Chopin wiecznie żywy
powojenni władcy Polski szeroko czerpali z doświadczeń carskiej Rosji, twórczo zresztą rozwiniętych w Rosji Radzieckiej. W Warszawie francuskie gazety, donoszące o tych zarządzeniach, były dostępne i ojciec Fryderyka śledził z uwagą ich treści. Ostrzega więc syna w Paryżu w liście z 7 września 1834 r.: „[...] Ponieważ zdaje się że zostaniesz jeszcze jakiś czas za granicą, donoszę Ci, moje dziecko, że podobno w gazetach francuskich z 11 czerwca podano, że każdy Polak powinien starać się o przedłużenie swego paszportu. Ze względu na to, iż wyjechałeś przed zaburzeniami i żeś w nich nie brał żadnego udziału, cieszyłbym się, gdybyś zasięgnął w tej sprawie wiadomości, co łatwo zrobisz w ambasadzie. Przyznam się, że nie życzyłbym sobie, byś przez niedbalstwo został zaliczony do liczby emigrantów. Nie lekceważ tego, proszę Cię, i donieś mi, co z tego wyniknie [...]”. Radził więc ojciec, by syn nie kompromitował się przez zbyt ścisłe stosunki z polskim środowiskiem emigracyjno-powstańczym, by nie palił za sobą mostów. Wiadomo było, że ambasador rosyjski w Paryżu, hrabia Pozzo di Borgo, bacznie
035