PHOSPHORESCENT C'est La Vie
sax leggen meteen een kleine, fraaie soundscape neer. Met haar muziek creëert Paper Kites een sprookjeslandschap waar nevel en ochtenddauw op liggen. Melancholiek, ingetogen en met een constante midtempo flow klinkt Paper Kites als Talk Talk, maar dan in een kalmerende, rustige en sfeervolle versie. Talk Talk 2.0, dus. On The Cornet Where You Live is een album met muziek om bij het raam te mijmeren op een regenachtige dag. Anders gezegd: gewoon fraai… (Fons Delemarre)
(Dead Oceans/ Konkurrent) LP Ltd clear vinyl, CD Zo is het leven, aldus liedjesschrijver Matthew Houck van eenmansband Phosphorescent. Houck verliet New York, bouwde zijn eigen muziekstudio, kreeg twee kinderen en overleed bijna aan een hersenvliesontsteking. C’est La Vie gaat over de laatste ingrijpende periode in zijn nog relatief jonge leven. Negen liedjes komen voorbij. Soms somber, vaker opgewekt. Indiefolk op z’n best, zoals je van Phosphorescent mag verwachten. Een ode aan het leven, met New Birth In New England als fraaie belichaming van de plaat. (Jelle Teitsma)
PARCELS Parcels LP, CD Na jarenlang aanmodderen van folk tot metal vonden vijf Australische vrienden elkaar uiteindelijk in een op zich niet al te originele maar onweerstaanbare blend van disco, funk en elektro (denk Time van Jungle met The Bay van Metronomy). Hun ep Hideout werd meteen maar geremixt door hippe gasten als Roisto, Her en Onda. Dat is al lekker voor je reputatie, maar het topstuk Gamesofluck moet Daft Punk zijn opgevallen – wellicht vanwege de exacte kopie van het typische geluid van het gitaarriffje van Nile Rodgers – maar het gehelmde duo wilde Parcels graag ook een nummer aanbieden en produceren: Overnight, uiteraard een vloervuller van jewelste en die Parcels vast het laatse duwtje zelfvertrouwen gaf om met deze zeer stijlvolle langspeler te debuteren. (Albert Jonker)
RIVERSIDE H Wasteland SYMFO
(InsideOut/Century Media) 3LP, CD Wat een wereldplaat, echt waar. En dat na alle ellende die de band de laatste jaren heeft doorstaan: het overlijden van gitarist en medeoprichter Piotr Grudziński hakte er enorm in en daarbovenop overleed ook nog eens bassist/ zanger Mariusz Duda’s vader. Na het tussendoortje Eye Of The Soundscape is nu de ware en vernieuwde Riverside opgestaan. En hoe, want dit is ongetwijfeld zowel de meest afwisselende als hardste plaat die de Polen tot dusverre hebben gemaakt. Na een mooi stemmig a capella intro van Duda en een warmlopertje in tweede track Acid Rain breekt het geweld los in Vale Of Tears. In de ode aan zijn vader Lament schreeuwt Duda alle pijn van zich af en in de instrumental The Struggle For Survival gaat het negen minuten loos. De afwisseling zit er dan weer in dat na een ‘gitarfest’ met gast en tourgitarist Maciej Meller een rustige track als River Down Below langskomt met een magnifieke melodie. Daarbij laat gastviolist Michał Jelonek zich ook niet onbetuigd. Ik betrap mij erop dat naarmate de plaat vordert de volumeknop steeds verder wordt opengedraaid en dat is altijd een goed teken. Had ik al gezegd dat dit een wereldplaat is, trouwens? (André de Waal)
STEVE PERRY Traces LP, CD Redelijk uit het niets kwam de aankondiging dat Steve Perry met een nieuwe plaat zou komen. Het vooruitgeschoven No Erasin’ loste de verwachtingen gelijk in. Perry’s stem is met de jaren toch wat ruwer geworden, maar het is een lust voor het oor om de man te horen zingen. Op de in een hoes met veel symboliek gehulde plaat vinden we veel nummers die een midtempokarakter hebben. Verwacht dus geen Journey-esque uptempo rock, maar wel een verzameling bijzonder fraaie liedjes die laten horen dat Perry nog steeds een fantastisch vocalist is. We’re Still Here en Sun Shines Grey zijn hier slechts twee voorbeelden van. Negen tracks en een vermeldenswaardige fantastische cover van I Need You van The Beatles maken duidelijk wat we gemist hebben de afgelopen 22 jaar. Welkom terug! (Hermen Dijkstra)
25