W poprzednim numerze rozmawiałyśmy o patologiach dotykających dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Powiedziała też Pani, że choć te rodziny są zazwyczaj postrzegane przez społeczeństwo jako ubogie i z niskim poziomem wykształcenia, mające widoczne problemy z uzależnieniami, to jednak ten obraz powoli ulega zmianie. Zaczynamy zwracać uwagę na takie przypadki, których wcześniej raczej nie podejrzewalibyśmy o podatność na patologie. Mam tu na myśli rodziny dobrze zarabiające, postrzegające wykształcenie jako najwyższą wartość. Z reguły są one raczej otaczane szacunkiem i podziwem, lecz może się okazać, że pod przykrywką wysokich zarobków i sukcesów w szkole kryją się poważne problemy. Bywają niestety przypadki, kiedy dobre wyniki w nauce nie są wynikiem wyjątkowych zdolności dziecka, lecz zmuszania go do nauki i brania udziału w licznych zajęciach dodatkowych, często w ilościach przewyższających możliwości dziecka w danym wieku. Osiągnięcia i sukcesy stają się ważniejsze od relacji z dzieckiem, które, choć jest na skraju wyczerpania i wcale nie interesują go kolejne zajęcia, nie buntuje się, gdyż nie zna innego życia i uważa, że rodzic najlepiej wie co dla niego dobre. Rodzice zaś uznają, że dzieci mają posłusznie wykonywać wszystkie ich polecenia, nawet jeśli nie mają na to ochoty. Ich relacje zarówno z rodzicami, jak i z innymi dziećmi są zaburzone. Jednak gdy takie jednostki wchodzą w wiek nastoletni, zaczynają zdawać sobie sprawę z faktu, że gdy oni byli zmuszani do ciężkiej nauki i brania udziału w licznych zajęciach dodatkowych, ich rówieśnicy wiedli zupełnie inne życie. W takiej sytuacji może nastąpić swego rodzaju załamanie, gdy postanawiają oni „nadrobić” stracone lata i wymykają się spod wszelkiej kontroli, popadając w nałogi i uzależnienia. Nie ma jednej przyczyny sięgania przez młodzież po środki psychoaktywne. Ale rzeczywiście, autorytety zajmujące się problematyką uzależnień jako jeden z możliwych powodów wymieniają specyficzne funkcjonowanie rodziny. Tam, gdzie dziecko ma poczucie, że rodzic daje mu ciepło, bliskość, okazuje swoją akceptację bez względu na osiągnięcia intelektualne, jest zaangażowany w jego sprawy i jednocześnie stawia granice, które dają poczucie bezpieczeństwa, raczej nie będzie narażone na popadnięcie w nałóg.
To zrozumiałe, że w rodzinach, w których dominuje miłość i akceptacja nie występują takie zagrożenia. Jak się ma natomiast sprawa w przypadku, kiedy relacje między rodzicami a dziećmi są zaburzone? Gazetownia PIstacja Media 2013