymiających. Jeżeli w tych strefach zamontowano też stałe urządzenia gaśnicze (SUG) to klasa odporności ogniowej przewodów wentylacji oddymiającej pod względem szczelności ogniowej (E) powinna być taka sama jak dla stropów. Natomiast w garażu otwartym powierzchnia strefy pożarowej nie powinna przekraczać 30000 m2. Każda kondygnacja garażu o powierzchni większej niż 1500 m2 powinna posiadać
3/2009
co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne. Za jedno z nich można uznać wjazd lub wyjazd. Długość przejścia do wyjścia służącego celom ewakuacji nie może być większa od 40 m w garażu (parkingu) zamkniętym i 60 m w otwartym. Długość tą można zwiększyć o 50%, jeżeli obiekt wyposażono w SUG albo w samoczynne urządzenie oddymiające uruchamiane za pomocą systemu wykrywania dymu. W przypadku zastosowania obydwu rozwiązań jednocześnie długość przejścia można zwiększyć nawet o 100 %. Jeżeli kondygnacje są podzielone na strefy pożarowe, to wyjścia ewakuacyjne powinny być dostępne również po zamknięciu między nimi bram ppoż. Kondygnacje o powierzchni ponad 1500 m2 w garażach podziemnych powinny posiadać rozwiązania umożliwiające oddzielnie ich od siebie oraz od części nadziemnej budynku np. drzwiami, bramami lub innymi zamknięciami o klasie odporności ogniowej co najmniej E I 30 (klasa ta nie może być niższa, natomiast im będzie ona wyższa tym jest lepiej – decydować o tym będą też względy ekonomiczne). Dla poziomu parkowania nie przekraczającego wysokości 3 metrów ponad poziom terenu urządzonego przy budynku, za wyjście ewakuacyjne można uznać nieobudowane schody zewnętrzne. Garaże zamknięte znajdujące się w budynkach charakteryzowanych kategorią zagrożenia ludzi – ZL (pod galerią, marketem, pod halą lub koroną stadionu, itp.) muszą mieć zamontowane wrota w odległości 1,5 m w pionie od okien położonych wyżej. Odległość tą można zmniejszyć do 1,1 m, jeżeli zamontowano nad wjazdem do garażu daszek niepalny (wysunięty 0,6 m od lica ściany i 0,8 m – z obydwu stron – poza boczne krawędzie wrót) lub gdy wrota garażu są cofnięte