ROOTS
WILLIAM BELL This Is Where I Live
CD
S
LP
(Stax/Universal)
T
In 1967 maakte William Bell voor het legendarische label Stax het album The Soul Of A Bell. Begeleid door Booker T & The MG’s is het een van de onverwoestbare classics uit de sixties soul en bevat het door Bell zelf geschreven You Don’t MissYour Water, een veel gecoverde soulklassieker. Bell heeft er meer
A
op zijn naam staan, zo is Born Under A Bad Sign – bekend van Albert King en later Cream – ook van zijn hand. Bell verdween in de zeventiger jaren in de obscuriteit en verwoede pogingen tot een comeback leidden steeds tot niks. Toch trad hij ook na de eeuwwisseling nog met regelmaat
E
op en verscheen er op kleine labels mondjesmaat nieuw materiaal. Vijftig jaar na zijn debuut voor Stax is hij weer terug op het oude nest. Bell is inmiddels 76 maar nog bijzonder goed bij stem. Tekstueel blikt hij terug op zijn carrière, melancholiek in de titeltrack waarin hij terugkeert naar de begindagen in Memphis en hartverscheurend eerlijk in opener The Three Of Me. Het merendeel van de songs schreef Bell samen met producer John Leventhal, maar we horen ook songs geschreven door bijvoorbeeld Rosanne Cash en Marc Cohn. (Bert Dijkman)
ROBERT ELLIS
P L
L A
P
A
T J Met zijn album The Lights From The Chemical Plant nam Robert Ellis een verrassende afslag naar rechts; van de traditionele en klassieke singer-songwriter E naar een meer pop-benadering, zonder overigens de aandacht voor het echte S liedje te verloochenen. Integendeel. Het betekende in 2014 een echte - en verdiende - doorbraak. Logisch is Robert Ellis
CD
LP
(New West/PIAS)
het dat Ellis daarop voortborduurt. De Texaan die zich settelde in Nashville, Tennessee heeft opnieuw hetzelfde team ingeschakeld dat ook het zelfgetitelde Robert Ellis heeft voorzien van een rijk georkestreerd geluid waar zowel twang-gitaar, pedal steel als strijkers een plaats hebben gekregen. De songs zijn ook nu weer sterk, zoals het subtiele California, opgesierd met elektrische piano, de heerlijke, countryeske travelsong Drivin’; evenals het perfecte popliedje How I Love You en de gevoelige en dramatische ballads The High Road en You’re Not The One. Dit is schitterend. Opnieuw weet Robert Ellis met een bijzonder afwisselende new-country plaat - gelijk Sturgill Simpson - respect af te dwingen. Omdat Ellis zowel liefhebbers van het betere popliedje als alt.country-adepten maximaal weet te boeien, is ook dit vierde Robert Ellis-album weer een ronduit fantastische plaat. (Wiebren Rijkeboer)
LEYLA MCCALLA A Day For The Hunter
CD
LP
(Harmonia Mundi/PIAS) Het is mooi om te horen hoe celliste/singer-songwriter Leyla McCalla zich heeft ontwikkeld sinds haar debuut, Vari-Colored Songs. Op die plaat stelde Leyla, die oorspronkelijk uit Haïti komt maar zich nu in New Orleans heeft gevestigd, zich ten dienste van de gedichten van Langston Hughes, die ze op muziek had gezet. Op dit nieuwe album verfijnt ze haar visie op de vervlochten muzikale tradities waaruit ze op dat eerste album al putte, van Creoolse slavenliederen tot Haïtiaanse volksliedjes en stringband-jazz, terwijl ze tegelijkertijd de beperkingen van de klassieke technieken los begint te laten. Hier en daar krijgt ze wat hulp van muzikaal gelijkgestemden, zoals Rhiannon Giddens, met wie ze nog in de Carolina Chocolate Drops speelde. De interpretaties van traditionele liedjes, afgewisseld met haar eigen liedjes, onthullen een artiest die langzaam maar zeker haar muzikale identiteit ontdekt. En het zijn juist die eigen liedjes die het meest overtuigen, zoals het titelnummer en het prachtige Let It Fall, over de vergankelijkheid van het leven. (Jos van den Berg)
51